تحوّل به سوی ارادهٔ خدا

زمانی که در قلب خود به واسطهٔ دعاهای خود بدانید که جوزف اسمیت پیامبر، ابزاری در دستان سَروَر بود، گواهی شما تقویت خواهد شد. در طول هشت سال گذشته، یکی از وظایف من در مجمع دوازده رسول، مرور و خواندن تمام ورقه‌های جوزف اسمیت و مدارک و تحقیقاتی بود که به انتشار مجموعهٔ Saints ختم شدند.^۵ گواهی و تحسین من نسبت به جوزف اسمیت پیامبر از زمانی که جزئیات الهام‌بخش زندگی او و خدمت پیامبرانهٔ از پیش منصوب شدهٔ او را خواندم، به اندازهٔ زیادی تقویت شده و افزایش یافته است.

ترجمهٔ جوزف از کتاب مورمون با هدیه و قدرت خدا، برای احیای کلیسا نقشی بنیادی داشت.^۶ کتاب مورمون از درون منسجم است، به زیبایی نوشته شده است و پاسخ سؤالات بزرگ زندگی را در بر دارد. آن گواهی دیگری از عیسی مسیح است. من گواهی می‌دهم که جوزف اسمیت نیکوکار، سرشار از ایمان، و ابزاری در دستان سَروَر برای به پیش آوردن کتاب مورمون بود.

وحی‌ها و رویدادهای ثبت شده در اصول و پیمان‌ها، کلیدها، آیین‌ها و پیمان‌های ضروری برای رستگاری و بلندمرتبگی را فراهم می‌کنند. آنها نه تنها ضروریات برپایی کلیسا را شرح می‌دهند، بلکه اصول ژرفی را به دست می‌دهند که اجازهٔ درک هدف زندگی و چشم‌اندازی جاودان را به ما می‌دهند.

یکی از نمونه‌های متعدد نقش پیامبرانهٔ جوزف اسمیت را می‌توان در بخش ۷۶ اصول و پیمان‌ها یافت. این بخش، نگاشته‌ای روشن از رؤیت آسمان است، از جمله ملکوت‌های شکوه که جوزف پیامبر و سیدنی ریگدون برکت یافتند تا آن را در ۱۶ فوریه ۱۸۳۲ دریافت کنند. در آن زمان، اکثریت قریب به اتفاق کلیساها این را آموزش می‌دادند که کفّارهٔ منجی برای اغلب مردم موجب رستگاری نخواهد شد. باور آنها این بود که تعداد محدودی نجات خواهند یافت و اکثریت قریب به اتفاق، محکوم به دوزخ و لعنت، از جمله شکنجه‌های بی‌پایان «با شدتی مهیب و غیر قابل وصف» خواهند بود.^۷

وحی آمده در بخش ۷۶، رؤیتی باشکوه از درجات شکوه است، جایی که در آن اکثریت قریب به اتفاق فرزندان پدر آسمانی که در زندگی ازلی‌شان شجاع بودند، پس از داوری نهایی عمیقاً برکت می‌یابند.^۸ رؤیت سه درجهٔ شکوه، که پایین‌ترین درجهٔ آن « که فراتر از همۀ فهم است،»^۹ خط بطلانی بر این اصل در آن زمان قدرتمند اما پر اشتباه است که اکثریت افراد محکوم به دوزخ و لعنت خواهند بود.

هنگامی که متوجه می‌شوید جوزف اسمیت تنها ۲۶ سال داشت، تحصیلات محدودی داشت و به ندرت یا هیچ‌گاه در معرض زبان‌های کلاسیکی که کتاب مقدّس از آنها ترجمه شده بود، قرار نگرفته بود، متوجه می‌شوید که او حقیقتاً ابزاری در دستان سَروَر بود. در آیهٔ ۱۷ از بخش ۷۶، او الهام یافته بود تا به جای کلمهٔ لعنت‌شدگی، که در انجیل به روایت یوحنا از آن استفاده شده بود، از کلمهٔ ستمگران استفاده کند.^۱۰

