Σταθεροί και στέρεοι στην πίστη του Χριστού

Στην ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, διαβάζουμε για τις διαδοχικές περιόδους όταν τα τέκνα του Ισραήλ τιμούσαν την διαθήκη τους με τον Ιεχωβά και Τον λάτρευαν και άλλες εποχές όταν αγνοούσαν αυτήν την διαθήκη και λάτρευαν είδωλα ή τον Βαάλ¹.

Η βασιλεία του Αχαάβ ήταν μια από τις περιόδους αποστασίας στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ. Ο προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης σε μια περίσταση είπε στον βασιλιά Αχαάβ να συγκεντρώσει τόσο τον λαό του Ισραήλ όσο και τους προφήτες ή ιερείς του Βαάλ στο βουνό Κάρμηλο. Όταν συγκεντρώθηκε ο λαός, ο Ηλίας ο Θεσβίτης τους είπε: «Μέχρι πότε χωλαίνετε ανάμεσα σε δύο φρονήματα; [ή με άλλα λόγια: “Πότε θα αποφασίσετε μια για πάντα;”] Αν ο Κύριος [είναι] Θεός, ακολουθείτε αυτόν· αλλ’ αν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον. Και ο λαός δεν του απάντησε ούτε έναν λόγο»². Έτσι ο Ηλίας ο Θεσβίτης πρότεινε τόσο εκείνος όσο και οι προφήτες του Βαάλ να κόψουν έναν νεαρό ταύρο και να τον τοποθετήσουν σε μια κλίνη ξύλου στους αντίστοιχους βωμούς τους, αλλά «φωτιά δεν θα βάλ[ετε]»³. Έπειτα «να επικαλεστείτε το όνομα των θεών σας, κι εγώ θα επικαλεσθώ το όνομα του Κυρίου· και ο Θεός, που θα εισακούσει με φωτιά, αυτός ας είναι ο Θεός. Και απαντώντας ολόκληρος ο λαός, είπε: Καλός είναι ο λόγος»⁴.

Θα θυμάστε ότι οι ιερείς του Βαάλ επικαλέστηκαν τον ανύπαρκτο θεό τους για ώρες, για να στείλει φωτιά, αλλά «δεν υπήρξε φωνή, και δεν υπήρξε ακρόαση, και δεν υπήρξε προσοχή»⁵. Όταν ήταν η σειρά του Ηλιού του Θεσβίτου, επιδιόρθωσε τον χαλασμένο βωμό του Κυρίου, τοποθέτησε το ξύλο και την προσφορά επάνω στον βωμό και μετά πρόσταξε να το βρέξουν με νερό, όχι μόνο μία αλλά τρεις φορές. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ούτε εκείνος, ούτε καμία άλλη ανθρώπινη δύναμη μπορούσε να ανάψει τη φωτιά.

«Και την ώρα τής προσφοράς, ο Ηλίας ο προφήτης πλησίασε, και είπε: Κύριε, Θεέ τού Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ισραήλ, ας γίνει σήμερα γνωστό, ότι εσύ είσαι ο Θεός στον Ισραήλ, κι εγώ δούλος σου, και σύμφωνα με τον λόγο σου…

»Τότε, έπεσε φωτιά από τον Κύριο και κατέφαγε το ολοκαύτωμα, και τα ξύλα, και τις πέτρες, και το χώμα, και έγλειψε το νερό, αυτό που ήταν στο αυλάκι.

»Και όταν ολόκληρος ο λαός το είδε, έπεσαν μπρούμυτα μπροστά τους, και είπαν: Ο Κύριος, αυτός είναι ο Θεός· ο Κύριος, αυτός είναι ο Θεός»⁶.

Σήμερα ο Ηλίας ο Θεσβίτης μπορεί να έλεγε:

• Είτε ο Θεός, ο Επουράνιος Πατέρας μας, υπάρχει είτε όχι. Αλλά εάν υπάρχει, λατρέψτε Τον.

