Wala Ko Niya Pasagdi

Sa dihang nagpasakop ko sa Simbahan niadtong 1990, gihigala ko sa maanindot nga mga pamilya, gihatagan og calling, ug mibati nga ako nahiapil. Apan usa ka tuig ang milabay, human sa pagbalhin ngadto sa bag-ong ward, misugod ko sa pagpalayo. Mihunong ko sa pagtambong og mga miting ug misugod sa pagpakig-date sa usa ka lalaki nga dili miyembro sa Simbahan.

Mituo pa gihapon ko nga ang Simbahan tinuod. Wala na lang ako maghunahuna nga ako angayan pa alang niini. Dayon si Kathy gisangunan isip akong visiting teacher.

Si Kathy motawag matag bulan sulod sa unang pipila ka mga bulan aron sa pagsulay og eskedyul og panagkita. Tungod kay gilikay-likayan nako ang iyang mga pagbisita, gipadad-an na lang ko niya og Mensahe alang sa Visiting Teaching. Matag bulan ang mensahe moabut gayud kanunay. Ingon niini ang nahitabo sulod sa upat ka tuig, bisan human sa akong kaminyoon ngadto sa akong uyab ug aduna na kami duha ka mga anak.

Sa pipila ka mga bulan akong ilabay ang mensahe nga wala basaha; sa laing mga bulan basahon nako kini ug dayon ilabay. Dayon usa ka adlaw gibiyaan ko sa akong bana. Nakita ang akong kaugalingon kauban sa gamayng bata ug bag-ong natawo nga mag-inusara nakong padak-on, kalit kong nagkinahanglan og mga tubag. Sa dihang ang akong binulan nga Mensahe alang sa Visiting Teaching miabut na usab, nakahukom ko nga motambong sa simbahan sa unang higayon sulod sa dugay nang panahon.

Gibati nako nga dili komportable, daw ang tanan nakong mga sala nakasulat sa buktunan sa akong sinina. Usa ka sister nga akong nakaila kaniadto sa programa sa young single adult miabi-abi kanako, ug nagtupad mi og lingkod. Wala madugay miabut si Kathy. Wala ko motan-aw, naulaw nga wala nako matubag ang iyang bisan unsang mabination nga mga sulat. Mipahiyum siya kanako, nakig-istorya og kadiyot sa akong silingan, ug dayon mitupad sa iyang bana.

Sa dihang mipauli ko gikan sa trabaho pagkasunod adlaw, dihay mensahe gikan ni Kathy diha sa answering machine. Dili ko makatawag niya. Nasayud ko nga ang gusto lang niyang isulti nako mao nga dili na ko mahimong mobalik pa sa simbahan, nga ang akong nahimong mga sala grabe gayud kaayo. Lain ang akong gibati nga si Kathy kinahanglan nga mopadangat niini nga mensahe ngari kanako, apan nasayud ko nga kini tinuod. Wala koy luna taliwala sa mga matarung. Dili ko makatawag niya, apan pagkasunod gabii gitawagan na usab ko niya.

“Gusto kong mangayo og pasaylo,” miingon siya.

Nganong nagkinahanglan man si Kathy nga mangayo og pasaylo nako?

“Wala ko makaila nimo sa dihang nakita ko ikaw sa simbahan niadtong Dominggo,” siya miingon. “Human sa sakrament miting, gipangutana nako ang sister nga imong katupad kon kinsa ka. Nianang higayuna nakalakaw na ka. Nalipay kaayo ko nga nakakita nimo.”

Wala ko makatingog.

“Manghinaut ko nga magkatupad kita sa sunod nimong pag-adto sa simbahan,” dugang ni Kathy.

“Ganahan ko niana,” miingon ko, kalit lang mibati nga napuno sa emosyon.

Nagtupad gayud kami pagkasunod Dominggo—ug sa daghang mga Dominggo human niana. Nagsilbi siya isip akong inspirasyon nga mahimong usa ka mas maayo nga inahan, mas maayo nga miyembro sa Simbahan, ug mas maayo nga visiting teacher. Siya sa kanunay mapailubon nga maminaw, nga walay paghukom, ingon gayud sa akong gibati nga buhaton sa Manluluwas.

Si Kathy mitupad kanako sa adlaw nga akong gidawat ang akong endowment ug sa adlaw nga ako naminyo sa akong bag-ong bana didto sa templo. Nagpabilin siya nga akong visiting teacher hangtud nga kami mipahawa niana nga lugar. Ang iyang pagserbisyo nakapanalangin sa akong pamilya sa mga paagi nga ako sigurado nga wala gayud niya hunahunaa—ang tanan tungod kay wala ko niya pasagdi.