Ang Paghahanap ng Kaligayahan

Tulad ng itinuturo nina Pangulong Nelson, Elder Holland, Elder Bednar, at ng iba pa, ang tunay na kaligayahan ay nagmumula sa pamumuhay ng ebanghelyo. Ang ebanghelyo ni Jesucristo ay tinatawag ding “plano ng kaligayahan” (tingnan sa Alma 42: 8). Ang mga banal na kasulatan ay puno ng mga payo tungkol sa pangangailangan sa kabutihan para sa tunay na kaligayahan (tingnan sa 2 Nephi 2:13 at Mosias 2:41 para sa dalawang halimbawa maliban sa marami) pang iba.

Simple lang ito, malakas, at pangunahing kailangan. Ang lubos na pagtanggap at pamumuhay ng ebanghelyo ni Jesucristo ay ang pinakamahalagang hakbang na maaari mong gawin upang magkaroon ng mas malaking kagalakan at kaligayahan sa buhay na ito at sa buhay na darating.

Ang pagmamana ng kayamanan upang makapagpahiya ka sa dalampasigan magpakailanman ay halos tiyak na makakapinsala sa iyong kaligayahan—kahit ang kabaliktaran ang sinisigaw ng lohika ng mundo. Ang totoo, kailangan nating manatiling nakatuon sa makabuluhang gawain para maging masaya.

“Tama si Franklin D. Roosevelt: ‘ Ang kaligayahan ay hindi lamang nakasalalay sa hawak na pera; nakasalalay ito sa kagalakan ng tagumpay, sa kagalakan ng malikhaing pagsisikap.’”⁹

Ang makabuluhang gawain ay lumilikha ng isang kasiyahan na hindi natin makukuha sa iba pang paraan.

Itinuro ni Elder Ulisses Soares ng Korum ng Labindalawang Apostol na ang “kaligayahan ay karaniwang kinapapalooban ng matagal na pagsisikap para sa isang bagay na mas mahalaga sa buhay.”¹⁰ Ang makabuluhang gawain ay higit pa sa uri ng trabaho o propesyon. Kabilang dito ang pagpapalaki sa mga anak, paglilingkod sa Simbahan, o boluntaryong pagbibigay ng iyong oras at talento.

Ang kapangyarihan ng pamumuhay nang may pasasalamat ay kayang makapagpabago sa araw-araw sa pag-iisip kaya iyon ay kadalasang tinutukoy na isang paraan para “baguhin ang iyong isipan.”

Maging matapat—kahit tila maayos na tumatakbo ang buhay, ang mapagmatiyag na mata ay makakahanap pa rin ng isang bagay na mairereklamo. Ang kabaligtaran nito, gayunman, ay totoo rin: gaano man kahirap ang mga bagay, lagi tayong may mahahanap na bagay na maipagpapasalamat.

At dito may magandang mangyayari.

Narito ang isang simple ngunit mabisang eksperimento: subukanng magsulat sa journal ng pawang pasasalamat lamang. Bawat araw sa loob nang hindi kukulangin sa tatlong linggo, magsulat ng tatlong bagay na ipinagpapasalamat mo na nangyari noong araw na iyon. Bukod pa riyan, huwag mag-atubiling magdagdag ng ilang karaniwang bagay na pinasasalamatan mo tulad ng mga bulaklak, pamilya, o pagkain.

Hindi nagtagal makikita mo na hindi mo lamang madaling mapapansin ang mga bagay na maaari mong idagdag sa iyong listahan, kundi nagsisimula kang tunay na umasang mahahanap mo ang mga ito. Sa pamumuhay nang may higit na pasasalamat, matutulungan kang mas makahanap ng kagalakan sa iyong kasalukuyang sitwasyon, na may makabuluhan at tuwirang epekto sa iyong kaligayahan.¹¹

Iniulat ng Forbes magazine, “Ang paggiging mapagpasalamat ay hindi kailangan ng pera at tiyak hindi kumukuha ng maraming oras, ngunit ang mga benepisyo ay napakalaki.”¹²

Ano ang pinagpapasalamat mo ngayon?

Larawan

man jogging

Ang pag-uukol ng oras sa labas, lalo na sa kalikasan, ay nag-aalok ng lahat ng uri ng mga benepisyo, tulad ng pagbaba ng stress at tibok ng puso, o pagbabawas ng iyong mga iniisip.

Iniulat ng Time magazine ang isang pag-aaral tungkol sa likas na kakayahan ng kalikasan na muli tayong pasiglahin. Ayon sa pag-aaral, “Nagsisimulang makadama ang mga tao ng lakas pagkatapos ng 15 minuto lang na pagkakaupo sa labas sa mga parke at gubat.”¹³

Mahirap maging masaya kung patuloy tayong nawawalan ng lakas at naii-stress. Subukang lumabas nang mga kalahating oras sa ilang araw sa loob ng isang linggo, mas maraming araw kung maaari. Bakit hindi ka mamasyal at magsaya nang mas madalas?

