همایش عمومی
بگذارید بردباری کار کامل خود را انجام دهد، و همه‌اش را شادمانی بشمار آورید.
همایش عمومی اُکتبر ٢٠٢٠


بگذارید بردباری کار کامل خود را انجام دهد، و همه‌اش را شادمانی بشمار آورید.

در حالی که بردباری را بکار می‌بریم، ایمانمان افزوده می‌شود. همچنان که ایمانمان افزوده می‌شود، شادمانیمان نیز افزوده می‌شود.

دو سال پیش، کوچکترین برادرم، چَد، از میان پرده گذشت. گذر او به طرف دیگر، در دل عروس [ما]، استفنی؛ دو فرزند کوچکشان، بریدن و بلا؛ و همینطور دیگر افراد خانواده جای خالی باقی گذاشت. ما در حرفهای ارشد نیل ال. اندرسن در همایش عمومی، یک هفته پیش از مرگ چد، تسلی یافتیم: «در بوتۀ آزمایش آزمون‌های دنیوی، چنانکه به پیش روید، قدرت شفابخش منجی برای شما روشنایی، درک، صلح و امید می‌آورد.» («مجروح،» لیاحونا نوامبر ۲۰۱۸ ،۸۵).

تصویر
چَد یَگی و خانواده

ما به عیسی مسیح ایمان داریم؛ ما می‌دانیم که دوباره به چد ملحق می‌شویم، ولی از دست دادن حضور جسمی او دردناک است! خیلی‌ها عزیزانشان را از دست داده‌اند. مشکل است که صبور باشیم و به انتظار زمانی که دوباره به آنها ملحق می‌شویم بمانیم.

سال پس از مرگ او، احساس کردیم که ابری تاریک بر ما سایه افکنده بود. ما به مطالعه نوشته‌های مقدس، دعا کردن با شور، و به معبد رفتن مکرر پناه بردیم. خطوط این سرود احساس ما را از آن دوره می‌رساند: «سپیده صبح سر می‌زند، دنیا بیدار می‌شود، ابرهای شب می‌گریزند.» (سپیده صبح سر می‌زند شماره ۵۲).

خانواده ما تصمیم گرفت که ۲۰۲۰، سالی پر طراوت خواهد شد! ما در حال مطالعۀ درس از پی من بیا در عهد جدید، در کتاب یعقوب در اواخر نوامبر ۲۰۱۹ بودیم که موضوع خود را به ما آشکار کرد. یعقوب، فصل ۱، آیۀ ۲، می‌گوید« ای برادران من، هرگاه دچار آزمایشهای گوناگون می‌شوید، بی‌نهایت شاد باشید» (ترجمه جوزف اسمیت، یعقوب ۱: ۲ [در یعقوب ۱: ۲، پای نوشتۀ آ]). با میل به اینکه سالی نوین، دهه‌ای نوین را با شادمانی آغاز کنیم، تصمیم گرفتیم که در ۲۰۲۰ «بی‌نهایت شاد [باشیم].» احساس ما قوتی داشت که آن کریسمس به همۀ خواهرها و برادرها تی‌شرت‌هایی هدیه دادیم که با حروف پررنگ بر آن نوشته بود.» بی‌نهایت شاد باشید» سال ۲۰۲۰ حتماً سال شادی و شادمانی خواهد بود.

خوب، حالا آنجا هستیم — سال ۲۰۲۰ بجایش دنیاگیر کووید ۱۹، ناآرامی‌های اجتماعی، فاجعه‌های طبعی افزوده، و سختی‌های اقتصادی آورده است. پدر آسمانی ما شاید به ما زمان می‌دهد تا فهم خود را از بردباری و از تصمیم آگاهانه خود برای انتخاب کردن شادمانی بیاندیشیم و تامل کنیم.

کتاب یعقوب از آن پس معنی نوینی برایمان داشته است. یعقوب فصل ۱، آیه‌های ۳ و ۴ ادامه می‌دهد:

«چون می‌دانید اگر خلوص ایمان شما در آزمایش ثابت شود، بردباری شما بیشتر می‌شود.»

«وقتی بردباری شما كامل شود، شما انسانهای كامل و بی‌نقصی شده و به چیزی محتاج نخواهید بود.»

در تلاش‌مان برای یافتن شادمانی در میانه آزمایش‌ها، فراموش کرده بودیم که بردباری آن کلیدی است که می‌گذارد آن آزمایشات به نفع ما عمل کنند.

بنیامین پادشاه یاد داد که انسان طبیعی را کنار گذاریم و «از راه کفّارۀ مسیحِ سَروَر، از مقدسین [شویم] و همچون یک بچه [شویم]، فرمانبَر، بُردبار، فروتن، صبور، آکنده از مهر، خواهان گردن نهادن به همۀ چیزها» (موصایا ۳: ۱۹).

