Ευτυχισμένοι για πάντα

Φίλοι, αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές, θυμάστε ότι κάποτε πιστεύατε ή ότι θέλατε να πιστεύετε, στο «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»;

Στη συνέχεια, παρενέβη η ζωή. «Μεγαλώνουμε». Οι σχέσεις περιπλέκονται. Αυτός ο κόσμος είναι θορυβώδης, γεμάτος συνωστισμό, πίεση, με προσχήματα και προσποίηση. Ωστόσο, «στα βάθη της καρδιάς» μας¹, πιστεύουμε ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι, κάπου, με κάποιον τρόπο, το ευτυχισμένοι για πάντα είναι αληθινό και εφικτό.

Το «ευτυχισμένοι για πάντα» δεν είναι λόγια των παραμυθιών. Η αληθινή, διαρκής χαρά και αιωνιότητα μαζί με εκείνους που αγαπούμε είναι η ουσία του σχεδίου ευδαιμονίας του Θεού. Ο στοργικά προετοιμασμένος τρόπος Του μπορεί να κάνει το αιώνιο ταξίδι μας ευτυχισμένο και παντοτινό.

Έχουμε πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και ευγνώμονες. Ωστόσο, κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος, ούτε και καμία οικογένεια. Οι σχέσεις μας περιλαμβάνουν την αγάπη, την κοινωνικότητα και το προσωπικό στοιχείο, αλλά συχνά και τις τριβές, τον πόνο, ενίοτε βαθύ πόνο.

«Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν αν συνδέονται με τον Χριστό»². Η εν Ιησού Χριστώ ζωή περιλαμβάνει την αθανασία – Το δώρο Του της σωματικής ανάστασής μας. Όταν ζούμε με πίστη και υπακοή, η ζωή εν Χριστώ μπορεί επίσης να συμπεριλάβει την γεμάτη με χαρά, άφθονη αιώνια ζωή με τον Θεό και με εκείνους που αγαπούμε.

Με αξιοσημείωτο τρόπο, ο προφήτης του Κυρίου μάς φέρνει πιο κοντά στον Σωτήρα μας, μεταξύ άλλων μέσω ιερών διατάξεων και διαθηκών του ναού, που συνάπτονται σε όλο και περισσότερους ναούς, πιο κοντά σε εμάς. Μας δίδεται το δώρο και η σημαντική ευκαιρία να ανακαλύψουμε νέα πνευματική γνώση, αγάπη, μετάνοια και συγχώρηση μεταξύ μας και με την οικογένειά μας, για τον παρόντα καιρό και την αιωνιότητα.

Κατόπιν αδείας, αναφέρω δύο ιερές, ασυνήθιστα πνευματικώς εμπειρίες που ειπώθηκαν από φίλους για τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενώνει οικογένειες και θεραπεύει ακόμη και την οδύνη μεταξύ γενεών³. «Απέραντη και αιώνια»⁴, «ισχυρότερη από τα σχοινιά του θανάτου»⁵, η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού μπορεί να μας βοηθήσει να έρθουμε σε συμβιβασμό με το παρελθόν μας και να ελπίζουμε για το μέλλον μας.

Όταν προσεχώρησαν στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, η φίλη μου και ο σύζυγός της με χαρά έμαθαν ότι οι οικογενειακές σχέσεις δεν πρέπει να είναι μόνον «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος». Στον οίκο του Κυρίου, οι οικογένειες μπορούν να ενωθούν για την αιωνιότητα (να επισφραγισθούν).

Όμως η φίλη μου δεν ήθελε να επισφραγισθεί με τον πατέρα της. «Δεν ήταν καλός σύζυγος για τη μητέρα μου. Δεν ήταν καλός πατέρας για τα παιδιά του» είπε. «Ο μπαμπάς μου θα πρέπει να περιμένει. Δεν έχω καμία επιθυμία να κάνω το έργο ναού για αυτόν ούτε να επισφραγισθώ μαζί του για την αιωνιότητα».