Ang napakaraming oras sa screen ay hindi mabuti para sa ating kaligayahan. Ang panahong inuukol mo na nakatitig sa TV screen, computer, tablet, o phone ay nakakadagdag at maaaring magkaroon ng negatibong epekto sa ating kalusugan, lalo na pagdating sa social media. Ipinaliwanag ng sikat na manunulat na si Jean M. Twenge, na nag-aral nang husto sa paksang ito: “Kapag mas maraming oras na ginugugol [ang mga tao] sa pagtingin sa screen mas malamang na makitaan ng mga sintomas ng depresyon.”¹⁴

Sinabi ni Pangulong Nelson, “Kung mas binibigyan ninyo ng atensyon ang mga feed ninyo sa social media kaysa sa mga bulong ng Espiritu, inilalagay ninyo ang sarili ninyo sa espirituwal na kapahamakan—gayundin ang kapahamakan ng pagdanas ng matinding pag-iisa at depresyon.”¹⁵

Kaya sige, bigyan ng ilang oras ang sarili mo na malayo sa screen. Pasasalamatan mo ang sarili mo kinalaunan.

Kung ikaw ay tao, malamang na halos 100 porsiyento na may nagawa o nasabi kang pinagsisihan mo. Malamang, maraming bagay. Ang kakatwa, gayunpaman, ay mas madalas pang gustong paulit-ulit na isipin ng mga tao ang mga bagay na iyon.

Ang manunulat na Banal sa mga Huling Araw na si John Bytheway ay nagsulat tungkol mga problema ng paglingon sa nakaraan: “Ang mga kahabag-habag na tao ay may isang basurahan sa puno ng pagkakamali. Bawat araw iniisip nila nang paulit-ulit ang kanilang mga pinanghihinayangan at paulit-ulit na nagsisisi. Ang kanilang pananalita ay puno ng mga pariralang tulad ng, ‘Dapat ginawa ko,’ ‘Sana ginawa ko,’ ‘Kung ginawa ko lang,’ ‘Bakit hindi ko ginawa?’ at ‘Kung lamang.’ Hindi nila tinitingnan kung saan sila pupunta dahil hindi nila inaalis ang kanilang paningin sa pinanggalingan nila.”¹⁶

Isinulat din niya ang tungkol sa magkaugnay na problema ng masyadong pag-iisip sa hinaharap: “Ang mga kahabag-habag na tao ay naghahanap ng kasiyahan sa mga hindi pa nangyayari. ‘Kapag nakatapos ako, magiging masaya ako.’ Kapag nakatapos na, sasabihin nila, ‘Kapag nagkatrabaho ako, magiging masaya ako.’ Matapos silang makakuha ng trabaho, sasabihin nila, ‘Sige, kapag ikinasal ako, magiging masaya ako.’ … Kung determinado kang maging miserable, isipin mo na ang buhay na isang waiting room, at kaligayahan ang doktor mo.”¹⁷

Mahahanap natin ang pinakadakilang kaligayahan at kapakanan kung mabubuhay tayo at magtutuon sa kung ano ang nangyayari sa ating buhay ngayon.

Sa mga eksperto sa kalusugan at pangkaisipan, ang katagang pag-iisip ay maikling paglalarawan nang lubos na pagiging abala sa sandaling iyon.

Payo ng mga eksperto sa kalusugan at pangkaisipan, “Ang takot at kawalan ng kapanatagan tungkol sa nakaraan at sa hinaharap ay magpapahirap nang lubos na makahanap ng kasiyahan sa kasalukuyan.”¹⁸

Narito ang ilang payo kung paano mamuhay nang may pag-iisip:

1. Magsulat sa journal ng pawang pasasalamat lamang (tingnan sa estratehiya 3 sa itaas), isa-isahin lalo na ang ilang bagay na pinasasalamatan mo sa araw na iyon.

2. Mag-ukol ng oras na magnilay-nilay araw-araw. Maghanap ng isang mapayapang lugar kung saan walang mga gambala. Pumikit at pagtuunan ng pansin ang iyong paghinga. Kung may maisip, tanggapin ang mga ito, palayain ito, at pagkatapos ay bumalik sa pagtutuon sa iyong paghinga. Maaaring tila kakaiba ito, ngunit ito ay magandang ensayo sa isip para sa pagtutuon sa kasalukuyan.

