មេរៀនទី ១០៣
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៩-១០០
បុព្វកថា
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩ នៅថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៣២ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនេះព្រះអម្ចាស់បានហៅ យ៉ូហាន មើដក់ ឲ្យបន្តបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០ នៅថ្ងៃទី ១២ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣៣ ពេលលោក និង ស៊ីឌនី រិកដុន នៅទីក្រុង នូវ យ៉ោក បម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ នៅក្នុងវិវរណៈនេះព្រះអម្ចាស់បានធានាដល់ពួកគេថា ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនៅរដ្ឋ អូហៃអូ នឹងសុខសប្បាយ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានលួងលោមពួកគេអំពីពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ មិសសួរី ដែលកំពុងរងទុក្ខពីការបៀតបៀនផងដែរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩
ព្រះអម្ចាស់ បានហៅ យ៉ូហាន មើដក់ ឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រមៃថា មានមិត្តម្នាក់ដែលមិនមែនជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ សួរពួកគេថា ហេតុអ្វីបានជាមាននរណាម្នាក់សុខចិត្តលះបង់រយៈពេល ២ ឆ្នាំក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ដើម្បីបម្រើបេសកកម្មយ៉ាងដូច្នេះ ។
-
តើអ្នកនឹងឆ្លើយសំណួរនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមឲ្យសិស្សអានព័ត៌មានខាងក្រោម អំពីបុរសដែលមាន ឈ្មោះ យ៉ូហាន មើដក់ ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្ដាប់មើលការលះបង់ដែលបងប្រុស មើដក់ បានធ្វើដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។
យ៉ូហាន មើដក់ ពិនិត្យសង្កេតមើលព្រះវិហារជាច្រើន ហើយបានសន្និដ្ឋានថា សាសនាទាំងអស់បានវង្វេងផ្លូវ ។ ប៉ុន្តែនៅចុងឆ្នាំ ១៨៣០ លោកបានអានព្រះគម្ពីរមរមន ហើយបានមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងទីបន្ទាល់ពីសេចក្ដីពិតរបស់វា ។ លោកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ៥ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣០ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក លោកបានបម្រើបេសកកម្ម ហើយបានជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្សប្រហែល ៧០ នាក់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ ក្នុងទីក្រុង អូរ៉ែង រដ្ឋ អូហៃអូ និងទីក្រុង វ៉ារិនស្វីល រដ្ឋ អូហៃអូ ។
នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣១ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់បងប្រុស មើដក់ បានត្រឡប់មកពីបេសកកម្មរបស់លោកវិញ ភរិយារបស់លោក គឺ ជូលា បានស្លាប់ បន្ទាប់ពីផ្ដល់កំណើតឲ្យកូនភ្លោះ ។ នៅខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្រះអម្ចាស់បានហៅលោកឲ្យទៅរដ្ឋ មិសសួរី ហើយប្រកាសដំណឹងល្អនៅតាមផ្លូវ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២:៨-៩ ) ។ មុនពេលលោកអាចទៅបាន លោកត្រូវធានាថាកូនទាំងប្រាំនាក់របស់លោក ដែលមានអាយុក្រោមប្រាំពីរឆ្នាំ ត្រូវបានមើលថែទាំ ។ លោកបានរៀបចំមនុស្សពីរបីនាក់ឲ្យថែទាំកូនៗច្បងរបស់លោក ហើយយ៉ូសែប នឹងអិមម៉ា ស៊្មីធ ទទួលចិញ្ចឹមកូនភ្លោះរបស់លោក ។ ពេញឆ្នាំ ១៨៣១ រហូតដល់ពាក់កណ្ដាលឆ្នាំ ១៨៣២ យ៉ូហាន មើដក់ បានបង្រៀននៅរដ្ឋ ព្រំប្រទល់រដ្ឋ មីឈីហ្គែន រដ្ឋ អ៊ិនឌីអាណា រដ្ឋ មិសសួរី និងរដ្ឋ អូហៃអូ ។ នៅពេលលោកត្រឡប់ទៅទីក្រុងហៃរ៉ុម រដ្ឋ អូហៃអូ វិញនៅខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣២ លោកបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់ដោយសារជម្ងឺរាំរៃ ប្រចាំកាយ ។ លោកបានដឹងថា កូនភ្លោះរបស់លោកបានឈឺ ហើបានស្លាប់ដោយសារត្រូវខ្យល់ត្រជាក់នៅពេលមានការវាយប្រហារមកលើ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។
-
តើចំណុចណានៃរឿងរបស់យ៉ូហាន មើដក់ ដែលលេចធ្លោចំពោះអ្នក ?