• Είτε ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο ανεστημένος Λυτρωτής της ανθρωπότητας είτε όχι. Αλλά εάν είναι, ακολουθήστε Τον.

• Είτε το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο λόγος του Θεού είτε όχι. Αλλά αν ισχύει, τότε «πλησιά[στε] περισσότερο στον Θεό όταν [το διαβάζετε και] ακολουθ[είτε] τα διδάγματά του»⁷.

• Είτε ο Τζόζεφ Σμιθ είδε και μίλησε με τον Πατέρα και τον Υιό εκείνη την ανοιξιάτικη ημέρα του 1820 είτε όχι. Αλλά αν ισχύει, τότε ακολουθήστε τον προφητικό μανδύα, συμπεριλαμβανομένων των κλειδιών της επισφράγισης που εγώ, ο Ηλίας ο Θεσβίτης, του απένειμα.

Στην πιο πρόσφατη γενική συνέλευση ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον κήρυξε: «Δεν χρειάζεται να αναρωτιέστε σχετικά με το τι είναι αλήθεια [βλέπε Μορόνι 10:5]. Δεν χρειάζεται να αναρωτιέστε ποιον μπορείτε να εμπιστευθείτε με ασφάλεια. Μέσω προσωπικής αποκάλυψης, μπορείτε να λάβετε τη δική σας μαρτυρία πως το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο λόγος του Θεού, πως ο Τζόζεφ Σμιθ είναι προφήτης, και πως αυτή είναι η Εκκλησία του Κυρίου. Ανεξάρτητα από αυτά που οι άλλοι μπορεί να λένε ή να κάνουν, κανείς δεν μπορεί να σας πάρει τη μαρτυρία που έχει ριζώσει στην καρδιά και το μυαλό σας για αυτά που είναι αληθινά»⁸.

Όταν ο Ιάκωβος υποσχέθηκε ότι ο Θεός «δίνει σε όλους πλούσια» σε αυτούς που επιζητούν την σοφία Του⁹, επίσης προειδοποίησε:

«Ας ζητάει, όμως, με πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου· επειδή, αυτός που διστάζει μοιάζει με ένα κύμα της θάλασσας, που κινείται από τους ανέμους και συνταράζεται.

»Επειδή, ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος ότι θα πάρει κάτι από τον Κύριο.

»Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του»¹⁰.

Ο Σωτήρας μας από την άλλη, ήταν το τέλειο παράδειγμα σταθερότητας. Είπε: «Και εκείνος που με απέστειλε είναι μαζί μου· ο Πατέρας δεν με άφησε μόνον· επειδή, εγώ κάνω πάντοτε τα αρεστά σ’ αυτόν»¹¹. Αναλογιστείτε αυτές τις περιγραφές στις γραφές, ανδρών και γυναικών οι οποίοι σαν τον Σωτήρα ήταν σταθεροί και στέρεοι:

«Είχαν προσηλυτιστεί στην αληθινή πίστη, και δεν αποχωρούσαν από αυτήν, γιατί ήταν στερεοί και σταθεροί και ακλόνητοι, πρόθυμοι με κάθε επιμέλεια να τηρούν τις εντολές του Κυρίου»¹².

«Ο νους τους είναι σταθερός, και βασίζουν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό διαρκώς»¹³.

«Ιδέστε λοιπόν, γνωρίζετε εσείς οι ίδιοι, αφού το έχετε πιστοποιήσει, ότι όσοι από αυτούς έρχονται στη γνώση της αλήθειας… είναι γεροί και σταθεροί στην πίστη και σε αυτό μέσω του οποίου έχουν καταστεί ελεύθεροι»¹⁴.

«Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές»¹⁵.

