ما کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان هستیم

پس از دریافت دعوتی تا «بیا[ـیم] و ببینـ[م]»،^۱ من برای اولین بار در سن ۲۶ سالگی در کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان شرکت کردم. من به تازگی از شوهر اولم جدا شده بودم. من یک پسر سه ساله داشتم. و از ترس احساس ناتوانی می‌کردم. وقتی وارد ساختمان شدم، با حس کردنِ ایمان و شادیِ مردمی که در اطرافم بودند پر از گرما شدم. این واقعاً «پناهگاهی در برابر طوفان» بود.² سه هفته بعد، پیمانِ تعمید را با پدر آسمانی بستم و سفر خود را به عنوان شاگردی از مسیح آغاز کردم، اگرچه زندگی من در طولِ آن سفر کامل نبوده است.

برای اینکه من آن برکات ابدی را دریافت کنم، بسیاری از عناصر جسمی و روحی باید در جای دُرُستِ‌شان قرار می‌گرفتند. مژدهٔ عیسی مسیح احیا و موعظه شده بود؛ آن نیایشگاه ساخته شده و از آن نگهداری می‌شد؛ یک سازمان کلیسایی وجود داشت، از پیامبر تا رهبران محلی؛ و شاخه‌ای، پر از اعضای پیمان بسته، آماده بود تا من و پسرم را در آغوش بگیرد هنگامی که نزد منجی شدیم، «با سخنِ نیکِ خدا پرورش داده شدیم»^۳ و به ما فرصت‌هایی برای خدمت داده شد.^۳

از ابتدا، خدا در پی جمع آوری و سازماندهی فرزندان خود بوده است^۵ «تا فناناپذیری و زندگی جاوید بشر را پیش آورد.»^۶ با در نظر گرفتن این هدف در ذهن، او به ما دستور داده است تا مکان‌هایی برای نیایش بسازیم، ^۷ جایی که در آن دانش و آیین‌های نجات و تعالی را دریافت می‌کنیم؛ پیمان‌هایی که ما را به عیسی مسیح متصل می‌کند را می‌بندیم و نگاه می‌داریم؛^۸ موهِبَت می‌یابیم با «قدرت پارسایی»؛ ^۹ و اغلب با یکدیگر جمع می‌شویم تا مسیح را به یاد آوریم و یکدیگر را در او نیرومند سازیم.^۱۰ سازمان کلیسا و ساختمان‌های آن برای منفعتِ روحانی ما هستند. «کلیسا … داربستی است که بر آن خانواده‌های ابدی می‌سازیم»^۱۱

در حالی که با دوستی صحبت می‌کردم که دوران سختی را پشت سر می‌گذاشت، از او پرسیدم که از نظر مالی چگونه اموراتش را می‌گذراند. او در حالی که اشک می‌ریخت، پاسخ داد که اُسقفش با استفاده از وُجوه پیشکش روزه به او کمک می‌کند. او افزود: «من نمی‌دانم که من و خانواده‌ام کجا بودیم اگر کلیسا نبود.» من پاسخ دادم، «کلیسا اعضا است». آنها کسانی هستند که با کمال میل و شادی برای کمک به کسانی از ما که نیازمند هستیم، پیشکش روزه می‌دهند. شما در حال دریافت میوهٔ ایمان و عزم آنها در پیرَوی کردن از عیسی مسیح هستید.»

دوستان من که شاگردانِِ مسیح هستید، بیایید کار شگفت انگیزی که سَروَر از طریق ما، کلیسایش، انجام می‌دهد، را علی رغم کاستی‌هایمان، دست کم نگیریم. گاهی ما بخشنده و گاهی گیرنده هستیم، اما همه ما در مسیح یک خانواده هستیم. کلیسای او سازمان است که او برای هدایت و برکت دادن به ما است هنگامی‌که ما او را پرستش می‌کنیم و به یکدیگر خدمت می‌کنیم.

