Pagbarug sa Unsay Atong Gituohan

Imahe

Amber liquid in three of 4 wine glasses. All four glasses have red roses in them.

Sa France, ang pagserbisyo sa militar usa ka obligasyon. Ang akong 20 anyos nga manghod nga lalaki, si Loïc, nakahukom nga mo-eskwela sa reserve officers’ school aron mahimong tenyente. Sa pagtapos sa iyang pag-eskwela, adunay seremonya para sa pagpanumpa sa bag-ong mga opisyal. Ang tanan magpuli-puli sa pag-recite sa regimental slogan. Dayon moinom siya og usa ka baso nga champagne nga adunay rosas—hutdon ang duha. Kini nga tradisyon gisugdan ni Napoléon Bonaparte, ug walay opisyal sukad ang napakyas nga mobuhat niini.

Si Loïc misulti sa kolonel nga ang iyang relihiyuso nga mga baruganan wala motugot kaniya nga moinom og alkohol. Usa ka mabugnaw nga kahilum ang misunod sa hangyo ni Loïc para eksempsyon. Ang kolonel mibarug. Imbis nga pugson si Loïc nga moinom sa champagne, iya siyang gipahalipayan sa pagtuman niining mga baruganan bisan pa sa pagpamugos, nag-ingon nga siya mapasigarbuhon nga dawaton kini nga tawo nga may integridad sa iyang tropa. Ilang gipulihan ang champagne, ug si Loïc miapil sa seremonya sa pagpanumpa.

Imahe

Asian woman sitting at a desk looking very sad and emotional. She looks like she is ready to cry.

Human sa kolehiyo ang akong igsoon nga si Grace ug ako nagtrabaho sa usa ka kompanya uban sa pipila ka mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Ang among mga agalon dili mga miyembro sa Simbahan. Sa dihang ang akong igsoong babaye na-engaged, ang among agalon nagplano og surprisa nga bridal shower alang kaniya. Nanghinaut ko nga siya motahud sa atong mga sumbanan, apan mi-order siya hinoon og bino, usa ka lalaki nga mananayaw, ug bastos nga video.

Sa wala pa ang bridal shower, nabati nako ang paghung-hong sa Espiritu Santo nga nagdasig nako sa pagpahinumdom sa among agalon kabahin sa atong mga sumbanan. Akong gikuha ang akong medalyon sa Young Women ug naghunahuna sa tanang paningkamot ug sakripsyo nga akong gihimo sa dihang anaa ko sa Young Women aron makompleto ang akong personal nga kauswagan. Nag-ampo ko nga magiyahan nga mas barugan ang akong gituohan niining higayuna. Akong gi-textan ang akong agalon kabahin sa akong kabalaka, naghunahuna nga tingali masilo siya. Bisan pa niana, ang akong dako nga tinguha mao ang pagpahimuot sa Langitnong Amahan.

Sa dihang nagsugod na ang party, ang akong agalon wala makig-istorya o gani mopahiyom kanako. Hinoon, iyang gikanselar ang mananayaw ug ang video.

Sa misunod nga mga adlaw human sa party, ang akong agalon wala makig-istorya ug mokatawa kanako sama sa iyang gibuhat sa wala pa ang party. Apan, komportable ko tungod kay nasayud ko nga ang Dios nahimuot sa akong gibuhat. Paglabay sa usa ka semana, ang akong relasyon ngadto sa akong boss mibalik na sama sa una. Nasayud ko nga ang Dios mipahumok sa iyang kasingkasing ug mitabang niya nga makaamgo nga ako nagsunod sa akong gituohan.

Imahe

High school sewing class full of young women.

Sa dihang mga 18 anyos ko, mieskwela ko og pagpanahi. Usa ka adlaw tulo ka mga babaye mga pipila lang ka pye gikan nako nagsugod sa pagsulti og binastos nga pinulongan. Wala ko masayud kon pasagdan na lang sila aron malikayan ang kasamok o barugan nako ang akong mga sumbanan ug hangyoon sila nga mohunong. Sa katapusan, ako misulti kutob sa pinakamabination nga akong mahimo, “Palihug, mahimo ba nga inyong bantayan inyong pinulongan?”

Ang pinakadako nilang tulo masuk-anong mitan-aw nako ug miingon, “Mag-istorya mi kon unsay among gusto.”

Miingon ko, “Kinahanglan ba gyud nga mamalikas mo? Kini nakapasilo gyud nako.”

Siya miingon, “Nan ayaw paminaw.”

Nasuko ko og gamay ug miingon, “Lisud nga dili ko makadungog kay kusog kaayo inyong tingog.”

Siya miingon, “Pasagdai mi.”

Mihunong ko. Nasagmuyo ko niining mga bayhana, apan mas nasagmuyo ko sa akong kaugalingon. Dili ko katuo nga ang tuno sa akong tingog masuk-anon na. Ang mga babaye padayon nga namalikas, ug karon kaming tanan nangasuko.