Για έναν χρόνο, νήστευε, προσευχόταν, μιλούσε πολύ στον Κύριο για τον πατέρα της. Τελικά, ήταν έτοιμη. Το έργο ναού για τον πατέρα της ολοκληρώθηκε. Αργότερα, είπε: «Ο μπαμπάς μου εμφανίστηκε στον ύπνο μου σε όνειρο, ντυμένος στα λευκά. Είχε αλλάξει. Είπε: “Κοίτα με. Είμαι πεντακάθαρος. Σε ευχαριστώ που έκανες το έργο για εμένα στον ναό”». Ο πατέρας της προσέθεσε: «Σήκω και πήγαινε πίσω στον ναό. Ο αδελφός σου περιμένει να βαπτισθεί».

Η φίλη μου λέει: «Οι πρόγονοί μου και εκείνοι που έχουν πεθάνει περιμένουν με ανυπομονησία να γίνει το έργο για εκείνους».

«Όσο για μένα» λέει «ο ναός είναι ένας τόπος ίασης, μάθησης και αναγνώρισης της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού».

Δεύτερη εμπειρία. Ένας άλλος φίλος ερεύνησε επιμελώς την οικογενειακή ιστορία του. Ήθελε να εντοπίσει τον προπάππο του.

Νωρίς ένα πρωί, ο φίλος μου είπε ότι αισθάνθηκε την πνευματική παρουσία ενός άνδρα στο δωμάτιό του. Ο άνδρας ήθελε να τον βρουν και να γίνει γνωστός στην οικογένειά του. Ο άνδρας ένιωθε τύψεις εξαιτίας ενός λάθους για το οποίο είχε τώρα μετανοήσει. Ο άνδρας βοήθησε τον φίλο μου να καταλάβει ότι ο φίλος μου δεν είχε εξ αίματος συγγένεια με το άτομο που ο φίλος μου νόμιζε ότι ήταν ο προπάππος του. «Με άλλα λόγια» είπε ο φίλος μου «είχα ανακαλύψει τον προπάππο μου και έμαθα ότι δεν ήταν το άτομο το οποίο ήταν καταχωρισμένο στα οικογενειακά αρχεία μας».

Έχοντας ξεκαθαρίσει οι οικογενειακές σχέσεις του, είπε ο φίλος μου: «Αισθάνομαι ελεύθερος, εν ειρήνη. Έχει σημασία να ξέρω ποια είναι η οικογένειά μου». Ο φίλος μου αναλογίζεται: «Ένα λυγισμένο κλαδί δεν σημαίνει πως το δένδρο είναι κακό. Το πώς ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο είναι λιγότερο σημαντικό από το ποιοι είμαστε, όταν φεύγουμε από αυτόν».

Οι άγιες γραφές και οι ιερές εμπειρίες προσωπικής ίασης και ειρήνης, μεταξύ άλλων με εκείνους που ζουν στον κόσμο των πνευμάτων, υπογραμμίζουν πέντε αρχές διδαχής.

Πρώτον: Στο επίκεντρο του σχεδίου του Θεού για απολύτρωση και ευτυχία, ο Ιησούς Χριστός μέσω της Εξιλέωσής Του υπόσχεται να ενώσει το πνεύμα και το σώμα μας «και ποτέ ξανά να μην διαιρεθούν, ώστε να λάβου[με] πληρότητα αγαλλίασης»⁶.

Δεύτερον: Η Εξιλέωση –ένα με τον Χριστό– έρχεται καθώς ασκούμε πίστη και παράγει καρπούς άξιους της μετάνοιας⁷. Όπως στη θνητότητα, έτσι και στην αθανασία. Οι διατάξεις του ναού από μόνες τους δεν μπορούν να αλλάξουν εμάς ή εκείνους στον κόσμο των πνευμάτων. Όμως αυτές οι θεϊκές διατάξεις ενεργοποιούν τις καθαγιαστικές διαθήκες με τον Κύριο, οι οποίες μπορούν να φέρουν αρμονία μεταξύ Εκείνου και ημών.

Η χαρά μας γίνεται πλήρης καθώς αισθανόμαστε τη χάρη και τη συγχώρηση του Ιησού Χριστού για εμάς. Και καθώς προσφέρουμε το θαύμα της χάρης και της συγχώρησής Του ο ένας στον άλλον, η ευσπλαχνία που λαμβάνουμε και η ευσπλαχνία που προσφέρουμε μπορούν να βοηθήσουν να διορθωθούν οι αδικίες της ζωής⁸.