برخی از خواهران از من عذرخواهی کرده‌اند، زیرا فکر می‌کنند به خاطر اینکه در دسته ابتدایی یا دسته زنان جوان خدمت می‌کنند، اعضای فعال انجمن امداد نیستند. آن خواهران از فعال‌ترین اعضای انجمن امداد هستند زیرا به کودکان و نوجوانان پر ارزشِ ما کمک می‌کنند تا ایمانشان را به عیسی مسیح تقویت کنند.

انجمن امداد به یک اتاق در یک ساختمان، یک درسِ یکشنبه، یک فعالیت، یا یک ریاست در سطح محلی یا کُل محدود نمی‌شود. انجمن امداد، زنانِ پیمانِ کلیسا است؛ این ما — هر یک از ما و همه ما — است. ^۱۲آن «جامعه جهانی شفقت و خدمت» ما هست. در هر کجا و به هر کجا که می‌رویم، همیشه بخشی از انجمن امداد هستیم هنگامی‌ که برای تحقق هدف الهی‌اش تلاش می‌کنیم، که این کارِ زنان است تا کار خدا را به صورت فردی و جمعی به انجام برسانند،^۱۳ با امداد رساندن: «امداد رسانیِ فقر، امداد رسانیِ بیماری؛ امداد رسانیِ شُبهه، امداد رسانیِ جهل — امداد رسانی به همه چیزهایی که مانع … شادی و پیشرفت می‌شوند.»^۱۴

تعلقات مشابهی در مجمع کشیشان و سازمان‌های کلیسا برای همه سنین، از جمله کودکان و جوانان ما وجود دارد. کلیسا چیزی فراتر از ساختمان‌ها و سازمان کلیسایی است؛ کلیسا ما، اعضای آن هست. ما کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان هستیم که مسیح در رأس آن قرار دارد و پیامبر به عنوان سخنگوی او. سَروَر گفت:

«بنگر، این اصول من است — هر کسی که توبه کند و به سوی من آید، همان کلیسای من است. …

«و … هر کسی که از کلیسای من است، و با کلیسای من تا پایان پایداری کند، او را من بر صخره ام برپا خواهم کرد.»^۱۵

خواهران و برادران، بیایید توجه کنیم که چقدر دارای امتیازات ویژه‌ای هستیم که به کلیسای عیسی مسیح تعلق داریم، جایی که می‌توانیم ایمانمان، دل‌هایمان، نقاط قوّت، ذهن‌ها و دست‌های خود را برای انجام معجزات قدرتمند او متحد کنیم. «زیرا بدن [کلیسای مسیح] از یک عضو ساخته نشده بلكه شامل اعضای بسیار است.»^۱۶

پسر نوجوانی به مادرش گفت: «وقتی کوچک بودم، هر بار که یک دلار برای ده یک می‌دادم، فکر می‌کردم که با آن یک دلار یک مکانِ نیایشِ کامل ساخته می‌شود. آیا این احمقانه نیست؟»

او که تحت تأثیر قرار گرفته بود، پاسخ داد: «این خیلی دوست داشتنی است! آیا آنها را در ذهن خود تصور می‌کردی؟»

«بله!» او با هیجان گفت. «آنها زیبا بودند و میلیون‌ها باب از آنها وجود داشت!»^۱۷

دوستان عزیزم، بیایید ایمانِ یک کودک را داشته باشیم و از دانستن اینکه کوچکترین تلاش‌های ما نیز تغییرِ قابل توجهی در ملکوت خدا ایجاد می‌کند، خوشحال باشیم.

هدف ما در پادشاهی او این باید باشد که یکدیگر را به سوی مسیح بیاوریم. همانطور که در کتب مقدس می‌خوانیم، مُنجی این دعوت را از نیفایان کرد:

او پرسید: «آیا در میانتان کسانی را دارید که بیمار باشند؟ آنها را به اینجا بیاورید. آیا کسانی دارید که … به شیوه‌ای رنج کشیده باشند؟ آنها را به اینجا بیاورید و من آنها را شفا خواهم داد، زیرا من بر شما دلسوزی می‌کنم؛ دلم آکنده از رحمت است.

