در اُبُهَت مسیح و مژدۀ او

من یک دوست عزیز که استادی باهوش، بازنشستۀ دانشگاه، نویسندۀ پرکار و بالا‌تر از همه یک پیرو متعهّد عیسی مسیح، دارم. او ده ها بار برای شرکت در همایش‌ها، انجام تحقیقات دانشگاهی و هدایت تورها از سرزمین مقدس بازدید کرده است. به گفتۀ او، هر بار که از سرزمینی که عیسی در آن قدم می‌زد بازدید می‌کند، شگفت‌زده می‌شود، زیرا بدون شک چیزهای جدید، شگفت‌انگیز و مجذوب کننده در مورد منجی، خدمات (زندگی) میرای او، و سرزمین محبوبش می‌آموزد. اُبُهَتی که دوست من نشان می‌دهد، وقتی در مورد همه چیزهایی که در سرزمین مقدس می‌آموزد صحبت می‌کند، القائی است، و این شگفتی در موفقیت‌های بزرگ و فعالیت‌های تحصیلی‌اش در زندگی، نقش اساسی داشته است.

همانطور که به تجربیات او گوش می‌دادم و اشتیاق او را احساس می‌کردم، به این فکر کرده‌ام که چقدر به اصطلاح، شگفتی روحی بیشتری می‌توانیم و باید نسبت به مژده‌ای که عیسی مسیح تعلیم داد احساس کنیم و تفاوتی که می‌تواند در پیروی و سفر مان به سوی زندگی جاودان ایجاد کند. شگفتی‌ای که من به آن اشاره می‌کنم، احساس عاطفه، اُبُهت یا حیرتی است که در مورد همۀ کسانی که از صمیم قلب زندگی خود را بر منجی و تعالیم او متمرکز می‌کنند و متواضعانه حضور او را در زندگی خود تشخیص می‌دهند، مشترک است. چنین احساس شگفتی، الهام گرفته از تأثیر روح القدس، شور و شوق را برای زندگی شادمانه بر اساس اصول مسیح برمی انگیزد.^۱

کُتُب مقدّس چندین نمونه از چگونگی آشکار ساختن این احساس را شامل میشود. به عنوان مثال، اشعیا نبی، عمق سپاسگزاری خود را از خدا از طریق وَجد در او بیان کرد.^۲ آنهایی که موعظۀ عیسی را در کنیسه کفرناحوم شنیدند از اصولش و قدرتی که او با آن تعلیم داد، حیران شدند.^۳ این همان احساسی بود که با خواندن برخی از آیات فصل اول یعقوب در کتاب مقدس، در تمام تارهای وجود جوزف اسمیت جوان نفوذ کرد و او را به جستجوی حکمت خدا سوق داد.^۴

برادران و خواهرانم، وقتی حقیقتاً نسبت به ابهت عیسی مسیح و مژده‌اش احساس احترام می‌کنیم، خوشحال تر می‌شویم، برای کار خدا اشتیاق بیشتری پیدا می‌کنیم، و دست خدا را در همه چیز تشخیص می‌دهیم. علاوه بر این، مطالعۀ ما در کلمات خدا، با معناتر است؛ دعای ما، خودخواسته‌تر‌ است؛ عبادت ما، خاضعانه‌تر است؛ خدمت ما در ملکوت خدا، مداوم‌تر. همه این چیزها عواملی هستند که باعث می‌شوند خدمات روح‌القدس در زندگی‌مان بیشتر بوقوع بپیوندد.^۵ بدین ترتیب، گواهی‌مان دربارۀ منجی و مژده‌اش قوی خواهد شد، ما مسیح را در خود زنده نگه خواهیم داشت،^۶ و «در او ریشه گرفته و رشد کرده، و در ایمان استوار شده، … در آن با ستایش فراوان» قدم خواهیم برداشت.^۷ وقتی به این شکل زندگی می‌کنیم، از نظر روحی انعطاف‌پذیرتر و از افتادن در دام بی‌تفاوتی روحی محافظت می‌شویم.

مشخصّۀ چنین بی تفاوتی، از دست دادن تدریجی هیجان ما برای درگیر شدن کامل در مژدۀ سرور است. آن عموماً زمانی شروع می‌شود که ما احساس می‌کنیم قبلاً به همه دانش و برکات لازم برای شادی‌مان در این زندگی دست یافته‌ایم. این از خود راضی بودن، به اصطلاح، باعث می‌شود که هدایای مژده را بدیهی بدانیم، و از آن به بعد، در خطر غفلت از مجذوبیت منظّم خود، هم در ضروریات مژدۀ عیسی مسیح^۸ و هم عهدهایی که با او بسته‌ایم، هستیم. در نتیجه، ما به تدریج از سرور فاصله می‌گیریم؛ تضعیف توانایی ما برای «گوش فرادادن به او،»^۹ نسبت به عظمت کار او بی‌تفاوت و بی‌احساس می‌شویم. شک در حقایق گواهی‌مان که قبلاً دریافت کرده‌ایم در ذهن و قلب ما نفوذ می‌کند و ما را در برابر وسوسه های دشمن (شیطان) آسیب پذیر می‌سازد.^۱۰

