Δοκιμασία αυτοπεποίθησης Από το φόβο στην πίστη για την απόφαση του γάμου

Δεν είμαι βέβαιος για όλους τους λόγους, όμως εδώ, πιστεύω, βρίσκονται μερικοί από αυτούς:

• Είναι πολύ πιο εύκολο να βγαίνουν με ομάδες φίλων από το να βγαίνουν ραντεβού. Πολλοί νέοι βγαίνουν από τη διαδικασία «του παιχνιδιού» να βρουν τον/την σωστό/σωστή σύντροφο, γιατί δαπανούν πολύ χρόνο στην κοινωνικοποίησή τους με τις ομάδες φίλων. Επειδή βγαίνουν έξω με μικτές ομάδες φίλων που περιλαμβάνουν νέους και νέες, μερικοί πιστεύουν λανθασμένα ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο της διαδικασίας επιλογής, τόσο απαραίτητης για να βρει κάποιος τον/την αιώνιο/αιώνια σύντροφό του. Όμως δεν είναι έτσι. Η κοινωνικοποίηση με την ομάδα μπορεί να στερήσει από ένα άτομο την ευκαιρία να εξετάσει στενά το χαρακτήρα και την προσωπικότητα εκείνου του ξεχωριστού ατόμου, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για να γίνει η σοφή επιλογή.

• Ο φόβος μήπως κάνουν κάποιο λάθος. Είναι πολύ γνωστές οι στατιστικές που αφορούν στα διαζύγια. Κάποιοι νέοι έχουν βιώσει τον πόνο να βλέπουν τους γάμους φίλων ή γονέων να αποτυγχάνουν ή πέρασαν οι ίδιοι τη διαδικασία ενός διαζυγίου. Έχουν βιώσει σε μεγάλο βαθμό την τραυματική εμπειρία σχετικά με τη διάλυση ενός γάμου. Μερικές φορές, το αποτέλεσμα είναι να φοβούνται να προσεγγίσουν το γάμο μήπως και επιλέξουν λάθος πρόσωπο.

• Οι έφηβοι αποφεύγουν τις ευθύνες. Τουλάχιστον από λίγους, υπάρχει μια απροθυμία να συγχωνεύσουν τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντά τους με εκείνα του άλλου. Αυτή η εγωιστική τάση, προτρέπει κάποιον να αναβάλει την απόφαση για γάμο.

Όποιος και αν είναι ο λόγος για το φόβο της απόφασης για γάμο, οδηγεί σε λανθασμένο τρόπο σκέψης, σε μία «απόρριψη» της αυτοπεποίθησης κάποιου. Αυτό, με τη σειρά του, κάνει ένα άτομο να αποτυγχάνει να αδράξει γερά την ευθύνη του ώστε να πάρει αυτή την απόφαση. Ακόμα κι αν ένας τέτοιος φόβος δεν καταλήγει στην αναβολή ή ακόμα και στην αποφυγή του γάμου, μπορεί να οδηγήσει σε άλλα λάθη. Για παράδειγμα, κάποιοι έχουν την τάση να αντιμετωπίζουν την απόφαση σαν κάτι απόλυτα πνευματικό. Αποτυγχάνοντας να εκπληρώσουν το καθήκον τους στη διαδικασία αυτή, περιμένουν αντί για τους ίδιους, να ενεργήσει κάποιο ουράνιο δάχτυλο που θα γράψει την απάντηση στον τοίχο ή τις θάλασσες να χωρίσουν στα δύο ή κάποιο άλλο μεταφυσικό φαινόμενο που θα τους διαβεβαιώνει ότι το τάδε άτομο είναι το κατάλληλο.

Άλλοι αναζητούν κάποιον άλλο να αποφασίσει γι’ αυτούς. Ένας πρόεδρος πασσάλου στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ, μου είπε ότι δεν είναι ασυνήθιστο για μερικές γυναίκες να αποδέχονται τη γνώμη του φίλου τους που βγαίνουν μαζί εκείνη την εποχή, ο οποίος τους λέει ότι εκείνος είναι το κατάλληλο πρόσωπο. Άλλες αποδέχονται την κρίση ενός γονέα—συνήθως του πατέρα—ο οποίος έχει πάρει αποφάσεις γι’ αυτές στο παρελθόν. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει μία εγκατάλειψη της ευθύνης για τη σημαντικότερη επιλογή που κάνει ένα άτομο σ’ αυτή τη ζωή.

