شفادادن جهان

برادران و خواهران، در این فصل با شکوه عید پاک، ما بسیار متبرک هستیم که خدمتکاران خدا را ملاقات کرده و نصیحت و راهنمایی دریافت می‌کنیم.

راهنمایی‌ها و آموزه‌های مقدس پدر آسمانی‌مان به ما کمک می‌کند در این اوقات خطرناک زندگی کنیم. همانطور که پیش‌بینی شد، «آتش‌ها و تُندبادها»، «جنگ‌ها، شایعه جنگ‌ها و زمین‌لرزه‌ها در مکان‌های مختلف»، «و همه نوع زشتی‌ها»،^۱ «بلا،»^۲ «قحطی‌ها و بیماری‌ها»^۳ خانواده‌ها، جوامع و حتی ملت‌ها را ویران می‌کنند.

بلای دیگری نیز جهان را فرا گرفته است: حمله به آزادی مذهبی من و شما. این احساسات رو به رشد به دنبال حذف دین و ایمان به خدا از عرصه عمومی، مدارس، استانداردهای جامعه و گفتمان مدنی است. مخالفان آزادی مذهبی به دنبال اِعمال محدودیت‌هایی برای ابراز اعتقادات قلبی هستند. آنها حتی سنت‌های (مربوط به) ایمان را مورد انتقاد و تمسخر قرار می‌دهند.

چنین نگرشی مردم را به حاشیه می‌برد، اصول شخصی، انصاف، احترام، معنویت و آرامش وجدان را بی‌ارزش می‌کند.

آزادی مذهبی چیست؟

این آزادی عبادت در همۀ اشکالش است: آزادی تجمع، آزادی بیان، آزادی عمل بر اساس عقاید شخصی، و آزادی برای دیگران برای انجام همین کار. آزادی مذهبی به هر یک از ما این امکان را می‌دهد که تصمیم بگیریم به چه چیزی اعتقاد داریم، چگونه زندگی کنیم و مطابق با ایمان خود عمل کنیم، و خدا از ما چه انتظاری دارد.

تلاش برای محدود کردن چنین آزادی مذهبی چیز جدیدی نیست. در طول تاریخ، افراد با ایمان از دست دیگران به شدت رنج برده‌اند. اعضای کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان تفاوتی ندارند.

از آغاز (کلیسای) ما، بسیاری از جویندگان خدا به دلیل تعالیم اصول الهی آن، از جمله ایمان به عیسی مسیح و کفّارۀ او، توبه، برنامۀ شادمانی، و باز آمدن سرورمان، به این کلیسا جلب شدند.

مخالفت، آزار و اذیت و خشونت، اولین پیامبر روزگار ما، جوزف اسمیت، و پیروانش را گرفتار کرد.

در میان آشفتگی های سال ۱۸۴۲، جوزف ۱۳ اصل اساسی کلیسای رو به رشد را منتشر کرد، از جمله این یکی: «ما امتیاز پرستش خدای قادر متعال را بر پایۀ ندای وجدان خودمان ادعا می‌کنیم، و به همۀ آدمیان همین امتیاز را می‌دهیم، می‌گذاریم آنها به هر صورتی، در هر کجا، و هر چه می‌خواهند پرستش کنند.»^۴

بیانیه او جامع، رهایی بخش و محترمانه است. این جوهر آزادی مذهبی است.

پیامبر جوزف اسمیت همچنین (در این) بیانیّه گفت:

«من قاطعانه در پیشگاه بهشت اعلام می‌کنم، همانطوری که حاضرم برای حقوق یک پرزبیترین، یک بابتیست، یا هرانسان خوبی از هر فرقۀ مذهبی که باشد جان فدا کنم؛ بر اساس همان اصلی که حقوق … مقدّسین (آخرین زمان) را پایمال می‌کند حقوق کاتولیک‌های رومی، یا هر مذهب دیگری را که محبوبیّت ندارند و برای دفاع از خود خیلی ظعیف هستند پایمال خواهد نمود.

«آن عشق به آزادیست [که] روحم را الهام می بخشد — آزادی مدنی و مذهبی برای همۀ نژاد انسانها.»^۵

با این حال، اعضای اولیه کلیسا مورد حمله قرار گرفتند و هزاران مایل رانده شدند، از نیویورک تا اوهایو تا میسوری، جایی که فرماندار دستوری صادر کرد که با اعضای کلیسا «باید به عنوان دشمن رفتار شود و باید نابود شوند یا از ایالت رانده‌شوند.»^۶ آنها به ایلینوی گریختند، اما عذاب ادامه یافت. عده‌ای (اوباش) پیامبر جوزف را به قتل رساندند و فکر می‌کردند که کشتن او کلیسا را ​​ویران می‌کند و مؤمنان را پراکنده می‌سازد. اما مؤمنان استوار ماندند. جانشین جوزف، بریگام یانگ، هزاران نفر را در یک مهاجرت اجباری از ۱۳۰۰ مایل (۲۱۰۰ کیلومتر) به سمت غرب به سمت ایالت کنونی یوتا هدایت کرد.^۷ اجداد خود من در میان آن مهاجران پیشگام اولیه بودند.