សូមពន្យល់ថា ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៩៩ នៅថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៣២ ប្រហែលពីរខែបន្ទាប់ពីបងប្រុសមើដក់ បានត្រឡប់មកផ្ទះពីបេសកកម្មទីពីររបស់លោកវិញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩:១ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅបងប្រុស មើដក់ ឲ្យធ្វើ ។
-
តើព្រះអម្ចាស់បានហៅឲ្យ យ៉ូហាន មើដក់ ឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើការហៅបម្រើបេសកកម្មនេះ អាចសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿ និងការគោរពរបស់បងប្រុស មើដក់ យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩:២-៣ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យានឹង យ៉ូហាន មើដក់ ។
-
តើគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពី ខ ២–៣ ? ( ចម្លើយរបស់សិស្សអាចរួមបញ្ចូលចំណុចដូចខាងក្រោម ៖ យើងតំណាងឲ្យព្រះអម្ចាស់ ពេលយើងបម្រើបេសកកម្ម ។ ពេលយើងទទួល និងធ្វើតាមអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងកំពុងទទួល និងធ្វើតាមទ្រង់ ) ។
-
តើអ្នកបានទទួលពរជ័យយ៉ាងណាដែរ ពេលដែលអ្នកធ្វើតាមអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩:៤ -៥ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា នឹងកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលបដិសេធសារលិខិតដែល យ៉ូហាន មើដក់ នឹងបង្រៀនពួកគេ ។
-
យោងតាម ខ៤ តើអ្វីជាលទ្ធផលនៃការបដិសេធសារលិខិតដំណឹងល្អ ដែលបានបង្រៀនដោយអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៩:៦- ៨ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលភស្ដុតាងដែលព្រះអម្ចាស់ បានដឹងជាមុនអំពី តម្រូវការរបស់ យ៉ូហាន មើដក់ និងការលះបង់ដែលគាត់បានធ្វើ ។
-
តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ យ៉ូហាន មើដក់ បានបង្ហាញយើងអ្វីខ្លះ ?
សូមពន្យល់ថា បងប្រុស មើដក់ បានធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ លោកបានធ្វើការរៀបចំសម្រាប់កូនច្បងបីនាក់របស់លោក ឲ្យរស់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសារខុសៗគ្នាក្នុងរដ្ឋ មិសសួរី ហើយលោកបានចាកចេញនៅ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣២ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ។ លោកបានបម្រើពីរបីបេសកកម្មទៀត ហើយបន្ទាប់មកលោកបានមកជួបកូនកូនៗច្បងរបស់លោកនៅរដ្ឋ មិសសួរី ។ លោកបានបម្រើព្រះអម្ចាស់ដោយស្មោះត្រង់ពេញមួយជីវិតរបស់លោក ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:១-១២
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន នូវការលួងលោមចិត្ត និងការបង្រៀន
សូមសរសេរសំណួរដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ តើការព្រួយបារម្ភអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយអាចមាន នៅពេលពួកគេចាប់ផ្ដើមបេសកកម្មរបស់ពួកគេ ? សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើជាស្មៀន ហើយសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ។ ( ចម្លើយរបស់សិស្ស អាចរួមបញ្ចូលសំណួរដូចខាងក្រោម ៖ តើខ្ញុំអាចរកមនុស្សដើម្បីបង្រៀនបានដូចម្ដេច ? តើខ្ញុំនឹងដឹងពីអ្វីដែលត្រូវនិយាយយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើខ្ញុំនឹងចុះសម្រុងជាមួយដៃគូខ្ញុំឬក៏អត់ ? តើគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនឹងសុខសប្បាយទេ ពេលដែលខ្ញុំទៅបាត់ ?
សូមពន្យល់ថា នៅខែមេសា ឆ្នាំ ១៨៣៣ បុរសម្នាក់ឈ្មោះ ហ្វ្រីមែន នីកឃើសុន បានចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រនៅ នូវ យ៉ោក ហើយបានមកទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ ពេលដែលហ្វ្រីមែន បានជួប យ៉ូសែប ស៊្មីធ គាត់បានសូមឲ្យព្យាការីទៅលេងគ្រួសារ នីកឃើសុន នៅ នូវ យ៉ោក និងនៅកាណាដា ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បានយល់ព្រមទៅនឹងសំណើរបស់គាត់ ហើយពួកគេបានចាកចេញពី ខឺតឡង់ ជាមួយគាត់នៅថ្ងៃទី ៥ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣៣ ។ ពួកគេបានប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អនៅតាមផ្លូវ ។ បន្ទាប់ពីពួកគេមកដល់ផ្ទះរបស់ នីកឃើសុន នៅ ផែរីស្បើគ នូវ យ៉ោក យ៉ូសែប បានទទួលវិវរណៈ ដែលបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌសម្រាប់ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលអ្វីដែលធ្វើឲ្យ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងស៊ីឌនី រិកដុន មានការព្រួយបារម្ភពីការមកដល់ នូវ យ៉ោក ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញហើយ សូមពន្យល់ថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានសរសេរពីការព្រួយបារម្ភរបស់លោកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុលោក ថា៖ « ខ្ញុំដឹងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងគំនិតថា ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយយើង ប៉ុន្តែមានការរសាប់រសល់ជាខ្លាំងអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ » ( Journals, Volume 1: 1832–1839,vol. 1 of the Journals series of The Joseph Smith Papers[ ឆ្នាំ ២០០៨ ],ទំព័រ ១៤ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០: ១- ២ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅនឹងការព្រួយបារម្ភរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ។
-
តើឃ្លានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ អាចលុបចេញនូវការព្រួយបារម្ភរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ដែរឬទេ ? តើខគម្ពីរទាំងនេះ អាចជួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០: ៣– ៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យាដល់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ។
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យដូចម្ដេចក្នុងការមាន « ទ្វារដ៏សក្ដិសិទ្ធ » បានបើកសម្រាប់ការចែកចាយដំណឹងល្អនោះ ?
