ការបង្ហាញអំពីសេចក្តីជំនឿ
វិលសុន ឌី ផល្លា
ទីក្រុង សាន់ ហូសេ ប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយ
គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដោយម៉ូតូមួយបានបន្សល់ទុកឲ្យវិលសុនពិការ ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ភរិយារបស់គាត់បានស្លាប់ ។ ជាកម្លោះពោះម៉ាយដែលមានកូនស្រីតូចពីរនាក់ វិលសុនពុំដឹងថា ត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ ។ គាត់ពុំបានដឹងថា តើមានគោលបំណងអ្វីនៅក្នុងជីវិតនេះទេ ។ វិលសុនអាចមានភាពជូរចត់ ។ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានចាប់ផ្តើមស្វែងរកសេចក្តីពិត ។
ខូឌី ប៊ែល ជាងថតរូប
បន្ទាប់ពីខ្ញុំមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដោយម៉ូតូ ហើយប្រពន្ធខ្ញុំបានស្លាប់ទៅ នោះខ្ញុំនៅមានកូនស្រីតូចពីនាក់ដើម្បីចិញ្ចឹម ។ ខ្ញុំពិតជាពុំដឹងថា តើខ្ញុំនឹងចិញ្ចឹមកូនស្រីរបស់ខ្ញុំទាំងខ្លួនពិការនៅលើរទេះរុញបែបនេះដោយរបៀបណានោះទេ ។ គ្រោះថ្នាក់នេះបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតខ្ញុំទាំងស្រុង ។
ខ្ញុំមានចម្ងល់ជាច្រើន ។ ហេតុអ្វីរឿងអាក្រក់បានកើតឡើង ? ខ្ញុំបានព្យាយាមធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវរហូតមក ហើយភរិយាខ្ញុំបានស្លាប់ចោលខ្ញុំ ហើយខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនពិការនៅលើរទេះរុញ ក្រោយមកទៀតវេជ្ជបណ្ឌិតត្រូវវះកាត់ក្បាលកូនស្រីរបស់ខ្ញុំដើម្បីដកយកដុំសាច់ចេញ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមគិតថា គ្មានគោលបំណងអ្វីឡើយនៅក្នុងជីវិតនេះ ។
ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកក្ដីពិត ។ ខ្ញុំបានរៀនពីសាសនាជាច្រើន ហើយខ្ញុំបានរកឃើញសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ថា សាសនាចក្រនេះពិត ។
ខ្ញុំបានរៀនថា មានជីវិតមួយបន្ទាប់ពីជីវិតនេះ ហើយពេលយើងស្លាប់ទៅ យើងអាចនៅជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងបាន ។ រឿងនេះបាននាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរ ដោយសារខ្ញុំបានរស់នៅយ៉ាងរីករាយអស់ពេល ១០ ឆ្នាំជាមួយភរិយាខ្ញុំ ។
ការរកឃើញដំណឹងល្អបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមមានភាពសុខសាន្តក្នុងចិត្ត និងភាពសុខសាន្ដក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈ ។ សុភមង្គលបានចូលមកក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ ពេលយើងបានទៅព្រះវិហាររៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ។ យើងបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយត្រូវបានពង្រឹង ។ ពួកយើងបានជ្រមុជទឹក ហើយទីបំផុតបានផ្សារភ្ជាប់សម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាហ្សង់ទីន ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំបន្តឆ្ពោះទៅមុខនៅក្នុងព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានបម្រើជាទីប្រឹក្សានៅក្នុងគណៈប៊ីស្សព ហើយខ្ញុំព្យាយាមរៀនពីបទពិសោធន៍ទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ពីការសាកល្បងទាំងអស់នៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ការណ៍នេះផ្តល់ភាពរឹងមាំដល់ខ្ញុំ ។ ដោយសារខ្ញុំអង្គុយនៅលើរទេះរុញអស់រយៈពេលច្រើនជាង ២០ ឆ្នាំ នោះខ្ញុំបានរៀនថា សុភមង្គលកើតចេញមកពីក្នុងចិត្ត ។ បុគ្គលម្នាក់រៀនកាន់តែច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះរឿងនោះ ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំដឹងថា មានគោលបំណងមួយសម្រាប់ការមកនៅលើផែនដីនេះ ។ យើងមកផែនដីនេះជាផ្នែកមួយនៃផែនការអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ យើងមានព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលយកឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់ ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។ ការដឹងពីរឿងនេះផ្តល់ភាពរឹងមាំដល់ខ្ញុំ ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំព្យាយាមតស៊ូ ហើយបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ។ ខ្ញុំមានគោលបំណងមួយ ហើយខ្ញុំដឹងថា ពេលខ្ញុំព្យាយាមរស់នៅក្នុងជីវិតស័ក្តិសម នោះខ្ញុំអាចមានក្រុមគ្រួសារអស់កល្ប ។
ទោះបី វិលសុន និងកូនស្រីរបស់គាត់សូហ្វីយ៉ា ប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គក្តី ក៏ដំណឹងល្អបាននាំភាពសុខសាន្ត សុភមង្គល និងភាពរឹងមាំដល់ពួកគេដែរ ។ សូហ្វីយ៉ាបានរស់នៅជាមួយឪពុកនាងក្រោយពីការវះកាត់របស់នាង ។ វិលសុនរកឃើញអំណរក្នុងការបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
ពេលគាត់បង្វិលរទេះរុញជុំវិញផ្ទះបាយដើម្បីចម្អិនអាហារ គឺជាជំនាញមួយនៃជំនាញជាច្រើនដែលវិលសុនបានអភិវឌ្ឍ ចាប់តាំងពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដែលបន្សល់ទុកឲ្យគាត់នៅពិការភាពមក ។
វិលសុនរកឃើញសេចក្តីសង្ឃឹម និងភាពរឹងមាំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលគាត់សិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទទួលទានអាហារពេលល្ងាចជាមួយគ្រួសារ ឌី ផល្លា ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់វិលសុនចំពោះដំណឹងល្អគឺជាកម្លាំងមួយនៅក្នុងគ្រួសារគាត់ និងនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
បន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ ហើយប្រពន្ធគាត់បានស្លាប់ទៅ នោះវិលសុនបានមានចម្ងល់ពីគោលបំណងក្នុងជីវិតនេះ ។ គាត់បានរកឃើញគោលបំណងនោះ ពេលគាត់បានរកឃើញដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
វិលសុន និងសូហ្វីយ៉ា រកឃើញសេចក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ ការចំណាយពេលជាង ២០ ឆ្នាំនៅលើរទេះរុញ ពុំបានបញ្ឈប់វិលសុនពីការបម្រើក្នុងរបៀបមួយប្រកបដោយអត្ថន័យឡើយ ។
ស្នាមញញឹមរបស់វិលសុនគឺជាភស្តុតាងនៃភាពបរិបូរណ៍ខាងវិញ្ញាណក្នុងជីវិតគាត់ ។ វិលសុននិយាយថា « សុភមង្គលកើតចេញពីក្នុងចិត្ត ។ បុគ្គលម្នាក់រៀនកាន់តែច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ » ។
ពេលពួកគេបរិភោគអាហារជាមួយគ្នា នោះគ្រួសារ ឌី ផល្លា ពុំគ្រាន់តែចែកចាយអាហារជាមួយពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាប៉ុណ្ណោះទេ ពួកគេក៏ចែកចាយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងអំណរគុណរបស់ពួកគេចំពោះដំណឹងល្អផងដែរ ។