Voorbereidend lesmateriaal – Les 25: Opvolging in het presidentschap en de trek naar het westen
‘Voorbereidend lesmateriaal – Les 25: Opvolging in het presidentschap en de trek naar het westen’, Fundamenten van de herstelling – materiaal voor de leerkracht (2019)
‘Voorbereidend lesmateriaal – Les 25’, Fundamenten van de herstelling – materiaal voor de leerkracht
Afbeelding
Voorwaarts, stadig voorwaarts, Glen S. Hopkinson
Brigham Young kijkt toe terwijl de heiligen Nauvoo verlaten.
Voorbereidend lesmateriaal – Les 25
Opvolging in het presidentschap en de trek naar het westen
Een krantenartikel over de dood van Joseph en Hyrum Smith besloot met de woorden: ‘En zo komt het mormonisme aan zijn eind’ (Weekly Herald, 13 juli 1844, 220). Na de dood van de profeet Joseph geloofden veel buitenstaanders dat de kerk uit elkaar zou vallen. De kerkleiders van hun kant vroegen zich af wie hen zou leiden. Let er bij het bestuderen van deze les op hoe de Heer zijn kerk blijft besturen na de dood van de profeet.
Deel 1
Wie leidt de kerk van de Heer als de profeet sterft?
Bestudeer het onderstaand materiaal, en voer de denkopdracht uit.
Na de dood van Joseph en Hyrum Smith daalde er een gevoel van droefgeestigheid over Nauvoo. Het was een verwarrende tijd, waarin meerdere mensen beweerden dat ze de rechtmatige leider van de kerk waren. Een van die mensen was Sidney Rigdon.
Ten tijde van de dood van Joseph waren Brigham Young en andere apostelen op zending in het oosten van de Verenigde Staten. Pas op 16 juli 1844 kreeg Brigham Young een brief waarin de moord op Joseph en Hyrum Smith werd beschreven.
Toen Brigham de brief las, begon het hem te duizelen. Hij had nog nooit zo’n vertwijfeling gevoeld.
Hij moest meteen aan het priesterschap denken. Joseph bezat alle sleutels die noodzakelijk waren voor de begiftiging van de heiligen en hun verzegeling voor de eeuwigheid. Zonder die sleutels kon het werk van de Heer niet vorderen. Even was Brigham bang dat Joseph ze mee in zijn graf had genomen.
Maar toen herinnerde hij zich in een plots moment van openbaring dat Joseph de sleutels aan de twaalf apostelen had verleend. Hij sloeg zichzelf hard op de knie en zei: ‘De sleutels van het koninkrijk zijn hier, in de kerk.’ (Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days, deel 1, The Standard of Truth, 1815–1846 [2018], 559.)
Op 7 augustus 1844 kwamen de Twaalf en andere kerkleiders in een raadsvergadering bijeen. Tijdens die vergadering nam Sidney Rigdon, die zich eerder van de kerk had afgekeerd, het woord. Hij beweerde dat, aangezien hij voorheen als woordvoerder van Joseph Smith geroepen en geordend was (zie LV 100:9), het zijn taak was om ‘ervoor te zorgen dat de kerk op een goede manier geleid werd’. (In History, 1838–1856 [Manuscript History of the Church], volume F-1, 295, josephsmithpapers.org.)
Toen Sidney klaar was, zei Brigham Young:
Afbeelding
President Brigham Young
Joseph bevestigde alle sleutels en macht die tot het apostelschap behoren op [de] hoofd[en van de twaalf apostelen]. Dezelfde macht die hij had voordat hij werd weggenomen. (Brigham Young, in History, 1838–1856, volume F-1, 296, josephsmithpapers.org.)
De volgende dag kwamen de heiligen in Nauvoo om te horen hoe Sidney Rigdon het leiderschap opeiste. Na zijn toespraak nam Brigham Young kort het woord. Zijn standpunt was dat het Quorum der Twaalf, die gezamenlijk al de priesterschapssleutels droegen die de profeet Joseph Smith had hersteld, voorlopig de kerk moesten leiden.