Η συμβουλή των γονέων, των επισκόπων και άλλων άξιων ατόμων μπορεί να είναι πολύτιμη. Όμως, τελικά, κανένας άλλος δεν μπορεί—ούτε και πρέπει—να σας πει τι να κάνετε. Η απόφαση ποιον να παντρευτείτε είναι απόλυτα προσωπική.

«Μη αποβάλετε, λοιπόν, το θάρρος σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία». Να θυμάστε ότι ερχόμαστε σ’ αυτή τη ζωή «προγραμματισμένοι», θα μπορούσαμε να πούμε, για να ερωτευθούμε. Μην το κάνετε δυσκολότερο από ό,τι είναι! Να θυμάστε αυτά που ξέρετε και να προχωρήσετε με πεποίθηση στον Επουράνιο Πατέρα και την εκτίμηση που απολαμβάνετε ως γιος ή κόρη Του.

Ο δεσμός είναι μια περίοδος όπου γνωρίζονται δύο άνθρωποι. Είναι μια περίοδος για να γνωρίσετε ένα άτομο, τα ενδιαφέροντά του/της, τις συνήθειες και την προοπτική που έχει της ζωής και του ευαγγελίου. Είναι μία περίοδος για να ανταλλάξετε φιλοδοξίες και όνειρα, ελπίδες και φόβους. Είναι μία περίοδος για να δοκιμαστεί η δέσμευση κάποιου να ζει το ευαγγέλιο.

Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Μπέντναρ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων μας λέει για έναν ιεραπόστολο που επέστρεψε στην πατρίδα του, ο οποίος έβγαινε ραντεβού με μια ξεχωριστή νέα γυναίκα. Ενδιαφερόταν πολύ γι’ αυτήν και σκεφτόταν σοβαρά να της προτείνει να παντρευτούν. Ήταν αφότου ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι (1910–2008) είχε συμβουλεύσει τις γυναίκες να φορούν μόνο ένα ζευγάρι σκουλαρίκια. Αυτός ο νέος άνδρας περίμενε υπομονετικά για ένα διάστημα, είπε ο Πρεσβύτερος Μπέντναρ, να βγάλει η νέα γυναίκα το επιπλέον ζευγάρι σκουλαρίκια που φορούσε. Όμως δεν έγινε. Για αυτό και άλλους λόγους, με βαριά καρδιά, σταμάτησε να βγαίνει μαζί της.

Αφηγούμενος αυτή την εμπειρία, ο Πρεσβύτερος Μπέντναρ είπε: «Υποθέτω ότι ορισμένοι από εσάς… ίσως θεωρήσουν ότι ο νέος άνδρας έκρινε πολύ σκληρά ή ότι το να βασίζουμε μία απόφαση αιώνιας σημασίας, έστω και εν μέρει, σε ένα υποθετικά ασήμαντο θέμα είναι ανόητο ή δείχνει αδιαλλαξία. Ίσως σας ενοχλεί διότι το παράδειγμα επικεντρώνει σε μία νέα γυναίκα που δεν ανταποκρίθηκε στην προφητική συμβουλή και όχι σε ένα νέο άνδρα. [Όμως θα ήθελα να σας επισημάνω ότι] το ζήτημα δεν ήταν τα σκουλαρίκια!»¹

Και μια άλλη συμβουλή. Συμμετέχοντας στην εμπειρία αυτή του δεσμού, προσέχετε να μη βασίζετε την κρίση σας απλώς σε αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως επιφανειακός έλεγχος επιτευγμάτων, αλλά να μάθετε τα πάντα για τον άλλον. Θέλω να πω με αυτό, να μη βασίζετε τις αποφάσεις σας μόνον στο εάν κάποιος υπηρέτησε μιας πλήρους απασχόλησης ιεραποστολής ή φέρει μία συγκεκριμένη κλήση στον τομέα σας. Αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι, πρέπει να είναι και συνήθως είναι ενδείξεις αφοσίωσης, πίστης και ακεραιότητας. Όμως όχι πάντοτε. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να γνωριστείτε. Να γνωρίσετε κάποιον αρκετά καλά, ώστε να διαπιστώσετε εσείς οι ίδιοι για την καρδιά και το χαρακτήρα του ατόμου και όχι από τις θέσεις και τις κλήσεις που είχε.