3. Mas magbigay-pansin sa mga bagay na karaniwang ginagawa mo na hindi mo namamalayan, tulad ng paghuhugas ng mga pinggan, pagmamaneho, o maging ang pagkain. Damhin ang tubig na may sabon sa inyong mga kamay. Masdan ang mga puno, mga tao, at mga gusali habang nagmamaneho. Lasapin at namnamin ang bawat pagkagat.

4. Ipagdasal na mapansin ang mga taong nangangailangan ng tulong mo sa araw na iyon. Pagkatapos ay makinig na mabuti at maging handang kumilos.

5. Palitan ang iyong mga gawain paminsan-minsan at subukan ang isang bagong ruta pauwi, sa hindi pamilyar na disenyo ng iba’t ibang tindahan, o pag-iba ng mga karaniwang ginagawa mo sa gabi.

Sa kaligayahan at pangkalahatang kalusugan, ang pagtutuon sa makabuluhang pakikipag-ugnayan ay mahalaga.

Isinulat ni Emma Seppälä, PhD, na “ang matibay na pakikipag-ugnayan at pakikisalamuha ay:

• humahantong sa 50% na tyansang humaba ang buhay

• nagpapalakas sa iyong immune system …

• tumutulong sa iyo para mas gumaling kaagad sa sakit.”

Pagpapatuloy pa niya, “Ang mga tao na nakadadama na mas konektado sila sa iba ay may mas mababang antas ng pagkabalisa at depresyon.”¹⁹

Pagdating sa makabuluhang relasyon, ang ilang malalim na relasyon ay malamang na mas matatag kaysa sa maraming mababaw na relasyon. Hindi natin kailangan punuin ang mga libreng oras natin sa patuloy na pagkikipag-usap, ngunit kailangang-kailangan natin ang pakikikipag-ugnayan sa tao. Maging sa mga mahiyain, maraming paraan na mapapalalim ang koneksyon ninyo sa mga kaibigan at pamilya.

Patungkol sa pamilya, itinuro minsan ni Elder Dieter F. Uchtdorf ng Korum ng Labindalawang Apostol, “Sa ugnayan sa pamilya, ang tunay na baybay ng pagmamahal ay o-r-a-s, oras.”²⁰

Dahil nagbawas ka na ng oras sa paggamit ng screen (tulad ng nabanggit ko na), maaari mong palitan ang ilan sa mga ito ng harapang pakikipag-usap. Ang mga pagbisita, mga liga, samahan ng mga nangongolekta ng stamp … o anumang bagay na tutulong sa iyo na makipag-ugnayan sa iba ay makadaragdag sa iyong kaligayahan at kapakanan.

Ang pagtulog nang mahimbing, wastong nutrisyon at sapat na ehersisyo ay nagbubunga ng malaking kaligayahan. Ang ating damdamin ay nakasentro sa ating utak, kung saan, tulad ng iba pang organ sa iyong katawan, ay nakikinabang nang malaki sa mabuting kalusugan.

Kabilang sa mga hakbang para mapabuti ang iyong pisikal na kalusugan ang pag-aalaga sa iyong utak, na bahagi ng iyong pisikal na katawan. Ito ay makatutulong sa iyo na makapag-isip nang mas malinaw, mas makapag-focus, at mapatibay ang iyong damdamin.

Sa mga gawi na pangkalusugan, isang mabuting gawin ay magsimula nang paunti-unti at gumawa ng paisa-isang pagbabago. Magsimula sa maliliit na bagay katulad ng dagdag na paglalakad o gawing mas masustansiya ang iyong kinakain, kapag maaari. Malaking bagay ang maliliit na pagbabago.

Ang nakaraang walong estratehiya ay tila mas malinaw kaysa sa huling ito, ngunit ang kaligayahan ay kadalasang matatagpuan kung kayo ay hindi nakatuon dito mismo.

Itinuro ni Elder Holland: “ang kaligayahan ay hindi madaling mahanap sa diretsong pagtakbo papunta doon. Ito ay karaniwang masyadong mailap, masyadong panandalian, masyadong tuso. Kung hindi mo pa ito alam, malalaman mo sa darating na mga taon na kadalasan ang kaligayahan ay dumarating sa atin sa panahong bahagyang-bahagya lang natin inaasahan, kapag abala tayo sa paggawa ng ibang bagay. Ang kaligayahan ay halos palaging resulta ng iba pang gawain.”²¹

Sa lahat ng paraan, gawin ang lahat ng maaari upang magkaroon ng pamamaraan at gawi para sa kaligayahan. Matapos natin gawin ang lahat ng makakaya natin, gayunman, ito ang panahon upang tumingin sa labas at hayaang kaligayahan ang maghanap sa iyo sa paghahangad nating tulungan ang iba.