Τρίτον: Ο Θεός μας γνωρίζει και μας αγαπά τέλεια. «Ο Θεός δεν εμπαίζεται»⁹ ούτε μπορεί να παραπλανηθεί. Με τέλεια ευσπλαχνία και δικαιοσύνη, περικλείει στην ασφαλή αγκαλιά Του τους ταπεινούς και μεταμελημένους.

Στον Ναό του Κέρτλαντ, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ είδε σε όραμα ότι ο αδελφός του ο Άλβιν σώθηκε στο επουράνιο βασίλειο. Ο Προφήτης Τζόζεφ θαύμασε, αφού ο Άλβιν είχε πεθάνει προτού λάβει τη σωτήρια διάταξη του βαπτίσματος¹⁰. Παρηγορητικά, ο Κύριος εξήγησε γιατί: Ο Κύριος «θα [μας] κρίν[ει] σύμφωνα με τα έργα [μας], σύμφωνα με την επιθυμία της καρδιάς [μας]»¹¹. Η ψυχή μας δίνει μαρτυρία για τα έργα και τις επιθυμίες μας.

Με ευγνωμοσύνη, γνωρίζουμε ότι οι ζώντες και «οι νεκροί οι οποίοι μετανοούν θα λυτρωθούν, μέσω υπακοής στις διατάξεις του οίκου του Θεού»¹² και μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού. Στον κόσμο των πνευμάτων, ακόμη και εκείνοι που είναι αμαρτωλοί και παραβάτες έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν¹³.

Σε αντίθεση, εκείνοι που εσκεμμένως επιλέγουν την κακία, οι οποίοι συνειδητά αναβάλλουν τη μετάνοια ή που με οιονδήποτε προμελετημένο ή συνειδητό τρόπο παραβιάζουν τις εντολές, σχεδιάζοντας να ακολουθήσουν την εύκολη μετάνοια, θα κριθούν από τον Θεό έχοντας «σαφή ανάμνηση όλης [τους] της ενοχής»¹⁴. Δεν μπορούμε εσκεμμένα να αμαρτάνουμε το Σάββατο και μετά να αναμένουμε αυτόματη συγχώρηση μεταλαμβάνοντας την Κυριακή. Για ιεραποστόλους ή άλλους που λένε ότι όταν ακολουθούμε το Πνεύμα δεν χρειάζεται να υπακούμε στα πρότυπα της ιεραποστολής ή στις εντολές, παρακαλώ να θυμάστε ότι η υπακοή στα πρότυπα της ιεραποστολής και στις εντολές είναι που προσκαλούν το Πνεύμα. Κανείς μας δεν πρέπει να αναβάλει τη μετάνοια. Οι ευλογίες της μετάνοιας αρχίζουν καθώς αρχίζουμε να μετανοούμε.

Τέταρτον: Ο Κύριος μας δίνει τη θεϊκή ευκαιρία να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον καθώς προσφέρουμε σωτήριες διατάξεις ναού δι’ αντιπροσώπου σε εκείνους που τις χρειάζονται, αλλά δεν μπορούν να τις αποκτήσουν από μόνοι τους. Ολοκληρωνόμαστε και τελειοποιούμαστε¹⁵ καθώς γινόμαστε «σωτήρες… στο βουνό Σιών»¹⁶. Καθώς υπηρετούμε άλλους, το Άγιο Πνεύμα της Υπόσχεσης μπορεί να επικυρώσει τις διατάξεις και να καθαγιάσει τόσο τον δότη όσο και τον αποδέκτη. Τόσο ο δότης όσο και ο αποδέκτης μπορούν να συνάπτουν και να εμβαθύνουν στις διαθήκες που μεταμορφώνουν, λαμβάνοντας με τον καιρό τις υπεσχημένες ευλογίες του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ.

Τέλος, πέμπτον: Όπως διδάσκει ο Χρυσός Κανόνας¹⁷, μία καθαγιαστική συμμετρία της μετάνοιας και της συγχώρησης προσκαλεί τον καθέναν μας να προσφέρει στους άλλους αυτό που εμείς οι ίδιοι χρειαζόμαστε και επιθυμούμε.

