Wasze cztery minuty

Ostatnie zimowe igrzyska olimpijskie zachwycały świat, gdy sportowcy reprezentujący 89 krajów rywalizowali w 98 różnych dyscyplinach. Co ciekawe, dziesięcioro z tych sportowców jest członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, a troje z nich — zdobywców medali — wyróżniono niedawno w Church News. Są to: Christopher Fogt, Noelle Pikus-Pace i Torah Bright¹. Gratulujemy wszystkim sportowcom, którzy wzięli udział w rywalizacji. Dobra robota!

Dzisiejszego poranka mówię o sporcie, kierując swoje przemyślenia do młodych mężczyzn, młodych kobiet i młodych dorosłych stanu wolnego — do was, którzy jesteście w niezwykle ważnym okresie, gdy obieracie kierunek waszego życia. Czuję, że muszę do was przemawiać.

Abyście zrozumieli tę konieczność, na początek podzielę się z wami historią o Noelle Pikus-Pace — jednej spośród tych sportowców świętych w dniach ostatnich. W dyscyplinie Noelle — skeletonie — sportowcy nabierają rozpędu, biegnąc, a następnie rzucają się głową w dół na małe sanki. Mając twarz kilkanaście centymetrów nad powierzchnią, zjeżdżają krętym lodowym torem osiągając prędkości do 145 km/h.

Co ciekawe, lata przygotowań są oceniane jako sukces lub porażka w oparciu o to, co stanie się w trakcie czterech intensywnych 60-sekundowych zjazdów.

Marzenia Noelle o olimpijskim występie w roku 2006 legły w gruzach, gdy w potwornym wypadku złamała nogę. Na olimpiadzie w roku 2010 jej sen prysnął, gdy do medalowego podium zabrakło około jednej dziesiątej sekundy².

Czy możecie wyobrazić sobie jej niepokój, gdy oczekiwała na swój pierwszy występ podczas Igrzysk roku 2014? Lata przygotowań miały zamknąć się w skrawku czasu. Razem w czterech minutach. Poświęciła lata przygotowań dla tych czterech minut i przez resztę życia będzie o nich rozmyślać.

Finałowy zjazd Noelle był praktycznie bez zarzutu! Nigdy nie zapomnimy jej skoku w trybuny, po minięciu linii mety, gdy objęła swoją rodzinę i zawołała: „Zrobiliśmy to!”. Lata przygotowań się opłaciły. Widzieliśmy medalion Młodych Kobiet, gdy srebrny medal zawisł obok niego na jej szyi³.

Może wydawać się to niesprawiedliwe, że cały olimpijski sen Noelle zależał od tego, czego dokonała w trakcie czterech krótkich minut. Zdawała sobie jednak z tego sprawę i dlatego tak pilnie się przygotowywała. Czuła rangę tych czterech trzech minut i ich znaczenie dla reszty jej życia.

Wspominamy również Christophera Fogta, członka drużyny bobslejowej, która zdobyła brązowy medal w wyścigu bobslejowych czwórek mężczyzn. Choć mógł zakończyć karierę po fatalnym wypadku na olimpiadzie w roku 2010, postanowił startować dalej. Po fantastycznym przejeździe, który rekompensował wcześniejsze niepowodzenia, zdobył nagrodę, o którą tak pilnie walczył⁴.

Teraz rozważcie podobieństwo tych „czterominutowych występów” sportowców do waszej ścieżki prowadzącej do życia wiecznego. Jesteście wiecznymi istotami. Istnieliście jako duchy, zanim się urodziliście. W obecności kochającego Ojca Niebieskiego szkoliliście się i przygotowywaliście do tego, aby przyjść na ziemię, na krótką chwilę i cóż, wystąpić. To życie to wasze cztery minuty. Gdy jesteście tutaj, wasze uczynki zadecydują o tym, czy zdobędziecie nagrodę życia wiecznego. Prorok Amulek wyjaśnił: „To życie [to czas] […], [abyście] przygotowali się na spotkanie z Bogiem. Okres tego życia jest okresem […] na wykonanie [waszych] prac”⁵.