Terwijl Emily [Hoyt] naar Brigham luisterde, betrapte ze zichzelf erop dat ze naar hem opkeek om zeker te zijn dat het niet Joseph was die daar sprak. Hij had dezelfde intonatie als Joseph, dezelfde manier van redeneren, en zelfs zijn stem klonk als die van Joseph. […]
Zeven jaar later schreef Emily op wat ze had meegemaakt toen Brigham de heiligen vanaf de kansel toesprak, en ze getuigde hoezeer hij op Joseph leek en zoals hij klonk. In de daaropvolgende jaren traden tientallen heiligen haar getuigenis bij, en beschreven ze dat ze de profetenmantel van Joseph die dag op Brigham hadden zien vallen. (Saints, deel 1, 565–566.)
Wilford Woodruff schreef: ‘Als ik [Brigham] niet met mijn eigen ogen gezien had, zou niemand me hebben kunnen overtuigen dat het Joseph Smith niet was’ (in History of the Church, deel 7, 236).
Omdat Brigham Young had verklaard dat Joseph de sleutels en machten van het apostelschap aan de Twaalf had verleend, en omdat de Heilige Geest hun dit had bevestigd, begrepen de heiligen wat de wil van de Heer was. Ze steunden het Quorum der Twaalf Apostelen als de leiders van de herstelde kerk van Jezus Christus.
Afbeelding
Nadenken (pictogram)
Denk na als voorbereiding op de les
Bedenk hoe onze hemelse Vader zijn wil en zijn liefde voor de heiligen duidelijk maakte door ze te laten zien dat Brigham Young en de Twaalf de rechtmatige leiders van de kerk waren. Hoe ben jij te weten gekomen dat zij die de kerk presideren door God worden gekozen en geroepen?
Deel 2
Hoe leidt de Heer ons als onze toekomst onzeker is?
In januari 1846 bleef de vervolging van de heiligen aanzwellen, en legden de twaalf apostelen de laatste hand aan de plannen om Nauvoo te verlaten en naar het westen te trekken. In 1842 had Joseph Smith geprofeteerd dat ‘de heiligen onder bezoekingen zouden blijven lijden en naar de Rocky Mountains zouden worden verdreven’, dat ze zouden bijdragen ‘aan de vestiging van nederzettingen en de bouw van steden, waardoor [ze] een machtig volk temidden van de Rocky Mountains zouden worden’. (Leringen van kerkpresidenten: Joseph Smith [2007], 553, 555.)
De heiligen werkten hard om de Nauvootempel te voltooien terwijl ze zich aan het voorbereiden waren om Nauvoo te verlaten. Toen de tempel bijna klaar was, stroomden duizenden heiligen dag en nacht toe om de verordeningen van de begiftiging en verzegeling te ontvangen. Zuster Sarah Rich heeft gezegd:
Afbeelding
Sarah Rich
Zonder het geloof en de kennis die in de Nauvootempel op ons waren uitgestort door de invloed en hulp van de Geest des Heren, zou de tocht een sprong in het duister zijn geweest. […] Maar wij hadden geloof in onze hemelse Vader, en stelden ons vertrouwen in Hem, omdat we voelden dat we zijn uitverkoren volk waren. (Sarah Rich, in Dochters in mijn koninkrijk: de geschiedenis en het werk van de zustershulpvereniging [2011], 34.)
Ouderling Robert D. Hales van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft het volgende gezegd over de heiligen die toen in Nauvoo waren:
Afbeelding
Ouderling Robert D. Hales
De verbonden die zij in de Nauvootempel met de Heer sloten, beschermden hen op hun reis naar het westen, net als ze ons in deze tijd bescherming bieden. (Robert D. Hales, ‘De zegeningen van de tempel’, Liahona, februari 2014, 54.)
Onder steeds heviger wordende vervolging voltooiden de heiligen hun plannen en begon de eerste grote groep heiligen in februari 1846 de tocht door de staat Iowa. Ze hadden te lijden onder het barre winterweer, onvoldoende proviand en een gebrek aan organisatie. In de lente leidden de aanhoudende regen, overstroomde riviertjes en modder ertoe dat de heiligen niet meer dan 500 km aflegden in 131 dagen. Omwille van deze vertraging en de geslonken voorraden liet Brigham Young de heiligen halt houden en een kamp opslaan dat ze Winter Quarters noemden. In het najaar woonden er al meer dan 7.000 mensen in Winter Quarters.
