Βλέποντας περισσότερα για τον Ιησού Χριστό στη ζωή μας

Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, νιώθω τόση ταπεινοφροσύνη που στέκομαι εμπρός σας σήμερα το πρωί. Η καρδιά μου έχει συνυφανθεί με τη δική σας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης που συγκεντρωθήκατε, όπου και εάν βρίσκεστε σε όλον τον κόσμο, για να ακούσετε μηνύματα από προφήτες, αποστόλους, βλέποντες, αποκαλυπτές και ηγέτες στο βασίλειο του Θεού. Μεταφορικώς γινόμαστε σαν τον λαό της εποχής του βασιλιά Βενιαμίν, στήνοντας τις σκηνές μας και έχοντας τις πόρτες μας ανοιχτές και κατευθυνόμενες προς τον προφήτη του Θεού επί της Γης¹, Πρόεδρο Ράσσελ Νέλσον.

Είχα κακή όραση από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου και πάντα χρειαζόμουν τη βοήθεια συνταγογραφούμενων φακών για να διορθώνεται η όρασή μου. Όταν ανοίγω τα μάτια μου κάθε πρωί, ο κόσμος φαίνεται πολύ αποπροσανατολιστικός. Όλα είναι εκτός εστίασης, ασαφή και παραμορφωμένα. Ακόμη και ο αγαπητός σύζυγός μου θυμίζει περισσότερο μία αφηρημένη προσωπογραφία παρά την πολυαγαπημένη και παρηγορητική μορφή που πραγματικά είναι! Η αντανακλαστική μου ανάγκη, προτού κάνω οτιδήποτε άλλο στην αρχή της ημέρας μου, είναι να πιάσω τα γυαλιά μου για να με βοηθήσουν να καταλάβω τον περιβάλλοντα χώρο μου και να απολαύσω μία πιο έντονη εμπειρία καθώς με βοηθούν να πλοηγούμαι όλη την ημέρα.

Με τα χρόνια, έχω καταλάβει ότι αυτή η συμπεριφορά επεξηγεί την καθημερινή μου εξάρτηση από δύο πράγματα: πρώτον, ένα εργαλείο που με βοηθά να διευκρινίσω, να εστιάσω και να δω τον κόσμο γύρω μου όπως είναι πραγματικά. Και δεύτερον, την ανάγκη για απτή καθοδήγηση, ώστε συνεχώς να κατευθύνομαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτή η απλή, συνηθισμένη πρακτική μου αντικατοπτρίζει μία σημαντική παρατήρηση σχετικά με τη σχέση μας με τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό.

Στη ζωή μας που είναι συχνά γεμάτη με ερωτήματα, ανησυχίες, πιέσεις και ευκαιρίες, η αγάπη του Σωτήρος μας για εμάς ατομικώς και ως τέκνα της διαθήκης Του, μαζί με τις διδασκαλίες και τους νόμους Του, είναι διαθέσιμες καθημερινές πηγές στις οποίες μπορούμε να βασιζόμαστε για να είναι «το φως που λάμπει… που φωτίζει τα μάτια [μας], το οποίο είναι το ίδιο φως που ζωοποιεί την αντίληψή [μας]»². Καθώς επιζητούμε τις ευλογίες του Πνεύματος στη ζωή μας, θα μπορέσουμε, όπως δίδαξε ο Ιακώβ, να δούμε τα «πράγματα όπως πράγματι είναι, και… όπως πράγματι θα είναι»³.

Ως τέκνα της διαθήκης του Θεού, έχουμε ευλογηθεί μοναδικώς με την πλούσια προμήθεια θείων προκαθορισμένων εργαλείων για τη βελτίωση της πνευματικής μας όρασης. Τα λόγια και οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού, όπως καταγράφονται στις γραφές και τα μηνύματα από τους εκλεκτούς προφήτες Του και το Πνεύμα Του, τα οποία λαμβάνονται μέσω καθημερινής προσευχής, τακτικής προσέλευσης στον ναό και της εβδομαδιαίας διάταξης της μεταλήψεως, μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της ειρήνης και να παράσχουν την απαραίτητη δωρεά της διάκρισης που φέρνει το φως του Χριστού και την κατανόησή Του στις ιδιωτικές σκέψεις ή ενέργειές μας και σε έναν κόσμο που μπορεί να είναι ασαφής. Ο Σωτήρας μπορεί επίσης να είναι η πυξίδα και ο ειδικός πλοηγός μας καθώς κατευθυνόμαστε μέσα και από τα ήρεμα και από τα ταραχώδη ύδατα της ζωής. Εκείνος μπορεί να καταστίσει προφανές το σωστό μονοπάτι που μας οδηγεί στον αιώνιο προορισμό μας. Επομένως τι θα ήθελε να δούμε και πού θα ήθελε να πάμε;

