Chrzest

Chrzest to pierwszy obrzęd ewangelii niezbędny do zbawienia (zob. Zasady Wiary 1:4). Poprzez chrzest i konfirmację, dokonane dzięki upoważnieniu kapłańskiemu, stałeś się członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

Z chwilą chrztu okazałeś gotowość do naśladowania przykładu Zbawiciela. On też został ochrzczony, choć był bez grzechu. Janowi Chrzcicielowi wyjaśnił, że potrzebował chrztu, by „wypełnić wszelką sprawiedliwość” (zob. Ew. Mateusza 3:13–17).

Wszyscy, którzy szukają życia wiecznego, muszą naśladować przykład Zbawiciela i zostać ochrzczeni oraz przyjąć dar Ducha Świętego. Prorok Nefi powiedział, że Zbawiciel pokazał nam „bramę, przez którą [mamy] wejść. I bramą, przez którą [mamy] wejść, jest nawrócenie się i chrzest w wodzie, a wtedy następuje odpuszczenie [naszych] grzechów przez ogień Ducha Świętego. Wtedy [jesteśmy] na wąskiej ścieżce, która prowadzi do życia wiecznego” (2 Nefi 31:17–18). Otrzymamy życie wieczne, jeśli wytrwamy do końca, dotrzymując naszych przymierzy i przyjmując inne obrzędy zbawienia.

Zbawiciel objawił Prorokowi Józefowi Smithowi prawdziwy sposób chrzczenia, wyjaśniając, że obrzęd musi być dokonany przez osobę, mającą upoważnienie kapłańskie i że musi być dokonany przez zanurzenie.

„Osoba powołana od Boga i posiadająca upoważnienie od Jezusa Chrystusa by chrzcić, wejdzie do wody wraz z osobą poddającą się obrzędowi chrztu i powie, nazywając tę osobę po imieniu: Otrzymawszy upoważnienie od Jezusa Chrystusa, ja ciebie chrzczę w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Następnie zanurzy tę osobę w wodzie, i pomoże jej powstać z wody” (NiP 20:73–74).

Zanurzenie symbolizuje śmierć grzesznego życia chrzczonej osoby i odrodzenie w życiu duchowym, które będzie poświęcone służbie Bogu i Jego dzieciom. Jest to również symbol śmierci i zmartwychwstania. (Zob. List do Rzymian 6:3–6).

Z objawień danych w dniach ostatnich wiemy, że małe dzieci są odkupione dzięki miłosierdziu Jezusa Chrystusa. Pan powiedział: „Nie mogą grzeszyć, bowiem Szatanowi nie jest dana moc kuszenia małych dzieci, dopóki nie zaczną być odpowiedzialne przede mną” (zob. NiP 29:46–47). Mają nie być chrzczone, aż osiągną wiek odpowiedzialności, czyli jak objawił to Pan — wiek ośmiu lat (zob. NiP 68:27; Joseph Smith Translation, Genesis 17:11). Każdy, kto twierdzi, że małe dzieci potrzebują chrztu, „zaprzecza miłosierdziu Chrystusa i ma za nic Jego zadośćuczynienie i moc Jego odkupienia” (Moroni 8:20; zob. także wersety 8–19, 21–24).

Kiedy zostałeś ochrzczony, zawarłeś z Bogiem przymierze. Obiecałeś wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa, przestrzegać Jego przykazań i służyć Mu do końca (zob. Mosjasz 18:8–10; NiP 20:37). Za każdym razem, kiedy przyjmujesz sakrament, odnawiasz to przymierze (zob. NiP 20:77, 79).

Wzięcie na siebie imienia Jezusa Chrystusa. Kiedy wziąłeś na siebie imię Jezusa Chrystusa, powinieneś postrzegać siebie jako Jego własność. Stawiać Go i Jego pracę na pierwszym miejscu. Starać się robić raczej to, czego On chce, niż to, co chcesz robić lub co dyktuje ci świat.

W Księdze Mormona król Beniamin wyjaśnia, dlaczego tak ważne jest wzięcie na siebie imienia Zbawiciela:

„Pod Jego przewodnictwem stajecie się wolni, i nie ma innego przewodnictwa, poprzez które moglibyście stać się wolni. Nie jest dane żadne inne imię, poprzez które następuje zbawienie, pragnę więc, abyście wzięli na siebie imię Chrystusa, wszyscy, którzy przystąpiliście do przymierza z Bogiem, że będziecie Mu posłuszni do końca swego życia.

I stanie się, że ktokolwiek to czyni, znajdzie się po prawicy Boga, gdyż będzie znał imię, którym będzie przywołany, a będzie przywołany na imię Chrystusa.

I stanie się, że ktokolwiek nie weźmie na siebie imienia Chrystusa, będzie zwany innym imieniem, znajdzie się więc po lewicy Boga” (Mosjasz 5:8–10).

