Να ανακεφαλαιώσ[ουμε] τα πάντα στον Xριστό
Η δύναμη του Ευαγγελίου του Σωτήρος να μας αλλάξει και να μας ευλογήσει απορρέει από τη διάκριση και εφαρμογή του αλληλοσχετισμού της διδαχής του, των αρχών και των πρακτικών του.
Το σχοινί είναι ένα απαραίτητο εργαλείο, το οποίο είναι σε όλους μας γνωστό. Τα σχοινιά είναι φτιαγμένα από νήματα υφάσματος, ίνες φυτών, από σύρμα ή άλλα υλικά, τα οποία στρίβονται ένα-ένα ή πλέκονται μαζί. Είναι ενδιαφέρον ότι υλικά τα οποία μπορεί να είναι αρκετά συνηθισμένα μπορούν να υφανθούν μαζί και να γίνουν ιδιαίτερα ανθεκτικά. Επομένως, συνδέοντας και δένοντας συνηθισμένα υλικά μπορεί να παραχθεί ένα εξαιρετικό εργαλείο.
Όπως ακριβώς ένα σχοινί αποκτά τη δύναμή του από πολλά ξεχωριστά, πλεγμένα νήματα, έτσι και το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού παρέχει τη μεγαλύτερη προοπτική αλήθειας και προσφέρει τις πλουσιότερες ευλογίες καθώς δίνουμε προσοχή στη νουθεσία του Παύλου «να ανακεφαλαιώσ[ουμε] τα πάντα στον Xριστό και αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς και αυτά που είναι επάνω στη γη, σ’ αυτόν»1. Eίναι σημαντικό ότι αυτή η ζωτικής σημασίας συγκέντρωση της αλήθειας επικεντρώνεται στον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι Εκείνος είναι «ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή»2.
Προσεύχομαι ώστε το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τον καθέναν από εμάς καθώς συλλογιζόμαστε πώς η αρχή να ανακεφαλαιώσ[ουμε] τα πάντα στον Xριστό σημαίνει στην πράξη να μάθουμε και να ζούμε το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του στην καθημερινή μας ζωή.
Μία εποχή αποκαλύψεως
Ζούμε σε μία αξιοσημείωτη εποχή αποκαλύψεως της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Οι ιστορικές προσαρμογές οι οποίες ανακοινώθηκαν σήμερα έχουν μόνον έναν σκοπό που καλύπτει μεγάλο εύρος: την ενδυνάμωση της πίστης στον Επουράνιο Πατέρα και στο Σχέδιό Του και στον Υιό Του Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του. Το πρόγραμμα των συγκεντρώσεων της Κυριακής δεν συντόμευσε απλώς. Αντιθέτως, έχουμε τώρα αυξημένες ευκαιρίες και ευθύνες ως άτομα και ως οικογένειες να χρησιμοποιούμε τον χρόνο μας για τη βελτίωση της Ημέρας του Κυρίου ως απόλαυση στο σπίτι και την Εκκλησία.
Τον περασμένο Απρίλιο, η οργανωτική δομή των απαρτιών ιεροσύνης δεν άλλαξε. Αντιθέτως, δόθηκε έμφαση και βάση σε έναν υψηλότερο και αγιότερο τρόπο τέλεσης διακονίας προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας.
Όπως ακριβώς τα πλεγμένα νήματα ενός σχοινιού φτιάχνουν ένα δυνατό και ανθεκτικό εργαλείο, όλες αυτές οι αλληλοσυσχετισμένες πράξεις αποτελούν μέρος μίας ενοποιημένης προσπάθειας, ώστε να ευθυγραμμίσουμε καλύτερα την εστίαση, τις πηγές και το έργο της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Σωτήρος με τη θεμελιώδη αποστολή της: να βοηθήσουμε τον Θεό στο έργο Του να πραγματοποιηθεί η σωτηρία και η υπερύψωση των τέκνων Του. Παρακαλώ, μην εστιάζετε καταρχάς στις πτυχές μιας συμβολικής λογικής αυτού το οποίο έχει αναγγελθεί. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στις διαδικαστικές λεπτομέρειες να συσκοτίσουν τους κυριαρχικούς πνευματικούς λόγους για τους οποίους γίνονται τώρα αυτές οι αλλαγές.