Μερικές φορές η προθυμία μας να συγχωρήσουμε κάποιον άλλον δίνει τη δυνατότητα τόσο σε αυτούς όσο και σε εμάς να πιστέψουμε ότι μπορούμε να μετανοήσουμε και να συγχωρηθούμε. Μερικές φορές η προθυμία να μετανοήσουμε και η ικανότητα να συγχωρήσουμε έρχονται σε διαφορετικές στιγμές. Ο Σωτήρας είναι ο Μεσολαβητής μας προς τον Θεό, αλλά μας βοηθά επίσης να βρούμε τον εαυτό μας και ο ένας τον άλλον καθώς ερχόμαστε προς Εκείνον. Ειδικά όταν ο πόνος είναι βαθύς, είναι δύσκολο να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας και να θεραπεύσουμε την καρδιά μας, και μάλλον αδύνατον να το κάνουμε από μόνοι μας. Όμως οι ουρανοί μπορούν να μας δώσουν δύναμη και σοφία πέρα από τη δική μας, για να ξέρουμε πότε να αντέχουμε και πώς να εγκαταλείπουμε.

Είμαστε λιγότερο μόνοι, όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Ο Σωτήρας μας πάντα καταλαβαίνει¹⁸. Με τη βοήθεια του Σωτήρος μας, μπορούμε να παραδώσουμε την υπερηφάνειά μας, τους πόνους μας, τις αμαρτίες μας στον Θεό. Όπως κι αν νιώθουμε καθώς ξεκινάμε, γινόμαστε περισσότερο ακέραιοι καθώς Τον εμπιστευόμαστε για να εξυγιάνει τις σχέσεις μας.

Ο Κύριος, ο οποίος βλέπει και καταλαβαίνει τέλεια, συγχωρεί όποιον θέλει. Εμείς (που είμαστε ατελείς) πρέπει να τους συγχωρούμε όλους. Όσο ερχόμαστε προς τον Σωτήρα μας, εστιάζουμε λιγότερο στον εαυτό μας. Κρίνουμε λιγότερο και συγχωρούμε περισσότερο. Η εμπιστοσύνη στην αξία, την ευσπλαχνία και τη χάρη Του¹⁹ μπορεί να μας ελευθερώσει από τη διαμάχη, τον θυμό, την κακοποίηση, την εγκατάλειψη, την αδικία και τις σωματικές και ψυχικές δοκιμασίες που ενίοτε έρχονται μαζί με το υλικό σώμα σε έναν θνητό κόσμο. Ευτυχισμένοι για πάντα δεν σημαίνει ότι κάθε σχέση μας θα είναι ευτυχισμένη και για πάντα. Όμως τα χίλια χρόνια της χιλιετίας, όταν ο Σατανάς θα είναι δέσμιος²⁰ μπορεί να μας δώσουν τον απαραίτητο χρόνο και τους εκπληκτικούς τρόπους να αγαπήσουμε, να καταλάβουμε και να λύσουμε τα προβλήματα καθώς προετοιμαζόμαστε για την αιωνιότητα.

Βρίσκουμε την κοινωνικότητα των ουρανών ο ένας στον άλλον²¹. Το έργο και η δόξα του Θεού περιλαμβάνουν την πραγμάτωση του ευτυχισμένοι για πάντα²². Αιώνια ζωή και υπερύψωση είναι να γνωρίσουμε τον Θεό και τον Ιησού Χριστό, έτσι ώστε, μέσω της θεϊκής δύναμης, να φθάσουμε εκεί όπου βρίσκονται Εκείνοι²³.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ο Θεός, ο Επουράνιος Πατέρας μας, και ο Αγαπητός Υιός Του ζουν. Προσφέρουν ειρήνη, χαρά και ίαση σε κάθε φυλή και γλώσσα, στον καθέναν από εμάς. Ο προφήτης του Κυρίου οδηγεί τον δρόμο. Η αποκάλυψη των Τελευταίων Ημερών συνεχίζεται. Είθε να πλησιάσουμε τον Σωτήρα μας στον άγιο οίκο του Κυρίου και είθε να μας φέρει πιο κοντά στον Θεό και τον ένα στον άλλον καθώς υφαίνουμε τις καρδιές μας μαζί σε συμπόνια, αλήθεια και ευσπλαχνία, δοθείσες από τον Χριστό, σε όλες τις γενεές μας – στον παρόντα καιρό και στην αιωνιότητα, ευτυχισμένοι για πάντα. Εν Ιησού Χριστώ, είναι δυνατόν. Εν Ιησού Χριστώ, είναι αληθινό. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό όνομά Του, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.