Μια ιδέα είναι η εξής: αποφεύγετε να κρίνετε αυστηρά κάποιο άτομο, μέχρι να τον/την γνωρίσετε. Η βιαστική αρνητική γνώμη για κάποιον, μπορεί να είναι εξίσου λανθασμένη και παραπλανητική όσο και μια βιαστική θετική γνώμη. Να είστε σε επαγρύπνηση για ένα διαμάντι που δε φαίνεται, όπως ξέρετε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Μόνον αφού χρησιμοποιήσετε την κρίση και τη λογική σας για να κάνετε μια εκτίμηση της σχέσης μετά από ένα επαρκές χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να προσευχηθείτε για επιβεβαίωση. Να θυμάστε, όπως κάθε άλλη σημαντική απόφαση, ο γάμος είναι δική σας επιλογή. Ο Κύριος θα αναμένει να ασκήσετε την κρίση σας. Όπως είπε στον Όλιβερ Κάουντερυ: «Ιδές, δεν κατάλαβες. Νόμισες ότι θα σου το έδινα, ενώ δε νοιάστηκες παρά μόνο για να μου το ζητήσεις» (Δ&Δ 9:7). Όταν κάνετε αυτό που σας αναλογεί μέσω ενός αρμόζοντος δεσμού και πάρετε μια διστακτική απόφαση, να έχετε πεποίθηση ότι ο Επουράνιος Πατέρας θα ανταποκριθεί στην ικεσία σας.

Ο Κύριος περιμένει να χρησιμοποιήσετε τη λογική σας. Περιμένει να βασιστείτε στα δικά σας συναισθήματα της έλξης ανδρός-γυναικός, που εμφυτεύθηκαν σε σας από τη γέννησή σας. Από τη στιγμή που σας είλκυσε ένα άτομο του αντίθετου φύλου, που ευχαριστηθήκατε μία σημαντική περίοδο φιλίας —που δημιουργήσατε ένα δεσμό—με εκείνον ή εκείνη και μείνατε ικανοποιημένοι διότι εκείνος ή εκείνη μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εσάς και είναι ένα άτομο με το οποίο θα μπορούσατε με χαρά να μοιραστείτε τις στενότερες σχέσεις—τότε αφήστε το ζήτημα στον Επουράνιο Πατέρα. Η έλλειψη μιας αντίθετης εντύπωσης προς τα συναισθήματά σας, ίσως είναι ο τρόπος Του να σας πει ότι δεν έχει αντίρρηση για την επιλογή σας.

Πέρασαν χρόνια από τη γεμάτη δυσκολίες εποχή της εκπαίδευσής μου ως καταδρομέας. Τα ρεύματα της θνητότητας με έσπρωξαν ορμητικά, μακριά από τις δοκιμασίες αυτοπεποίθησης των ημερών μου ως στρατιώτη. Όμως η ανάμνηση και τα μαθήματά τους αργοπορούν να φύγουν. Είμαστε σε θέση να αντέχουμε τις θύελλες της ζωής και να το πράττουμε αποτελεσματικότερα από όσο φανταζόμαστε. Απλώς, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε αυτά που ξέρουμε.

«Μη αποβάλετε, λοιπόν, το θάρρος σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία». Να έχετε πεποίθηση σε αυτά που ξέρετε! Τότε θα ανταποκριθείτε στις δικές σας δοκιμασίες αυτοπεποίθησης με θάρρος και χάρη και ο Κύριος οπωσδήποτε θα κατευθύνει τους δρόμους σας.