Hij kan mij genezen!

Moroni belooft ons: als we het Boek van Mormon lezen en God, de eeuwige Vader, met een oprecht hart, met een eerlijke bedoeling en met geloof in Christus vragen of het waar is, zal God de waarheid ervan openbaren door de macht van de Heilige Geest.¹ Miljoenen mensen hebben naar deze belofte gehandeld en een zeker getuigenis van de herstelling van de volheid van het evangelie van Jezus Christus gekregen.

Moroni spoort ons aan om bij het lezen van het Boek van Mormon te ‘bedenken hoe barmhartig de Heer jegens de mensenkinderen is geweest vanaf de schepping van Adam tot op [dit] tijdstip […] en het in [ons] hart [te] overwegen’.² De verhalen en leringen in het Boek van Mormon herinneren ons aan en getuigen van de liefde, het medeleven en de barmhartigheid van de Heiland.

Mijn vader is in april 2013 overleden. Toen ik me voorbereidde om op zijn begrafenis te spreken, besefte ik hoe gezegend ik was dat ik zijn lievelingsteksten in de Schriften kende en ervan hield. Hij citeerde ze in familiebijeenkomsten, en als ik raad, leiding of meer geloof nodig had. Ik hoorde hem erover praten tijdens toespraken en taken. Ik kende ze niet alleen, maar herinner me ook nog zijn stem en de geestelijke gevoelens die ik had toen hij ze aanhaalde. Door Schriftteksten en gevoelens te delen, hielp mijn vader me aan een stevig fundament van geloof in de Heer Jezus Christus te bouwen.

Mijn vader hield in het bijzonder van het verhaal waarin de Heiland het volk van Nephi bezocht.³ Dit heilige verhaal gaat over de herrezen en verhoogde Heer Jezus Christus. Hij had uit de bittere beker gedronken en alles geleden, zodat wij niet hoeven te lijden als we ons bekeren.⁴ Hij had de geestenwereld bezocht en de prediking van het evangelie daar georganiseerd.⁵ Hij was uit de dood opgestaan en bij de Vader geweest. De Vader had Hem geboden om Schriftteksten met de Nephieten te delen die toekomstige generaties tot zegen zouden zijn.⁶ Hij was verhoogd en bezat al zijn eeuwige macht en vermogens. We kunnen uit elk detail van zijn leringen iets leren.

In 3 Nephi 11 lezen we dat de Heiland uit de hemel neerdaalde en de Nephieten vertelde dat Hij Jezus Christus was, die volgens het getuigenis van de profeten in de wereld zou komen. Hij verklaarde dat Hij het Licht van de wereld was en de Vader had verheerlijkt door de zonden van de wereld op Zich te nemen. Hij nodigde de mensen uit om naar voren te komen en hun handen in zijn zijde te steken en de tekens van de nagels in zijn handen en voeten te voelen. Hij wilde ze laten weten dat Hij de God van Israël was, die voor de zonden van de wereld was gedood. De mensen traden verblijd één voor één naar voren, totdat ze allemaal hadden gezien en gevoeld dat Hij werkelijk degene was over wiens komst de profeten hadden geschreven.⁷

Jezus leerde de Nephieten het belang van bekering, dat ze moesten worden als een klein kind, en dat het nodig was om door iemand met zijn gezag te worden gedoopt. Daarna zette Hij veel van de leer uiteen die we dit jaar in het Nieuwe Testament bestuderen.

In 3 Nephi 17 lezen we dat Jezus de mensen vertelde dat Hij terug naar de Vader moest gaan en Zich aan de verloren stammen van Israël moest vertonen.⁸ Toen Hij naar de menigte keek, zag Hij dat zij in tranen waren en Hem gestaag aankeken, alsof zij Hem wilden vragen nog wat langer te blijven.⁹

Zijn reactie naar de Nephieten was zowel ontroerend als leerzaam. Hij zei: ‘Zie, mijn binnenste is vervuld met medelijden met u.’¹⁰

Ik geloof dat zijn medelijden, of medeleven, meer was dan alleen een reactie op hun tranen. Het lijkt alsof Hij ze door de ogen van zijn zoenoffer zag. Hij zag al hun pijn, ellende en verleidingen. Hij zag hun ziekten. Hij zag hun zwakheden, en dankzij zijn ondraaglijke lijden in Gethsémané en op Golgotha wist Hij hoe Hij ze te hulp kon komen naargelang hun zwakheden.¹¹

Als onze Heiland, Jezus Christus, naar ons kijkt, ziet en begrijpt Hij ook de pijn en last van onze zonden. Hij ziet onze verslavingen en moeilijkheden. Hij ziet al onze strijd en ellende – en Hij leeft volop met ons mee.