Επιθυμία μας είναι ώστε η πίστη στο Σχέδιο του Πατέρα και στη λυτρωτική αποστολή του Σωτήρος να μπορέσει να αυξηθεί στη γη και η παντοτινή διαθήκη του Θεού να εγκαθιδρυθεί3. Οι μοναδικοί αντικειμενικοί στόχοι μας είναι να διευκολύνουμε τη διαρκή μεταστροφή προς τον Κύριο, να αγαπάμε πιο ολοκληρωμένα και να υπηρετούμε αποτελεσματικότερα τους αδελφούς και τις αδελφές μας.
Χωρισμός σε τμήματα και διαχωρισμός
Μερικές φορές ως μέλη της Εκκλησίας, χωρίζουμε σε τμήματα, διαχωρίζουμε και εφαρμόζουμε το Ευαγγέλιο στη ζωή μας, δημιουργώντας μακροσκελείς καταλόγους ανεξάρτητων θεμάτων προς μελέτη και καθηκόντων να ολοκληρώσουμε. Όμως μία τέτοια προσέγγιση δυνητικά μπορεί να περιορίσει την κατανόηση και τη διορατικότητά μας. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, διότι η φαρισαϊκή επικέντρωση σε καταλόγους μπορεί να μας εκτρέψει από το να έλθουμε κοντύτερα στον Κύριο.
Ο σκοπός και η κάθαρση, η ευτυχία και η χαρά και η συνεχής μεταστροφή και προστασία που έρχεται όταν «παραχωρού[με] την καρδιά [μας] προς το Θεό»4 και «[λαμβάνουμε] τη μορφή Του στην όψη [μας]»5 δεν μπορούν να ληφθούν απλώς εκτελώντας και ολοκληρώνοντας όλα τα πνευματικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Αντίθετα, η δύναμη του Ευαγγελίου του Σωτήρος να μας αλλάξει και να μας ευλογήσει απορρέει από τη διάκριση και εφαρμογή του αλληλοσχετισμού της διδαχής του, των αρχών και των πρακτικών του. Μόνον καθώς ανακεφαλαιώ[νουμε] τα πάντα στον Xριστό, σταθερά επικεντρωμένοι σε Εκείνον, μπορούν οι αλήθειες του Ευαγγελίου, συνεργατικά, να μας βοηθήσουν να γίνουμε αυτό που επιθυμεί ο Θεός να γίνουμε6 και να υπομείνουμε με γενναιότητα μέχρι τέλους7.
Μαθαίνοντας και συνδέοντας αλήθειες του Ευαγγελίου
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι μία θαυμαστή ταπετσαρία αλήθειας «καθώς συναρμολογείται»8 και υφαίνεται μαζί. Καθώς μαθαίνουμε και συνδέουμε αποκεκαλυμμένες αλήθειες του Ευαγγελίου, ευλογούμαστε να λάβουμε πολύτιμη προοπτική και αυξημένη πνευματική ικανότητα μέσα από μάτια που μπορούν να δουν την επίδραση του Κυρίου στη ζωή μας και ώτα που μπορούν να ακούσουν τη φωνή Του9. Και η αρχή να ανακεφαλαιώ[νουμε] τα πάντα – σε Εκείνον μπορεί να μας βοηθήσει ώστε να αλλάξουμε τους παραδοσιακούς καταλόγους σε ένα ενοποιημένο, ενσωματωμένο και πλήρες όλον. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα τόσο της διδαχής, όσο και της Εκκλησίας για το τι προτείνω.
