Moc Kapłaństwa Aarona

Na niedawnej sesji szkoleniowej dla Władz Naczelnych, Prezydent Thomas S. Monson ponownie położył nacisk na obowiązki i możliwości posiadaczy Kapłaństwa Aarona¹. W duchu tych wskazówek zwracam się do was.

Właściwie wypełniane obowiązki decydują o losie ludzi i narodów. Zasada wypełniania obowiązków ma tak fundamentalne znaczenie, że posiadacze kapłaństwa są napominani: „Przeto niech każdy teraz pozna swe obowiązki i działa na stanowisku, na które go wyznaczono, z całą pilnością”².

Prezydent Monson wyjaśniał: „Obowiązek może nas wezwać bez rozgłosu, kiedy my, jako posiadacze kapłaństwa, podejmujemy się wypełnienia powierzonych nam zadań”³. Prezydent Monson zacytował słowa George’a Alberta Smitha: „Waszym największym obowiązkiem jest dowiedzieć się, czego chce Pan, a potem dzięki mocy i sile świętego kapłaństwa [tak] rozwijać swe powołanie w obecności swoich towarzyszy, by ludzie z radością podążali waszym śladem”⁴.

Mówiąc o Swoich obowiązkach, nasz Pan powiedział: „Bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał”⁵. „Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał”⁶. Dzięki temu, że Jezus Chrystus wypełnił Swój obowiązek, „cała ludzkość, przestrzegając praw i obrzędów Ewangelii, może dostąpić zbawienia”⁷. Bracia, to jest norma, do której powinniśmy dążyć.

Z mojego doświadczenia wynika, że wy, którzy służycie jako diakoni, nauczyciele i kapłani, jesteście na tyle chętni, godni zaufania i zdolni do wykonywania waszych obowiązków, na ile my wam na to pozwalamy. Podziwiamy was. Wasza witalność jest zaraźliwa, wasze zdolności zdumiewające, wasze towarzystwo orzeźwiające. Wy i urzędy w Kapłaństwie Aarona, które dzierżycie, to niezbędne elementy dzieła Niebiańskiego Ojca dla Jego dzieci i przygotowania tej ziemi na Drugie Przyjście Jego Świętego Syna. Nasz pogląd na was i wasze obowiązki wykracza poza wasz wiek. Paweł opowiadał o was, mówiąc: „Niechaj cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku; ale bądź dla wierzących wzorem w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości”⁸.

„Moc i władza […] Kapłaństwa Aarona, oznacza dzierżenie kluczy służby aniołów i udzielania obrzędów zewnętrznych, dosłownej Ewangelii, chrztu pokuty dla odpuszczenia grzechów, zgodnie z przymierzami i przykazaniami”¹⁰. Prezydent Boyd K. Packer zauważył: „Dobrze się spisaliśmy w zakresie rozprzestrzeniania upoważnienia kapłaństwa. Upoważnienie kapłańskie zostało ustanowione niemalże wszędzie. Sądzę jednak, że rozprzestrzenianie upoważnienia kapłańskiego wyprzedziło rozprzestrzenianie mocy kapłaństwa”¹¹. Musimy to zmienić dla wiecznego dobrobytu dzieci Boga.

Nasz prorok powiedział nam, jak możemy tego dokonać. Cytując słowa Prezydenta George’a Q. Cannona, Prezydent Monson powiedział: „Chcę widzieć, jak moc kapłaństwa wzrasta. Chcę widzieć ten wzrost i moc emanującą z całego ciała Kapłaństwa, począwszy od głowy w dół do najmniejszego i najbardziej pokornego diakona w Kościele. Każdy mężczyzna powinien poszukiwać i radować się objawieniami od Boga, światłem nieba jaśniejącym w jego duszy i obdarowującym go poznaniem swych obowiązków, tej części dzieła […], które przechodzi na niego poprzez jego Kapłaństwo”¹².

Co może zrobić diakon, nauczyciel czy kapłan, aby uzyskać ducha objawienia i doskonalić swoje powołanie? Może żyć w taki sposób, że będzie cieszyć się oczyszczającym, uświęcającym i oświecającym wpływem Ducha Świętego.

Wagę tego odnajdujemy w słowach Almy: „A teraz mówię wam, że moim powołaniem kapłańskim jest […] głoszenie […] młodemu pokoleniu […], że potrzebują się nawrócić i ponownie narodzić”¹³. Kiedy ktoś rodzi się ponownie, jego serce doznaje przemiany. Nie ma on pragnienia rzeczy złych czy nieczystych. Odczuwa głęboko i stale miłość Boga. Chce być dobry, służyć innym i przestrzegać przykazań¹⁴.

