Molihok diha Niini nga Yuta alang sa mga Katuigan
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Sama sa mga sulog sa dagat, ang balaang impluwensya sa Dios makagiya nato ngadto sa Iyang plano alang sa atong kinabuhi.
Sama sa daghang mga bata, nagdamgo usab ko unsa ko inigka dako. Sa akong bahin, nakombinser ko nga mahimong bombero ngadto sa buwan. Sa akong singko anyos nga panghunahuna, para nako mahitabo gyud ni sa akong kinabuhi. Nagtuo ko nga kadaghanan nato adunay mga damgo sa pagkabata kon unsa ang atong kinabuhi inigka dako nato. Nagtuo usab ko nga kadaghanan kanato, sa usa ka higayon, mihinumdom sa atong kinabuhi ug miingon, “Dili kini ang akong gihunahuna nga mahitabo!”
Duha ka kasulatan ang makatabang nato nga magpahimutang sa atong kinabuhi sa saktong panglantaw. Una:
“Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, ni ang inyong mga dalan akong mga dalan, nagaingon ang Ginoo.
“Kay maingon nga ang mga langit hataas kay sa yuta, mao man ang akong mga dalan labi pang hataas kay sa inyong mga dalan, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna” (Isaias 55:8–9).
Ikaduha: “Dili [ang Dios] maghimo og bisan unsa gawas kon kini alang sa kaayohan sa kalibutan; kay siya nahigugma sa kalibutan” (2 Nephi 26:24).
Kini nga mga kasulatan nagtudlo nato nga ang tanan nga gibuhat sa Langitnong Amahan para gyud sa atong kaayohan, bisan kon kita wala makasabut kon ngano. Ug tungod ang hunahuna ug pamaagi sa Dios mas taas kay sa ato, kinahanglan natong palambuon ang atong kinabuhi aron mas mahiuyon sa Iyang plano para kanato.
Nagpangutana samtang Nahisalaag
Usahay kita maghisgut kabahin sa mga anak sa Israel nga nahisalaag sa kamingawan sulod sa 40 ka tuig sa wala pa tuguti nga makasulod sa yuta nga saad. Usa ka panganod o dako nga gilis sa kalayo anaa sa ibabaw sa tabernakulo sa dapit asa sila mohunong, ug kon kini mobalhin, ang kampo mosunod (tan-awa sa Numeros 9:15–18, 21–23). Nagtuo ko nga sila usab migahin og 40 ka tuig nga “nagpangutana” diha sa kamingawan—kanus-a kaha sila mobalhin, kanus-a ug asa sila mohunong, ug kanus-a sila moabut sa yuta nga saad.
Kini nga istorya puno sa simbolo. Samtang atong latason ang atong kaugalingong mortal nga kamingawan, gusto natong makaabut sa “yuta nga saad” nga makauban ang Dios sa kahangturan. Siya misaad nga Iya kitang giyahan padulong didto. Bisan tuod ang matag tawo mobiyahe sa sama nga dalan—pagmasulundon, paghinulsol, pagdawat sa mga ordinansa sa priesthood, paglahutay nga matinud-anon—ang kinabuhi sa kada tawo talagsaon.
Si Elder Richard G. Scott sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles miingon: “Ang Ginoo nag-andam og balaanong impluwensya sa inyong kinabuhi nga mogiya kaninyo sa indibidwal nga plano nga Iyang ipasunod ninyo dinhi sa yuta. Pangitaa pinaagi sa Espiritu aron maila kini ug mabinantayon nga sundon kini nga direksyon nga giandam sa Ginoo para sa inyong kinabuhi. Ipahiangay ang inyong kaugalingon niini. Pilia, sa kinasingkasing, ang paggamit sa inyong kabubut-on aron sundon kini.”1
Ikonsiderar kon asa ang mas lisud para sa kampo sa Israel nga ilahutay: ang paggahin og usa ka tuig diha sa dili maayo nga dapit o pagbiya sa usa ka nindot nga dapit human sa duha ka adlaw? Sa akong hunahuna kining duha ka sitwasyon misulay sa ilang pagtuo.