Το να υπομείνει κάποιος σταθερός και στέρεος στην πίστη του Χριστού απαιτεί το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού να διεισδύσει στην καρδιά και την ψυχή του, το οποίο σημαίνει ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι απλώς μία από τις πολλές επιρροές στη ζωή αυτού του ατόμου, αλλά το καθοριστικό επίκεντρο της ζωής και του χαρακτήρα του. Ο Κύριος λέει:

«Και θα σας δώσω καρδιά νέα· και θα βάλω μέσα σας πνεύμα νέο και, αφού θα έχω αποσπάσει την πέτρινη καρδιά από τη σάρκα σας, θα σας δώσω καρδιά σάρκινη.

»Και θα βάλω μέσα σας το Πνεύμα μου, και θα σας κάνω να περπατάτε στα διατάγματά μου, και να τηρείτε τις κρίσεις μου, και να τις εκτελείτε.

»Και θα είστε λαός μου, κι εγώ θα είμαι Θεός σας»¹⁶.

Αυτή είναι η διαθήκη που κάνουμε στη βάπτισή μας και στις διατάξεις του ναού. Αλλά μερικοί δεν έχουν δεχτεί πλήρως το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στη ζωή τους. Παρόλο που, όπως λέει ο Παύλος «συντ[άφηκαν], λοιπόν, μαζί [με τον Χριστό] διαμέσου τού βαπτίσματος», αλλά ακόμα τους λείπει να κάνουν «καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς… έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή»¹⁷. Το Ευαγγέλιο δεν τους καθορίζει. Δεν είναι ακόμη επικεντρωμένοι στον Χριστό. Είναι επιλεκτικοί με τις διδαχές και τις εντολές που θα ακολουθήσουν και με το πού και πότε θα υπηρετήσουν στην Εκκλησία. Αντιθέτως, είναι στην τήρηση των διαθηκών τους με ακρίβεια που όσοι είναι «εκλεκτοί σύμφωνα με τη διαθήκη»¹⁸ αποφεύγουν την παραπλάνηση και παραμένουν σταθεροί στην πίστη του Χριστού.

Οι περισσότεροι από εμάς αυτήν την στιγμή είμαστε σε ένα συνεχές μεταξύ μίας κοινωνικά παρακινημένης συμμετοχής σε τελετές του Ευαγγελίου από τη μία και από την άλλη μίας πλήρους ανεπτυγμένης σαν τον Χριστό δέσμευσης στο θέλημα του Θεού. Κάπου σε αυτό το συνεχές, τα καλά νέα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού εισέρχονται μέσα στην καρδιά μας και καταλαμβάνουν την ψυχή μας. Μπορεί να μην συμβεί στιγμιαία, αλλά θα πρέπει όλοι να προχωράμε προς αυτήν την ευλογημένη κατάσταση.

Είναι δύσκολο αλλά ζωτικής σημασίας να παραμείνουμε σταθεροί και στέρεοι, όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση εξευγενισμού «στο χωνευτήριο της θλίψης»¹⁹, κάτι που έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας στη θνητότητα. Χωρίς τον Θεό, αυτές οι σκοτεινές εμπειρίες οδηγούν στην αποθάρρυνση, την απελπισία ακόμα και την πικρία. Με τον Θεό, η ανακούφιση αντικαθιστά τον πόνο, η ειρήνη αντικαθιστά την αναταραχή και η ελπίδα αντικαθιστά τη λύπη. Το να παραμείνουμε σταθεροί στην πίστη του Χριστού θα φέρει την υποστηρικτική χάρη και στήριξή Του²⁰. Θα μετατρέψει την δοκιμασία σε ευλογία και με τα λόγια του Ησαΐα: «για να τoυς δώσ[ει] ωραιότητα, αντί για στάχτη»²¹.

