Κάνοντας ειρήνη με τους εχθρούς του

Μία μέρα όταν ο Προφήτης επισκεπτόταν το σπίτι των γονέων του στο Φαρ Ουέστ, μια ομάδα εθνοφρουρών μπήκε βίαια από την πόρτα.

Ποιος από εσάς είναι ο Τζο Σμιθ;

Είμαστε εδώ να τον σκοτώσουμε!

Ο Τζόζεφ αμέσως σηκώθηκε, χαμογέλασε στους άνδρες και τους χαιρέτησε διά χειραψίας.

Είμαι ο Τζόζεφ. Χαίρω πολύ. Παρακαλώ, ελάτε και καθίστε.

Οι άνδρες κοίταζαν με καχυποψία τον Προφήτη καθώς συνέχιζε να μιλάει.

Εμείς οι Μορμόνοι πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό και απλώς θέλουμε ειρήνη. Αλλά είχαμε πολύ καταδίωξη αυτούς τους τελευταίους μήνες από τότε που μετακομίσαμε στο Μισούρι. Από όσο ξέρω, κανείς από εμάς δεν έχει ποτέ παρανομήσει. Αλλά αν το κάναμε, είμαστε έτοιμοι να δικαστούμε από το νόμο.

Μητέρα, νομίζω ότι θα πάω σπίτι. Η Έμμα θα με περιμένει.

Δεν πρέπει να πας μόνος σου, διότι δεν είναι ασφαλές.

Θα έλθουμε μαζί σου και θα σε προστατεύσουμε.

Ευχαριστώ.

Υποσχόμαστε να διαλύσουμε τους υφιστάμενούς μας της εθνοφρουράς και να γυρίσουμε σπίτι.

Αν μας χρειάζεσαι, θα επιστρέψουμε και θα κάνουμε ό,τι χρειάζεσαι.

Έξω από το σπίτι των γονέων του Τζόζεφ, οι υπόλοιποι άνδρες μιλούσαν για την συνάντησή τους με τον Προφήτη.

Αισθάνθηκες παράξενα, όταν σε χαιρέτησε διά χειραψίας; Δεν έχω αισθανθεί έτσι ποτέ στη ζωή μου.

Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κινηθώ. Δεν θα έβλαπτα ούτε ένα μαλλί της κεφαλής αυτού του άνδρα για τίποτε στον κόσμο.

Αυτή είναι η τελευταία φορά που με βρίσκεις να έρχομαι να σκοτώσω τον Τζο Σμιθ ή τους Μορμόνους.