-
តើមានវិធីមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលព្រះអម្ចាស់ « បើកទ្វារ »សម្រាប់ឲ្យយើងធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:៥-៨ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម សម្រាប់ការសន្យាបន្ថែមពីព្រះអម្ចាស់ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានរាយការណ៍ពីអ្វី ដែលពួកគេបានរកឃើញហើយ សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវ បើ នោះ .
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពី ខ ៥– ៦ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់ពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ បើយើងនឹងបន្លឺសំឡេងយើង ដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងជួយយើងឲ្យដឹងពីអ្វីដែលត្រូវនិយាយ ) ។
-
យោងតាម ខ ៧តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
យោងតាម ខ ៨, តើព្រះអម្ចាស់បានសន្យាអ្វី បើយើងផ្សាយដំណឹងល្អដោយ « នូវចិត្តម៉ឺងម៉ាត់ » និង « ដោយនូវវិញ្ញាណស្លូតបូត » ? ( សិស្សគួរបង្ហាញនូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ បើយើងចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយអ្នកដទៃដោយនូវចិត្តម៉ឺងម៉ាត់ និងដោយនូវវិញ្ញាណស្លូតបូត នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងថ្លែងជាសាក្សីនៃសារលិខិតរបស់យើង ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីពេលមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយពួកគេឲ្យដឹងពីអ្វីដែលត្រូវនិយាយ ពេលពួកគេចែកចាយដំណឹងល្អ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេគិតអំពីពេលដែលពួកគេបានមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងជាសាក្សីនៃអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:៩–១២ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលការណែនាំដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ។
-
យោងតាម ខ ១២តើហេតុអ្វីបានជា យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងស៊ីឌនី រិកដុន អាច « ឲ្យចិត្ត[ពួកគេ]បានសប្បាយរីករាយ » ?
-
តើការសន្យានៅក្នុង ខ ១២ អាចមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក បើអ្នកកំពុងបម្រើបេសកកម្មនោះ ?
សូមពន្យល់ថា ការខិតខំប្រឹងប្រែងផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងស៊ីឌនី រិកដុន មានឥទ្ធិពលដ៏យូរអង្វែងនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ឧទាហរណ៍ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងស៊ីឌនី រិកដុន បានផ្សាយដល់ក្រុមដ៏ធំមួយនៅផ្ទះរបស់ នីកឃើសុន និងក្រុមផ្សេងទៀតនៅកាណាដា ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្សជិត ២០នាក់ រួមទាំង ម៉ូសេ នីកឃើសុន ហើយបានរៀបចំសាខានៃសាសនាចក្រមួយ ។ នៅឆ្នាំ ១៨៣៦ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត បានទៅសាខានោះ នៅពេលលោកបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅកាណាដា ។ ម៉ូសេ នីកឃើសុន បានណែនាំអែលឌើ ប្រាត្ត ឲ្យស្គាល់ យ៉ូហាន ថេលើរ ។ អែលឌើរ ប្រាត្ត បានជ្រមុជទឹកឲ្យ យ៉ូហាន ថេលើរ ដែលក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏ជោគជ័យ ហើយក្រោយមកក្លាយជាប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:១៣ - ១៧
ព្រះអម្ចាស់បានលួងលោមចិត្ត យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ទាក់ទងនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ មិសសួរី ។
សូមពន្យល់ថា ប្រហែលពីរខែមុនពេល យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានចេញទៅបម្រើបេសកកម្ម អូលីវើរ ខៅឌើរី បាននាំពាក្យមកពីរដ្ឋ មិសសួរី ថាសត្រូវរបស់សាសនាចក្របានប្រើអំពើហឹង្សាប្រឆាំងនឹងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបញ្ជូន អួរសុន ហៃឌ និងយ៉ូហាន ហ្គូដ ឲ្យនាំការប្រឹក្សាពីលោកទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ មិសសួរី ។ ដំណើរនេះនឹងអាចមហន្តរាយ ព្រោះពួកគេធ្វើដំណើរកាត់តាមតំបន់ពួកមនុស្សកំណាចដែលប្រឆាំងពួកមរមន ។ ព្យាការីបានបារម្ភពីបងប្រុស ហៃឌ និងបងប្រុស ហ្គូដ និងពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់ដែលត្រូវបានបៀតបៀតនៅរដ្ឋ មិសសួរី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:១៣-១៧ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ សូមឲ្យសិស្សសង្ខេបពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើការសន្យាអ្វី ដែលអ្នកឃើញនៅក្នុង ខ ១៥-១៧ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់នឹងបានផ្សំគ្នាសម្រាប់សេចក្ដីល្អ បើយើងដើរដោយទៀតត្រង់នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ) ។