W pewnym sensie, wasze cztery minuty już się zaczęły. Zegar tyka. Słowa Apostoła Pawła zdają się tu dobrze pasować: tak biegnijcie, abyście nagrodę zdobyli⁶.

Tak jak pewne kroki są niezbędne w bardzo krótkim występie zawodnika olimpijskiego — skoki i ewolucje dla łyżwiarzy i snowboardzistów, pokonywanie zakrętów na torze bobslejowym czy szybki zjazd w dół pomiędzy bramkami slalomu — tak samo w naszym życiu są pewne kluczowe rzeczy — punkty kontrolne — które prowadzą nas podczas duchowego występu na ziemi. Następujące duchowe wskaźniki są kluczowymi obrzędami ewangelii danymi przez Boga: chrzest, przyjęcie daru Ducha Świętego, ustanowienia w kapłaństwie, obrzędy w świątyni i przyjmowanie sakramentu każdego tygodnia.

„Przeto w [tych] obrzędach ukazana jest moc Boga”⁷.

W taki sam sposób, w jaki dyscyplina podczas treningów przygotowuje sportowca do wykonywania ewolucji na najwyższym poziomie, przestrzeganie przykazań kwalifikuje was do dokonywania tych zbawczych obrzędów.

Czy czujecie tę potrzebę?

Moi młodzi przyjaciele, na jakimkolwiek etapie waszego „czterominutowego występu” jesteście, gorąco zachęcam was do rozważenia pytania: „Co muszę zrobić, aby zapewnić sobie medal?”. Być może podczas tej konferencji Duch podszepnął wam, co to może być: staranne przygotowanie się do obrzędu w przyszłości lub otrzymanie obrzędu, który powinniście otrzymać dawno temu. Cokolwiek to jest, zróbcie to teraz. Nie zwlekajcie. Cztery minuty szybko upłyną i będziecie mieli wieczność na rozmyślanie o tym, czego dokonaliście w tym życiu⁸.

Potrzebna jest samodyscyplina. Codzienna modlitwa, studiowanie pism świętych i uczęszczanie do kościoła musi być podstawą waszego treningu. Wymagany jest stały wzór postępowania polegający na przestrzeganiu przykazań, dochowywaniu zawartych przez was przymierzy i przestrzeganiu norm Pana zawartych w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży.

Być może zdajecie sobie sprawę, że pewne rzeczy w waszym życiu grożą spowolnieniem lub zatrzymaniem waszego duchowego postępu. Jeśli tak jest, posłuchajcie rady z pism świętych: „[Ściągnijmy] z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami”⁹.

Jeszcze nie jest za późno na pokutę. Wkrótce jednak może być, gdyż nikt z nas nie wie, kiedy jego cztery minuty się skończą.

Być może myślicie: „Już to zepsułem. Moje cztery minuty to totalna katastrofa. Równie dobrze mogę się poddać”. Jeśli tak jest, przestańcie myśleć w ten sposób i nigdy więcej tego nie róbcie. Cud Zadośćuczynienia może uzupełnić niedociągnięcia naszego występu. Starszy Jeffrey R. Holland nauczał:

„Tym z was […], którzy być może jeszcze zwlekają […], świadczę o odnawiającej mocy Bożej miłości i cudzie Jego łaski.

Nigdy nie jest za późno, jeśli Pan […] mówi, że jeszcze jest czas. […] Nie zwlekajcie”¹⁰.

Pamiętajcie, że nie jesteście sami. Zbawiciel obiecał wam, że nie zostawi was bez pocieszenia¹¹. Macie również rodziny, przyjaciół i przywódców, którzy zagrzewają was do walki.