Daarna volgde zijn genadige uitnodiging aan de Nephieten: ‘Hebt u ook mensen onder u die ziek zijn? Breng hen hierheen. Hebt u ook mensen onder u die lam zijn, of blind of kreupel of verminkt of melaats, of die verschrompeld zijn, of die doof zijn, of die op enigerlei wijze lijdende zijn? Breng hen hierheen en Ik zal hen genezen, want Ik heb medelijden met u; mijn binnenste is vol barmhartigheid.’¹²

En de mensen traden naar voren ‘met allen die op enigerlei wijze lijdende waren; en Hij genas hen, ja, ieder van hen, zodra zij bij Hem werden gebracht.’¹³

In 1990 woonden we in het plaatsje Sale in Victoria (Australië). We waren lekker druk met ons gezin, de kerk en ons werk. Op een prachtige zomerse zaterdag, vlak voor kerst, gingen we naar een paar parken en een van onze lievelingsstranden. We vermaakten ons die dag met het gezin opperbest. Daarna propten we iedereen in de auto en gingen op weg naar huis. Toen ik achter het stuur zat, dommelde ik even weg en botste frontaal op een andere auto. Een paar tellen later keek ik rond in de auto. Mijn vrouw, Maxine, had een ernstige beenbreuk en had moeite met ademen. Haar borstbeen was gebroken. Onze drie dochters waren geschokt maar leken gelukkig ongedeerd. Ik had wat kleine verwondingen. Maar ons zoontje van vijf maanden was bewusteloos.

In al die stress en verwarring van het ongeluk drong onze oudste dochter, Kate, die 11 jaar was, aan: ‘Pap, je moet Jarom een zegen geven.’ Het lukte mijn dochters en mij met enige moeite om uit de auto te kruipen. Maxine kon zich niet bewegen. Ik pakte Jarom voorzichtig op; en met mijn rug op de grond legde ik hem voorzichtig op mijn borst en gaf hem een priesterschapszegen. Toen de ambulance 40 minuten later aankwam, was Jarom bij bewustzijn.

Die avond liet ik drie gezinsleden in het ziekenhuis achter en nam ik een stille taxirit naar huis met twee van mijn dochters. Gedurende die lange nacht smeekte ik mijn hemelse Vader dat mijn gezin en de gewonden in de andere auto zouden herstellen. Gelukkig werden mijn gebeden, en de vurige gebeden van vele anderen, verhoord. Iedereen genas na verloop van tijd, wat een grote zegening en een tedere barmhartigheid was.

Toch bleef ik een enorm schuldgevoel en wroeging houden over het verschrikkelijke ongeluk dat ik had veroorzaakt. Ik werd ’s nachts vaak wakker en beleefde die vreselijke gebeurtenis steeds opnieuw. Ik worstelde jaren om mezelf te vergeven en gemoedsrust te vinden. Toen ik later als priesterschapsleider anderen hielp om zich te bekeren en het medeleven, de barmhartigheid en de liefde van de Heiland te voelen, besefte ik dat Hij mij kon genezen.

De genezende en verlossende kracht van de Heiland werkt voor allerlei ongelukkige fouten, verkeerde keuzes, moeilijkheden en beproevingen – en ook voor onze zonden. Toen ik me tot Hem wendde, maakten mijn schuldgevoel en wroeging langzaamaan plaats voor vrede en rust.

President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Door voor de hele mensheid verzoening te doen, gaf de Heiland zijn volgelingen toegang tot zijn genezende, sterkende en verlossende kracht. Al wie Hem willen horen en volgen, genieten dat geestelijke voorrecht.’¹⁴

Broeders en zusters, of u nu de last van onafgehandelde zonden met u meedraagt, lijdt door iets wat u lang geleden is aangedaan, of het moeilijk vindt om uzelf voor een ongelukkige fout te vergeven, u hebt toegang tot de genezende en verlossende kracht van de Heiland Jezus Christus.

Ik getuig dat Hij leeft. Hij is onze Heiland en Verlosser. Hij houdt van ons. Hij leeft met ons mee, Hij is vol barmhartigheid en Hij kan u genezen. In de naam van Jezus Christus. Amen.