-
តើអ្នកគិតថា « ដើរដោយទៀងត្រង់ » នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើការសន្យានៅក្នុង ខ ១៥-១៧ អាចជួយអ្នកក្នុងពេលលំបាក យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយឧទាហរណ៍អំពីរបៀបដែលពួកគេបានឃើញការសន្យានេះបានសម្រេច ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកពីសេចក្ដីពិតនេះផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីរឿងជាក់លាក់មួយ ដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បី « ដើរដោយទៀងត្រង់ » នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:១ ។ « យើងនឹងប្រព្រឹត្តដល់ពួកគេតាមតែយើងឃើញថាល្អ »
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« [ ព្រះអម្ចាស់ ] នឹងធ្វើច្រើនជាងអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើងទៅទៀត ។ ទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង និងកូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទាំងអស់ ។… ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបច្រើនជាងយើងដឹង ហើយ … ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើងតាមវិធី ដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង និងសម្រាប់កូនចៅទាំងអស់ផ្សេងទៀតរបស់ទ្រង់ (Faith in the Lord Jesus Christ »Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៤,ទំព័រ៩៩ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:៣ ។ « ទ្វារដ៏មានផលប្រយោជន៍នឹងត្រូវបានបើកចំហរ នៅភូមិភាគជុំវិញ »
នៅឆ្នាំ ១៨៣៣ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានខិតខំរៀបចំតំបន់នៅជុំវិញភាគខាងលិច លេក អេរី និងភាគខាងត្បូងឈាងខាងលិច លេក អនតារីយ៉ូ សម្រាប់ការរីកចម្រើនរបស់សាសនាចក្រ ។ នៅរដូវក្ដៅ ក្នុងឆ្នាំនោះ ក្រុមហ៊ុនកាសែត Evening and Morning Star បានបោះពុម្ពសំបុត្រមកពីពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាផ្សេងៗ ដែលបានពិពណ៌នាពីការខិតខំប្រែចិត្តដ៏ជោគជ័យ នៅក្នុងតំបន់ដែល យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បានផ្សព្វផ្សាយ ។ ស៊ីលវែស្ទ័រ ស្ម៊ីធ បានរាយការណ៍ថា មានព្រះវិហារចំនួន ១៥ បានកសាងឡើងនៅចន្លោះទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ និង ឆេណាំងហ្គូ នូវ យ៉ោក ដែលសាខាមួយចំនួនមានសមាជិកជិត ១០០ នាក់ ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក៏មានជោគជ័យក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងតំបន់ភាគខាងត្បូងនៃ នូវ យ៉ោក ផងដែរ ។ អាម៉ាសា ឡាយមែន បានធ្វើដំណើរទៅជិតភូមិ កាតារោហ្គាស ខោនធី នូវ យ៉ោក ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៣ ។ នៅទីនោះលោកបានធ្វើការប្រជុំ ១៥២ លើក ហើយបានឃើញមនុស្ស ១០០ នាក់ បានចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:៥-៨ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យយើងនូវអ្វីដែលត្រូវនិយាយ
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពី តួនាទីរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការខិតខំបង្រៀនដំណឹងល្អរបស់យើងថា ៖
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអង្គដែលថ្លែងជាសាក្សីដល់ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកនៅពេលអ្នកបង្រៀន ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនេះ ហើយគឺជាអង្គដែលដាក់នៅក្នុងចិត្តអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកគួរនិយាយ ហើយបំពេញការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ថា ‹ អ្នកនឹងមិនត្រូវបានធ្វើឲ្យខ្មាស់នៅចំពោះមនុស្សលោកឡើយ › ( គ. និង ស. ១០០:៥The Power of Covenants »Ensignឬ លីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩,ទំព័រ ២២ ) ។