Choć moje uwagi kieruję do młodzieży Kościoła, dla rodziców i dziadków mam następującą propozycję:

Niedawno Starszy David A. Bednar opisał prosty sposób na przeprowadzenie oceny rodziny, aby kluczowymi obrzędami oznaczyć postęp na ścieżce przymierzy. Potrzebna jest jedynie kartka papieru z dwoma kolumnami: „imię” i „plan prowadzący do otrzymania kolejnego lub niezbędnego obrzędu”. Zrobiłem to niedawno, wymieniając wszystkich członków rodziny. Wśród nich zapisałem wnuka będącego niemowlęciem, który wkrótce ma otrzymać błogosławieństwo, sześcioletniego wnuka, którego przygotowanie do chrztu było kluczowe, i syna, który kończy 18 lat i przygotowuje się do otrzymania kapłaństwa i obdarowania w świątyni. Wszystkie osoby z tej listy potrzebują obrzędu sakramentu. To proste zadanie pomogło Lesie i mi w wypełnieniu naszego zadania, aby pomóc każdemu z członków naszej rodziny podążać ścieżką przymierzy, mając plan działania dla każdego z nich. Być może jest to pomysł dla was, który wywoła rodzinną dyskusję, lekcję domowego wieczoru rodzinnego, przygotowanie lub nawet zachętę do ważnych obrzędów w waszej rodzinie¹².

Ponieważ jestem narciarzem i snowboardzistą, byłem pod wielkim wrażeniem „czterominutowego” występu australijskiej sportsmenki, świętej w dniach ostatnich, snowboardzistki Tory Bright, która w konkurencji half-pipe’u zdobyła srebrny medal. Olśniła świat swoim bezbłędnym przejazdem, który zakończyła skokiem backside rodeo 720. Jednakże jeszcze bardziej imponujący i zaskakujący dla świata był sposób, w jaki postąpiła, okazując miłość Chrystusową swojej konkurentce. Zauważyła, że amerykańska snowboardzistka Kelly Clark, która miała słaby pierwszy przejazd w swojej finałowej rundzie, wyglądała na zdenerwowaną przed drugim przejazdem. „Przytuliła mnie — wspomina Clark. — Trzymała mnie w objęciach do czasu, aż się wystarczająco uspokoiłam i spowolniłam oddech. Dobrze było poczuć objęcia przyjaciółki”. Kelly Clark jako brązowa medalistka dołączyła potem do Tory na podium dla zwycięzców.

Zapytana o ten niezwykły akt życzliwości wobec konkurentki, która mogła zagrozić jej srebrnemu medalowi, Torah odpowiedziała prosto: „Jestem zawodniczką i chcę pokazać, co potrafię, ale chcę również tego samego dla moich przeciwniczek”¹³.

Mając to na uwadze, czy znacie kogoś, kto potrzebuje wsparcia? Członka rodziny? Przyjaciela? Kolegę z klasy lub członka kworum? W jaki sposób możecie im pomóc w czasie ich czterech minut?

Drodzy przyjaciele, jesteście w trakcie radosnej podróży. W pewnym sensie zjeżdżacie wzdłuż lodowej rynny lub toru saneczkarskiego, a wykonanie każdej figury lub kierowanie skrętem może być wyzwaniem. Pamiętajcie jednak, że przygotowywaliście się na to przez tysiąclecia. To jest czas waszego występu. To są wasze wasze cztery minuty! Teraz jest właściwy czas!

Pragnę wyrazić moją wielką wiarę w wasze umiejętności. Macie po swojej stronie Zbawiciela świata. Jeżeli poszukujecie Jego pomocy i podążacie za Jego wskazówkami, czyż może wam się nie udać?

Kończę, składając świadectwo o tym, że mamy żyjącego proroka, Prezydenta Thomasa S. Monsona, oraz świadczę o Jezusie Chrystusie i Jego roli jako Zbawiciela i Odkupiciela, w Jego święte imię, Jezusa Chrystusa, amen.