فصل ۶ از مژده مرا موعظه کنید خصوصیات اصلی مسیح را یاد می‌دهد که ما می‌توانیم آن را سر مشق قرار دهیم: «بردباری قابلیت تحمل دیر کردن‌ها، مشکلات، ضدیت‌ها، یا زجر کشیدن است، بدون اینکه عصبانی، خسته، یا نگران شویم. این توانایی انجام دادن اراده خدا و قبول کردن زمان بندی اوست. وقتی بردبار هستید زیر فشار دوام می‌آورید و می‌توانید با دشواری‌ها با آرامش و امیدوارانه برخورد کنید» (مژده مرا موعظه کنید: راهنمایی به خدمت تبشیریتالیف تجدید شده [۲۰۱۹],۱۲۶).

کمال بردباری را همینطور می‌توان در زندگی یکی از اولین شاگردان عیسی، شمعون کنعانی، پیدا کرد. ظیلات‌ها گروهی یهودان ملی گرا بودند که به سختی با حاکمیت رومیان مخالف بودند. جنبش ظیالت‌ها طرفدار اِعمال خشونت برای رسیدن به مقصدشان ،بوسیله یورش بردن به تدارکات و اقدام به عملیات دیگر بر علیه رومی‌ها، و همدستان یهود آنان، و صدوقیان بود، (دائره المعارف بریتانیکا، ”britannica.com.,“Zealot). شمعون کنعانی یک از ظیالت‌ها بود. (رجوع کنید بهلوقا ۶: ۱۵). تصور کنید شمعون را که سعی کرد منجی را ترقیب کند تا سلاح بردارد، یک گروه ارتشی را رهبری کند، یا در اورشلیم آشوب بپا کند. عیسی یاد داد:

«خوشا به حال فروتنان، زیرا ایشان مالک جهان خواهند شد. …

«خوشا به حال رحم‌كنندگان، زیرا ایشان رحمت را خواهند دید. …

خوشا به حال صلح‌كنندگان، زیرا ایشان فرزندان خدا خوانده خواهند شد» (متی ۵: ۵ ،۷ ،۹).

شاید شمعون فلسفه خود را با غیرت و شور قبول داشته و طرفداری می‌کرده، ولی نوشته‌های مقدس می‌رسانند که از طریق نفوذ و با الگوی رفتاری منجی، نقطه تمرکزش عوض شد. َشاگرد بودن او از مسیح نقطه تمرکز اصلی کوششهای زندگی او شد.

همچنان که ما با خدا پیمان بسته و وفادار به پیمان‌هایمان باقی می‌مانیم، منجی به ما کمک می‌کند تا «دوباره زاده شو[یم]؛ آری، از خدا زاده شده، از وضعیّت نفسانی و فرو افتادگی به یک وضعیّت پرهیزکار، دگرگون شده، از سوی خدا ضمانت یافته، پسران و دختران او می‌شو[یم]؛ ( موصایا ۲۷: ۲۵).

از تمامی هدفهای اجتماعی، مذهبی، و سیاسی، متعصّبانۀ روزگار ما بگذاریم شاگردان عیسی مسیح بیان شده ترین و تایید شده ترین وابستگی ما باشد. «زیرا هرجا گنج توست، دل تو نیز در آنجا خواهد بود» (متی ۶: ۲۱). بگذاریم فراموش نکنیم، حتی بعد از اینکه شاگردان با ایمان «ارادهٔ خدا را انجام دادند» آنها «به صبر احتیاج داشتند» (عبریان ۱۰: ۳۶).

درست همانطور که آزمایش ایمان ما بردباری در درون ما بوجود می‌آورد، در حالی که بردباری را بکار می‌بریم، ایمانمان افزوده می‌شود. همچنان که ایمانمان افزوده می‌شود، شادمانیمان نیز افزوده می‌شود.

ماه مارسی که گذشت، دختر دوم ما، اِما، مانند بسیاری مبشران دیگر کلیسبا، مجبور به انزوا شد. بسیاری از مبشران به خانه آمدند. بسیاری از مبشران منتظر بودند که به محل‌های دیگری اعزام شوند. بسیاری برکت‌های معبد را دریافت نکرده به منطقه کار خود عظیمت کردند. ارشدها و خواهران، متشکرم. ما شمارا دوست داریم.

اِما و همراهش در هلند در آن چندین هفته اول به حد می‌رسیدند — خیلی اوقات به حد اشک ریختن می‌رسیدند. با فرصت‌های کوتاه برای رواروی شخص به شخص و محدودیت در معرض هوای آزاد قرار گرفتن، تکیه اِما به خدا زیادتر شد. ما با او روی خط دعا کردیم و پرسیدیم چه کمکی از دست ما بر می‌آید. او از ما خواست که با دوستانش که تعلیم‌شان می‌داد از روی خط تماس بگیریم.