Παράδειγμα 1. Το τέταρτο άρθρο της πίστεως αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες απεικονίσεις της ανακεφαλαίωσης των πάντων στον Χριστό: «Πιστεύουμε ότι οι πρώτες αρχές και διατάξεις του Ευαγγελίου είναι: πρώτο, Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό· δεύτερο, Μετάνοια· τρίτο Βάφτισμα με κατάδυση για την άφεση αμαρτιών· τέταρτο, Χειροθεσία για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος»10.
Η αληθινή πίστη εστιάζεται στον Κύριο Ιησού Χριστό και επάνω Του – σε Εκείνον ως τον Ουράνιο και Μονογενή Υιό του Πατέρα και επάνω σε Εκείνον και τη λυτρωτική αποστολή που εκπλήρωσε. «Αφού έχει εκπληρώσει τις απαιτήσεις του νόμου, και διεκδικεί όλους όσους έχουν πίστη προς αυτόν. Και αυτοί που έχουν πίστη προς αυτόν θα προσκολληθούν σε καθετί καλό. Αυτός λοιπόν συνηγορεί για το σκοπό των τέκνων των ανθρώπων»11. Το να ασκούμε πίστη στον Χριστό είναι να εμπιστευόμαστε και να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας σε Εκείνον ως τον Σωτήρα μας, στο όνομά Του και στις υποσχέσεις Του.
Η πρώτη και φυσική συνέπεια της εμπιστοσύνης μας στον Σωτήρα είναι να μετανοούμε και να στρεφόμαστε μακριά από το κακό. Καθώς ασκούμε πίστη στον Κύριο, στρεφόμαστε με φυσικό τρόπο προς Εκείνον, ερχόμαστε προς Εκείνον και βασιζόμαστε σε Εκείνον. Επομένως, η μετάνοια είναι να εμπιστευόμαστε και να βασιζόμαστε στον Λυτρωτή για να πράξει για εμάς αυτό που εμείς δεν μπορούμε για τον εαυτό μας. Ο καθένας μας πρέπει να «[βασίζεται] απόλυτα στην αξία εκείνου που έχει τη δυνατότητα να σώζει»12, διότι μόνον «με την αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη τού Άγιου Μεσσία»13 μπορούμε να γίνουμε νέα πλάσματα στον Χριστό14 και τελικά να επιστρέψουμε και να κατοικήσουμε στην παρουσία του Θεού.
Η διάταξη του βαπτίσματος με κατάδυση προς άφεση των αμαρτιών, απαιτεί από εμάς να εμπιστευόμαστε Εκείνον, να βασιζόμαστε σε Εκείνον και να Τον ακολουθούμε. Ο Νεφί διακήρυξε: «Ξέρω ότι αν ακολουθήσετε τον Υιό, με όλη την πρόθεση της καρδιάς σας, χωρίς υποκρισία και χωρίς δόλο ενώπιον τού Θεού, αλλά με πραγματική πρόθεση, μετανιώνοντας για τις αμαρτίες σας, δίνοντας μαρτυρία προς τον Πατέρα ότι δέχεστε να πάρετε επάνω σας το όνομα τού Χριστού με το βάφτισμα – μάλιστα, ακολουθώντας τον Κύριο σας και Σωτήρα σας μέσα στο νερό, σύμφωνα με τα λόγια του, ιδέστε, τότε θα λάβετε το Πνεύμα το Άγιο, μάλιστα, τότε θα έλθει το βάφτισμα τής φωτιάς και τού Πνεύματος τού Αγίου»15.
Η διάταξη της χειροθεσίας για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, απαιτεί από εμάς να εμπιστευόμαστε Εκείνον, να βασιζόμαστε σε Εκείνον, να Τον ακολουθούμε και να προχωρούμε εμπρός με Εκείνον και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματός Του. Όπως διακήρυξε ο Νεφί: «Και τώρα… γνωρίζω ότι αν δεν υπομείνει κανείς ως το τέλος, στο να ακολουθεί το παράδειγμα τού Υιού τού ζώντος Θεού, δεν μπορεί να σωθεί»16.