Susama usab kanato. Kita mahimong wala makontento sa atong kahimtang ug sa ingon migahin og panahon nga nagpangutana kon kanus-a mausab ang mga butang. O kita makasinati og wala damha nga kausaban sa atong maayo na nga buluhaton. Kon sa unsang paagi kita motubag niining mga kasinatian motino, sa dakong bahin, sa atong kalipay. Ug kon atong igahin ang atong kinabuhi sa pagpangutana samtang kita nahisalaag, basin og atong matalagim-an ang talagsaong mga oportunidad nga molambo sa espiritwal nga paagi.
Lakaw ug Pagbuhat og Usa ka Butang Karon
Sa tingpamulak sa 1831, ang mga Santos nagsugod sa pagpundok ngadto sa Kirtland, Ohio. Usa ka miyembro nga ginganlan og si Leman Copley misugot sa grupo gikan sa Colesville, New York, nga mopuyo sa iyang umahan didto sa Thompson, duol lang gikan sa Kirtland. Niadtong Mayo 1831 ang Ginoo mipadayag ngadto ni Propeta Joseph Smith:
“Ug Ako mopahinungod ngadto kanila niini nga yuta alang sa mubo nga panahon, hangtud Ako, ang Ginoo, mosangkap kanila sa lain nga paagi, ug mosugo kanila sa paglakaw gikan dinhi;
“Ug ang takna ug ang adlaw wala ihatag ngadto kanila, busa tuguti nga sila molihok diha niini nga yuta alang sa mga katuigan, ug kini mobalik kanila alang sa ilang kaayohan” (D&P 51:16–17; empasis gidugang).
Sama sa mga anak sa Israel nga nagsunod sa panganod diha sa kamingawan, kining mga Santos nasayud nga sila dili permanente nga mga lumulupyo sa umahan sa Copley. Moabut ang panahon nga sila mobalhin. Apan dili igsapayan kon unsa sila kadugay mopuyo didto, sila kinahanglang molihok nga daw mopuyo didto sulod sa daghang katuigan.
Busa nganong ang Ginoo mitambag niini ngadto kanila? Ang uban tingali nawad-an og kadasig nga mopuyo sa karwahe o tolda diha sa lapukon nga umahan samtang ilang nakita ang uban nga nagpuyo sa mas maayong mga kahimtang. Ang tambag sa Ginoo lagmit nakapausab sa ilang panglantaw gikan sa pagkawala og kadasig ngadto sa pagkamalaumon.
Sa samang paagi, kon atong makita ang uban nga nakaangkon sa mga butang nga atong gidamgo—nindot nga pamilya, panimalay, trabaho, ug klaro nga direksyon sa kinabuhi—kita mahimong mawad-an og kadasig. Sama pananglit, kon kita nasayud nga kita dili magdugay sa usa ka ward o branch, kita maghunahuna, “Nganong modawat pa man og calling? Nganong ila-ilahon pa ang uban?” Kita mahimong nagsimba, apan wala nato mapahimusli ang kasinatian. Kon atong i-focus ang atong kinabuhi sa mga butang nga wala nato, kita tingali mapakyas nga tinuorayng magpasalamat sa mga butang nga anaa nato.
Sama sa atong kantahon sa usa sa atong himno, adunay “pagbuhat dagha’g kahigayunan, naa sa atong atubangan. Ayaw og palabyang, moingon, ‘Unya ra,’ apan karon buhata.”2
Kon kita “molihok diha niini nga yuta alang sa mga katuigan,” kita magsugod sa pag-ila sa mga oportunidad nga wala nato makita kaniadto. Makita usab nato nga pipila niining mga oportunidad dili na mahitabo pag-usab. Dayon kita maghunahuna, “Samtang ako ania dinhi, manginlabut ko, buhaton akong pinakamaayo, ug mopili nga magmalipayon. Magpadayon ko sa paglaum sa umaabut, apan sa pagkakaron, magbuhat ko og maayo dinhi.” Mao kini ang kalainan tali sa pagpalutaw-lutaw ug sa tinud-anay nga paglangoy.
Ang nahitabo, ang mga Santos sa Thompson wala gyud magdugay. Wala tumana ni Leman Copley ang iyang saad nga magpuyo ang mga Santos sa iyang yuta. Sa katapusan gipadala sa Ginoo kining mga Santos ngadto sa Missouri, apan ilang gibuhat ilang pinakamaayo samtang nagpuyo sila niining umahan, ug ang Ginoo mipanalangin nila.
