Ang Kaka ug ang Ligdong, Hinagawhaw nga Tingog

Salamat sa pagdapit kanako, Jake,” miingon si Britton samtang migawas siya sa balay sa iyang amigo. “Kinahanglan ko nga mopauli na karon aron maniudto.”

Ang managhigala mikaway sa ilang mga kamot sa pagpanamilt samtang si Britton mipaingon ngadto sa lapukon nga dalan nga pirme niyang agian paingon ug pauli gikan sa balay ni Jake. Dayon ang iyang mga mata miliraw ngadto sa umahan nga iyang gitawag og “ang Lasang.” Wala kini bisan unsa nga tropikal nga mga tanom o bangis nga mga hayop, usa ka gamay lamang nga dalan agi sa nagdasok nga tag-as nga kasagbutan ug uga nga mga sagbut. Mao kini ang labing dali nga dalan paingon sa balay.

Si Britton naghunahuna kadiyot ug dayon daling milusot agi sa gi-ugbok nga mga koral nga naglibut sa umahan.

Pak! Hiss! Ang uga nga mga kahoy ug sagbut nagkutu-kutu samtang naglakaw si Britton sa dalan. Ang kainit sa adlaw sa iyang buko-buko nakapahimo sa iyang sinina nga pilit pamation. Dayon ang gamayng huyuhoy mitungha, ug si Britton nakahukom nga makiglumba sa hangin sa pagpauli sa balay.

Ang dalan nagkapig-ot. Si Britton nasayud nga ang gamayng sapa anaa pa sa unahan, busa midagan siya og mas kusog-kusog. Sa pagkalit og liko, molukso na unta siya tabok sa gamayng sapa sa dihang kalit lang niya nga nadungog ang pulong Hunong!

Diha-diha dayon mihunong si Britton ug naminaw. Ang nadungog ra niya mao ang kanaas sa mga sagbut diha sa hinuyuhoy. Nagmug-ot si Britton. Ang tingog hinay apan klaro gayud kaayo, nga daw adunay mihunghong sa iyang dunggan. Apan walay tawo nga makita.

Si Britton mikibo ug miliso aron sa pag-ambak tabok sa gamayng sapa. Dayon mikaging siya. Diha gayud sa atubangan sa iyang nawong migilaw ang dakong balay sa kaka nga miinat sama sa usa ka pukot tabok sa dalan daplin sa gamayng sapa. Sa tunga-tunga sa balay sa kaka naghulat ang usa ka dakong kaka.

Sulod sa pipila ka segundo si Britton mitutok sa kaka nga misiga ang mga mata. Dayon midagan siya og balik pagawas sa Lasang. Nakahukom siya nga moagi na lang sa lapukon nga dalan pauli sa balay.

“Ma!” “Ma!” Tag-ana kon unsa?” Si Britton miabli dayon sa pultahan ug nagdali nga nangita ni Mama. Samtang naghangus gisultihan niya siya mahitungod sa iyang lakaw agi sa Lasang, sa tingog, ug ang iyang atubangay nga pakigharong sa kaka.

“Ingon ani ko ka duol, Ma!” Iyang gipataas ang iyang mga tudlo aron pagpakita kaniya.

“Wow! Makapalimbawot tingali kadto,” miingon si Mama. “Sa imong hunahuna diin man kaha ang tingog nga imong nadungog nagagikan?”

“Wala ko kahibalo,” miingon si Britton. “Walay tawo didto. Sa imong hunahuna hangin lang ba kadto?”

“Nahinumdom ka ba sa unsay atong nakat-unan sa family home evening mahitungod sa ligdong, hinagawhaw nga tingog?” Si Mama nangutana.

“Oo. Mao kana ang paagi nga ang Langitnong Amahan makig-istorya kanato usahay, dili ba?”

Gikuha ni Mama ang kasulatan diha sa estante tapad sa lamesa sa kusina ug giablihan ang basahon ni Helaman.

“Ania kon sa unsang paagi nga ang tingog sa Ginoo madungog ngadto sa mga Nephite,” miingon siya. “‘Kini dili usa ka tingog sa dugdog, ni kini usa ka tingog sa usa ka dako nga kaguliyang nga kasaba, apan tan-awa, usa kini ka hagawhaw nga tingog nga hingpit sa kalumo, ingon nga kini usa ka hunghong’” (Helaman 5:30).

“Uy! Ingon gayud kadto niana—usa ka hunghong! Nakadungog ko og ligdong, hinagawhaw nga tingog!”

Mipahiyum si Mama. “Oo, nakadungog ka. Ug naminaw ka sa paagi gayud nga ikaw kinahanglan nga maminaw. Mapagarbuhon ako kanimo.”

Si Britton migakos ni Mama. Ang paghimo niya nga mapagarbuhon nakapahimo kaniya sa pagbati og nindot sa kinahiladman. Ug ang pagkahibalo nga siya naminaw sa ligdong, hinagawhaw nga tingog nakapahimo kaniya nga mobati og mas nindot pa.