Μπορούμε να κάνουμε δύσκολα πράγματα μέσω Εκείνου

Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, ο Σωτήρας αντελήφθη έναν άνδρα που ήταν τυφλός. Οι μαθητές του Ιησού τον ρώτησαν: «Ραββί, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός;»

Η σταθερή, στοργική και ειλικρινής απάντηση του Σωτήρος μάς καθησυχάζει ότι έχει επίγνωση των αγώνων μας: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του· αλλά, για να φανερωθούν τα έργα τού Θεού σ’ αυτόν»¹.

Ενώ μερικές δυσκολίες μπορεί να έλθουν εξαιτίας της εσκεμμένης ανυπακοής, γνωρίζουμε ότι πολλές από τις δυσκολίες της ζωής έρχονται εξαιτίας άλλων λόγων. Όποια και αν είναι η πηγή των δυσκολιών μας, μπορούν να είναι μία χρυσή ευκαιρία να αναπτυχθούμε πνευματικώς.

Η οικογένειά μας δεν έχει εξαιρεθεί από τις αντιξοότητες της ζωής. Μεγαλώνοντας, θαύμαζα τις μεγάλες οικογένειες. Τέτοιες οικογένειες φάνταζαν ελκυστικές για εμένα, ειδικά όταν βρήκα την Εκκλησία στην εφηβεία μου μέσω του θείου μου από την πλευρά της μητέρας μου, Σάρφο και της συζύγου του στο Τακοράντι της Γκάνας.

Όταν η Χάννα και εγώ παντρευτήκαμε, επιθυμούσαμε την εκπλήρωση των πατριαρχικών μας ευλογιών, που έδειχναν ότι θα ευλογούμασταν με πολλά παιδιά. Ωστόσο, πριν από τη γέννηση του τρίτου μας αγοριού, έγινε ιατρικώς ξεκάθαρο ότι η Χάννα δεν θα μπορούσε να κάνει άλλο μωρό. Με ευγνωμοσύνη, αν και η γέννηση του Κέννεθ απείλησε τη ζωή του ίδιου και της μητέρας του, ήρθε στη ζωή με ασφάλεια και η μητέρα του ανέρρωσε. Ήταν σε θέση να αρχίσει να συμμετέχει πλήρως στην οικογενειακή ζωή μας – συμπεριλαμβανομένης της προσέλευσης στην Εκκλησία, των καθημερινών οικογενειακών προσευχών, της μελέτης των γραφών, της οικιακής βραδιάς και των ψυχοφελών ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων.

Μολονότι έπρεπε να προσαρμόσουμε τις προσδοκίες μας για μία μεγάλη οικογένεια, ήταν χαρά μας να θέσουμε σε εφαρμογή τις διδασκαλίες από το «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο» με τα τρία αγαπημένα μας παιδιά. Η ακολούθηση αυτών των διδασκαλιών προσέθετε πολύ νόημα στην αυξανόμενη πίστη μου.

Όπως δηλώνει η διακήρυξη: «Ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας είναι πολύ σημαντικός για το αιώνιο σχέδιό Του. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να γεννηθούν από γονείς, οι οποίοι έχουν νυμφευθεί, και να ανατραφούν από έναν πατέρα και μία μητέρα που τιμούν τον γαμήλιο όρκο τους εν πλήρει πίστει»². Καθώς θέσαμε σε εφαρμογή αυτές τις αρχές, ευλογηθήκαμε.

Ωστόσο, ένα σαββατοκύριακο κατά τη διάρκεια της υπηρέτησής μου ως προέδρου πασσάλου, βιώσαμε ίσως τη χειρότερη δοκιμασία που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι γονείς. Η οικογένειά μας επέστρεψε από μία δραστηριότητα της Εκκλησίας και συγκεντρώθηκε για το μεσημεριανό γεύμα. Κατόπιν τα τρία αγόρια μας πήγαν να παίξουν στην αυλή.

Η σύζυγός μου είχε κάθε τόσο ένα προαίσθημα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μου ζήτησε να πάω να δω τι γίνονται τα παιδιά, ενώ πλέναμε τα πιάτα. Αισθάνθηκα ότι ήταν ασφαλή, αφού ακούγαμε τις χαρούμενες φωνές τους την ώρα που έπαιζαν.