جالب است که ۴۵ سال بعد، یک رهبر کلیسای انگلیسی که پژوهشگری کلاسیک با تحصیلات آکادمیک بود،^۱۱ فردریک دابلیو. فارار، کسی که کتاب The Life of Christ را نوشت،^۱۲ با قطعیت اظهار کرد که تعریف لعنت‌شدگی در نسخهٔ کینگ جیمز از کتاب مقدّس، نتیجهٔ اشتباهات ترجمه از عبری و یونانی به انگلیسی بوده است.^۱۳

در عصر ما، بسیاری افراد معتقدند که هیچ عواقبی نبایست برای گناه کردن وجود داشته باشد. آنها از بخشش بدون قید و شرط گناه بدون توبه کردن حمایت می‌کنند. اصول آشکار شدهٔ ما نه تنها این تصور را باطل می‌دانند که اکثریت مردم به طور ابدی محکوم به دوزخ و لعنت شده هستند، بلکه تصدیق می‌کند که توبهٔ فردی، یک پیش‌نیاز دستور داده شده برای بر گرفتن از کفّارهٔ منجی و به ارث بردن ملکوت سلستیال است.^۱۴ من گواهی می‌دهم که جوزف اسمیت حقیقتاً ابزاری در دستان سَروَر برای به پیش آوردن احیای مژدهٔ او بود!

به خاطر احیای مژدهٔ عیسی مسیح، ما هم اهمیت توبه و هم اهمیت «کارهای پرهیزکارانه» را درک می‌کنیم.^۱۵ ما اهمیت فوق‌العادهٔ کفّارهٔ منجی و آیین‌ها و پیمان‌های نجات‌بخش او را، از جمله آنهایی که در معبد اجرا می‌شوند، درک می‌کنیم.

«کارهای پرهیزکارانه» از ثمرات تحوّل ناشی می‌شوند و خود از ثمرات تحوّل هستند. تحوّل حقیقی با پذیرش و تعهد هشیارانه به پیروی از ارادهٔ خدا حاصل می‌شود.^۱۶ ضیافت پیامدها و برکاتی که از تحوّل جاری می‌شوند، آرامش حقیقی و دائمی و اطمینان خاطر شخصی از شادی غایی^۱۷ — علی‌رغم همهٔ توفان‌های این زندگی — است.

تحوّل به سوی منجی، یک انسان عادی را به فردی تقدیس شده، تازه متولد شده و پاک شده — موجودی جدید در عیسی مسیح — تبدیل می‌کند.^۱۸

تعهداتی که از تحوّل ناشی می‌شوند، چه هستند؟ در زندان لیبرتی، جوزف پیامبر متوجه شد که بسیاری «از حقیقت باز نگه داشته شده[اند] تنها به خاطر اینکه آنها نمی‌دانند کجا آن را بیابند».^۱۹

در پیشگفتار سَروَر در اصول و پیمان‌ها، یک تصویر کلی از هدف سَروَر برای ما بیان شده است. او اعلام کرد: «از این رو، من سَروَر، از مُصیبتی که بر سر ساکنان زمین خواهد آمد آگاه بوده، خدمتگزارم جوزف اسمیتِ [کهتر] را فراخواندم، و از بهشت با او سخن گفتم، و به او فرمان‌هایی دادم.» و در ادامه دستور داد: «کمال مُژدۀ من بدست ناتوانان و ناآموختگان به گوشه‌های جهان … اعلام گردد.»^۲۰ این امر، مبشّران تمام‌وقت را شامل می‌شود. هریک از ما را شامل می‌شود. این موضوع می‌بایست برای تمام کسانی که برکت تحوّل به سوی ارادهٔ خدا را یافته‌اند، مانند نور یک لیزر تمرکز ایجاد کند. منجی از سر لطف ما را دعوت می‌کند تا صدای او و دستان او باشیم.^۲۱ عشق منجی، نور هدایتگر ما خواهد بود. منجی به پیروانش آموخت: «پس بروید و همهٔ ملّت‌ها را شاگرد من سازید.»^۲۲ و خطاب به جوزف اسمیت اعلام کرد: «مُژدۀ مرا بر هر آفریده‌ای که آن را دریافت نکرده است موعظه کنید.»^۲۳

