Mijn zendingsfonds

Ik weet dat dit misschien raar klinkt, maar ik spaarde al voor mijn zending toen ik nog niet eens geboren was. Toen mijn moeder hoorde dat ze een baby zou krijgen, pakte ze een leeg melkblik, maakte er een gaatje in en deed er een etiket op met het opschrift ‘Zendingsfonds’. Sinds die dag heb ik met mijn familie gespaard voor mijn zending.

Sparen voor mijn zending doen we al die tijd al samen. Toen ik was geboren, deden mijn ooms en tantes die op kraambezoek kwamen Filipijnse pesos in het blik voor het zendingsfonds. En met feestdagen zoals Kerstmis of nieuwjaarsdag gaven mijn familieleden me geld voor mijn zendingsfonds.

Soms gaven mijn opa en oma me geld als ik op school goede cijfers had of een wedstrijd won. Die cadeautjes gaan ook in mijn zendingsfonds. Ik won eens een paar medailles. Mijn tante telde ze en gaf me geld voor elke medaille. Ik betaalde er mijn tiende van en de rest van het geld ging in mijn zendingsfonds.

Toen ik gedoopt was, wilde ik zelfs nog liever op zending gaan. Mijn familie had als doel om genoeg geld te sparen voor de hele zending. Omdat ik nu broertjes en zusjes heb, gaat het geld dat we sparen ook in hun zendingsfonds.

Ik ben nu negen en dus bijna op de helft van de leeftijd waarop ik op zending ga. Mijn verlangen om op zending te gaan is nu alleen nog maar sterker omdat ik weet dat er zo veel mensen geld voor mijn zendingsfonds hebben gegeven.

Ik blijf sparen voor mijn zending. Ik weet dat mijn hemelse Vader me zal zegenen zodat ik Hem op een dag als zendeling kan dienen.