خانواده ما شروع به تماس گرفتن روی خط با دوستان اِما، یک به یک، در هلند کرد. ما از آنها دعوت کردیم که به مطالعه از پی من بیا هفتگی، روی خط، خانواده-بزرگتر ما بپیوندند. فلور، لورا، رنسک، فِریک، بنیامین، استال، و محمد همگی از دوستان ما شدند. بعضی ار دوستان ما از هلند «از دروازۀ تَنگ» وارد شده اند (۳ نیفای ۱۴: ۱۳). به بقیه « تنگی راه، و باریکی دروازه‌ای را، که می‌بایستی از آن وارد شوند،» نشان داده می‌شوند (۲ نیفای ۳۱: ۹). آنها برادرها و خواهران ما در مسیح هستند. هر هفته ما «بی نهایت شادی می‌کنیم» همچنان که با هم روی پیشرفت‌مان در مسیر پیمان کار می‌کنیم.

در ناتوانی‌مان که نمی‌توانیم حضوراً برای مدتی خانوادۀ کلیسایی خود را ببینیم، ما «[می‌گذاریم] بردباری[مان] كامل شود،» (یعقوب ۱: ۴). ولی بی نهایت شادیم که ایمان خانواده‌مان افزوده می‌شود از طریق تماس‌های تکنولوژی جدید و مطالعه از پی من بیا در کتاب مورمون.

رئیس راسل ام نلسون قول داد،«تلاش‌های ثابت قدم شما در این مورد—حتّی در آن لحظاتی که شما احساس کنید که به ویژه موفّق نیستید—زندگی شما را تغییر خواهد داد، خانوادۀ شما، و دنیا را.» ( با ایمان پیش بروید لیاحونا مه ۲۰۲۰، ۱۱۴).

معبد – در جایی که پیمان‌های مقدس را می‌بندیم موقتاً بسته است. خانه – در جایی که پیمان‌ها را با خدا حفظ می‌کنیم باز است. ما در خانه فرصت مطالعه و تعمق در مورد زیبایی استثنایی پیمان‌های معبد را داریم. حتی در غیاب ورود به آن فضای مقدس بصورت جسمانی، «دل‌هایمان … در نتیجۀ برکت‌هایی که برون ریخته خواهد شد، شادمانی بسیاری خواهند کرد» (اصول و پیمان‌ها ۱۱۰: ۹).

بسیاری بیکار شدند، دیگران فرصت‌ها را از دست دادند. بهر حال، در کنار رئیس نلسون، که به تازگی گفت: « پیشکش روزه اعضای ما افزایش یافته، همینطور کمک‌های نقدی دل بخواهی به صندق فعالیت‌های بشر دوستانه. … با همدیگر می‌توانیم از این دوره دشوار چیره شویم. همچنان که شما به برکت دادن دیگران ادامه می‌دهید، سَروَر شما را برکت می‌دهد.»

«دل قوی دار[باشید]» فرمان سَروَر است، نه بترسید (متی ۱۴: ۲۷).

گاهی، وقتی که فکر می‌کنیم داریم «همه چیز را درست انجام می‌دهیم» و باز هم آن برکت‌هایی خواسته را بدست نمی‌آوریم، شاید بی صبر می‌شویم. خنوخ پیش از آنکه با مردمش تبدیل شود، با خدا برای ۳۶۵ سال گام برداشت. سیصد و شصت و پنج سال طول کشید تا همۀ کارها را درست انجام دهند که تبدیل شوند. (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۰۷: ۴۹).

درگذشت برادرم چَد، فقط چند ماه پس از تمام شدن وظیفه ما از رهبری ماموریت تبشیری اُگدن یوتا اتفاق افتاد. معجزه آمیز بود که با وجود اینکه در جنوب کالیفرنیا زندگی می‌کردیم، از تمامی ۴۱۷ ماموریت‌های دنیا، امکان داشت در سال ۲۰۱۵ ما به شمال یوتا مقرر شدیم. خانه ماموریت با ماشین، ۳۰ دقیقه از خانه چًد فاصله داشت. سرطان چَد بعد از اینکه ما فرمان ماموریت را گرفتیم تشخیص داده شد. حتی در مشکلترین شرایط، می‌دانستیم که پدر آسمانی ما به فکر ما بوده، و کمک‌مان می‌کرد که شادی بیابیم.

من به نیروی ضمانت کننده، تقدیس کننده، فروتن کننده، و شادی آفرین منجی عیسی مسیح، شهادت می‌دهم. من شهادت می‌دهم که وقتی به پدر آسمانی در نام عیسی دعا کنیم، او به ما جواب می‌دهد. من شهادت می‌دهم که در حالی که ما صدای سَروَر و پیامبر زندۀ او، رئیس راسل ام نلسون، را می‌شنویم، به آن گوش دل می‌دهیم، و توجه می‌کنیم، می‌توانیم «[بگذاریم] بردباری ما كامل شود» و «بی‌نهایت شاد باشی[م]». به نام عیسی مسیح، آمین.