Si Presidente Dieter F. Uchtdorf, Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, miingon: “Sa kasagaran tungod sa atong kahimtang karon diin ang atong abilidad sa pagsabut limitado nga masabtan lamang pinaagi sa pagtan-aw og balik niini gikan sa mga kahimtang sa atong umaabut nga kasinatian. Sa kasagaran dili nato makita ang kamot sa Ginoo sa atong mga kinabuhi hangtud nga nakalabay na og dugay ang mga pagsulay. Sa kasagaran ang pinakalisud nga mga panahon sa atong kinabuhi mao ang mahinungdanon nga itutukod nga mga bato nga nagporma og pundasyon sa atong kinaiya ug mohatag og agianan sa umaabut nga mga kahigayunan, panabut, ug kalipay.”3
Ayaw na Handuma
Usahay kita maglisud kon atong ipugos og buhat ang mga butang sumala sa atong panahon, kay sa mosalig sa Ginoo.
Ikonsiderar ang istorya sa pagbiya ni Lehi sa Jerusalem sumala sa panglantaw nila ni Laman ug Lemuel. Nawala ang ilang komportable nga kinabuhi sa dihang miingon si Lehi nga kinahanglang molalin ang pamilya tungod kay ang Jerusalem pagalaglagon. Miadto sila sa kamingawan—nga sa wala madugay mibalik aron kuhaon ang mga palid nga tumbaga gikan kang Laban. Sa tanang panahon nga hinay nga naglakaw sa init kaayo nga disyerto para lang makawat ni Laban ang ilang bililhong mga butang ug pamatyon pa gyud sila? Masuko usab ko!
Dugang pa niana, nagtan-aw sa Jerusalem nga wala ray nahitabo tingali nakadugang sa kasuko ni Laman ug Lemuel. Wala ko masayud kon sila naglaum nga makakita og siyudad nga nagun-ob sa ilang pagbalik, apan akong mahunahuna ang ilang gihunahuna: “Dili ba ang Jerusalem angay nga malaglag na? Nganong nag-usik-usik man ta sa atong panahon sa kamingawan nga maayo ra man ang tanan dinhi?” Bisan pa man, kining tanan miresulta nga ilang gibun-og silang Nephi ug Sam (tan-awa sa 1 Nephi 3:29).
Kon ang mga butang dili mahitabo sa paagi nga atong gihunahuna nga angay nga mahitabo; kon kita maghunahuna nga ang gilis sa kalayo dili paspas nga mobalhin; kon kita motan-aw sa palibut ug makakita ra og umahan, kita usab mahimong mawad-an og kadasig sa punto nga, sama kang Laman ug Lemuel, mawala atong pagtuo ug masuko ngadto sa Dios.
Si Elder Neal A. Maxwell (1926–2004) sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles mitudlo: “Kon kita walay igong pasensya sa tayming sa Dios kinsa nasayud sa tanan, kita sa tinuoray nagsugyot nga kita nasayud kon unsa ang labing maayo. Katingalahan, dili ba—kita nga nagsul-ob og mga relo nga de pulso nagtinguha og tambag Niya kinsa nagdumala sa uniberso.”4
Siyempre ang kinabuhi dili kanunay sayon, ug ako walay nailhan—lakip sa akong kaugalingon—kinsa makaingon nga ang kinabuhi nahitabo gyud sumala sa ilang gihunahuna. Apan nakaila usab ko og daghang mga tawo nga moingon nga bisan pa niining tanan, sila malipayon sa ilang kinabuhi karon—bisan kon sila wala mahimong bombero ngadto sa buwan!
Kanang positibo nga panglantaw moabut kon kita matinuorong mosunod sa Ginoo nga magmapositibo bisan pa sa atong kaugalingong mga kalisdanan. Samtang ato kining buhaton, atong madiskobrehan nga ang atong mga kasinatian sa kalisdanan dili gyud ingon ana kalisud sama sa atong gihunahuna. Gani malagmit atong angkunon nga kini angay lang. Kanatong tanan ang Ginoo miingon:
“Padayon diha sa pagpailub hangtud kamo mahingpit.
“Himoa nga ang inyong hunahuna dili molingi og balik; ug kon kamo takus, diha sa akong kaugalingon nga tukma nga panahon, kamo makakita ug masayud” (D&P 67:13–14).