Σφραγισμένα μνήματα

Την ημέρα ύστερα από τον θάνατο του μπαμπά, η μητέρα, οι αδελφοί, η αδελφή μου κι εγώ κάναμε την απαραίτητη επίσκεψη στον νεκροθάλαμο για να κανονίσουμε τα της κηδείας. Το έργο μας περιελάμβανε την επιλογή του φέρετρου και του υπογείου νεκρικού θαλάμου, εντός του οποίου θα ετοποθετείτο το φέρετρο.

Καθώς σκεπτόμασταν τις επιλογές, παρατήρησα ένα φυλλάδιο πωλήσεων που προωθούσε έναν συγκεκριμένο νεκρικό θάλαμο. Ισχυριζόταν, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι ο νεκρικός θάλαμος ήταν αυτοσφραγιζόμενος και εγγυάτο αυτήν τη σφράγιση για 75 έτη. Μολονότι η περίσταση ήταν σοβαρή, η εγγύηση μού έδωσε μία χαρούμενη αίσθηση.

«Ποιος θα ελέγξει τη σφράγιση σε 75 χρόνια;» Διερωτήθην. «Και αν το κάνει κάποιος και δεν έχει γίνει, ποιος θα εισπράξει την εγγύηση; Ποιες είναι οι πιθανότητες στην πραγματικότητα», συλλογίσθηκα, «να παραμείνει σφραγισμένος αυτός ο νεκρικός θάλαμος;»

Κατά τη βαθυστόχαστη εκείνη στιγμή, ο νους μου πήγε σε έναν άλλον νεκρικό θάλαμο, αυτόν που περιγράφεται στο Κατά Ματθαίον 27. Αυτός ο νεκρικός θάλαμος, στην πραγματικότητα ένα μνήμα σε μία μακρινή εποχή και μέρος, είχε ένα άνοιγμα, το οποίο κάλυπτε μία μεγάλη πέτρα:

«Και την επόμενη ημέρα, που είναι μετά την παρασκευή, οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι συγκεντρώθηκαν στον Πιλάτο,

»λέγοντας: Κύριε, θυμηθήκαμε ότι εκείνος ο πλάνος όταν ακόμα ζούσε είχε πει: Ύστερα από τρεις ημέρες θα αναστηθώ.

»Πρόσταξε, λοιπόν, να ασφαλιστεί ο τάφος μέχρι την τρίτη ημέρα, μήπως οι μαθητές τους ερχόμενοι μέσα στη νύχτα τον κλέψουν, και πουν στον λαό: Αναστήθηκε από τους νεκρούς‧ και η τελευταία πλάνη θα είναι χειρότερη από την πρώτη.

»Και ο Πιλάτος είπε σ’ αυτούς: πηγαίνετε, ασφαλίστε όπως ξέρετε.

»Κι εκείνοι πήγαν, και ασφάλισαν τον τάφο, σφραγίζοντας την πέτρα, και βάζοντας τους φύλακες» (Κατά Ματθαίον 27:62–66).

Από όλες τις δοθείσες εντολές στην ιστορία βασιλέων και στρατηγών και κυβερνητών, η εντολή του Πιλάτου να ασφαλίσουν το μνήμα ήταν ίσως η πιο μάταια.

Τι πιθανότητα είχε αυτό το μνήμα να παραμείνει σφραγισμένο; Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε τρόπος να εκτελέσουν οι στρατιώτες την εντολή αυτήν καθώς δεν υπήρχε τρόπος να μην ανοιχθεί το μνήμα: «Και να, έγινε ένας μεγάλος σεισμός‧ επειδή, ένας άγγελος του Κυρίου κατεβαίνοντας από τον ουρανό, ήλθε και αποκύλισε την πέτρα από τη θύρα» (Κατά Ματθαίον 28:2).

Εξαιτίας της αποσφραγίσεως εκείνου του μνήματος, όλοι οι νεκρικοί θάλαμοι, οι τάφοι και τα μνήματα που έχουν σφραγισθεί, θα ανοίξουν. Εγγυημένο.

Ο βράχος της σωτηρίας μας είναι ο απελευθερωτής μας από τον θάνατο και την κόλαση. Είναι «η ανάσταση και η ζωή» (Κατά Ιωάννην 11:25). Χάριν Εκείνου «η κόλαση πρέπει να παραδώσει τα αιχμάλωτά της πνεύματα, και ο τάφος πρέπει να παραδώσει τα αιχμάλωτά του σώματα. Το σώμα λοιπόν και το πνεύμα του ανθρώπου θα αποκατασταθούν το ένα προς το άλλο. Και αυτό γίνεται με τη δύναμη της ανάστασης του Αγίου του Ισραήλ» (Νεφί Β΄ 9:12).