Το τέταρτο άρθρο της πίστεως δεν προσδιορίζει απλώς τις θεμελιώδεις αρχές και διατάξεις του αποκατεστημένου Ευαγγελίου. Αντίθετα, αυτή η εμπνευσμένη δήλωση των πιστεύω ανακεφαλαιώνει τα πάντα στον Xριστό: να εμπιστευόμαστε Εκείνον, να βασιζόμαστε σε Εκείνον, να Τον ακολουθούμε και να προχωρούμε εμπρός με Εκείνον – δηλαδή σε Εκείνον.
Παράδειγμα 2. Θέλω τώρα να περιγράψω πώς ανακεφαλαιώνονται στον Χριστό όλα τα προγράμματα και οι πρωτοβουλίες της Εκκλησίας. Πολλά διαφωτιστικά σχήματα θα μπορούσαν να παρουσιαστούν. Θα χρησιμοποιήσω μόνον μερικά επιλεγμένα.
Το 1978 ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ έδωσε οδηγίες στα μέλη της Εκκλησίας να οικοδομήσουν τη δύναμη της Σιών ανά τον κόσμο. Συμβούλευσε τους αγίους να παραμείνουν στα πατρικά εδάφη τους και να ιδρύσουν ισχυρούς πασσάλους, συγκεντρώνοντας την οικογένεια του Θεού και διδάσκοντάς τους, τους τρόπους του Κυρίου. Επιπλέον, υπέδειξε να οικοδομηθούν περισσότεροι ναοί και υποσχέθηκε ευλογίες για τους αγίους, όπου κι αν ζούσαν στον κόσμο17.
Καθώς αυξανόταν ο αριθμός των πασσάλων, αυξήθηκε η ανάγκη οικιών για τα μέλη, για να «γίνουν [τόποι] όπου τα μέλη της οικογένειας [θα ήθελαν] να βρίσκονταν, όπου θα [μπορούσαν] να εμπλουτίσουν τη ζωή τους και να βρουν αμοιβαία αγάπη, στήριξη, εκτίμηση και ενθάρρυνση»18. Κατά συνέπεια, το 1980, οι συγκεντρώσεις Κυριακής γίνονταν μαζί σε ένα κτήριο με διάρκεια τρεις ώρες, για να «δίδεται εκ νέου έμφαση στην προσωπική και οικογενειακή ευθύνη για μάθηση, τρόπο ζωής και διδασκαλία του Ευαγγελίου»19. Η έμφαση αυτή στην οικογένεια και το σπίτι επιβεβαιώθηκε στο «Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο» από τον Πρόεδρο Γκόρντον Χίνκλυ το 199520.
Τον Απρίλιο του 1998, ο Πρόεδρος Χίνκλυ ανακοίνωσε την οικοδόμηση πολλών ακόμα μικρών ναών, φέρνοντας έτσι τις ιερές διατάξεις του οίκου του Κυρίου πιο κοντά σε κάθε έναν Άγιο των Τελευταίων Ημερών και σε οικογένειες ανά τον κόσμο21. Και αυτές οι αυξημένες ευκαιρίες για πνευματική ανάπτυξη και εξέλιξη έγιναν αποτελεσματικότερες από την ανάλογη αύξηση σε υλική αυτοδυναμία μέσω της σύστασης του Ταμείου Συνεχούς Εκπαιδεύσεως το 200122.
Κατά τη διοίκησή του, ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον επανειλημμένα παρότρυνε τους αγίους να τρέξουν να «διασώσουν» και τόνισε τη φροντίδα για τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη ως μία από τις ουράνια ορισμένες ευθύνες της Εκκλησίας. Με συνεχή έμφαση στην υλική προετοιμασία, η πρωτοβουλία των Υπηρεσιών Αυτοδυναμίας ολοκληρώθηκε το 2012.
