Hetgeen ik leerde, veranderde mijn hart

Na de dood van onze achttienjarige zoon, Jaxon, begon ik diep over de kwaliteit en richting van mijn leven na te denken. Ik had een kind in de eeuwigheid en koesterde een diep verlangen om zo te leven dat we op een dag als gezin weer samen konden zijn. Ik wilde ook de Schriften beter begrijpen zodat ik er leiding uit kon putten.

Ik weet niet meer wanneer ik belangstelling voor het hart kreeg, maar het werd gevoed door de hoop dat ik onze zoon terug zou zien. Bij het lezen van het Boek van Mormon merkte ik dat het hart vaak de toestand van een persoon of volk symboliseerde.

Telkens als het hart werd vermeld, of het nu hard of zacht was, tekende ik een klein rood hartje in de kantlijn. Ik begon patronen te ontdekken. Als het hart van het volk verzacht was, hadden ze de kracht om met tegenspoed om te gaan, hadden ze meer liefde voor hun naasten, en waren ze vriendelijker en zachtaardiger. Ik kwam erachter dat we met bekering ons hart verzachten doordat we een beroep op de Heiland en zijn zoenoffer doen.

Ik genoot van de mooie reis door het Boek van Mormon. Hetgeen ik leerde, veranderde mijn hart, wat op zijn beurt mijn leven veranderde. Ik gebruik het ook in mijn werk bij het begeleiden van koppels met huwelijksproblemen. Ik begrijp nu dat ik koppels kan onderwijzen in, en herinneren aan, de beginselen die voldoening en ware intimiteit in het huwelijksleven bevorderen. Maar verandering kan pas tot stand komen of blijvend zijn als ze met een zacht hart aan hun huwelijk werken.

Ik keer nog vaak terug naar de Schriftteksten met de hartjes in de kantlijn. Ik lees ze opnieuw en blijf eruit leren. Ik heb zelfs nieuwe ‘hartteksten’ gevonden waar ik de eerste keer overheen heb gelezen. Daardoor besefte ik dat we altijd iets nieuws uit de Schriften kunnen leren en toepassen.

Maar ik word vooral aan de liefde van mijn hemelse Vader en mijn Heiland herinnerd. Dankzij die liefde heb ik een eeuwig gezin. Dat weet ik met heel mijn hart, waarvoor ik enorm dankbaar ben.