Będąc umiarkowanym we wszystkim

W odpowiedzi na pytanie Proroka Józefa Smitha, Pan udzielił wskazówki: „A nikt nie może pomagać w tej pracy, jeśli nie jest pokorny i pełen miłości, posiadający wiarę, nadzieję i miłosierdzie, będący umiarkowanym we wszystkim, co jest powierzone jego opiece”¹.

Wskazówka dotycząca umiarkowania we wszystkim stosuje się do każdego z nas. Co to jest umiarkowanie i dlaczego Pan pragnie, abyśmy byli umiarkowani? W wąskim znaczeniu może to być stosowanie ograniczeń, jeśli chodzi o jedzenie i picie. Istotnie, w tym znaczeniu umiarkowanie może być dobrą receptą na przestrzeganie Słowa Mądrości. Czasami umiarkowanie można określić jako powstrzymanie się od gniewu, czyli panowanie nad sobą. Jednakże wspomniane pojęcia stanowią jedynie podzbiór tego, co stanowi definicję tego słowa w ujęciu pism świętych.

W sensie duchowym umiarkowanie jest boskim atrybutem Jezusa Chrystusa. Pragnie On, by każdy z nas rozwijał ten przymiot. Nauczenie się umiarkowania we wszystkim jest darem duchowym, dostępnym poprzez Ducha Świętego.

Kiedy Apostoł Paweł opisywał pewne owoce Ducha w swoim Liście do Galacjan, mówił, że są nimi: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość”².

Kiedy Paweł pisał do Tytusa, opisując przymioty potrzebne biskupowi w tej pracy, napisał, że biskup musi być „nie samowolny, nieskory do gniewu, […] nie porywczy”³. Bycie umiarkowanym oznacza powściągliwość we wszystkim, czyli stosowanie samokontroli.

Kiedy Alma Młodszy nauczał na ziemi Gideon, powiedział:

„Ufam, że nie jesteście w stanie tak wielkiej niewiary, jak wasi bracia, że nie wynosicie się ponad innych, a bogactwa i to, co przedstawia wartość tylko dla świata, nie są pragnieniem waszych serc. […]

Pragnę, abyście byli pokorni, ulegli i łagodni, litościwi, cierpliwi i wytrwali, stosując umiar we wszystkim”⁴.

W późniejszym przesłaniu Alma poinstruował swego syna, Sziblona, a jednocześnie każdego z nas: „Uważaj, abyś nie wbijał się w dumę”⁵. A raczej powinniśmy być „[pilni] i we wszystkim [zachowywać] umiar”⁶. Bycie umiarkowanym oznacza staranne sprawdzanie naszych oczekiwań i pragnień, oznacza bycie pilnym i cierpliwym w dążeniu do prawych celów.

Kilka lat temu wracałem samochodem z pracy do domu, kiedy wielka ciężarówka, jadąca w przeciwnym kierunku, zgubiła jedno ze swych podwójnych kół. Koło przeleciało ponad barierą, która oddzielała nasze pasy ruchu. Nadleciało, odbijając się po mojej stronie autostrady. Samochody gwałtownie skręciły w obu kierunkach, podczas gdy kierowcy nie wiedzieli, w jakim kierunku koło odbije się po raz drugi. Zrobiłem unik w lewo, chociaż powinienem w prawo, a koło odbiło się po raz ostatni, uderzając w róg przedniej szyby.

Przyjaciel zadzwonił do mojej żony, by zawiadomić ją o wypadku. Powiedziała mi później, że pierwsze, co przyszło jej na myśl, to skaleczenia potłuczonym szkłem. Rzeczywiście, byłem pokryty drobinami potłuczonego szkła, ale nie miałem ani jednej większej rany. Ostatecznie stało się tak nie z powodu moich umiejętności jako kierowcy, a raczej dlatego, że przednia szyba mojego małego samochodu była zrobiona ze szkła hartowanego, odpornego.

Szkło hartowane, podobnie jak hartowana stal, przechodzi przez starannie kontrolowany proces nagrzewania, co zwiększa jego siłę. W ten sposób, szkło hartowane, kiedy wywiera się na nie nacisk, nie stłucze się łatwo, rozsypując na nierówne odłamki, które mogą poranić.

Podobnie, umiarkowana dusza — która jest pokorna i pełna miłości — jest także osobą, której siła duchowa wzrasta. Kiedy wzrasta nasza siła duchowa, możemy rozwijać umiejętność panowania nad sobą i żyć powściągliwie. Uczymy się kontrolować, czyli miarkować nasz gniew, próżność i dumę. Kiedy wzrasta nasza siła duchowa, możemy ochronić siebie przed niebezpiecznym brakiem umiaru i niszczycielskimi nałogami współczesnego świata.