Ο αγαπητός μας προφήτης έχει διδάξει ότι «η προσοχή μας πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον Σωτήρα και το Ευαγγέλιό Του» και ότι πρέπει «να προσπαθούμε να ατενίζουμε προς Εκείνον σε κάθε σκέψη»⁴. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει επίσης υποσχεθεί ότι «τίποτα δεν προσκαλεί το Πνεύμα περισσότερο από την εστίασή σας στον Ιησού Χριστό… Θα σας οδηγήσει και θα σας καθοδηγήσει στην προσωπική σας ζωή, αν αφιερώνετε χρόνο για Εκείνον στη ζωή σας – κάθε ημέρα»⁵. Φίλοι, ο Ιησούς Χριστός είναι τόσο ο σκοπός της εστίασής μας όσο και η πρόθεση του προορισμού μας. Για να μας βοηθήσει να παραμείνουμε σταθεροί και να κατευθυνθούμε προς τη σωστή κατεύθυνση, ο Σωτήρας μάς καλεί να δούμε τη ζωή μας μέσω Εκείνου, προκειμένου να δούμε περισσότερα για Εκείνον στη ζωή μας. Έχω μάθει περισσότερα για αυτήν τη συγκεκριμένη πρόσκληση μέσω της μελέτης μου της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο νόμος του Μωυσή δόθηκε στους πρώτους Ισραηλίτες ως προπαρασκευαστικό Ευαγγέλιο, σχεδιασμένο να προετοιμάσει τον λαό για μία ανώτερη σχέση διαθήκης με τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού⁶. Ο νόμος, πλούσιος σε συμβολισμό που υποδεικνύει στους πιστούς να «προσδοκούν τον ερχομό» και την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού⁷ είχε σκοπό να βοηθήσει τον λαό του Ισραήλ να επικεντρωθεί στον Σωτήρα ασκώντας πίστη σε Εκείνον, στη θυσία Του και στους νόμους και στις εντολές Του στη ζωή τους⁸ – είχε σκοπό να τους φέρει σε μεγαλύτερη κατανόηση του Λυτρωτή τους.

Ακριβώς όπως είμαστε σήμερα, ο αρχαίος λαός του Θεού κλήθηκε να δει τη ζωή του μέσω Εκείνου, προκειμένου να δει περισσότερα για Εκείνον στη ζωή του. Όμως κατά την εποχή της διακονίας του Σωτήρος, οι Ισραηλίτες είχαν χάσει την προσήλωση στον Χριστού στις ιεροτελεστίες τους, παραμερίζοντας Τον και προσθέτοντας στον νόμο μη εξουσιοδοτημένες πρακτικές που δεν είχαν διδακτικό συμβολισμό ο οποίος να δείχνει την αληθινή και μοναδική πηγή σωτηρίας και λύτρωσής τους – τον Ιησού Χριστό⁹.

Ο καθημερινός κόσμος των Ισραηλιτών είχε αποπροσανατολιστεί και είχε γίνει ασαφής. Τα τέκνα του Ισραήλ, σε αυτήν την κατάσταση, πίστευαν ότι οι πρακτικές και οι τελετουργίες του νόμου ήταν το μονοπάτι προς την προσωπική σωτηρία και εν μέρει μείωναν τον νόμο του Μωυσή σε ένα σύνολο πρωτοκόλλων που χορηγούνταν για να κυβερνούν τη ζωή των πολιτών¹⁰. Αυτό απαιτούσε από τον Σωτήρα να αποκαταστήσει την εστίαση και τη σαφήνεια στο Ευαγγέλιό Του.

Τελικά ένα μεγάλο τμήμα των Ισραηλιτών απέρριψε το μήνυμά Του, προχωρώντας ακόμη και στο σημείο να κατηγορήσει τον Σωτήρα –Εκείνον που έδωσε τον νόμο και διακήρυξε ότι Εκείνος ήταν «ο νόμος και το φως»¹¹– ότι τον παρέβαινε. Ωστόσο, ο Ιησούς στην Επί του Όρους Ομιλία Του, μιλώντας για τον νόμο του Μωυσή, δήλωσε: «Mη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω»¹². Κατόπιν, ο Σωτήρας, μέσω της αιώνιας Εξιλέωσής Του, τερμάτισε τους κώδικες, τους κανονισμούς και τις τελετουργικές πρακτικές που τηρούσε ο λαός του Ισραήλ εκείνη την εποχή. Η τελική θυσία Του οδήγησε στη μετάβαση από τα ολοκαυτώματα προς την απόδοση «καρδιάς συντετριμμένης και πνεύματος μεταμελημένου»¹³, από τη διάταξη της θυσίας στη διάταξη της μεταλήψεως.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μπάλλαρντ, διδάσκοντας επί του θέματος, είπε: «Κατά μία έννοια, η θυσία άλλαξε από την προσφορά στον προσφέροντα»¹⁴. Όταν φέρνουμε την προσφορά μας στον Σωτήρα, καλούμαστε να δούμε περισσότερα για τον Ιησού Χριστό στη ζωή μας, καθώς ταπεινά υποτάσσουμε τη θέλησή μας σε Εκείνον σε αναγνώριση και κατανόηση της τέλειας υποταγής Του στο θέλημα του Πατέρα. Όταν επικεντρώνουμε την προσοχή μας στον Ιησού Χριστό, αναγνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε ότι Εκείνος είναι η μόνη πηγή και ο τρόπος να λάβουμε συγχώρηση και λύτρωση, ακόμη και μέχρι την αιώνια ζωή και την υπερύψωση.

