ช่วยเหลือ ดินสอครั้งละแท่ง
ทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อสเตคของผมจัดโครงการช่วยผู้ลี้ภัย ผมชอบโครงการนี้มาก ผมจึงขอให้คุณแม่บอกครูที่โรงเรียนผมเรื่องนี้ ครูของผมต้องการทำบางสิ่งบางอย่างกับนักเรียนชั้นประถมสี่ เพื่อเป็นตัวอย่างสำหรับโครงการนี้ ผมกับแมดเดิลพี่สาวจึงไปขอบริจาคตามบ้าน
เมื่อถึงวันที่ผมต้องนำเสนอโครงการต่อนักเรียนประถมสี่ที่เหลือ ผมประหม่าเล็กน้อย จริงๆ แล้วผมกลัวมาก แต่ผมทำสุดความสามารถ ผมบอกนักเรียนประถมสี่ทุกคนว่าเราต้องการให้เด็กนักเรียนทำอะไรให้ผู้ลี้ภัย ผมบอกวิธีที่เราไปตามบ้าน และผมท้าให้พวกเขาลองระดมทุนให้ได้มากกว่าผม เราทำชุดเครื่องเขียนด้วยกัน 100 กว่าชุด! เราใส่สมุดจด ดินสอ และเครื่องเขียนอื่นๆ ไว้ในนั้น เราเขียนข้อความ “ยินดีต้อนรับสู่เยอรมนี” ใส่ลงไปด้วย
ผมกับคุณแม่นำชุดเครื่องเขียนไปที่ค่ายผู้ลี้ภัย ค่ายไม่น่าอยู่ แต่มีสนามเด็กเล่นและมีบริเวณให้เรียนวิชาการ มีรถไฟเสียงดังมากใกล้กับค่าย เด็กๆ บอกผมว่าเสียงเหมือนเครื่องบินไอพ่นที่บินโฉบไปมาในซีเรียและที่อื่นๆ บางทีเสียงนั้นอาจจะเหมือนเสียงระเบิดที่เด็กเคยได้ยินในประเทศบ้านเกิดของพวกเขาก็ได้
ผมพบเด็กรุ่นเดียวกับผมสองสามคนที่ค่าย รวมทั้งดาเนียลนักเล่นหมากรุกที่เก่งมาก ผมไม่ได้เล่นหมากรุกกับเขา ซึ่งผมเสียดายมากเพราะผมชอบหมากรุก แต่พวกเขาชวนผมเล่นฟุตบอลโต๊ะและปิงปอง พวกเด็กผู้ชายบอกผมว่าพวกเขาคิดถึงบ้านและอยากออกจากค่ายไปโรงเรียนอีกครั้ง
หลังจากเราเล่นฟุตบอลโต๊ะและปิงปองแล้ว เราก็แจกชุดเครื่องเขียน ผมรู้สึกดีที่ได้ทำบางอย่างให้เด็กๆ ที่ค่าย