Przestrzeganie przykazań. Twoje przymierze chrztu to zobowiązanie do wejścia do królestwa Bożego, oddzielenia się od świata i bycia świadkiem Boga „zawsze […] we wszystkim, co czynicie i gdziekolwiek się znajdujecie” (Mosjasz 18:9). Bycie świadkiem Boga obejmuje wszystko, co czynisz i mówisz. Zawsze staraj się pamiętać o przykazaniach Pana i przestrzegać ich. Niech twoje myśli, język i uczynki będą czyste. Kiedy korzystasz z rozrywek takich jak filmy, telewizja, Internet, muzyka, książki, czasopisma i gazety, zważaj, czy podnosi cię to, co oglądasz, czego słuchasz i co czytasz. Ubieraj się skromnie. Wybieraj takich przyjaciół, którzy będą cię zachęcać do osiągania wiecznych celów. Trzymaj się z dala od niemoralności, pornografii, hazardu, tytoniu, alkoholu i narkotyków. Bądź godny wejścia do świątyni.

Służenie Panu. Nakaz oddzielenia się od rzeczy tego świata nie oznacza, że powinieneś izolować się od innych. Służenie Panu stanowi część przymierza chrztu, a najlepiej możesz to robić, kiedy służysz swoim bliźnim. Kiedy prorok Alma nauczał o przymierzu chrztu, powiedział, że powinniśmy „dźwigać jedni drugich brzemiona, aby ulżyć jeden drugiemu” i „płakać z tymi, którzy płaczą, pocieszać tych, którzy potrzebują pocieszenia” (Mosjasz 18:8–9). Bądź uprzejmy i z szacunkiem odnoś się do wszystkich ludzi, naśladując przykład Jezusa Chrystusa.

Kiedy będziesz dotrzymywać przymierza zawartego podczas chrztu, Pan będzie cię błogosławił za twą wierność. Niektóre z błogosławieństw, jakie otrzymujesz to: stałe towarzystwo Ducha Świętego, odpuszczenie twoich grzechów i przywilej ponownego duchowego narodzenia się.

Stałe towarzystwo Ducha Świętego. Po twoim chrzcie jeden lub kilku posiadaczy Kapłaństwa Melchizedeka położyło swoje ręce na twojej głowie i nadało ci dar Ducha Świętego. Dar ten daje ci prawo do stałego towarzystwa Ducha Świętego tak długo, jak jesteś tego godny. Stałe towarzystwo Ducha jest jednym z najwspanialszych błogosławieństw, jakie możesz otrzymać w życiu śmiertelnym. Duch będzie cię prowadził ścieżkami prawości i pokoju, doprowadzając cię do życia wiecznego.

Odpuszczenie grzechów. Jako że zostałeś ochrzczony, możesz otrzymać odpuszczenie grzechów. Innymi słowy, możesz uzyskać przebaczenie dzięki miłosierdziu Zbawiciela, a wraz z tym błogosławieństwem możesz ostatecznie uzyskać zgodę na życie w obecności Ojca Niebieskiego.

By uzyskać wybaczenie grzechów, musisz wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa, szczerze odpokutować i zawsze starać się dotrzymywać przykazań. Prorok Mormon nauczał: „Pierwszym owocem nawrócenia jest chrzest, który następuje przez wiarę dla wypełnienia przykazań, i wypełnienie przykazań sprowadza odpuszczenie grzechów” (Moroni 8:25). „Aby [twoje] grzechy pozostały [ci] odpuszczone”, ciągle musisz korzyć się przed Bogiem, codziennie wzywać Go w swych modlitwach, pozostać niezachwianym w wierze i służyć potrzebującym (zob. Mosjasz 4:11–12, 26).

Ponowne narodzenie. Poprzez obrzędy chrztu i konfirmacji ponownie narodziłeś się do nowego życia. Zbawiciel powiedział do Nikodema: „Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (Ew. Jana 3:5). Tak jak noworodek z chwilą narodzenia rozpoczyna nową egzystencję, tak ty zacząłeś nowe życie wraz z zawarciem przymierza chrztu. Możesz wzrastać duchowo i stawać się coraz bardziej podobnym do Zbawiciela, zachowując przymierze chrztu, przyjmując sakrament, by odnowić to przymierze i odpokutowując za swoje grzechy. Apostoł Paweł nauczał, że kiedy zostajemy ochrzczeni, powinniśmy „nowe życie [prowadzić]” (List do Rzymian 6:4).

Teraz, po chrzcie i otrzymaniu daru Ducha Świętego, musisz nadal kroczyć w prawości, ponieważ te obrzędy to zaledwie początek twojej podróży powrotnej do Ojca Niebieskiego. Prorok Nefi nauczał:

„A teraz, moi ukochani bracia, gdy już dostaliście się na tę wąską ścieżkę, pytam was: Czy to już wszystko? Oto mówię wam: Nie. Albowiem doszliście dotąd tylko dzięki słowu Chrystusa poprzez niezachwianą wiarę w Niego, ufając w pełni zasługom Tego, który ma moc zbawienia.

Potrzebujecie więc dążyć naprzód mając nieugiętą wiarę w Chrystusa, pełną światła nadzieję i miłość do Boga oraz do wszystkich ludzi. Jeśli więc będziecie dążyć naprzód, napawając się słowem Chrystusa i wytrwacie do końca, tak mówi Ojciec: Będziecie mieli życie wieczne” (2 Nefi 31:19–20).

Dodatkowe źródła: Dzieje Apostolskie 2:37–38; 2 Nefi 31:4–13; Alma 7:14–16; 3 Nefi 11:18–41; 27:13–22; NiP 39:5–6, 10; 76:50–53

Zobacz także: Duch Święty; Kapłaństwo; Pokuta; Posłuszeństwo; Sakrament; Wiara