Είθε να αναφέρω τρία παραδείγματα τα οποία γνωρίζω προσωπικά:

Υπάρχει μία γυναίκα που υποφέρει από μια εξασθενητική, χρόνια ασθένεια που εμμένει παρόλη την ιατρική βοήθεια, τις ευλογίες τις ιεροσύνης και τη νηστεία και τις προσευχές. Ωστόσο, η πίστη της στη δύναμη της προσευχής και την πραγματικότητα της αγάπης του Θεού είναι αμείωτη. Συνεχίζει μέρα με τη μέρα (και μερικές φορές ώρα με την ώρα) υπηρετώντας την κλήση της στην Εκκλησία και μαζί με τον σύζυγό της, φροντίζοντας τη νεαρή οικογένειά της, χαμογελώντας όσο μπορεί. Η συμπόνια της για τους άλλους είναι βαθιά, εξευγενισμένη από τα δικά της βάσανα και συχνά χάνει τον εαυτό της τελώντας διακονία προς τους άλλους. Συνεχίζει σταθερή και οι άνθρωποι αισθάνονται χαρούμενοι να είναι γύρω της.

Ένας άνδρας που μεγάλωσε στην Εκκλησία, υπηρέτησε μια ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης και παντρεύτηκε μια όμορφη γυναίκα, ήταν κατάπληκτος όταν μερικά από τα αδέλφια του άρχισαν να κριτικάρουν την Εκκλησία και τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Μετά από καιρό έφυγαν από την Εκκλησία και προσπάθησαν να τον πείσουν να τους ακολουθήσει. Όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις καταστάσεις, τον βομβάρδισαν με δοκίμια, podcasts και βίντεο που παρήχθησαν από κριτικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν δυσαρεστημένα πρώην μέλη της Εκκλησίας. Τα αδέλφια του χλεύαζαν την πίστη του λέγοντάς του ότι ήταν αφελής και παραπλανημένος. Δεν είχε απαντήσεις για όλους τους ισχυρισμούς τους και η πίστη του αμφιταλαντευόταν κάτω από την αμείλικτη αντίθεση. Αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να σταματήσει να παρευρίσκεται στην Εκκλησία. Μίλησε με την σύζυγό του. Μίλησε με ανθρώπους που εμπιστευόταν. Προσευχήθηκε. Καθώς αναλογιζόταν σε αυτήν την ταραγμένη κατάσταση του νου, θυμήθηκε στιγμές που αισθάνθηκε το Άγιο Πνεύμα και που έλαβε μαρτυρία της αλήθειας από το Πνεύμα. Κατέληξε: «Για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, πρέπει να παραδεχτώ ότι το Πνεύμα με έχει επηρεάσει περισσότερες από μια φορά και η μαρτυρία του Πνεύματος είναι αληθινή». Έχει μια ανανεωμένη αίσθηση χαράς και ειρήνης που μοιράζεται και η γυναίκα και τα παιδιά του.

Ένα ζευγάρι, που ακολουθούσε με συνέπεια και χαρά τη συμβουλή των Αδελφών στη ζωή του, ένιωσε θλίψη από τη δυσκολία που περνούσε για να κάνει παιδιά. Χρησιμοποιώντας σημαντικά χρηματικά ποσά συνεργαζόμενοι με ικανούς επαγγελματίες γιατρούς και μετά από καιρό, ευλογήθηκαν με έναν γιο. Τραγικά ωστόσο, μετά από μόνο έναν χρόνο, το μωρό ήταν θύμα ενός δυστυχήματος για το οποίο δεν έφταιγε κανείς, αλλά το άφησε με ημικωματώδη κατάσταση με σημαντικές βλάβες στον εγκέφαλο. Έχει λάβει την καλύτερη φροντίδα, αλλά οι γιατροί δεν μπορούν να προβλέψουν πώς θα κυλήσουν τα πράγματα. Το παιδί για το οποίο αυτό το ζευγάρι εργάστηκε και προσευχήθηκε τόσο σκληρά για να φέρει στον κόσμο, κατά κάποιο τρόπο έχει αφαιρεθεί από αυτούς και το ζευγάρι δεν γνωρίζει πότε θα επιστραφεί. Δυσκολεύονται τώρα να φροντίσουν τις κρίσιμες ανάγκες του μωρού τους, ενώ ανταποκρίνονται στις άλλες ευθύνες τους. Σε αυτήν την υπερβολικά δύσκολη στιγμή, έχουν στραφεί στον Κύριο. Βασίζονται στο «καθημερινό ψωμί» που λαμβάνουν από Εκείνον. Τους βοηθούν συμπονετικοί φίλοι και οικογένεια, και ενδυναμώνονται από τις ευλογίες της ιεροσύνης. Έχουν έρθει πιο κοντά ο ένας στον άλλον, η ενότητά τους είναι τώρα πιο βαθιά και πιο πλήρης από ό,τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.

