Θα πρέπει να εγκαταλείψω το σχολείο για μία ιεραποστολή;

Απεφοίτησα από το λύκειο το 1992 και αμέσως έστειλα τα χαρτιά μου, για να υπηρετήσω σε μία πλήρους απασχολήσεως ιεραποστολή. Τον καιρό που ήλθε η κλήση μου, είχα μόλις γίνει αποδεκτός σε ένα εκ των μεγαλύτερων πανεπιστημίων της Νιγηρίας, για να σπουδάσω ιατρική.

Στη Νιγηρία η εισαγωγή στην ιατρική σχολή είναι ανταγωνιστική και δεν μπορεί να εκπέσει. Όταν πιέσθηκα από ορισμένους φίλους και μέλη της οικογενείας να εγκαταλείψω την ιεραποστολική μου κλήση, εξήγησα ότι είχα ευθύνη να υπηρετήσω και προσδοκούσα να το κάνω από τότε που προσεχώρησα στην Εκκλησία πριν από έξι χρόνια. Ήμουν βέβαιος ότι θα με εδέχοντο εκ νέου στην ιατρική σχολή ύστερα από την ιεραποστολή μου, αλλά πολλοί νόμιζαν ότι θα μετάνιωνα για την απόφασή μου.

Είμαι ευγνώμων στους οικογενειακούς διδασκάλους, στα μέλη της οικογενείας και τους φίλους της Εκκλησίας που υποστήριξαν την απόφασή μου να υπηρετήσω. Η παρακολούθηση του σεμιναρίου, η μελέτη των γραφών, το να ζω το ευαγγέλιο, όλα αυτά μου έδωσαν τη δυνατότητα να υποστηρίξω τις πεποιθήσεις μου.

Ως ιεραπόστολος έθεσα προσωπικούς στόχους και εργάσθηκα σκληρά. Είκοσι τέσσερις μήνες αργότερα απηλλάγην της κλήσεώς μου με τιμή. Ο Κύριος ευλογεί τους επιστρέψαντες ιεραποστόλους, αλλά δεν έχει υποσχεθεί ότι θα έχουν ανοσία στις δοκιμασίες. Για τον Νιγηριανό επιστρέψαντα ιεραπόστολο, αυτές οι δοκιμασίες περιλαμβάνουν την απασχόληση και την έλλειψη κεφαλαίων για εκπαίδευση.

Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων ετών, ύστερα από την ιεραποστολή μου, είχα και πέρασα τρεις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά δεν έγινα δεκτός εκ νέου στην ιατρική. Κατά τη διάρκεια των τριών αυτών ετών, δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Είχα τον πειρασμό να πιστεύω ότι ορισμένοι εκ των φίλων μου και των μελών της οικογενείας μου ίσως να είχαν δίκιο και ότι ήταν λάθος που έχασα την εισαγωγή μου στην ιατρική σχολή.

Στην ιεραποστολή μου έμαθα να ρίχνω επάνω στον Κύριο το φορτίο μου, κι έτσι να Τον αφήνω να οδηγήσει τη ζωή μου σύμφωνα με το θέλημά Του. Μόλις το έκανα, τα πράγματα άρχισαν να φτειάχνουν για εμένα—αλλά όχι όπως τα είχα σχεδιάσει.

Μία Κυριακή νηστείας απεφάσισα να νηστέψω και να προσευχηθώ επισταμένως για τη βοήθεια του Κυρίου. Εκείνη τη βραδιά ακούσθηκε ένα κτύπημα στην πόρτα. Όταν άνοιξα την πόρτα, εξεπλάγην που είδα έναν γνωστό που είχα συναντήσει κατά τη διάρκεια της εκπαιδεύσεως ασφαλείας, την οποία είχα παρακολουθήσει πριν από έξι μήνες. Μου είπε ότι υπήρχε μία ευκαιρία για υπάλληλο ασφαλείας σε μία εταιρεία όπου εργαζόταν ο μεγαλύτερος αδελφός του και ότι η εταιρεία χρειαζόταν επειγόντως να πληρώσει τη θέση. Ήμουν το μόνο άτομο που πέρασε από το νουν του.

Τη επομένη η εταιρεία με προσέλαβε. Αυτή η μοναδική εμπειρία μού επιβεβαίωσε ότι ο Επουράνιος Πατέρας δεν με είχε εγκαταλείψει και ότι έπρεπε να Τον εμπιστεύομαι. Η δουλειά απεδείχθη αφετηρία για άλλες δουλειές.

Οι θείες ευλογίες δεν καταμετρούνται μόνον από εγκόσμια επιτεύγματα. Πάλευα για χρόνια ύστερα από την ιεραποστολή μου, προκειμένου να βρω υλική σταθερότητα, αλλά ο Κύριος με ευλόγησε πνευματικώς. Η πατριαρχική μου ευλογία με οδήγησε να παντρευτώ και μου είπε ότι η ευκαιρία για ανωτέρα μόρφωση θα ερχόταν. Ήλθε.

Μολονότι δεν πήγα ποτέ στην ιατρική, έχω αποκτήσει αντίστοιχα διπλώματα στη λογιστική και τα μαθηματικά. Ο Κύριος τελικώς με ευλόγησε με επαρκή υλική σταθερότητα, ώστε μπόρεσα να παντρευτώ.

Εάν υπηρετήσουμε σε μία ιεραποστολή με τιμή, ο Κύριος δεσμεύεται να μας ευλογήσει, καθώς επιζητούμε ευκαιρίες για ανωτέρα μόρφωση κατόπιν. Τίποτε στη ζωή ενός νέου ανδρός ή νέας γυναικός δεν μπορεί να υπερβεί τις εμπειρίες, τη μάθηση και τις ευλογίες μίας πλήρους απασχολήσεως ιεραποστολής.