Kay sa Dios Walay Butang nga Dili Mahimo

Mga 12 na katuig ang milabay, milalin ko uban sa akong asawa ug upat ka anak gikan sa Republic of Korea ngadto sa New Zealand. Samtang nagtrabaho isip vice principal sa usa ka Korean school sa New Zealand, nakahimamat ko daghang mga Koreano nga nanlimbasug sa pag-adjust sa bag-ong kultura ug sa bag-ong mga polisiya ug pamaagi. Ganahan kong motabang nila ingon man sab sa New Zealand, busa naghunahuna ko nga ang pagka-abogado usa ka paagi sa pagsumpay sa duha ka katawhan ug nasud. Busa, human sa pag-ampo aron sa pagkumpirma sa akong desisyon, midesisyon ko sa edad nga 53 nga moeskwela og abogasiya.

Nasayud ko nga kini mahimong lisud. Apan sa dihang akong nadawat ang mga manwal sa kurso, nakaamgo ko nga mas lisud ni kaysa akong gituohan. Ang kada manwal sa kurso baga gyud kaayo, ug ang sulod niini ingon og lisud kaayo nako sabton. Bisan tuod nakatabang ko sa pag-intepret sa kinatibuk-ang komperensya gikan sa English ngadto sa Korean sa hapit 10 ka tuig ug nakahuman og master’s degree sa linguistics sa New Zealand, ang mga legal nga termino morag lahi ra kaayo nga matang nga Iningles.

Sa akong pag-abut sa balay gikan sa unang adlaw sa eskwelahan, seryuso nakong gikonsiderar kon magpadayon ba ko o mohunong na sa dili pa nako sugdan. Atol niining panahon sa pagduha-duha, mao ra gyud ni ang naa sa akong hunahuna: Magmalampuson ko kon hingpit kong mosalig sa Ginoo.

Tungod nasayud ko nga ang Dios buhi ug motubag sa atong mga pag-ampo, mihangyo ko Niya og panabang. Nakahinumdom ko og usa ka kasulatan sa Biblia nga naghatag nako og dakong kahupayan: “Kay sa Dios walay butang nga dili mahimo” (Lucas 1:37). Kana nga kasulatan naghatag nako og kalig-on nga magpadayon.

Kon maglisud ko atol sa akong pagtuon, ang Dios kanunay moandam og paagi o mopadala og mga anghel—matinabangong mga tawo—sa paggiya kanako.

Usa ka adlaw naglisud ko sa paghuman og usa ka assignment. Gihimo nako kutob sa akong mahimo, apan wala gyud ko kasabut kon unsay gustong ipabuhat sa magtutudlo kanamo. Pag-abut sa Dominggo, wala nako hunahunaa ang akong eskwela aron maka-focus sa akong mga buluhaton sa Simbahan. Isip stake high councilor, mibisita ko sa ward nga gi-assign nako aron mamulong sa miting sa sakrament. Human sa miting usa ka brother ang miduol nako ug miingon nga iya kong nakit-an sa klasrom. Wala ko masayud nga siya nagtuon usab og abogasiya. Sa dihang nangutana siya kon kumusta ang assignment, giingnan nako siya nga naglisud gyud ko. Siya dayon mitanyag nga moadto sa among balay aron tabangan ko. Kon wala pa ko moadto sa ward ug nakahimamat niya, dili gyud nako masumiter ang assignment sa saktong oras. Siya usa ka anghel nga gipadala sa Dios sa pagtubag sa akong pag-ampo.

Sa usa sa akong pinakalisud nga mga klase, ang magtutudlo motudlo nga walay hunong-hunong sulod sa duha ka oras matag higayon nga mag-klase mi. Lisud sabton ang gitudlo sa klase ug ang accent sa magtutudlo, busa uban sa pagtugot, akong girekord ang iyang mga gitudlo aron maribyu. Usa ka adlaw nakadawat ko og email gikan sa babaye nga wala ko kaila. Iyang gipaila-ila iyang kaugalingon isip klasmeyt ug mihangyo nako nga ipakigbahin nako niya ang mga rekording kay usahay dili siya makatambong sa klase tungod sa trabaho.

Siyempre, malipayon kong ipakigbahin kaniya ang mga rekording. Nagtuo kong gitabangan nako siya, apan sa wala madugay akong nakaplagan nga siya laing anghel nga giandam sa Dios aron sa pagtabang nako. Aron makapasar sa klase, kinahanglan ming mosumiter og duha ka assignment ug motubag sa tulo ka oras nga eksamin. Iya kong gitabangan nga makahuman sa mga assignment ug makaandam sa eksamin. Kon wala iyang tabang, mora og dili gyud ko kapasar.

Uban sa mga kalisud sa usa ka edaran nga estudyante ug dili lumad nga mosulti og Iningles, aduna pa koy uban pang mga responsibilidad nga nakapalisud aron makatapos sa eskwela. Akong trabaho, obligasyon sa komunidad, ug mga calling sa Simbahan mokuha og dako sa akong panahon, ug naningkamot sab ko sa pagbuhat sa akong pinakaimportanting responsibilidad isip bana, amahan, ug apohan sa pag-amuma ug paghatag og atensyon nga ilang gikinahanglan. Sa dihang usa sa akong kaubanan nasayud sa tanan nakong buluhaton dugang sa akong pagtuon, siya miingon nga nayabag nako sa pagtuon og abogasiya tungod sa kadaghan nako og mga obligasyon. Apan, kini akong konbiksyon nga “ang sa tawo dili mahimo, sa Dios mahimo” (Lucas 18:27).

Sa edad nga 55, nadawat ko sa bar isip solicitor ug barrister sa High Court sa New Zealand. Mapasalamaton ko nga wala lang ko mahimong usa ka abogado bisan pa sa babag sa pinulongan apan nakaangkon og lig-ong pagpamatuod nga ang Dios buhi ug motubag sa atong matarung nga mga pag-ampo. Nasayud ko nga walay imposible uban sa Iyang tabang.