Τα τελευταία χρόνια, βασικές αρχές σχετικά με το να κάνουμε την Ημέρα του Κυρίου μία απόλαυση στο σπίτι και στην Εκκλησία τονίστηκαν και ενδυναμώθηκαν23, προετοιμάζοντάς μας έτσι για το πρόγραμμα συγκέντρωσης Κυριακής που αναγγέλθηκε σε αυτήν τη συγκέντρωση της γενικής συνέλευσης.
Και πριν από έξι μήνες, οι απαρτίες Μελχισεδικής Ιεροσύνης ενδυναμώθηκαν και ευθυγραμμίστηκαν αποτελεσματικότερα με τις βοηθητικές οργανώσεις, ώστε να επιτευχθεί μία υψηλότερη και αγιότερη προσέγγιση στην τέλεση διακονίας.
Πιστεύω ότι η αλληλουχία και o συγχρονισμός αυτών των πράξεων επί πολλές δεκαετίες μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε ένα ενιαίο και περιεκτικό έργο και όχι απλώς μία σειρά ανεξάρτητων και ξεχωριστών πρωτοβουλιών. «Ο Θεός έχει αποκαλύψει ένα υπόδειγμα πνευματικής προόδου για άτομα και οικογένειες μέσω διατάξεων, διδασκαλίας, προγραμμάτων και δραστηριοτήτων, τα οποία επικεντρώνονται στις οικογένειες και υποστηρίζονται από την Εκκλησία. Οι οργανώσεις και τα προγράμματα της Εκκλησίας υπάρχουν για να ευλογούν άτομα και οικογένειες και δεν αποτελούν σκοπό αυτόν καθ’ αυτόν»24.
Προσεύχομαι ώστε να μπορούμε να αναγνωρίζουμε το έργο του Κυρίου ως ένα σπουδαίο έργο ανά τον κόσμο, το οποίο επικεντρώνεται ακόμα περισσότερο στις οικογένειες και υποστηρίζεται από την Εκκλησία. Ξέρω και καταθέτω μαρτυρία ότι ο Κύριος αποκαλύπτει και «θα αποκαλύψει ακόμη και άλλα πολλά μεγάλα και σημαντικά πράγματα που αφορούν τη Βασιλεία τού Θεού»25.
Υπόσχεση και μαρτυρία
Ξεκίνησα το μήνυμά μου τονίζοντας τη δύναμη, η οποία δημιουργείται καθώς ένα-ένα τα νήματα του υλικού στρίβονται ή πλέκονται μαζί φτιάχνοντας ένα σχοινί. Ομοίως υπόσχομαι ότι αυξημένη προοπτική, σκοπός και δύναμη θα είναι φανερά, μαθαίνοντας και ζώντας το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, καθώς προσπαθούμε να ανακεφαλαιώσουμε τα πάντα στον Xριστό – μάλιστα σε Εκείνον.
Όλες οι ευκαιρίες και οι ευλογίες, σημαντικές για την αιώνια ευημερία, πηγάζουν, είναι δυνατές, έχουν σκοπό και διαρκούν μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όπως έδωσε μαρτυρία ο Άλμα: «Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος ούτε μέσο με το οποίο να μπορέσει να σωθεί ο άνθρωπος, μόνο διά και μέσω του Ιησού Χριστού. Ιδές, αυτός είναι η ζωή και το φως τού κόσμου»26.
Με χαρά διακηρύσσω τη μαρτυρία μου για τη θειότητα και τη ζώσα πραγματικότητα του Αιώνιου Πατέρα και του Αγαπητού Υιού Του, Ιησού Χριστού. Στον Σωτήρα μας βρίσκουμε χαρά. Και σε Εκείνον βρίσκουμε τη διαβεβαίωση της «ειρήνη[ς] σε τούτον τον κόσμο και ζωή αιώνια στο μελλοντικό κόσμο»27. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.