Uit de toon maar treffend

Mijn vader zong een heel eigen partij — geen tenor, geen bas, maar iets ertussen in en eromheen. Hoewel hij een centrale c niet kon onderscheiden van een as, zong vader hard en krachtig.

Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit geschaamd heb voor het zingen van mijn vader, hoewel ik me wel herinner dat het me zowel amuseerde als bevreemdde. Besefte hij wel dat andere mensen het hoorden?

Mijn vader hield van lofzangen en hij liet zich in zijn aanbidding door muziek niet in de weg staan door een gebrek aan talent. Hij zong vol vreugde, enthousiasme en gevoel. Ik vond het heerlijk hoe hij een lofzang als ‘Gods Geest brandt in ’t harte’ vol energie en overtuiging zong en enkele minuten later vol gevoel en eerbied het avondmaalslied zong.

Op een middag leerde mijn vader mij met een lofzang een grote les. Ik speelde zoals zo vaak piano om me na een dag aan de middelbare school te ontspannen. Mijn vader, die altijd op zoek was naar gelegenheden om tijd samen door te brengen, kwam bij me zitten. Dat was ik wel gewend: hij bladerde vooruit in een boek met liederen, koos een lied en liet mij dat spelen terwijl hij zong.

Die dag pakte vader een zangboek en sloeg een lofzang op.

‘Dit is een geweldig lied. Een van mijn lievelingsliederen’, zei hij terwijl hij het boek op de piano zette. Het was ‘Een arme zwerver, moed’ en mat’. Vader vertelde me dat het een lievelingslofzang van de profeet Joseph was en dat Joseph in de gevangenis te Carthage John Taylor had gevraagd om het te zingen, kort voordat Joseph en Hyrum de martelaarsdood stierven.

Toen zong vader alle zeven coupletten onder mijn begeleiding. En op dat moment gebeurden er twee verbazingwekkende dingen. Ten eerste zong mijn vader het hele lied zonder ook maar een noot te missen. Zijn assen waren echte assen! Vaders stem was pretentieloos en eenvoudig, en ik vond hem prachtig klinken. Het tweede dat me verbaasde, was minder verwonderlijk maar veel belangrijker. Terwijl mijn vader zong, wist ik dat hij Joseph Smith liefhad en dat hij een getuigenis had van diens profetische roeping. De Geest getuigde tot mij dat Joseph Smith een profeet was.

Mijn vader ging een paar jaar later heen. En ik denk nog vaak aan die dag terug en de uitwerking die hij op mij had. Een belangrijk deel van mijn getuigenis van het evangelie berust op mijn vader die, hoewel hij ‘niet kon zingen’, besloot om met heel zijn hart te zingen.