«… من می‌بینم که ایمان شما کافی است تا شما را شفا دهم.»^۱۸

آیا همه ما مصیبت‌هایی نداریم که بتوان آنها را به پای مُنجی آورد؟ در حالی که برخی از ما چالش‌های جسمانی داریم، بسیاری دیگر با چالش‌های عاطفی مبارزه می‌کنند، برخی دیگر در پرورشِ ارتباط‌های اجتماعی در تقلا هستند، و همه ما زمانی که روح‌مان به چالش کشیده می‌شود در پیِ اَمان هستیم. همه ما به نحوی رنج کشیده‌ایم.

ما می‌خوانیم که «همۀ جمعیّت، همگی با بیمارانشان … و با همۀ آنهایی که به شیوه‌ای رنج کشیده بودند پیش رفتند؛ و او هر کسی را همین که آنها به نزد او آورده می‌شدند شفا می‌داد.

«و آنها همه، هم آنهایی که شفا یافته بودند و هم آنهایی که تندرست بودند، بر پاهای او سر فرود آوردند، و او را پرستش کردند؛»^۱۹

از پسر بچه‌ای که با ایمان ده یک می‌پردازد تا مادر مجردی که نیازمند فیض قدرت بخش سَروَر است تا پدری که در تلاش است خانواده خود را تأمین کند تا اجدادمان که نیازمندِ آیین‌های نجات وتعالی هستند تا هر یک از ما که هر هفته پیمان‌هایمان را با خدا تجدید می‌کنیم، ما به یکدیگر نیاز داریم، و ما می‌توانیم یکدیگر را به سوی شفای ضمانت کنندهٔ مُنجی بیاوریم.

خواهران و برادران عزیزم، بیایید از دعوت عیسی مسیح را پیرَوی کنیم تا خود و رنج‌هایمان را نزد او بیاوریم. وقتی نزد او می‌آییم و کسانی که دوست داریم را نزد او می‌آوریم، او ایمان ما را می‌بیند. او آنها را کامل خواهد کرد، و ما را کامل خواهد کرد.

به عنوان «پیروان آرامش جویِ مسیح»،^۲۰ ما در تلاش هستیم تا «یک دل و همفکر» باشیم^۲۱ فروتن، و فرمانبر و باگذشت باشید؛ به آسانی کنار بیایید؛ آکنده از صبوری و شکیبایی؛ در همۀ چیزها میانه رو بوده؛ در نگاه داری فرمان های خدا همواره کوشا بوده؛ سرشار از ایمان، امید، و محبّت باشیم، و آنگاه همیشه کارهای نیکِ فراوانی انجام دهیم.^۲۲ ما در تلاش هستیم تا شبیه عیسی مسیح شویم.

من شهادت می‌دهم که به‌ عنوان کلیسای مسیح، همانطور که رئیس راسِل اِم. نِلسون آموزش داد، ما وسیله‌ای هستیم که از طریق آن «مُنجی و بازخریدار ما، عیسی مسیح، بعضی از عظیم‌ترین کارهایش را بین حالا و هنگامی که دوباره می‌آید انجام خواهد داد.»”^۲۳

سَروَر گفته است:

«بنگرید، من کارم را در زمانش شتاب خواهم داد.

«و من به شما … فرمانی می‌دهم که شما خودتان دورهم گرد آیید و خودتان را سازمان دهید، و خودتان را آماده کنید، و خودتان را تقدیس کنید، آری، دل‌هایتان را پاک سازید، و دست‌هایتان و پاهایتان را در برابر من پاکیزه کنید، که من شما را پاک کنم.»^۲۴

دعای فروتنانه من است که ما به این دعوت الهی پاسخ دهیم و شادمانه جمع شویم، سازماندهی کنیم، آماده شویم و خود را تقدیس کنیم، به نام عیسی مسیح، آمین.