Velen werden ziek door ondervoeding en blootstelling aan de elementen, en het geloof van sommigen werd op de proef gesteld. Door die beproevingen was de winter van 1846–1847 een van de moeilijkste periodes in het leven van Brigham Young. Hij voelde zich ‘als een vader met een groot aantal kinderen om [zich] heen’, en herinnerde zich later dat die verantwoordelijkheid ‘als een loodzware last’ op zijn schouders lag. (‘This Shall Be Our Covenant’, Revelations in Context [2016], 307–308; zie ook Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days, deel 2, No Unhallowed Hand, 1846–1893 [2020], 40–44, 46–51.)
Brigham Young ging gebukt onder dat gewicht, en smeekte de Heer om leiding. Hij ontving een openbaring met het ‘Woord en de Wil des Heren aangaande het kamp van Israël bij hun reis naar het westen’ (Leer en Verbonden 136:1). Bestudeer de volgende delen van deze openbaring, en markeer eventueel de instructies van de Heer en zijn beloften aan de heiligen.
President Dallin H. Oaks van het Eerste Presidium heeft een belangrijk inzicht gegeven met betrekking tot de timing van de openbaring in Leer en Verbonden 136. Hij zei:
Afbeelding
President Dallin H. Oaks
Wij kunnen pas openbaring ontvangen als we toegewijd zijn en zelf al het mogelijke doen met onze eigen inspanningen en inschattingen. Dat betekent dat we moeten dienen en werken.
Dienen en werken is een belangrijke manier om voor openbaring in aanmerking te komen. Tijdens mijn Schriftstudie heb ik gemerkt dat Gods kinderen meestal openbaring kregen wanneer ze op pad waren, niet wanneer ze in hun woning zaten te wachten tot de Heer hun zei dat ze de eerste stap moesten zetten.
Het is bijvoorbeeld opmerkelijk dat de openbaring die bekend staat als ‘het Woord en de Wil des Heren aangaande het kamp van Israël’ (LV 136:1), niet aan het Quorum der Twaalf in Nauvoo werd gegeven toen ze hun uittocht uit Nauvoo planden […], noch kregen ze die op de westelijke oever van de Mississippi. […] De openbaring die de heiligen tot leidraad was bij hun trektocht over de vlakten werd op 14 januari 1847 gegeven, toen de heiligen al een derde hadden afgelegd van de afstand naar de bergvalleien. (Dallin H. Oaks, ‘Op zijn eigen tijd en wijze’, Liahona, augustus 2013, 24, 26.)
Denk eens na hoe dit inzicht van president Oaks van toepassing is op jouw vragen en beslissingen die je toekomst beïnvloeden.
Begin april 1847 vertrok Brigham Young met de eerste groep heiligen uit Winter Quarters naar het westen. Ze legden in vier maanden ruim 1600 kilometer af, en kwamen op 24 juli 1847 in de Salt Lake Valley aan. Wilford Woodruff schreef dat Brigham Young, toen hij de vallei zag, ‘enkele minuten helemaal door een visioen in beslag [werd] genomen. […] Toen het visioen voorbij was, zei hij: “Het is genoeg. Dit is de juiste plaats. Rij maar verder.”’ (In Leringen van kerkpresidenten: Wilford Woodruff [2004], 152–153.) Tegen oktober hadden 1.700 heiligen zich in Utah gevestigd. Zo’n 10.000 anderen kampeerden echter nog op de oevers van de Missouri in de staten Iowa en Nebraska. Zij zouden in de daaropvolgende vijf jaren naar het westen trekken. (Zie ‘Sustaining a New First Presidency in 1847’, ChurchofJesusChrist.org.)
Gedurende ruim drie jaar presideerde het Quorum der Twaalf Apostelen de kerk in afwezigheid van het Eerste Presidium. In december 1847 kwamen de apostelen samen in Council Bluffs (Iowa), waar nog steeds veel heiligen woonden. Ze vergaderden in een blokhutje om de reorganisatie van het Eerste Presidium te bespreken. ‘De Heilige Geest werd in grote mate op de aanwezigen uitgestort’, en de Twaalf steunden unaniem Brigham Young, de senior apostel, als president van de kerk. (Autobiografie van Bathsheba W. Smith, 12, Bibliotheek voor kerkgeschiedenis, Salt Lake City; zie ook Saints, deel 2, 87–89, 92–95.)
Afbeelding
Nadenken (pictogram)
Denk na als voorbereiding op de les
Overdenk hoe de Heer de heiligen leidde op hun tocht naar de Salt Lake Valley. Heb je weleens gevoeld dat de Heer je leidde? Wat zou je kunnen doen om meer leiding van de Heer te ontvangen?