Όταν τελικά πήγαμε και οι δύο να ελέγξουμε τι γίνονται οι γιοι μας, προς απόγνωσή μας βρήκαμε τον μικρό 18 μηνών Κέννεθ αβοήθητο μέσα σε έναν κουβά με νερό, απαρατήρητο από τους αδελφούς του. Τον πήγαμε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, αλλά όλες οι προσπάθειες να τον επαναφέρουμε αποδείχθηκαν άκαρπες.

Ήμασταν συντετριμμένοι που δεν θα είχαμε την ευκαιρία να μεγαλώσουμε το πολύτιμο παιδί μας κατά τη διάρκεια αυτής της θνητής ζωής. Αν και ξέραμε ότι ο Κέννεθ θα ήταν μέρος της οικογένειάς μας αιωνίως, βρέθηκα να αναρωτιέμαι γιατί ο Θεός άφησε να μου συμβεί αυτή η τραγωδία, όταν έκανα ό,τι μπορούσα για να μεγαλύνω την κλήση μου. Μόλις είχα επιστρέψει στο σπίτι από την εκπλήρωση ενός από τα καθήκοντά μου στην τέλεση διακονίας προς τους Αγίους. Γιατί δεν μπορούσε ο Θεός να κοιτάξει την υπηρέτησή μου και να σώσει τον γιο μας και την οικογένειά μας από αυτήν την τραγωδία; Όσο περισσότερο το σκεπτόμουν, τόσο πιο πικρόχολος γινόμουν.

Η σύζυγός μου ποτέ δεν με κατηγόρησε που δεν ανταποκρίθηκα στις προτροπές της, αλλά έμαθα ένα μάθημα που μου άλλαξε τη ζωή και έβαλα δύο κανόνες, που δεν έπρεπε ποτέ να παραβώ:

Κανόνας 1: Ακούστε και προσέξτε τις προτροπές της συζύγου σας.

Κανόνας 2: Εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν είστε βέβαιοι, ανατρέξτε στον κανόνα 1.

Αν και η εμπειρία ήταν συγκλονιστική και συνεχίζουμε να πενθούμε, το συντριπτικό φορτίο μας τελικά μειώθηκε³. Η σύζυγός μου κι εγώ πήραμε συγκεκριμένα μαθήματα από την απώλειά μας. Νιώσαμε ενωμένοι και δεσμευμένοι από τις διαθήκες μας του ναού. Ξέρουμε ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε τον Κέννεθ ως δικό μας στον επόμενο κόσμο, επειδή γεννήθηκε στη διαθήκη. Αποκτήσαμε επίσης εμπειρία απαραίτητη για να τελούμε διακονία σε άλλους και να έχουμε ενσυναίσθηση για τον πόνο τους. Καταθέτω μαρτυρία ότι η πικρία μας έχει έκτοτε διαλυθεί καθώς ασκούσαμε πίστη στον Κύριο. Η εμπειρία μας εξακολουθεί να είναι δύσκολη, αλλά έχουμε μάθει από τον Απόστολο Παύλο ότι «όλα τα μπορ[ούμε], διαμέσου του Χριστού που μ[ας] ενδυναμώνει», αν εστιάζουμε σε Εκείνον⁴.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον δίδαξε: «Όταν το σημείο εστίασης της ζωής μας είναι στο σχέδιο σωτηρίας του Θεού… και στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, μπορούμε να νιώσουμε χαρά άσχετα από το τι συμβαίνει –ή δεν συμβαίνει– στη ζωή μας». Είπε περαιτέρω: «Η χαρά προέρχεται από Εκείνον και χάριν Εκείνου»⁵.

Μπορούμε να έχουμε καλή διάθεση και να είμαστε γεμάτοι ειρήνη στις δύσκολες στιγμές μας. Η αγάπη που αισθανόμαστε χάρη στον Σωτήρα και την Εξιλέωσή Του γίνεται μία δυνατή πηγή για εμάς στις δύσκολες στιγμές μας. «Όλα όσα είναι άδικα [και δύσκολα] στη ζωή, μπορούν να γίνουν δίκαια μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού»⁶. Προσέταξε: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, έχετε θάρρος· εγώ έχω νικήσει τον κόσμο»⁷. Εκείνος μπορεί να μας βοηθήσει να υπομείνουμε οποιονδήποτε πόνο, ασθένεια και δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε στη θνητότητα.

