Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus

Chciałbym powiedzieć — tak otwarcie i z taką mocą, na jakie mnie stać — że wierzymy w Chrystusa. Bez wahania uważamy go za Syna Bożego i Zbawiciela świata⁴.

Obraz

Christ, dressed in white, is portrayed as a shepherd. He is holding a dark colored lamb while many light colored sheep follow behind him. Illustrating the parable of the lost lamb, this canvas giclée depicts a flock of white sheep grazing on a grassy hill beside a stream. Clothed in a white robe with a crown of light on his head, Christ stands as the good shepherd, compassionately caring for the black lamb cradled in his arms. (Matthew 18:11-14).

Wiemy, że zbawienie jest w Chrystusie, że był on Pierworodnym Synem Wiecznego Ojca, że został wybrany i ustanowiony przed narodzeniem podczas narad w niebie, aby wypracować nieskończone i wieczne zadośćuczynienie, że przyszedł na ten świat jako Syn Boży i że przyniósł życie i nieśmiertelność, aby jaśniały na świat poprzez ewangelię.

Wierzymy z doskonałą pewnością, że Chrystus przyszedł wykupić ludzi od śmierci doczesnej i duchowej, którą sprowadził na świat upadek Adama, i że wziął On na siebie grzechy wszystkich ludzi — pod warunkiem pokuty. […]

Wierzymy, że po wszystkim, co możemy sami uczynić, zostaniemy zbawieni dzięki łasce [zob. 2 Nefi 25:23], i że budując na fundamencie zadośćuczynienia Chrystusa, wszyscy ludzie muszą sprawować własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem przed Panem [zob. List do Filipian 2:12; Mormon 9:27]⁵.

Różnica pomiędzy naszym Zbawicielem a resztą nas jest taka, że mamy ojców, którzy są śmiertelni, i dlatego podlegamy śmierci. Nasz Zbawiciel nie miał śmiertelnego Ojca i dlatego śmierć podlegała Jemu. Miał moc, aby oddać Swe życie i ponownie je odebrać [zob. Ew. Jana 10:17–18], lecz my nie mamy mocy oddania życia i ponownego odebrania go. Dzięki zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa otrzymujemy życie wieczne — poprzez zmartwychwstanie i posłuszeństwo zasadom ewangelii⁶.

Zaprawdę jest On jednorodzonym Synem Boga i dzięki Jego łasce oraz łasce Jego Ojca odkupił nas od grzechu, jeśli odpokutujemy. Wiemy, że powstał z martwych, że wstąpił na wysokości, wiodąc ze sobą jeńców [zob. Psalm 68:19], i stał się autorem zbawienia dla wszystkich, którzy uwierzą, odpokutują za swe grzechy i przyjmą Go jako Odkupiciela świata [zob. List do Hebrajczyków 5:9]. Święci w Dniach Ostatnich nie mają co do tego najmniejszych wątpliwości⁷.

Choć ludzie mogą opracowywać plany, dostosowywać teorie, rozpoczynać dziwne tradycje oraz gromadzić osobliwe doktryny i nauczać ich, jest jedna fundamentalna nauka, od której nie możemy odejść — wszystko koncentruje się na Panu Jezusie Chrystusie, Odkupicielu świata, i wokół Niego. Wierzymy, że jest On Jednorodzonym Ojca w ciele, jedynym, który zamieszkał w ciele, który miał nieśmiertelnego Ojca. Z powodu Swego pierworództwa oraz warunków towarzyszących Jego przyjściu na ziemię stał się Odkupicielem ludzkości, a dzięki przelaniu Jego krwi mamy możliwość powrotu do obecności naszego Ojca, jeśli odpokutujemy i przyjmiemy wielki plan odkupienia, którego jest autorem⁸.

Świadczymy, że ewangelia Jezusa Chrystusa jest w planie zbawienia, że dzięki ofierze zadośćuczynienia naszego Pana wszyscy ludzie powstaną do nieśmiertelności, zostaną osądzeni przez Niego zgodnie z uczynkami popełnionymi w ciele i że ci, którzy uwierzą i będą posłuszni prawu pełni ewangelii, powstaną do życia wiecznego w królestwie naszego Ojca⁹.

Nasz Ojciec w niebie jest Ojcem Jezusa Chrystusa zarówno w duchu, jak i w ciele. Nasz Zbawiciel jest Pierworodnym w duchu, Jednorodzonym w ciele¹⁰.

[Jezus Chrystus] jest naszym Starszym Bratem i został uhonorowany przez Ojca pełnią upoważnienia i mocą jako członek wielkiego Prezydium składającego się z Ojca, Syna i Ducha Świętego¹¹.

Nasze pisma uczą, że Jezus Chrystus jest zarówno Ojcem, jak i Synem. Prosta prawda jest taka, że jest On Synem Boga przez urodzenie zarówno w duchu, jak i w ciele. Jest On Ojcem z powodu dzieła, jakiego dokonał¹².

Zbawiciel staje się naszym Ojcem w takim znaczeniu, w jakim ten termin jest użyty w pismach świętych, ponieważ ofiarowuje nam życie — życie wieczne — dzięki zadośćuczynieniu, jakiego dla nas dokonał. We wspaniałych wskazówkach danych przez króla Beniamina dowiadujemy się: „A teraz, ze względu na przymierze, które zawarliście, będziecie nazwani dziećmi Chrystusa, Jego synami i Jego córkami, albowiem tego dnia zrodził On was duchowo. Oto mówicie, że serca wasze uległy przemianie poprzez wiarę w Jego imię, zrodziliście się więc z Niego i staliście się Jego synami i Jego córkami”. [Mosjasz 5:7; zob. także wersety 8–11].

Dlatego stajemy się dziećmi, synami i córkami Jezusa Chrystusa, poprzez nasze przymierza posłuszeństwa Jemu. Dzięki Jego boskiemu upoważnieniu i ofierze na krzyżu stajemy się duchowo zrodzonymi synami i córkami, a On jest naszym Ojcem¹³.

Obraz

Jesus Christ depicted preparing the sacrament for the Last Supper.

Podobnie jak Nefici w czasach króla Beniamina, tak my, Święci w Dniach Ostatnich, wzięliśmy na siebie imię Chrystusa [zob. Mosjasz 5:1–9; 6:1–2]. Każdego tygodnia podczas nabożeństwa sakramentalnego — jak nam nakazano — bierzemy na siebie Jego imię, obiecujemy zawsze o Nim pamiętać; to samo robili Nefici związani przymierzem¹⁴.

Wierzymy, że Jezus jest Odkupicielem świata. Wiemy […], że objawił siebie w tej dyspensacji. Nie jesteśmy zależni od świadectw […] ludzi ze starożytności, którzy żyli w Jego czasach i rozmawiali z Nim podczas Jego posługi i którym ukazał się po Swoim zmartwychwstaniu. Mamy świadków, którzy żyją w naszych czasach, którzy widzieli Go, którzy wiedzą, że On żyje i świadczą nam i światu o tym fakcie. Wiemy, że ich świadectwa są prawdziwe. Józef Smith nie był jedynym w tej dyspensacji, który miał składać świadectwo o misji Jezusa Chrystusa, ponieważ Pan wzbudził innych świadków, którzy wraz z Prorokiem Józefem Smithem ujrzeli Odkupiciela, otrzymali od Niego wskazówki i widzieli, jak zasiada w niebiosach po prawicy Ojca w otoczeniu świętych aniołów. Dają oni swe świadectwo, które będzie świadczyć przeciwko światu na potępienie wszystkich tych, którzy nie zważali na nie.

Lecz jako członkowie Kościoła nie jesteśmy zależni od świadectw Józefa Smitha, Olivera Cowdery’ego, Sidneya Rigdona czy innych nieżyjących już osób, które w tej dyspensacji otrzymały od Pana wspaniałe objawienia i wizje, dzięki którym wiedziały, że Jezus żyje i jest Odkupicielem świata. Mamy osobiste świadectwo dane poprzez Ducha Pana wszystkim, którzy żyją w zgodzie z Ewangelią. Jeśli żyjemy w harmonii z prawdami po tym, jak zostaliśmy ochrzczeni na odpuszczenie grzechów i konfirmowani przez nałożenie rąk dla nadania daru Ducha Świętego, Pan objawia nam indywidualnie, że te kwestie są prawdą. Nie jesteśmy zależni od niczyjego świadectwa na temat tej wiedzy, ponieważ wiemy poprzez Ducha, że Jezus jest Chrystusem, Odkupicielem świata¹⁵.

Jeśli jest jedna rzecz, która przynosi radość, pokój i satysfakcję sercu człowieka, to jest nią — ponad wszystko, co wiem — niewzruszone świadectwo, które mam i które wy macie, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. Jest to prawda, której nie można zmienić. Ludzie mogą atakować ją, wyśmiewać, mogą twierdzić, że nie jest On Odkupicielem świata, że Jego misja nie była prawdziwa lub że jej cel — poprzez przelanie Jego krwi — nie został osiągnięty i ofiarowany wszystkim ludziom na odpuszczenie grzechów, jeśli odpokutują. Mogą odrzucać wiarę w zmartwychwstanie, a nawet samo przyjście Chrystusa, o czym świadczą Pisma Święte, po tym, jak został zabity przez wrogów — niemniej ta prawda pozostaje niewzruszona. Umarł On za grzechy świata, przyniósł odkupienie od śmierci, dał ludziom możliwość pokuty i odpuszczenia grzechów dzięki ich wierze i przyjęciu zasad ewangelii oraz Jego misji. Te prawdy są fundamentalne, przetrwają; nie mogą być zniszczone bez względu na to, co ludzie będą mówić czy myśleć¹⁶.

Niech będzie to najważniejsza rzecz w waszym umyśle, teraz i zawsze, że Jezus jest Chrystusem, Synem żyjącego Boga, który przyszedł na świat, aby oddać Swe życie, abyśmy mogli żyć. To jest prawda i jest ona fundamentalna. Na niej zbudowana jest nasza wiara¹⁷.

Najwspanialszy przykład, jaki kiedykolwiek pokazany został ludziom, był dany przez samego Syna Bożego. Jego życie było doskonałe. Wszystko czynił we właściwy sposób i mógł powiedzieć wszystkim ludziom: „Pójdźcie za Moim przykładem” [2 Nefi 31:10] — my wszyscy powinniśmy więc wzorować nasze życie na Jego życiu.

Dam wam przykład z Jego życia. Nauczał ludzi, jak mają się modlić, a potem powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że potrzebujecie czuwać i modlić się bezustannie, aby diabeł was nie skusił i nie uprowadził w niewolę. I jak się z wami modliłem, tak samo będziecie się modlić w Moim Kościele z Moim ludem, tymi, którzy się nawrócą i zostaną ochrzczeni w imię Moje. Oto jestem światłem i dałem wam przykład. […] Trzymajcie więc wysoko wasze światło, aby świeciło światu. Oto jestem światłem, które wzniesiecie, czyńcie, co widzieliście, że czyniłem. […]” [3 Nefi 18:15–16, 24].

Być może najdoskonalszej rady w tej kwestii udzielił Swym uczniom, Nefitom. „Jakimi ludźmi powinniście być?” — zapytał, a potem udzielił tej odpowiedzi: „Zaprawdę powiadam wam, że na Moje podobieństwo” [3 Nefi 27:27]¹⁸.

Musimy wierzyć w Chrystusa i wzorować na Nim swoje życie. Musimy zostać ochrzczeni, tak jak On został ochrzczony. Musimy oddawać cześć Ojcu, tak jak On to robił. Musimy wykonywać wolę Ojca, tak jak On. Musimy starać się czynić dobro i postępować sprawiedliwie, tak jak On to czynił. On jest naszym Przykładem, wspaniałym Pierwowzorem zbawienia¹⁹.

Kiedy macie jakiś problem i musicie podjąć decyzję, zróbcie to, zadając sobie pytanie: „Co zrobiłby Jezus?”. A następnie zróbcie to, co On by uczynił.

Możecie odczuwać radość z Jego obecności i mieć Jego natchnienie, które będzie was wiodło każdego dnia waszego życia, jeśli będziecie starać się o nie i żyć, będąc go godnym. Miłość Jezusa i pocieszająca moc Jego Ducha Świętego może być dla was tak realna, jak była realna dla dzieci, które przychodziły do Niego, kiedy był na ziemi²⁰.

Pozwólcie, że powiem, iż ci, którzy Go naśladują, staną się podobni do Niego i będą w Nim wychwaleni w królestwie Jego Ojca; zdobędą zaszczyt, moc i upoważnienie. Do pewnych Nefitów–uczniów, którzy podążali za Nim z czystym zamiarem serc, powiedział: „[…] będziecie jak Ja, a jestem jak Ojciec, i Ojciec i Ja stanowimy jedność”. [3 Nefi 28:10]. […]

Modlę się, abyśmy wszyscy szli Jego śladem i przestrzegali przykazań, byśmy mogli być jak On. Takie jest moje pragnienie. Mam nadzieję, że jest to również wasze pragnienie²¹.

• Jak myślisz, jak na dzieci Prezydenta Smitha wpłynęło jego świadectwo i wyrazy miłości do Zbawiciela? (Zob. „Z życia Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha”). Zastanów się, co możesz zrobić, aby wzmocnić swoją miłość do Zbawiciela i dzielić się swoim świadectwem na Jego temat.

• Prezydent Smith oświadczył, że „wszystko koncentruje się na Panu Jezusie Chrystusie” (część 1.). W jaki sposób ta prawda może wpływać na nasze życie osobiste? W jaki sposób może wpływać na nasze domy?

• W jaki sposób nauki z części 2. pomagają ci zrozumieć twój związek ze Zbawicielem? Co dla ciebie oznacza wzięcie na siebie imienia Chrystusa?

• Prezydent Smith ostrzegał, że niektórzy ludzie będą atakować i wyśmiewać prawdy na temat Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienia (zob. część 3.). Jak możemy umocnić własne świadectwa, abyśmy mogli oprzeć się takim wyzwaniom? W jaki sposób rodzice mogą pomóc dzieciom w umocnieniu ich świadectw?

• Zastanów się nad radą Prezydenta Smitha, by zadawać sobie pytanie: „Co zrobiłby Jezus?” (część 4.). Na jakie konkretne sposoby możemy wzorować nasze życie na życiu Jezusa Chrystusa? Jak naśladowanie Jego przykładu może wpływać na życie innych ludzi?

Ew. Jana 14:6; 1 Nefi 10:6; Mosjasz 3:5–7; Helaman 5:12; 3 Nefi 11:3–7; NiP 34:1–3; 76:22–24; Józef Smith — Historia 1:17

„[Unikajcie] pokusy, by przeładowywać lekcję materiałem do przekazania. […] Nauczamy ludzi, a nie tematu jako takiego; a […] każdy zarys lekcji, z jakim się spotkałem, będzie zawierał niewątpliwie więcej materiału, niż jesteśmy w stanie zrealizować w wyznaczonym czasie” (Jeffrey R. Holland, „Teaching and Learning in the Church”, Ensign, czerwiec 2007, str. 91).