از آن روزهای آزار و شکنجه شدید، کلیسای سرور به طور پیوسته به نزدیک به ۱۷ میلیون عضو افزایش یافته است که بیش از نیمی از آنها در خارج از ایالات متحده زندگی می کنند.^۸

در آوریل ۲۰۲۰ کلیسای ما دویستمین سالگرد احیای مژده را با اعلامیه‌ای به جهان که توسط ریاست اوّل ما و مجمع دوازده رسول تهیه شده بود، جشن گرفت. «ما با صلابت و رسماً اعلام میکنیم که خدا فرزندانش را در هر ملّتی از دنیا دوست دارد.»^۹

پیامبر عزیز ما، راسل ام. نلسون در ادامه اظهار داشته است:

«ما به آزادی، مهربانی و انصاف برای همه فرزندان خدا اعتقاد داریم.

«ما همه برادر و خواهر، هر کدام فرزند یک پدر مهربان در آسمان هستیم. پسر او، سرور عیسی مسیح، همه را دعوت می‌کند تا به سوی او بیایند، «سیاه و سپید، در بند و آزاد، مرد و زن، (۲ نیفای ۳۳:۲۶).» ^۱۰

با من چهار راه را در نظر بگیرید که جامعه و افراد از آزادی مذهبی بهره‌مند می‌شوند.

نخست نخست، آزادی مذهبی اولین و دومین فرمان بزرگ را گرامی می‌دارد و خدا را در مرکز زندگی ما قرار‌ میٰ‌دهد. در متی می‌خوانیم:

«[سَروَر] خدای خود را با تمام دل و تمام جان و تمام عقل خود دوست بدار.»^۱۱

«و دوّمین (حكمی كه به همان اندازه مهم است) شبیه (اولی) است، یعنی همسایه‌ات را مانند (جان) خود دوست بدار.»^۱۲

پیروان مسیح و همه مؤمنان-همفکر خود، چه در یک کلیسای کوچک، کنیسه، مسجد، یا کلبه‌ای با سقف حلبی، می‌توانند با پرستش او و تمایل به خدمت به فرزندانش، ارادت خود را به خدا ابراز کنند.

عیسی مسیح نمونه کامل چنین عشق و خدمتی است. در طول خدمتش، از فقرا مراقبت می‌کرد،^۱۳ بیماران^۱۴ و نابینایان را شفا می‌داد.^۱۵ او به گرسنگان غذا داد،^۱۶ کودکان کوچک را در آغوش گرفت،^۱۷ و کسانی را که به او ظلم، حتی او را مصلوب کردند، بخشید.¹⁸

نوشته‌های مقدس توصیف می‌کنند که عیسی «به انجام کارهای نیک ادامه داد».^۱۹ ما نیز باید (چنین کنیم).

دوّم دوم، آزادی مذهبی ابراز عقیده، امید و صلح را تقویت می‌کند.

به عنوان یک کلیسا، ما به ادیان دیگر می‌پیوندیم و از مردم از همۀ اعتقادات (دینی) و باور‌ها و حق آنها برای بیان عقاید (راسخ)‌ شان محافظت می‌کنیم. این بدان معنا نیست که ما باورهای آنها را می‌پذیریم، همانطور نه آنها اعتقادات ما را (می‌پذیرند)، بلکه (زمینه‌های) مشترک‌مان با آنها، بیشتر از کسانی است که می‌خواهند ما را ساکت کنند.

من اخیراً نماینده کلیسا در مجمع بین ادیان سالانه جی۲۰ در ایتالیا بودم. وقتی با رهبران دولتی و مذهبی از سرتاسر جهان ملاقات کردم، دلگرم، حتی تشویق شدم. من متوجه شدم که وقتی خدا، پدر همه ما، و عیسی مسیح، پسرش را ارج می‌نهیم، زخم‌ها و اختلافات قابل حل و حتی التیام است. بزرگ‌ترین شفا‌دهندۀ دربین همه، سرور و منجی‌مان عیسی مسیح است.

وقتی صحبتم به پایان میرسید لحظۀ جالبی داشتم. هفت سخنران قبلی سخنانشان را به هیچ وجه با سنّتی از ایمان یا به نام خدا تمام نکرده‌بودند. همانطور که صحبت می‌کردم، فکر کردم، «آیا فقط تشکر می‌کنم و می‌نشینم، یا, به نام عیسی مسیح» به سخنانم خاتمه می‌دهم؟ به یاد آوردم که کی هستم، و می‌دانستم که سرور از من می‌خواهد که با نام او پیامم را خاتمه دهم. من هم همین کار را کردم. با نگاهی به گذشته، این فرصتی بود که باورم را بیان کنم. و من از آزادی مذهب برخوردار بودم تا بر نام مقدس او گواهی بدهم.

سوّم سوّم، دین به مردم الهام می‌بخشد تا به دیگران کمک کنند.