رهبر روحانی آیدن ویلسون توزر، نویسنده مشهور و مسیحی دلیر، نوشت: «خودراضی بودن دشمن مرگبار تمام رشد معنوی است.»^۱۱ آیا این دقیقاً همان چیزی نبود که مدت کوتاهی پس از تولد مسیح برای مردم نیفای اتفاق افتاد؟ آنها «شروع نمودند بر یک نشانه یا یک شگفتیِ آمده از آسمان کمتر و کمتر شگفت زده شدن، … [بی‌اعتقادی] به هر آنچه شنیده و دیده بودند.» بدین گونه شیطان «چشمانشان را کور و آنها را گمراه کرد تا باور کنند که اصول مسیح یک چیز بی‌خِرَدانه و بیهوده است.»^۱۲

برادران و خواهران عزیزم، در محبت کامل و بی‌پایانش و شناخت ماهیت انسانی ما،^۱۳ منجی راهی را برای جلوگیری از افتادن در دام بی‌تفاوتی معنوی برای ما ایجاد کرده است. دعوت منجی، چشم انداز وسیعی به ما می‌دهد، به ویژه با توجه به دنیای پیچیده‌ای که در آن زندگی می‌کنیم: «از من یاد بگیر، و به سخنان من گوش بده؛ در فروتنیِ روح من گام بردار، و در من آرامش خواهی داشت.»^۱۴ همانطور که این دعوت منجی را می‌پذیریم، فروتنی، تمایل‌مان برای آموزش پذیر‌بودن و امید‌مان را برای شبیه شدن بیشتر به او نشان می‌دهیم.^۱۵ این دعوت همچنین شامل خدمت به او و فرزندان خدا «با تمام قلب، توان، ذهن و قدرت [مان] است.»^۱۶ البتّه هستۀ اصلی تلاش ما در این سفر دو فرمان بزرگ است: [سَروَر]، خدای خود را دوست داشته باشیم و همسایه‌ ‌مان را مانند خود دوست بداریم.^۱۷

این بخشی از شخصیت الهی عیسی است و در تمام کارهایی که او در طول خدمت زمینی خود انجام داد مشهود بود.^۱۸ بنابراین، هنگامی که ما خودخواسته و حقیقتاً خود را وقف می‌کنیم تا به او بنگریم و از نمونۀ کامل او بیاموزیم،^۱۹ او را بهتر می‌شناسیم. ما در اشتیاق و تمایل به گنجاندن معیارهای اساسی در مورد چگونگی زندگی، نمونه‌ای که باید ارائه کنیم و فرمان‌هائی که باید از آنها پیروی کنیم، در زندگی خود رشد می‌کنیم. ما همچنین درک، حکمت، شخصیت الهی و فیض بیشتری نسبت به خدا و همسایگان خود به دست می‌آوریم.^۲۰ من می‌توانم به شما اطمینان دهم که توانایی ما برای احساس تأثیر و محبت منجی در زندگی‌مان تشدید خواهد شد، و ایمان ما، میل ما برای نیکوکارانه عمل کردن، و انگیزۀ خدمت به او و دیگران را بزرگ‌تر می‌سازد.^۲۱ بعلاوه، قدردانی ما از نعمت‌ها و چالش‌هایی که در (زندگی)میرائی تجربه می‌کنیم، قوام خواهد گرفت و بخشی از پرستش حقیقی ما خواهد شد.^۲۲

دوستان عزیز من، همه این چیزها بر حیرت روحانی ما مربوط به مژده می‌افزاید و ما را به نگهداری شادمانۀ پیمان‌هایی که با سَروَر می‌بندیم — حتی در میانه دشواری‌ها و چالش‌هایی که تجربه می‌کنیم، رهنمون میسازد. البته، برای اینکه این نتایج اتفاق بیفتند، باید خود را با ایمان و هدف واقعی در تعالیم منجی سیراب کنیم،^۲۳ تلاش کنیم تا ویژگی های او را در شیوه زندگی خود درآمیزیم.^۲۴ علاوه بر این، ما احتیاج داریم از طریق توبۀ خود به او نزدیک شویم،^۲۵ بخشش و قدرت ضمانت او را در زندگی‌مان بخواهیم و فرمانهایش را نگه داریم. سَروَر خودش وعده داد که اگر با دل و جان به او توکّل کنیم، او را در همه کارهایمان به‌خاطر داشته‌ باشیم و بر عقل خود تکیه نکنیم، او راه راست را به ما نشان میدهد.^۲۶

