Jezus Chrystus

1 stycznia 2000 roku Rada Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów wydały poniższą deklarację. Zatytułowana jest ona „Żyjący Chrystus” i składa świadectwo o Panu Jezusie Chrystusie i mówi pokrótce o Jego tożsamości i boskiej misji:

„Kiedy obchodzimy rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa, które miały miejsce dwa tysiące lat temu, ofiarowujemy nasze świadectwo o prawdziwości Jego niezrównanego życia oraz nieskończonej czystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi.

Był On Wielkim Jehową Starego Testamentu, Mesjaszem Nowego. Pod kierownictwem swojego Ojca był Stworzycielem ziemi. ‘Wszystko przez [Niego] powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało’ (Ew. Jana 1:3). Choć był bezgrzeszny, został ochrzczony, aby wypełniła się wszelka sprawiedliwość. ‘Chodził, czyniąc dobrze’ (Dzieje Apostolskie 10:38), a mimo to pogardzano Nim za to. Jego ewangelia była przesłaniem pokoju i dobrej woli. Nawoływał wszystkich, by podążali Jego przykładem. Chodził drogami Palestyny, uzdrawiając chorych, powodując, że niewidomi widzieli i wskrzeszając zmarłych. Nauczał prawd wieczności, realności naszej przedśmiertnej egzystencji, celu naszego życia na ziemi oraz tego, kim potencjalnie mogą być synowie i córki Boga w przyszłym życiu.

Ustanowił sakrament jako przypomnienie Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Został pojmany i potępiony na podstawie fałszywych oskarżeń, skazany, aby zadowolić tłum oraz wydany na śmierć na krzyżu na Kalwarii. Oddał swoje życie, aby zadośćuczynić za grzechy całej ludzkości. To On ofiarował wielki zastępczy dar za wszystkich, którzy kiedykolwiek będą żyli na ziemi.

Uroczyście świadczymy, że Jego życie, które jest w centrum ludzkiej historii, ani nie rozpoczęło się w Betlejem, ani nie zakończyło się na Kalwarii. Był On Pierworodnym Ojca, Jednorodzonym Synem w ciele, Odkupicielem świata.

Powstał z grobu, aby być ‘pierwiastkiem tych, którzy zasnęli’ (I List do Koryntian 15:20). Jako Powstały Pan, odwiedzał tych, których kochał w tym życiu. Służył także pośród swoich ‘innych owiec’ (Ew. Jana 10:16) w starożytnej Ameryce. We współczesnym świecie On i Jego Ojciec ukazali się chłopcu Józefowi Smithowi, wprowadzając od dawna obiecywaną ‘pełnię czasów’ (List do Efezjan 1:10).

O Żyjącym Chrystusie Prorok Józef Smith napisał: ‘Oczy Jego niczym płomień ognia; włosy na głowie białe niczym nieskalany śnieg; oblicze Jego jaśniało ponad blask słońca; a głos Jego był niczym głos rozpędzonych wód, sam głos Jehowy, mówiący:

‘Jam jest pierwszym i ostatnim; jam jest ten, co żyje, jam jest ten, którego zabito; jam jest waszym orędownikiem u Ojca’ (NiP 110:3–4).

Prorok oznajmił o Nim również: ‘A teraz, po licznych świadectwach, jakie o Nim dano, oto świadectwo najnowsze które o Nim składamy: że On żyje!

Bowiem ujrzeliśmy Go, po samej prawicy Boga; i słyszeliśmy głos dający świadectwo że jest Jednorodzonym Ojca —

Że Jego mocą, przez Niego, i z Niego światy były i są tworzone, a ich mieszkańcy są Bogu rodzonymi synami i córkami’ (NiP 76:22–24).

Oznajmiamy uroczystymi słowy, że Jego kapłaństwo i Jego Kościół zostały przywrócone na ziemi — zbudowane ‘na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus’ (List do Efezjan 2:20).

Świadczymy, że pewnego dnia On powróci na ziemię. ‘I objawi się chwała Pańska, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu’ (Księga Izajasza 40:5). Będzie panował jako Król królów i rządził jako Pan panów, każde kolano ugnie się i wszelki język będzie Go czcił. Każdy z nas stanie, aby być przez Niego osądzonym według naszych uczynków i pragnień naszych serc.

Składamy świadectwo, jako Jego należycie wyświęceni Apostołowie — że Jezus jest Żyjącym Chrystusem, nieśmiertelnym Synem Bożym. Jest wielkim królem Immanuelem, który stoi dzisiaj po prawicy swojego Ojca. Jest światłem, życiem i nadzieją świata. Jego droga jest ścieżką, która prowadzi do szczęścia w tym życiu i w życiu wiecznym w świecie, który przyjdzie. Bogu niech będą dzięki za niezrównany dar Jego boskiego Syna” (Liahona, kwiec. 2002, 2–3).

Zobacz także: Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa