Nasze poszukiwanie prawdy

Wierzymy w zdobywanie wykształcenia. Jako lud zawsze staramy się zdobywać wiedzę we wszystkich dziedzinach, a jako Kościół przeznaczamy ogromne sumy i dokonujemy sporych wyrzeczeń, aby dać członkom Kościoła możliwość kształcenia, szczególnie współcześnie, w okresie naukowych badań i odkryć. Uważamy, że nasi młodzi ludzie powinni zdobywać wykształcenie i odbywać praktyczne szkolenia w zakresie, jakie w mądrości uznają za konieczne.

Sądzimy też jednak, ze owa światowa nauka powinna iść w parze ze staraniami o zdobycie zrozumienia spraw duchowych. Dużo ważniejsze, tysiąc razy ważniejsze jest to, by posiąść wiedzę o Bogu i jego prawach, abyśmy mogli dokonywać rzeczy, które wiodą do zbawienia, niż to, by posiąść wszelką wiedzę dostępną na tym świecie⁷.

Obraz

Jesus Christ sitting on a rock on the shores of the sea of Galilee. Numerous people are gathered around Him. The people are listening to Christ preach. (Mark 4:1) (Luke 5:1)

Każdy powinien codziennie nauczyć się czegoś nowego. Wszyscy macie dociekliwe umysły i poszukujecie prawdy w wielu dziedzinach. Mam szczerą nadzieję, że wasze największe badania dotyczą spraw duchowych, bowiem to właśnie tam możemy zdobyć zbawienie i uczynić postępy, które doprowadzą nas do życia wiecznego w królestwie naszego Ojca.

Najważniejszą wiedzą na tym świecie jest znajomość ewangelii. To poznanie Boga i jego praw, rzeczy, które człowiek musi uczynić, by z bojaźnią i drżeniem przed Panem zbawienie swoje sprawować [zob. List do Filipian 2:12; Mormon 9:27]⁸.

Nie wszystka prawda ma tę samą wartość i znaczenie. Niektóre prawdy są znaczniejsze od innych. Najwspanialszą prawdę czy też najwspanialsze prawdy znajdujemy w podstawach ewangelii Jezusa Chrystusa. Po pierwsze, że Jezus Chrystus jest Synem Boga, Odkupicielem świata, który przyszedł na tę ziemię, by umrzeć, aby ludzie mogli żyć. Tę prawdę powinniśmy znać. Poznanie, że Jezus Chrystus jest naszym Odkupicielem, że dał nam zasady życia wiecznego jest o wiele ważniejsze niż cała świecka wiedza i nauka⁹.

Jeśli chodzi o filozofię i mądrość świata, nie znaczą one nic, jeśli nie poddają się objawionemu słowu Boga. Wszelka doktryna, niezależnie od tego, czy przychodzi pod płaszczykiem religii, nauki, filozofii czy czegokolwiek innego, jeśli stoi w sprzeczności z objawionym słowem Pana, upadnie. Może ona wydawać się prawdopodobna. Może być wam przedstawiona językiem, który do was przemawia i na który nie znajdziecie riposty. Może zdawać się być oparta na dowodach, których nie jesteście w stanie obalić, lecz jedyne, co musicie zrobić, to czekać. Czas wszystko wyjaśni. Przekonacie się, że każda doktryna, każda zasada, niezależnie od tego, jak bardzo rozpowszechniona, jeśli nie jest zgodna z boskim słowem Pana objawionym Jego sługom, obróci się wniwecz. Nie jest też konieczne, abyśmy starali się naciągać słowo Pana w próżnych staraniach, by dostosować je do owych teorii i nauk. Słowo Pana wypełni się całkowicie, zaś wszystkie fałszywe doktryny i teorie przeminą. Prawda i tylko prawda pozostanie, gdy wszystko inne obróci się w niwecz¹⁰.

Pan nakazał, by w obecnych czasach członkowie Kościoła poszukiwali Go przez modlitwę, wiarę i naukę. Otrzymaliśmy przykazanie, abyśmy studiowali przykazania, jakie dał nam w Naukach i Przymierzach, w Księdze Mormona i wszystkich innych pismach świętych, z obietnicą, że: „Jakąkolwiek zasadę inteligencji osiągniemy w tym życiu, powstanie ona z nami podczas zmartwychwstania. A jeżeli ktoś zyska więcej wiedzy i inteligencji w tym życiu przez pilność i posłuszeństwo niż inny, tym większą będzie mieć korzyść w świecie, który nastanie” [NiP 130:18–19]. […] Zbawiciel powiedział Żydom: „Badacie pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a one składają świadectwo o mnie” [Ew. Jana 5:39]. Ilu członków Kościoła sądzi podobnie, lecz zaniedbuje przygotowywanie się przez naukę i przez wiarę?¹¹

Wydaje mi się, że członek tego Kościoła nie będzie mógł spocząć w pokoju, równowadze i z czystym sumieniem, jeśli poprzez naukę i wiarę nie zdobędzie poznania podstawowych pism świętych Kościoła. Te kroniki są bezcenne. Świat z nich szydzi, lecz zawarte w nich nauki pozwalają nam zbliżyć się do Boga, lepiej zrozumieć naszego Ojca Niebieskiego i Jego Syna Jezusa Chrystusa, lepiej Ich poznać i dowiedzieć się więcej na temat cudownego planu zbawienia, który dali nam i temu światu¹².

Starożytni prorocy, którzy ujrzeli nasze czasy, przemawiali niekoniecznie dla dobra ludzi w swoich czasach, lecz dla pożytku ludzi, którzy żyją w czasach, których te proroctwa dotyczą¹³.

Mówię wam, moi bracia i siostry, nie możecie przestrzegać przykazań Pana i kroczyć w prawości, dopóki ich nie poznacie. Pan nakazał nam badać pisma święte, albowiem rzeczy w nich zawarte są prawdą i się wypełnią [zob. NiP 1:37]. […] Badajcie pisma, zapoznawajcie się z tym, co Pan objawił dla waszego zbawienia, dla zbawienia waszych domów i świata¹⁴.

Jeśli usłuchamy słów Pana i będziemy sami badać pisma, i zdobywać wiedzę z Księgi Mormona, Biblii, Nauk i Przymierzy, Perły Wielkiej Wartości oraz ze wskazówek, które od czasu do czasu przekazują nam przywódcy Kościoła, i będziemy starać się wypełniać wolę Pana, pamiętając o swoich modlitwach i zawartych z nim przymierzach, nie zbłądzimy¹⁵.

Dziewiąta Zasada Wiary głosi: „Wierzymy we wszystko, co Bóg objawił, wszystko, co teraz objawia, i wierzymy także, że objawi On jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy w odniesieniu do Królestwa Bożego”. Skoro jest to prawdą, konieczne jest, abyśmy rozumieli, co On objawił i co teraz objawia. W przeciwnym razie nie pojmiemy Jego dzieła i nie będziemy mogli wypełniać Jego woli wobec nas, albowiem nie będziemy jej rozumieć¹⁶.

Święci w Dniach Ostatnich powinni pokładać zaufanie w swoich przywódcach i postępować zgodnie z naukami władz Kościoła, albowiem mówią oni do nich głosem proroctwa i natchnienia. W pierwszym rozdziale Nauk i Przymierzy Pan ogłosił, że nie ma znaczenia, czy przemawia własnym głosem, czy głosem Swoich sług [zob. NiP 1:38]. Przeto spoczywa na nas równie wielki obowiązek i zobowiązanie, abyśmy dali posłuch głosowi tego, który stoi na czele, by nauczać lud, abyśmy słuchali głosu starszych Izraela, gdy niosą nowinę prawdy pośród ludzi, jak wówczas, gdyby Pan posłał do nas Swojego anioła czy sam przyszedł, by osobiście ogłosić nam te rzeczy¹⁷.

Dobrze byłoby, gdybyśmy usłuchali rady, jakiej udzielił nam Pan, która brzmi: „A kto ceni moje słowo, nie zostanie zwiedziony” [Józef Smith — Mateusz 1:37]. Cenienie Jego słowa to coś znacznie więcej niż samo jego czytanie. Aby je cenić, trzeba je nie tylko czytać i studiować, ale też badać z pokorą i posłuszeństwem danym przykazaniom i gromadzić wskazówki, jakimi natchnie nas Duch Święty¹⁸.

Czasami słyszy się skargi: „Nie mam czasu”. Jednak wszyscy mamy czas, by czytać i studiować, ponieważ jest to nasz święty obowiązek. Czy nie możemy zaplanować czasu tak, by każdego dnia poświęcić co najmniej piętnaście minut na systematyczne czytanie i rozważania? To zaledwie chwilka, ale w ciągu tygodnia byłaby to już godzina i czterdzieści pięć minut, siedem i pół godziny w trzydziestodniowym miesiącu i dziewięćdziesiąt jeden godzin i kwadrans w ciągu roku […].

[…] Niewiele osób pośród nas czyta zbyt dużo, większość z nas czyta zbyt mało. Pan powiedział: „I jako że nie wszyscy mają wiarę, szukajcie pilnie i uczcie jeden drugiego słów mądrości; szukajcie w najlepszych księgach słów mądrości; szukajcie wiedzy, przez naukę jak i przez wiarę” [NiP 88:118; 109:7]¹⁹.

Oczekuje się od nas, że będziemy studiować i uczyć się wszystkiego, co możemy, drogą badań i analiz. Nasza zdolność uczenia się jest jednak ograniczona przez nasz sposób rozumowania i naukę. Rzeczy Boskie można poznać jedynie poprzez Ducha Bożego. Musimy zdobywać wiedzę poprzez wiarę²⁰.

Człowiek może oczywiście badać, studiować i poznawać wiele rzeczy, może zebrać wspaniałą skarbnicę wiedzy, jednak nigdy nie przyjdzie do poznania pełni prawdy […], chyba że prowadzi go Duch prawdy, Duch Święty i przestrzega on przykazań Boga²¹.

Prawdziwa wiara oraz duch pokory doprowadzą człowieka do poznania prawdy. Nie ma dobrego powodu, aby wszyscy ludzie nie mieli poznać prawdy, która uczyni ich wolnymi. Nie ma dobrego powodu, aby wszyscy ludzie nie mieli odkryć światła prawdy i dowiedzieć się, czy Pan naprawdę przemówił ponownie w dniach ostatnich. Paweł ogłosił, że ludzie powinni „[szukać] Boga, czy go może […] wyczują i […] znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas” [Dzieje Apostolskie 17:27]. Nawet pośród duchowego mroku i braku wiary, jakie spowijają ten świat, ramię Pana sięga wszędzie. Wysłucha On żarliwej prośby szczerego poszukiwacza prawdy, nikt więc nie musi kroczyć, nie poznawszy boskiej prawdy i nie wiedząc, gdzie znaleźć Kościół Jezusa Chrystusa. Wszystko, czego człowiekowi potrzeba, to pokorna wiara i skruszony duch oraz determinacja, by kroczyć w świetle, a Pan mu to objawi²².

Wszyscy możemy poznać prawdę, nikt nie jest bezradny. Pan uczynił możliwym, by każdy człowiek poprzez posłuszeństwo [Jego] prawom i dzięki przewodnictwu Ducha Świętego — który został posłany, by nas uczył, jeśli zachowujemy prawo — mógł poznać prawdę, która nas wyzwala [zob. Ew. Jana 8:32]²³.

Wymaga się od nas, jako członków Kościoła, abyśmy zapoznawali się z tym, co objawił Pan, abyśmy nie zostali zwiedzeni. […] Jak mamy kroczyć w prawdzie, skoro jej nie znamy?²⁴

Jeśli chodzi o prawdy zbawienia, naszym głównym celem jest poznanie tego, co Pan objawił, a następnie danie temu wiary i kierowanie się tym w życiu²⁵.

Jeśli będziemy podążać za duchem światłości, duchem prawdy, duchem, o którym mówią Pańskie objawienia; jeśli w duchu modlitwy i pokory będziemy poszukiwać przewodnictwa Ducha Świętego, Pan powiększy nasze światło i zrozumienie, abyśmy mieli ducha rozeznania, byśmy mogli rozumieć prawdę i rozpoznawać fałsz, kiedy je zobaczymy, i byśmy nie zostali zwiedzeni.

Kto w tym Kościele daje się zwieść? Nie ten, kto był wierny w wypełnianiu obowiązków, nie ten, kto zaznajomił się ze słowem Pana, nie ten, kto żył wedle przykazań zawartych w tych objawieniach, lecz ten, kto nie zapoznał się z prawdą, ten, kto tkwi w duchowej ciemności, ten, kto nie pojmuje i nie rozumie zasad Ewangelii. Ten zostanie zwiedziony. A gdy pośród nas pojawią się fałszywe duchy, człowiek ten może nie rozumieć i nie potrafić odróżnić światła od ciemności.

Jeśli jednak będziemy kroczyć w świetle objawień Pana, jeśli damy posłuch radom tych, którzy zasiadają w radach Kościoła i mają moc udzielania wskazówek, nie zejdziemy ze ścieżki²⁶.

Badajmy pisma święte, poznawajmy, co objawił Pan, niech nasze życie będzie w harmonii z Jego prawdami. Wówczas nie zostaniemy zwiedzeni, lecz będziemy mieć siłę, by oprzeć się złu i pokusom. Nasze umysły będą jasne i będziemy umieli zrozumieć prawdę i oddzielić ją od fałszu²⁷.

Obraz

PEF Man from Santiago, Chile reading scriptures on the stairs

Jeśli wśród doktryn i zasad związanych z nauką Kościoła jest coś, czego nie rozumiemy, padnijmy na kolana. Zwróćmy się do Pana w duchu modlitwy i pokory i poprośmy, aby oświecił nasze umysły zrozumieniem²⁸.

„To, co pochodzi od Boga, światłem jest; i ten, kto przyjmuje światło i trwa w Bogu” — to klucz do całej sytuacji — „dostaje więcej światła; i światło to jaśnieje coraz mocniej aż do dnia doskonałego” [NiP 50:24].

Rozumiemy więc z tego, że człowiek, który poszukuje Boga i [jest] prowadzony przez Ducha prawdy, czyli Pocieszyciela, i który trwa w Bogu, będzie wzrastał w wiedzy, świetle i prawdzie aż nastanie dla niego ów doskonały dzień światła i prawdy.

Nie znaczy to, że wszystko to otrzymamy w tym życiu. Niemożliwym jest dla człowieka osiągnięcie tego celu w czasie tych kilku lat życia doczesnego. Nauczymy się tu jednak tego, co wieczne, co jest natchnione przez Ducha prawdy, co będzie trwało z nami po śmierci, a potem pójdziemy dalej, jeśli nadal pozostaniemy w Bogu, by zdobywać światło i prawdę, aż wreszcie ten doskonały dzień nadejdzie i dla nas²⁹.

Jest obietnica, którą dano wszystkim — którzy otrzymali światło prawdy i którzy poprzez studiowanie i posłuszeństwo starają się poznać Ewangelię — że otrzymają wiersz za wierszem, pojęcie za pojęciem; trochę tu i trochę tam, aż zostanie im dana pełnia prawdy, zostaną im wyjawione nawet ukryte tajemnice królestwa, „każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą” [Ew. Mateusza 7:8; 3 Nefi 14:8; zob. także Ks. Izajasza 28:10; NiP 76:1–10; 98:11–12.]. Wszyscy ci są dziedzicami zbawienia i zostaną ukoronowani chwałą, nieśmiertelnością i życiem wiecznym jako synowie i córki Boga, i dostąpią wyniesienia w Jego królestwie celestialnym³⁰.

• Czytając o wysiłkach Prezydenta Smitha, by poznać ewangelię (zob. „Z życia Josepha Fieldinga Smitha”), zastanów się nad własnym postępowaniem. Jakie błogosławieństwa spłynęły na ciebie, kiedy studiowałeś pisma święte i inne ewangeliczne nauki?

• Czego możemy się nauczyć na temat równowagi między studiowaniem duchowym a świeckim na podstawie części 1.? Jak możemy pomagać bliskim i znajomym, by w dążeniu do zdobycia wykształcenia na pierwszym miejscu stawiali wiedzę duchową?

• W jaki sposób pisma święte pomogły ci „lepiej poznać” Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa? (Zob. część 2.). Zastanów się, co możesz zrobić, aby udoskonalić swoje studiowanie pism świętych.

• Po przeczytaniu części 3. zastanów się, jakie błogosławieństwa otrzymałeś dzięki postępowaniu zgodnie z radami przywódców Kościoła. Jak możemy dzielić się naukami żyjących proroków z naszymi rodzinami i znajomymi?

• Co dla ciebie oznacza cenienie sobie słowa Pana? (Kilka przykładów znajduje się w części 4.). W jaki sposób „co najmniej piętnaście minut [poświęcone] na systematyczne czytanie i rozważania” może wpłynąć na nasze życie?

• Zastanów się, w jaki sposób rada zawarta w części 5. odnosi się do twojego życia. Teraz gdy fałszywe informacje są coraz bardziej natarczywe i dostępne, jak możemy „odróżnić światło od ciemności”? Co możemy zrobić, by pomóc dzieciom i młodzieży?

Psalm 119:105; Ew. Jana 7:17; II List do Tymoteusza 3:15–17; 2 Nefi 4:15; 32:3; Helaman 3:29–30; NiP 19:23; 84:85; 88:77–80

„Nawet jeśli uczysz wiele osób w tym samym czasie, możesz dotrzeć do każdej z nich. Na przykład, docierasz do poszczególnych osób, kiedy na początku lekcji ciepło witasz każdą osobę. […] Możesz również docierać do innych, kiedy sprawiasz, iż udział w zajęciach jest kuszący i bezpieczny” (Nauczanie — nie ma większego powołania, [1999], str. 35).