Wszyscy dążymy do osiągnięcia spokoju umysłu i pragniemy bezpieczeństwa i szczęścia dla naszych rodzin. Jeżeli pragniemy luksusów w tych czasach załamania gospodarczego, być może próby, z jakimi spotykają się niektórzy, nauczą nas, że spokój umysłu, bezpieczeństwo i szczęście nie pojawiają się, gdy kupujemy dom lub zwiększamy stan posiadania, w sytuacji, kiedy dług na nie zaciągnięty jest większy, niż pozwalają na to nasze oszczędności lub przychody.

Żyjemy w niecierpliwym i nieumiarkowanym świecie, pełnym niepewności i sporów. Przypomina on społeczeństwo nawróconych na różne religie, w którym żył Józef Smith, kiedy miał 14 lat i szukał odpowiedzi na swoje pytania. Młody Józef powiedział: „Wszelkie ich wzajemne sympatie, jeżeli je w ogóle kiedyś odczuwali, zagubiły się całkowicie w walce na słowa i sporze o opinie”⁷.

Bezpieczeństwo naszych rodzin pojawia się jako skutek nauczenia się panowania nad sobą, unikania ekscesów tego świata oraz bycia umiarkowanym we wszystkim. Spokój umysłu pojawia się dzięki wzmocnionej wierze w Jezusa Chrystusa. Szczęście pojawia się jako wynik pilności w dochowaniu przymierzy zawartych podczas chrztu oraz w świętych świątyniach Pana.

Czyż może być lepszy przykład umiarkowania niż ten, który dał nam Zbawiciel, Jezus Chrystus?

Zbawiciel naucza, że kiedy nasze serca są podżegane do gniewu podczas dyskusji lub sporu, „[potrzebujemy] się nawrócić i stać ufni jak dzieci”⁸. Powinniśmy pojednać się z naszym bratem i przyjść do Pana ze szczerym zamiarem w sercu⁹.

Jezus nauczał, że kiedy inni ludzie są dla nas niedobrzy, „[Jego] dobroć dla [nas] nie przeminie”¹⁰.

Kiedy stajemy w obliczu nieszczęścia, On mówi: „Cierpliwie znoś cierpienia i nie urągaj tym, co ci urągają. Łagodnie zarządzaj domem i bądź wytrwały”¹¹.

Kiedy jesteśmy uciskani, możemy być pocieszeni wiedzą, że „dręczono Go i zadawano cierpienie, a mimo to nie otworzył ust swoich”¹². „A przecież On się obarczył naszym cierpieniem, dźwigał nasze boleści”¹³.

Kiedy Jezus Chrystus, największy ze wszystkich, cierpiał za nas do takich granic, że broczył krwią z każdego pora, nie okazał gniewu i cierpiąc, nie miotał obelg. W nieprześcignionym opanowaniu lub umiarkowaniu, był myślami nie przy Sobie, lecz przy was i przy mnie. A potem, w pokorze i w pełni miłości, powiedział: „Jednak chwała niech będzie Ojcu, i skosztowałem, i ukończyłem przygotowania dla dzieci ludzkich”¹⁴.

W zeszłym roku miałem przywilej składania świadectwa o realności naszego Zbawiciela i przywróceniu ewangelii Świętym i przyjaciołom w Azji. Większość to pierwsze pokolenie Świętych w Dniach Ostatnich, którzy żyją na obrzeżach Kościoła. Ta podróż dni ostatnich w ich realia jest reminiscencją tego, czego doświadczyli pierwsi Święci w Dniach Ostatnich z przeszłości.

W tym cudownym świecie różnorodności, jakim jest Azja, gdzie członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich są zaledwie ułamkiem jednego procenta ogromnej populacji, zacząłem lepiej doceniać Chrystusowy przymiot, jakim jest umiarkowanie. Kocham i szanuję tych Świętych, którzy nauczali mnie poprzez przykład, co to znaczy być pokornym i pełnym miłości, „będąc umiarkowanym we wszystkim, cokolwiek jest powierzone [ich] pieczy”¹⁵. Dzięki nim lepiej zrozumiałem miłość Boga do wszystkich Jego dzieci.

Zostawiam moje świadectwo, że nasz Odkupiciel żyje i Jego boski dar umiarkowania jest dostępny dla wszystkich Jego dzieci, w imię Jezusa Chrystusa, amen.