Prezydent Joseph F. Smith opisał swoje doświadczenie odnośnie do tej przemiany: „Spłynęło na mnie uczucie całkowitego spokoju, miłości i światła. Czułem w duszy, że jeśli grzeszyłem […], zostało mi to przebaczone; że w istocie zostałem oczyszczony z grzechu; moje serce zostało dotknięte i czułem, że nie mógłbym skrzywdzić najmniejszego owada pod moimi stopami. Czułem, że chcę czynić dobro wszędzie, każdemu i zawsze. Czułem, że to jest nowe życie, nowe pragnienie czynienia tego, co prawe. W mej duszy nie pozostała nawet odrobina pragnienia zła. Byłem zaledwie małym chłopcem, to prawda […], lecz takie właśnie odczucia spłynęły na mnie i wiem, że to pochodziło od Boga i było dla mnie zawsze żywym świadectwem akceptacji przez Pana”¹⁵.

Tak wiec nawołujemy naszych wspaniałych młodych braci do usilnego dążenia, aby się „ponownie narodzić”¹⁶. Módlcie się o tę doniosłą zmianę w waszym życiu. Studiujcie pisma święte. Pragnijcie ponad wszystko poznać Boga i stać się jak Jego Święty Syn. Cieszcie się waszą młodością, ale „[zaniechajcie] tego, co dziecięce”:¹⁷

Wystrzegajcie się bluźnierczej i czczej paplaniny.

Uciekajcie od wszelkiego rodzaju zła.

Unikajcie sporów.

Odpokutujcie, jeśli to konieczne¹⁸.

Czyniąc to, dorośniecie do szlachetnej postaci swej męskości. Przymioty odwagi, wiarygodności, pokory, wiary i dobra staną się waszym udziałem. Przyjaciele będą was podziwiać, rodzice chwalić, bracia w kapłaństwie będą wam ufać, a młode kobiety będą was adorować i stawać się lepsze z waszego powodu. Bóg uhonoruje was i obdaruje waszą służbę kapłańską mocą z wysokości.

Reszta z nas wykona swoją część. Jako rodzice i dziadkowie przygotujemy was do śmielszej służby w królestwie Boga. Tak jak wy, bracia, my będziemy lepszymi przykładami dla was do naśladowania. Będziemy zwiększać siłę waszych kworów. Będziemy popierać prezydentów waszych kworów, kiedy oni będą korzystać ze swoich kluczy przewodniczenia. Zapewnimy wam możliwości, aby w pełni wypełniać obowiązki Kapłaństwa Aarona i przez nie doskonalić wasze powołania.

Przez waszą posługę, wielkie błogosławieństwa nastąpią w Kościele. „Aniołowie mówią pod wpływem Ducha Świętego”¹⁹. Możecie również to czynić. Przemawiając z mocą Ducha Świętego i udzielając symboli świętego sakramentu, sprawicie, że mężczyźni i kobiety, chłopcy i dziewczęta zapragną odpokutować, wzmocnić swą wiarę w Chrystusa i mieć zawsze ze sobą Ducha Świętego.

Kiedy będziecie pościć i zbierać ofiary postne, członkowie zapragną powrócić w swych uczynkach do wzoru Zbawiciela. Pan troszczył się o biednych, uciśnionych i nawoływał: „Przyjdź, naśladuj mnie”²⁰. Wasza służba w troszczeniu się o mniej zamożnych angażuje nas w Jego świętą pracę i pomaga nam uzyskać przebaczenie naszych minionych grzechów²¹.

„[Odwiedzając] rodzinę każdego członka”²², nie bądźcie bojaźliwi i nieśmiali. Duch Święty zapewni wam w odpowiedniej chwili słowa do wypowiedzenia, świadectwo do złożenia, służbę do wykonania.

Wasze pilne starania, aby „dawać baczenie nad wiernymi”²³, będą owocne. Wasze skromne usposobienie rozbroi niewierzące serce i rozluźni uścisk przeciwnika. Wasze zaproszenie dla innych, aby przyszli z wami do kościoła, uczestniczyli z wami w sakramencie i służyli z wami, będzie niczym zapraszający balsam dla tych, którzy zaginęli w cieniach, gdzie światło ewangelii żarzy się jedynie słabym blaskiem lub nie ma go wcale.

Moi umiłowani młodzi bracia, „nie [zaniedbujcie] daru łaski, który [macie]”²⁴, który otrzymaliście, kiedy nadano wam Kapłaństwo Aarona i zostaliście ustanowieni.

„Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.

Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym. [Bądź] współ […] dla ewangelii, wsparty mocą Boga,

Który nas […] powołał powołaniem świętym […] [ danym] nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami”²⁵.

Nasz ukochamy prorok „wezwał was do służby w kapłaństwie”²⁶. Pozdrawiamy was, modlimy się za was, radujemy się służbą z wami i dziękujemy Bogu za moc waszej zbawczej posługi.

Składam świadectwo, że Bóg jest naszym Wiecznym Ojcem i zamieszkuje niebiosa. Jezus Chrystus jest Świętym Synem Bożym, Odkupicielem świata, a wy, posiadacze Kapłaństwa Aarona, jesteście Jego emisariuszami na ziemi, w imię Jezusa Chrystusa, amen.