Στις 23 Ιουλίου του 1837, ο Κύριος κατηύθυνε μια αποκάλυψη στον τότε Πρόεδρο της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, Τόμας Μαρς. Συμπεριελάμβανε τα ακόλουθα:

«Και να προσεύχεσαι για τους αδελφούς σου τους Δώδεκα. Να τους νουθετείς έντονα για χάρη του ονόματός μου, και ας επιτιμώνται για όλες τις αμαρτίες τους, και να είσαι πιστός ενώπιόν μου για το όνομά μου.

»Και μετά από τους πειρασμούς τους και τα πολλά βάσανα, ιδές, εγώ, ο Κύριος, θα τους λυπηθώ, και να δεν σκληρύνουν την καρδιά τους και δεν τραχύνουν τον τράχηλο τους εναντίον μου, θα επιστρέψουν προς εμένα, και εγώ θα τους θεραπεύσω»²².

Πιστεύω ότι οι αρχές που εκφράζονται σε αυτά τα εδάφια ισχύουν για όλους μας. Οι πειρασμοί και τα βάσανα που περνάμε, συν οποιαδήποτε δοκιμασία που ο Κύριος θεωρεί πρέπον να επιβάλει, μπορούν να οδηγήσουν στην πλήρη μεταστροφή και ίασή μας. Αλλά αυτό συμβαίνει αν και μόνο αν δεν σκληρύνουμε την καρδιά μας ή τραχύνουμε τον τράχηλό μας εναντίον Του. Αν παραμείνουμε σταθεροί και στέρεοι, ό,τι κι αν συμβεί, επιτυγχάνουμε τη μεταστροφή που ο Κύριος προόριζε, όταν είπε στον Πέτρο «κι εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, στήριξε τους αδελφούς σου»²³, μια μεταστροφή τόσο πλήρης που δεν μπορεί να λυθεί. Η υπεσχημένη ίαση είναι ο καθαρισμός και ο καθαγιασμός της πληγμένης από την αμαρτία ψυχής μας, κάνοντάς μας άγιους.

Μου θυμίζει τις συμβουλές των μητέρων μας: «Φάε τα λαχανικά σου, θα σου κάνουν καλό». Οι μητέρες μας έχουν δίκιο, και στο θέμα της σταθερότητας της πίστης το να «φάμε τα λαχανικά μας» είναι να προσευχόμαστε συνεχώς, να χορταίνουμε με τη μελέτη των γραφών καθημερινά, να υπηρετούμε και να λατρεύουμε στην Εκκλησία, να μεταλαμβάνουμε όντας άξιοι κάθε εβδομάδα, να αγαπάμε τον πλησίον μας και να παίρνουμε επάνω μας τον σταυρό της υπακοής στον Θεό κάθε μέρα²⁴.

Πάντα να θυμάστε την υπόσχεση για τα καλά πράγματα που έρχονται, τόσο τώρα όσο και στην άλλη ζωή, για εκείνους που είναι σταθεροί και στέρεοι στην πίστη του Χριστού. Να θυμάστε «την αιώνια ζωή και την αγαλλίαση των αγίων»²⁵. «Όλοι εσείς που είστε καθαροί στην καρδιά, σηκώστε το κεφάλι σας και δεχτείτε τον ευάρεστο λόγο του Θεού, και χορτάστε με την αγάπη του, γιατί μπορείτε, αν ο νους σας είναι σταθερός για πάντα»²⁶. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.