Gusto Ka Ba og Panalangin?

Usa ka buntag naglakaw ako sa usa ka tungason kaayo nga bungtod sa habagatang bahin sa Brigham Young University campus dihang nabati nako nga naay na-crash diha sa akong luyo. Milingi ko ug nakita ang batan-ong lalaki nga nasukamod sa semento, ang iyang bisiklita nalagput og pipila ka yarda nga napisa-pisa. Nagbarug ko nga nakalitan hangtud nga hinay-hinay siyang misulay sa pagyahat sa iyang ulo. Nagdali ko og duol niya, uban sa upat ka tawo nga naglakaw usab tungas sa bungtod.

Ang estudyante nga na-unag abut sa tigbisiklita mainampingon nga mipahayang kaniya, nakita ang grabe nga pangos sa iyang mga ngabil, ilong, suwang, ug sa kilay. Laing estudyante ang nanawag og tabang gamit ang iyang cellphone. Usa ka batan-ong inahan nga nagbarug tapad nako mihatag og panapton, ug ang unang estudyante midaitol niini ngadto sa nagdugo nga ngabil sa tigbisiklita. Ang ikaduha nga babaye ug ako nagbarug, naghulat nga mabalak-on sa pag-abut sa mga paramedic.

Ang mata sa samaran nga tawo mikipatkipat, ug mitan-aw siya nga nahibulong sa mga panagway nga anaa sa iyang palibut.

“Asa man ko?” siya miingon. “Unsay nahitabo?”

Ang estudyante nga nagdaitol sa panapton sa iyang ngabil mitubag, “Ania ka sa habagatang bahin sa campus. Na-crash ka sa imong bisiklita.”

Ang tigbisiklita miagulo. “Sakit,” miingon siya. “Tabangi ko.”

Ang estudyante miingon nga nagpadulong na ang tabang ug gipangutana ang batan-ong lalaki sa iyang ngalan.

“David,” miingon siya, hinayng miping-it. “Asa man ko?” nangutana na usab siya.

Ang mas hingkod nga tawo nga nag-amerikana—tingali usa ka propesor—miduol og nangutana kang David kon gusto ba siya og panalangin. Mapasalamton siyang miyango.

Mihunong ang propesor. “Wala koy dala nga lana, hinoon,” miingon siya, nga mitan-aw sa palibut. Ang dinha sa duol milingo-lingo. Ang naangol nga batan-on miagulo ug luya nga misinyas sa iyang bulsa. Ang estudyante tapad niya mikuot sa bulsa ug mibira sa usa ka dako nga ring sa yawe nga dunay vial sa lana nga nalakip.

“May dala siya nga lana!” miingon ang estudyante.

Ang tigbisiklita mikalma sa dihang ang propesor ug ang lalaki nga mga estudyante mipandong sa ilang mga kamot sa iyang ulo ug mihatag kaniya og panalangin. Ang pagbati og kahupayan miabut usab kanako sa dihang ang propesor misaad sa batan-on nga siya mamaayo, pagmalinawon, ug pagpaduol sa Manluluwas pinaagi niini nga kasinatian.

Sa wala madugay miabut ang paramedic ug gidala ang tigbisiklita. Samtang naglakaw ko padulong sa klase, akong nahunahuna nga nagdala siya og dinihugan nga lana aron iyang magamit ang priesthood sa pagpanalangin sa uban nga nagkinahanglan. Niini nga adlaw, hinoon, siya mismo ang napanalanginan. Mibiya ko nga dunay lawom nga mga pagbati sa gugma sa matinud-anong mga tawo nga nagkinabuhi nga andam sa pagpanalangin sa uban ug sa Ginoo, nga nanalangin usab kanila.