وقتی به دین، فضا و آزادی برای شکوفایی داده می‌شود، مؤمنان خدمات ساده و گاه قهرمانانه انجام می‌دهند. عبارت یهودی باستانی «تیکون اولام» به معنای «ترمیم یا شفای دنیا» امروزه در تلاش‌های بسیاری منعکس شده است. ما با سازمان های خیریه کاتولیک، معروف به کریتاس اینترنشنال، همکاری کرده‌ایم؛ امداد اسلامی؛ و هر تعداد سازمان یهودی، هندو، بودایی، سیک و تشکیلات مسیحی مانند سَلوِِیشِن آرمی و بنیاد ملی مسیحیت. ما با هم به میلیون‌ها نیازمند خدمت می‌کنیم، اخیراً با کمک به پناهندگان جنگی با چادر، کیسه خواب، و مواد غذایی،^۲۰ و ارائه واکسیناسیون، از جمله فلج اطفال^۲۱ و کووید.^۲۲ فهرست کارهایی که انجام می‌شود طولانی است، اما (لیست) نیازها نیز دراز است.

شکی نیست، افراد با ایمان، با همکاری یکدیگر، می‌توانند مداخلات مهمی انجام دهند. در همان زمان، خدمات یک به یک اغلب نامشخص است، اما بی سر و صدا زندگی را تغییر می‌دهد.

من به مثال لوقا فکر می‌کنم که عیسی مسیح به بیوه نائینی رسید. عیسی با همراهی گروهی از پیروان، به (صفوف) راهپیمایی دفن یگانه پسر بیوه پیوست. بدون او، [بیوه] با تباهی عاطفی، روحی و حتی مالی روبرو بود. عیسی با دیدن چهره اشک آلود او، گفت: «گریه نکن.»^۲۳ سپس تابوت حامل جسد را لمس کرد و راهپیمایی متوقف شد.

«ای جوان،» او فرمان داد، «به تو می‌گویم برخیز.

«و آن [او که] مرده [بود] نشست و شروع به صحبت كرد. و [عیسی] او را به مادرش باز‌گردانید».^۲۴

زنده کردن مردگان یک معجزه است، اما هر عمل مهربانی و توجّه به کسی که در حال مبارزه (با مشکلات) است، همان عهد و پیمانی است که هر یک از ما می‌توانیم «[برویم] کارهای نیک انجام دهیم،» با علم به اینکه «خدا با [ما] [است]».^۲۵

وچهارم. آزادی مذهب به عنوان یک نیروی متحد‌کننده و تکیّه‌گاه برای شکل دادن به ارزش‌ها و اخلاق عمل می‌کند.

در عهد جدید می‌خوانیم که بسیاری از عیسی مسیح رویگردان شده و در مورداصول او زمزمه می‌کردند: «این تعلیم سخت است، چه کسی می‌تواند به آن گوش دهد؟»^۳۱

این فریاد هنوز از زبان کسانی شنیده می‌شود که به دنبال بیرون راندن دین از گفتمان و نفوذ هستند. اما اگر دین برای شکل‌دهی شخصیت و میانجی‌گری روزهای سخت وجود نداشته باشد، چه کسی خواهد بود؟ چه کسی صداقت، شکرگزاری، بخشش و صبر را آموزش خواهد داد؟ چه کسی محبّت، دلسوزی و مهربانی به فراموش‌شدگان و ستم‌دیده را نشان خواهد‌داد؟ چه کسی مانند همه فرزندان خدا، افرادی را که متفاوت و در عین حال شایسته هستند را، در آغوش خواهد گرفت؟ چه کسی آغوش خود را به روی نیازمندان خواهد‌گشود و انتظار هیچ پاداشی نخواهد‌داشت؟ چه کسی به صلح و اطاعت از قوانین، بیشتر از روندهای روز احترام خواهد‌گذاشت؟ چه کسی به درخواست منجی «برو مثل او رفتار كن» پاسخ خواهد داد؟^۳۲

ما خواهیم‌کرد! بله، خواهران و برادران، ما خواهیم‌کرد.

برادران و خواهران، از شما دعوت می‌کنم که از آرمان آزادی مذهبی دفاع کنید. این بیانی از اصل خدادادی حق اختیار است.

آزادی مذهبی تعادل را در فلسفه‌های رقیب به ارمغان می‌آورد. خوبی دین، گستردگی آن، و اِعمال روزانۀ عشقی که دین القا می‌کند، تنها زمانی چند برابر می‌شود که از آزادی بیان و عمل بر اساس باورهای اصلی محافظت کنیم.

من شاهد آن هستم که راسل ام. نلسون پیامبر زنده خداست. من گواهی می‌دهم که عیسی مسیح این کلیسا را ​​رهبری و هدایت می‌کند. او کفّارۀ گناهان ما را داد، بر صلیب مصلوب شد و در روز سوّم رستاخیز یافت.^۳۳ به خاطر او، ما می توانیم برای تمام جاودانگی زندگی کنیم. و کسانی که چنین می‌خواهند می‌توانند با پدر ما در آسمان ​​باشند. این حقیقت را به همه جهان اعلام می‌کنم. من از آزادی برای انجام این کار سپاسگزارم. به نام عیسی مسیح، آمین.