Δεν αγρύπνησε εργαζόμενη

Ακόμη και όταν ήμουν νέα, οι περισσότερες εκ των κλήσεών μου στην Εκκλησία εμπεριείχαν τη διδασκαλία στα παιδιά της Προκαταρκτικής, και αυτό επηρέασε την απόφασή μου να επιδιώξω ένα δίπλωμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως, η επιλογή της ειδικεύσεως δεν ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίον οι διδασκαλίες της Εκκλησίας επηρέασαν την εκπαίδευσή μου. Αυτό έγινε πολύ ευκρινές καθώς προετοιμαζόμουν να αποφοιτήσω.

Το τελευταίο σχέδιο που έπρεπε να ολοκληρώσω ήταν μία τελική εργασία κατά την οποία θα υποστήριζα σε μία προφορική εξέταση ενώπιον τριών κριτών. Οι κριτές ήταν ορισμένοι από τους καθηγητές που είχαν διδάξει στα μαθήματά μου.

Η εργασία μου τελείωσε προσεκτικά και πέρασα μέρος του απογεύματος, πριν από την προφορική εξέταση, με την οικογένεια του φίλου μου. Όταν έφυγα, για να πάω σπίτι, η μητέρα του είπε ότι ήλπιζε πως όλα θα πήγαιναν καλά και παρέθεσε: «Αν είστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβάστε» (Δ&Δ 38:30).

Η επομένη ήλθε. Δεκάδες αναμνήσεις πέρασαν από το μυαλό μου. Θυμήθηκα πώς απεφάσισα να φύγω από την πόλη όπου μεγάλωσα, προκειμένου να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου· θυμήθηκα όλες τις θυσίες που είχε κάνει η οικογένειά μου, προκειμένου να τη χρηματοδοτήσει. Δεν μπορούσα να τους απογοητεύσω. Η τελική μου εξέταση έπρεπε να είναι επιτυχής.

Οι συμμαθητές μου περίμεναν επίσης να δώσουν εξετάσεις. Όλοι μας ανησυχούσαμε για τις ερωτήσεις που θα μπορούσαν να θέσουν οι κριτές, αλλά ένοιωθα ασφαλής διότι είχα προσευχηθεί για βοήθεια και διότι εγνώριζα ότι ο Θεός εγνώριζε τις προσπάθειες που είχα καταβάλει, για να οργανώσω, να ερευνήσω και να γράψω την εργασία μου.

Ήλθε η σειρά μου. Αφού εξήγησα την εργασία μου στους κριτές, άρχισα να απαντώ σε ερωτήσεις. Αφού ερωτούσαν πολλά επί του θέματος, το οποίο είχα καλύψει, ένας εκ των κριτών ερώτησε: «Πόσο έργο κατέβαλες σε αυτήν την εργασία;»

«Πάρα πολύ», απήντησα. «Έδωσα τα πάντα που είχα, διότι ήθελα να είναι καινοτόμος».

«Αγρύπνησες εργαζόμενη;»

«Όχι, δεν αγρυπνώ συνήθως κάνοντας τις εργασίες μου για το σχολείο», είπα. «Οργανώνω την ημέρα μου, ούτως ώστε να κάνω τη δουλειά μου».

Στα πρόσωπα των κριτών φαινόταν ευκρινώς έκπληξη. Ο ίδιος κριτής παρατήρησε: «Το ευρίσκω παράξενο που δεν παραδέχεσαι ότι δεν αγρύπνησες. Γνωρίζουμε ότι οι συμμαθητές σου το έκαναν, για πολλές νύκτες».

Ένας εκ των άλλων κριτών είπε: «Επιτρέψατέ μου να σας πω για αυτήν την μαθήτρια. Έχει χρόνο για τα πάντα. Μπορώ να το πω, διότι την γνωρίζω. Έχει χρόνο για τις σπουδές της, τους φίλους της, την οικογένειά της και παρευρίσκεται ακόμη και την εκκλησία».

«Αλήθεια», ο άλλος κριτής εξεπλάγη εκ νέου. «Σε ποια εκκλησία παρευρίσκεσαι;»

«Είμαι μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών».

«Α ναι, ξέρω τι είναι αυτή η εκκλησία», είπε κάποιος.

«Και διδασκόμαστε να πηγαίνουμε στο κρεβάτι νωρίς, ούτως ώστε να είμαστε αναζωογονημένοι την επομένη».

Ένοιωσα ήρεμη και ασφαλής που έκανα λόγο περί ευαγγελίου, μολονότι εξεπλάγην που ερωτήθηκα σχετικώς με το θρήσκευμά μου κατά τη διάρκεια μίας επαγγελματικής εξετάσεως.

«Η εργασία σας συνετάχθη με πολύ συναίσθημα. Είναι αρίστη. Υποθέτω ότι αυτό είναι εξαιτίας των συνηθειών που σου έχουν εμφυσηθεί από την εκκλησία σου».

«Ναι», είπα. «Διδάχθηκα στην εκκλησία πώς να διδάσκω τα παιδιά και με έχει βοηθήσει πραγματικώς με το δίπλωμά μου».

«Απέδωσες καλά, σαν το ψάρι στο νερό», αστειεύθηκε ένας εκ των κριτών. «Ελπίζουμε ότι δεν θα σταματήσεις να πηγαίνεις εκκλησία, διότι οφείλεις πολλά στις αξίες που έχεις αποκτήσει εκεί».

Συντόμως μου επετράπη να φύγω από την αίθουσα, ούτως ώστε οι κριτές να καταλήξουν σε μία απόφαση. Δύο λεπτά αργότερα, με κάλεσαν πάλι.

«Δεν μας ήταν δύσκολο να συμφωνήσουμε. Λαμβανομένου υπ’ όψιν της παραδειγματικής σου διαγωγής, των εξαιρετικών σου βαθμών και της εργασίας που υποστήριξες σήμερα, η ετυμηγορία μας είναι ομόφωνη υπέρ της αποφοιτήσεως, με εύφημη μνεία. Συγχαρητήρια!»

Όταν το είπα στην οικογένειά μου, έκλαιγαν από χαρά.

Καταθέτω μαρτυρία ότι, όταν ο Επουράνιος Πατέρας μάς προστάζει να «αποσύρεστε στο κρεβάτι σας νωρίς, ώστε να μην είστε αποκαμωμένοι. Να σηκώνεστε νωρίς, ώστε το σώμα σας και το μυαλό σας να είναι αναζωογονημένα» (Δ&Δ 88:124), το έκανε με σκοπό να μας ευλογήσει. Του είμαι ευγνώμων που κατέστησε δυνατόν στο ευαγγέλιο να μας φέρει ευτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.