Βρίσκουμε πολλές ιστορίες από τις γραφές μεγάλων και ευγενών ηγετών, όπως ο Ιερεμίας, ο Ιώβ, ο Τζόζεφ Σμιθ και ο Νεφί, οι οποίοι δεν είχαν γλιτώσει από τους αγώνες και τις δυσκολίες της θνητότητας. Ήταν θνητοί που έμαθαν να υπακούν στον Κύριο ακόμη και σε σκληρές συνθήκες⁸.

Κατά τη διάρκεια των τρομερών ημερών στη φυλακή Λίμπερτυ, ο Τζόζεφ Σμιθ αναφώνησε: «Ω Θεέ, πού είσαι; Και πού είναι η σκέπη που καλύπτει τον κρυψώνα σου;»⁹ Ο Κύριος δίδαξε τον Τζόζεφ να «το υπομείνει καλά»¹⁰ και υποσχέθηκε ότι αν το έκανε, όλα αυτά θα του έδιναν εμπειρία και θα ήταν για το καλό του¹¹.

Σκεπτόμενος τις δικές μου εμπειρίες, συνειδητοποιώ ότι έχω πάρει μερικά από τα καλύτερα μαθήματα κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων στιγμών στη ζωή μου, στιγμών που με έβγαλαν από την άνεσή μου. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ως νέος, ενώ μάθαινα για την Εκκλησία μέσω του ιεροδιδασκαλείου, ως πρόσφατα νεοφώτιστος και ως πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος και οι δυσκολίες που αντιμετώπισα στη μόρφωσή μου, στην προσπάθειά μου να μεγαλύνω τις κλήσεις μου και να μεγαλώσω μία οικογένεια, με έχουν προετοιμάσει για το μέλλον. Όσο πιο πρόσχαρα ανταποκρίνομαι στις δύσκολες συνθήκες με πίστη στον Κύριο, τόσο περισσότερο αυξάνομαι πνευματικά στην ιδιότητά μου του μαθητού.

Τα δύσκολα πράγματα στη ζωή μας δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσουν μόλις εισέλθουμε στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι¹². Ο Ιησούς Χριστός έμαθε «την υπακοή από όσα έπαθε»¹³. Καθώς Τον ακολουθούμε, ειδικά στις δύσκολες στιγμές μας, μπορούμε να αναπτυχθούμε πνευματικώς και να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον.

Μία από τις διαθήκες που συνάπτουμε με τον Κύριο στον ναό είναι να ζούμε τον νόμο της θυσίας. Η θυσία αποτελούσε πάντοτε μέρος του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Είναι μία υπενθύμιση της μεγάλης εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού για όλους όσοι έχουν ζήσει ή θα ζήσουν επάνω στη Γη.

Εικόνα

Οι ιεραπόστολοι του Πρεσβυτέρου Μόρρισον

Ξέρω ότι ο Κύριος πάντα αποζημιώνει τις ενάρετες επιθυμίες μας. Θυμάστε τα πολλά παιδιά για τα οποία μου δόθηκε υπόσχεση στην πατριαρχική ευλογία μου; Αυτή η ευλογία εκπληρώνεται. Η σύζυγός μου και εγώ υπηρετήσαμε με αρκετές εκατοντάδες ιεραποστόλους, από περισσότερες από 25 χώρες, στην Ιεραποστολή της Γκάνας στο Κέιπ Κόουστ. Είναι τόσο πολύτιμοι για εμάς, σαν να ήταν κυριολεκτικά δικά μας παιδιά.

Καταθέτω μαρτυρία ότι αναπτυσσόμαστε πνευματικώς στην ιδιότητά μας του μαθητού, όταν ασκούμε πίστη στον Κύριο κατά τη διάρκεια δύσκολων καιρών. Καθώς το κάνουμε αυτό, Εκείνος θα μας ενδυναμώνει ευσπλαχνικά και θα μας βοηθήσει να μεταφέρουμε τα βάρη μας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.