Όταν διάβασα ότι αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο του 2010 θα είχαμε μία νέα Λιαχόνα, ένοιωσα νοσταλγία. Το περιοδικό ήταν σαν άγκυρα του ευαγγελίου για εμένα από τότε που βαπτίσθηκα στα 17 μου. Η τρυφερή μαρτυρία μου ενδυναμώθηκε καθώς διάβαζα τις εμπειρίες άλλων μελών και ήξερα ότι δεν ήμουν μόνη. Φυλάσσω σαν θησαυρό τα περιοδικά που έχω συλλέξει, διότι περιέχουν εμπνευσμένα μηνύματα που με έχουν βοηθήσει σε στιγμές δοκιμασιών και ανάγκης.

Τώρα μας παραδίδετε μία Λιαχόνα που είναι πιο ώριμη και ποικίλη, αλλά τόσο πιστή, όσο την πρώτη που διάβασα το 1992. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας.

Η Λιαχόνα αποτελεί μεγάλη ευλογία και αγαλλίαση για εμένα. Με βοηθά να συναντώ μέλη από όλον τον κόσμο, να μαθαίνω για τη χώρα και τον πολιτισμό τους και να επωφελούμαι της πίστεώς τους. Το περιοδικό αποτελεί πηγή πολλής πνευματικότητος και δυνάμεως και με βοηθά να γίνω καλύτερη.

Στον τομέα μου η επίσκεψη διδασκαλισσών ήταν σπανία και η προσέλευση στον ναό ήταν πολύ χαμηλή. Ως ηγέτις επισκέψεως διδασκαλισσών και εργάτις του ναού, προσευχόμουν ώστε αυτό να άλλαζε. Χρησιμοποίησα την ομιλία του Πρεσβυτέρου Ρίτσαρντ Σκοτ από τη συνέλευση, «Λατρεία του Ναού: Η πηγή δυνάμεως σε στιγμές ανάγκης» (Λιαχόνα, Μάιος 2009, 43) για να μιλήσω τόσο στη συγκέντρωση μεταλήψεως, όσο και στην Ανακουφιστική Εταιρεία. Τα μέλη του τομέως συγκινήθηκαν. Η επίσκεψη διδασκαλισσών είναι τώρα σχεδόν στο 100 τοις εκατό και πολλοί παρευρίσκονται στον ναό και θέτουν σε εφαρμογή τα βήματα που σκιαγράφησε ο Πρεσβύτερος Σκοτ στο μήνυμά του. Χίλια ευχαριστώ στον Πρεσβύτερο Σκοτ για το όμορφο μήνυμά του και σε εσάς για τη Λιαχόνα.