تصویر

ارشد جونز با وِس

مردی که اخیراً ملاقات کردم، که نامش وِس است و کسی که امروز در کنفرانس حاضر است،دعوت مسیح را برای یادگیری از او و مژدۀ‌اش پذیرفت و پس از ۲۷ سال دوری از مسیر پیمان، اُبُهَت عشق او را تجربه کرد. او به من گفت که یک روز مبشّری به نام ارشد جونز، از طریق فیس بوک با او تماس گرفت که به طور موقت قبل از رفتن به حوزۀ تبشیری اصلی خود در پاناما به منطقۀ وِس فرستاده شده بود. وقتی ارشد جونز با تاریخچۀ وِس برخورد کرد، حتی از قبل نمی دانست که او پیشتر عضو کلیسا بود، هدایت روح القدس را احساس کرد و می دانست که باید فوراً با وِس تماس بگیرد. او به سرعت بر اساس این برداشت عمل کرد. وِس از این تماس غیرمنتظره شگفت زده شد و متوجه شد که سَروَر علیرغم دوری از مسیر پیمان از او آگاهی دارد.

از آن زمان به بعد، وس و مبشّران شروع به برقراری ارتباط مکرّر کردند. ارشد جونز و همراهش خدمات هفتگی و پیام‌های روحی‌ای ارائه می‌کردند که به وِس کمک می‌کرد تا اُبُهَت منجی و مژدۀ او را بازیابد. این شعلۀ گواهی او از حقیقت و عشق منجی به او را دوباره برافروخت. وِس آرامشی را که از تسلی دهنده می آید احساس کرد و قدرتی را که برای بازگشت به جمع نیاز داشت به دست آورد. او به من گفت که این تجربه، او را از نظر روحی و عاطفی به زندگی بازگرداند و به او کمک کرد تا احساسات تلخی را که در طول سال‌ها به دلیل تجربیات سختی که پشت سر گذاشته بود، از بین ببرد.

همانطور که دوست خوب و معلم متفکر فوق الذکر من مشاهده کرده‌است، همیشه چیزهای شگفت انگیز و جذاب در مورد عیسی مسیح و مژدۀ او وجود دارد که بیاموزیم.^۲۷ سَروَر وعده‌های شگفت‌انگیزی داده است که به همۀ آنها، از جمله ما، که به دنبال آموختن از او و گنجاندن سخنان او در زندگی‌مان هستیم تعمیم داده شده‌است. او به خنوخ گفت: «بنگر که روح من بر تو مستولی است، پس جملۀ کلام تو را تصدیق کنم و کوه‌ها از پیش تو روان گردند و رودها از مسیر خود روی گردانند و تو نزد من خواهی ماند و من در نزد تو. پس با من قدم بردار.»^۲۸ از طریق پادشاه بنیامین اعلام کرد: «و اینک، به سبب پیمانی که بسته‌اید شما ای فرزندان مسیح، پسران او و دختران او خوانده خواهید شد؛ زیرا بنگرید، در این روز او شما را از نظر روحی زاده است؛ زیرا شما می‌گویید که دل‌هایتان از راه ایمان بنام او دگرگون شده است؛ بنابراین، شما از او زاده شده‌اید و پسران و دختران او شده‌اید.»^۲۹

بنابراین، همانطور که ما بی ریا و پیوسته در تلاش هستیم تا از منجی بیاموزیم و در پی نمونۀ او برویم، به نام او، به شما قول می دهم که صفات الهی او در ذهن و قلب ما نوشته خواهد شد،^۳۰ که بیشتر شبیه او خواهیم شد، و اینکه ما با او قدم خواهیم برداشت.^۳۱

برادران و خواهران عزیزم، دعا می‌کنم که ما همیشه در اُبُهَت عیسی مسیح و عشق تمام عیار، بی‌نهایت و کامل او قرار خواهیم گرفت. باشد که یادآوری آنچه که چشمان ما دیده و قلب ما احساس کرده است، شگفتی ما را از ایثار منجی که کفارهٰ‌اش را پیش می‌آورد،افزایش دهد، که می‌تواند زخم های روحی و عاطفی ما راالتیام بخشد و به ما کمک کند تا به او نزدیک شویم. باشد که ما از وعده های بزرگی که پدر در دستان خود دارد و برای آنان که وفادارند آماده کرده تعجب کنیم:

«ملکوت از آنِ شماست و برکات آن از آنِ شماست، و ثروت های جاویدان از آنِ شماست.

و او که همۀ چیزها را با سپاسگزاری دریافت می‌کند شُکوهمند خواهد شد.»^۳۲

عیسی ضامن جهان است و این کلیسای اوست. من این حقایق را به نام اُبُهَت انگیز، مقدّس و والای منجی ما، عیسی مسیح، گواهی می‌دهم، آمین.