Human nga nakalma ko, akong nakita nga sila nagkaproblema sa ilang makina. Nasayud ko unsay problema tungod kay mao sab kini akong problema sa sayo pa. Busa ako silang gitudloan unsaon pag-ayo niini. Akong nakita nga nausab ang ekspresyon sa nawong sa pinakadako nga babaye. “Oy,” siya miingon, “pasayloa mi.” Dili ko makatuo—siya nangayo og pasaylo. “Pasayloa usab ko,” miingon ko niya. “Dili gayud angay nga masuko ko sama niadto.”

Mibalik ko sa akong makina sa pagpanahi ug wala na makadungog og laing pulong sa pagpamalikas. Kana nga kasinatian nagtudlo nako nga ang atong mga pulong tingali dili makausab sa kinaiya sa uban, apan ang pagkamabination ug pagserbisyo sa kasagaran makapausab.

Nagpamiyembro ko sa Simbahan sa dihang 19 anyos ko, ikaduha sa tulo ka anak nga lalaki ug bugtong Santos sa Ulahing mga Adlaw sa akong pamilya. Wala madugay human ko nabunyagan, mibati ko og tinguha nga mag-misyon. Human sa usa ka tuig, ang Espiritu midasig nako nga magmisyon. Gisultian nako akong inahan, kinsa mibati nga dili pa maayo nga molarga ko. Gipalabay nako ang usa ka tuig, apan ang tinguha nga mag-misyon wala gyud mawala. Nianang tuiga, nagtuon ko sa kasulatan, nagtigom og kwarta, nag-andam sa akong mga papeles, nagpa-eksamin sa medikal, ug—ang tanan nahuman na—nagpaabut ko sa Ginoo. Sa wala madugay, nakadawat ko og call nga magserbisyo sa Brazil Campinas Mission.

Supak pa gihapon ang akong mga ginikanan. Dayag kong nagpuasa ug nag-ampo, nagsulti sa Langitnong Amahan sa tanan nakong kahadlok. Gihangyo nako Siya nga tandugon ang kasingkasing sa akong amahan dinhi sa yuta. Iya kining gihimo. Natingala ko, ang akong amahan mitambong sa party sa pagpanamilit nga giandam sa akong mga higala para nako sa Sabado sa wala pa ko molarga. Ug pagka Lunes, gihatud ko sa akong papa sa airport.

Panahon sa akong misyon, akong nabati ang gugma sa Dios samtang nagsangyaw ko sa ebanghelyo. Si mama wala mohunong sa pagka-inahan, ug sa akong pag-uli, siya ang unang tawo nga migakos nako.

Akong nakat-unan nga ang pag-misyon labaw pa kaysa katungdanan; kini usa ka pribelihiyo ug talagsaong panahon sa paglambo ug pagkat-on.

Imahe

High school classroom. Oriental students

Isip freshman sa pinakamaayong unibersidad sa nasud, napugos ko nga buhaton akong pinakamaayo. Ang pagpangdaug-daug miabot, ug misugod sa pagduha-duha sa akong pagtuo sa ebanghelyo sa dihang daghan sa akong mga propesor mipasabut sa unsay ilang gituohan nga “reyalidad.” Daghan sa akong mga klasmeyt naapektuhan. Kini nga palibut nakapalisud nga mapadayon ang Kristyanong mga hiyas. Naghunahuna ko nga moundang apan mihukom nga mas maayong mopadayon. Nangatarungan ko nga kon adunay pipila lang ang takus nga makasulod niini nga unibersidad, ug lakip niini mao ang pipila lang ka mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, nan kinahanglan ko nga magpabilin ug barugan ang kamatuoran.

Ang akong propesor sa biology, tawo nga dili motuo sa dios, nagtudlo og science nga dili motuo og Labing Gamhanan nga Tiglalang. Apan sa mas nakadungog ko, mas milig-on kini nako nga adunay Labing Gamhanan nga Binuhat—Dios, atong Amahan—kinsa milalang sa tanang mga butang. Ang uban nakiglalis nga kini nga ideya dili madawat. Nagkagrabe ang among panaghisgutan. Giganahan ko nga mipataas sa akong kamot ug mipasabut nga nagtuo ko sa Dios isip Tiglalang.

Miabut ang oras sa paghatag og mga komentaryo. Sa akong eskwelahan, normal lang nga ang mga tawo mamakpak, mosyagit, o mo-boo niadtong mopresentar sa ilang mga ideya. Maisugon ko nga mibarug ug yanong misulti sa kaatbang nga grupo: “Ang pagtuo sa Dios mahimong walay kahulugan ninyo karong higayuna, apan moabut ang adlaw nga kining tanan mahimong may kahulugan ninyo sama ka klaro sa akong gituohan karon.”

Sukad niadtong higayona, wala nako makadawat og mga boo kon akong barugan ang akong pagtuo. Sukad niadtong higayuna, naglambo ko sa akademik, sa sosyal, ug sa espirituhanon nga paagi. Nagsugod ko nga mahimong aktibo sa mga kalihokan sa estudyante, ug napili sa pipila ka mga katungdanan sa eskwelahan.

Nakakat-on ko nga ang pagbarug sa kamatuoran bisan kausa makaapekto pag-ayo sa atong umaabut nga mga desisyon.