یک هفته پس از وقف معبد کرتلند در ۳ آوریل ۱۸۳۶، که یکشنبهٔ عید پاک و عید فصح بود، سَروَر در رؤیتی باشکوه در برابر جوزف اسمیت و اولیور کاودری ظاهر شد. سَروَر معبد را پذیرفت و اعلام کرد: «این آغاز برکتی است که بر سر مردم من برون ریخته خواهد شد.»^۲۴

پس از این که این رؤیت پایان یافت، موسی پدیدار شد «و کلیدهای گردآوری اسرائیل را از چهار بخش زمین، و رهبری آن ده طایفه از سرزمین شمال را … سپُرد.»^۲۵

رئیس راسِل اِم. نلسون، پیامبر عزیز امروز ما که همین کلیدها را در دست دارد، امروز صبح به ما آموخت: «شما مردان جوان برای این زمان که گردآوری موعود قوم [بنی] اسرائیل در حال وقوع است اختصاص یافته‌اید. همانطور که در مأموریت‌های تبشیری خدمت می‌کنید، نقشی محوری در این رویداد بی‌سابقه ایفا می‌کنید!»^۲۶

به خاطر فرمان منجی مبنی بر اینکه به اشتراک گذاری مژده، به بخشی از وجود ما تبدیل شود، لازم است که به ارادهٔ خدا بگرویم؛ لازم است که همسایگان خود را دوست بداریم، مژدهٔ احیا شدهٔ عیسی مسیح را به اشتراک بگذاریم و از همه دعوت کنیم که بیایند و ببینند. ما، به عنوان اعضای کلیسا، پاسخ جوزف پیامبر در سال ۱۸۴۲ به جان ونتورث، ویراستار روزنامهٔ Chicago Democrat را گرامی می‌داریم. او اطلاعاتی را در مورد کلیسا درخواست کرده بود. جوزف پاسخش به او را با به کار بردن «معیار حقیقت» به عنوان پیشگفتار سیزدهمین ارکان دین، به پایان رساند. معیار، به شیوه‌ای فشرده و مختصر، آنچه را که باید انجام شود، می‌رساند:

«هیچ دست غیرمجاز نمی‌تواند جلوی پیشرفت کار را بگیرد. آزار و اذیت‌ها ممکن است زیاد شود، ممکن است اوباش جمع شوند، ارتش ممکن است تشکیل شود، دروغ‌پراکنی ممکن است [باعث] بدنامی‌مان شود، اما حقیقت خدا با جسارت، نجیب و مستقل به پیش خواهد رفت تا زمانی‌که به هر قاره نفوذ کرده، به هر اقلیم سَر زده، هر کشور را فرا گرفته و در همه گوش‌ها شنیده شود، تا زمانی‌که اهداف خدا محقّق گردد، و یَهُوِۀ بزرگ خواهد گفت، کار انجام شده است.»^۲۷

این سخنان برای نسل‌های متمادی از مقدّسین آخرین زمان، خصوصاً مبشران، شیپور بلند فراخوانده شدن بوده است. ما نیز با روحیهٔ «معیار حقیقت»، شکرگزار آن هستیم که در قلب یک همه‌‌گیری جهانی، مبشران باایمان مژده را به اشتراک گذاشته‌اند. مبشّران، ما شما را دوست داریم! سَروَر از هریک از ما می‌خواهد که مژدهٔ او را از طریق کلام و کردار خود به اشتراک بگذاریم. تحوّل شخصی ما شامل مسئولیت به اشتراک گذاری مژدهٔ عیسی مسیح با جهانیان است.

برکات به اشتراک گذاری مژده شامل افزایش تحوّل ما به سوی ارادهٔ خدا و اجازه دادن به خدا برای مسلط شدن بر زندگی ما می‌شود.^۲۸ ما به دیگران برکت آن را می‌دهیم که یک «تغییر عظیم» را در دل‌هایشان تجربه کنند.^۲۹ کمک به آوردن روان‌ها به نزد مسیح، شادی جاودان حقیقی به همراه دارد.^۳۰ کوشیدن در جهت تحوّل خود و دیگران همان کار شرافتمندانه است.^۳۱ من به نام عیسی مسیح چنین گواهی می‌دهم، آمین.