Ως οπαδός του Ευαγγελίου προτού ενταχθώ στην Εκκλησία, συνάντησα πολλούς που παρατήρησαν και αντελήφθησαν αλλαγές στη συμπεριφορά, στις πρακτικές και στις επιλογές μου, μετά την ένταξή μου στην Εκκλησία. Ήταν περίεργοι για τα «γιατί» αυτού που έβλεπαν – γιατί επέλεξα να βαπτισθώ και να ενταχθώ σε αυτό το εκκλησίασμα πιστών, στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, γιατί απέχω από ορισμένες δραστηριότητες την Ημέρα του Κυρίου, γιατί είμαι πιστή στην τήρηση του Λόγου Σοφίας, γιατί διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον, γιατί πιστεύω και ενσωματώνω τις διδασκαλίες των σύγχρονων προφητών και αποστόλων στη ζωή μου, γιατί παρευρίσκομαι σε εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις της Εκκλησίας, γιατί προσκαλώ άλλους να «έλθουν και να δουν, να έλθουν και να βοηθήσουν… να έλθουν και να μείνουν» ¹⁵ και «να έλθουν και να ανήκουν εδώ»¹⁶.

Τότε υπήρχε η αίσθηση ότι αυτά τα ερωτήματα ήταν συγκλονιστικά και, με διαφάνεια, ενίοτε κατηγορητικά. Όμως καθώς αγωνιζόμουν με τους ανθρώπους που αμφισβητούσαν τις αποφάσεις μου, συνειδητοποίησα ότι η διερευνητική τους εξέταση ήταν, στην πραγματικότητα, η πρώτη μου πρόσκληση να πάρω και να βάλω ένα ζευγάρι πνευματικούς φακούς για να διευκρινίσω, να εστιάσω και να εδραιώσω αυτό που παρακίνησε την προσήλωσή μου στις πρακτικές και τα πρότυπα του Ευαγγελίου. Ποια ήταν η πηγή της μαρτυρίας μου; Πραγματοποιούσα απλώς «εξωτερικές τελέσεις» χωρίς να επιτρέψω σε αυτές τις πρακτικές που συνδέονταν με τους νόμους του Θεού να «ενδυναμώ[νουν] την πίστη [μου] στον Χριστό»¹⁷ ή να επιδεικνύουν την κατανόηση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη πηγή δύναμης στην τήρησή μου;

Μέσω αυστηρής προσπάθειας να κοιτάζω και να προσβλέπω προς τον Ιησού Χριστό για κάθε σκέψη και πράξη μου, τα μάτια μου φωτίστηκαν και η αντίληψή μου ζωοποιήθηκε για να αναγνωρίσει ότι ο Ιησούς Χριστός με καλούσε να «έλθω προς Εκείνον»¹⁸. Από αυτήν την πρώτη περίοδο της ιδιότητος του μαθητού στη νεότητά μου, μπορώ να ανακαλέσω μία πρόσκληση που μου απηύθυναν οι ιεραπόστολοι για να συμμετάσχω μαζί τους καθώς δίδασκαν το Ευαγγέλιο σε μία ομάδα νεαρών κοριτσιών περίπου στην ηλικία μου. Ένα βράδυ, ενώ καθόμασταν στο οικογενειακό σπίτι μίας από αυτές τις νέες γυναίκες, το ειλικρινές και ευγενικό τους ερώτημα γιατί πιστεύω, τσίμπησε την καρδιά μου και μου επέτρεψε να καταθέσω μαρτυρία σε αυτές με βαθύτερη κατανόηση του οράματος του Κυρίου για τα πνευματικά κίνητρα της ιδιότητός μου της μαθήτριας και εξευγένισε τη μαρτυρία μου στο μέλλον.

Έμαθα τότε, όπως ξέρω τώρα, ότι ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, μας εμπνέει να λατρεύουμε στους ευκτήριους οίκους κάθε εβδομάδα για να μεταλαμβάνουμε, στον οίκο του Κυρίου για να συνάπτουμε διαθήκες μαζί Του, στις γραφές και τις διδασκαλίες των προφητών για να μαθαίνουμε τα λόγια Του. Κατευθύνει το στόμα μας για να καταθέτουμε μαρτυρία για Εκείνον, τα χέρια μας για να εξυψώνουμε και να υπηρετούμε όπως Εκείνος θα εξύψωνε και θα υπηρετούσε, τα μάτια μας για να βλέπουμε τον κόσμο και ο ένας τον άλλον όπως μας βλέπει Εκείνος – «όπως πράγματι είναι, και… όπως πράγματι θα είναι»¹⁹. Και καθώς Του επιτρέπουμε να μας κατευθύνει σε όλα, λαμβάνουμε μαρτυρία ότι «τα πάντα δηλούν ότι υπάρχει Θεός»²⁰ επειδή όπου Τον αναζητούμε θα Τον βρούμε²¹ – κάθε ημέρα. Αυτό το καταθέτω ως μαρτυρία στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.