Hin andlegu áhrif kvenna

Öldungur James E. Talmage (1862–1933) í Tólfpostulasveitinni, ritaði: „Heimsins mesti talsmaður kvenna og kvendóms, er Jesús Kristur.“² Íhugið til að mynda kennslu hans til tveggja kvenlærisveina sinna í Nýja testamentinu, Mörtu og Maríu. Í ritinu Daughters in My Kingdom er útskýrt: „Lúkas 10 segir frá Mörtu og þeirri gestrisni sem hún sýndi Jesú. Hún þjónaði Drottni með því að annast hans stundlegu þarfir og María sat við fætur meistarans og lærði um kenningar hans.

„Á þessum tíma, er konum var almennt ætlað að þjóna aðeins við hið stundlega, kenndi frelsarinn Mörtu og Maríu að konur gætu líka tekið þátt í hinu andlega starfi í verki hans. Hann bauð þeim að verða lærisveinar sínir og taka á móti hjálpræðinu, ‚[hinu góða hlutskipti],‘ sem aldrei yrði frá þeim tekið.“³

Við getum stundum gert þau mistök að telja að megin hlutverk kvenna sé að reiða fram stundlega þjónustu, svo sem að tilreiða máltíðir, sauma og þrífa eftir aðra. Slík þjónusta er dýrmæt og góð og gild fórn, en Drottinn þarf meira á konum að halda sem búa að andlegum styrk, sem endurspeglar trú, réttlæti og kærleika, heldur en þeim sem geta saumað og eldað. Hann veit að hver okkar hefur svo mikið fram að færa. Jesús Kristur býður okkur öllum að þróa andlegan styrk og þá hæfni að geta tekið á móti og breytt samkvæmt opinberun, til að verk hans nái betur fram að ganga. Linda K. Burton, aðalforseti Líknarfélagsins, sagði við systurnar: „Þið hafið verið sendar til jarðar á þessum ráðstöfunartíma, vegna þess hverjar þið eruð og hvers konar undirbúning þið hafið hlotið! Hvað svo sem Satan reynir að sannfæra okkur um að við séum, þá vitum við að við erum lærisveinar Jesú Krists.“⁴

Ljósmynd

Drawing of Jesus with Mary and Martha

Drottinn þekkir okkur og aðstæður okkar og hann hefur verk fyrir okkur að vinna á þessari jörðu. Engin systir er of fáfróð eða of hæfileikalaus til að geta verið andlegur áhrifavaldur og leiða aðra til Krists. Gæddar þessum guðlegu hæfileikum, berum við ábyrð á að verða andlegir leiðtogar á heimilum okkar og í samfélögum okkar. Öldungur M. Russel Ballard í Tólfpostulasveitinni, sagði: „Sérhver systir í þessari kirkju sem hefur gert sáttmála við Drottin, hefur guðleg fyrirmæli um að hjálpa til við björgun sálna, til að hjálpa að leiða konur þessa heims, til að efla heimili Síonar og til að byggja upp ríki Guðs.“⁵

Við þurfum ekki að vera í mikilvægum embættum eða gera frumlega hluti til að hjálpa þeim sem umhverfis eru til að taka ákvarðanir sem færa þau nær Jesú Kristi – sem er okkar mikilvægasta skylda. Allt stórt og smátt sem við gerum fyrir eina eða tvær manneskjur, jafnvel í okkar eigin fjölskyldu, getur haft djúpstæð áhrif.

Í kærum sálmi segir: „Við byggjum upp, Drottinn, þinn bústað á jörðu. Við reisum þann fallna og réttum hann við.“⁶ Við höfum margt að gefa þeim sem við elskum. Öldungur Richard G. Scott í Tólfpostulasveitinni, sagði frá því hvernig tvær andlega sterkar konur höfðu áhrif á líf hans:

„Þegar ég var barn, þá var faðir minn ekki meðlimur kirkjunnar og móðir mín lítt virk. … Nokkrum mánuðum eftir að ég varð átta ára ferðaðist Whittle amma þvert yfir landið til að heimsækja okkur. Amma hafði áhyggjur af því að hvorki ég né eldri bróðir minn höfðum verið skírðir. Ég veit ekki hvað hún sagði við foreldra mína varðandi þetta, en ég veit að morgun einn fór hún með mig og bróður minn í almenningsgarð einn og deildi með okkur tilfinningum sínum um mikilvægi þess að skírast og að sækja kirkjusamkomur reglulega. Ég man ekki nákvæmlega hvað hún sagði, en orð hennar vöktu eitthvað í hjarta mér og fljótlega vorum við bræðurnir skírðir. …

Amma notaði rétt hlutföll af hugrekki og virðingu til að koma föður okkar í skilning um mikilvægi þess að aka okkur á kirkjusamkomur. Á sérhvern góðan hátt, hjálpaði hún okkur að skynja nauðsyn þess að hafa fagnaðarerindið í lífi okkar.“⁷

Annar andlegur áhrifavaldur öldungs Scotts var eiginkona hans, Jeanene. Á stefnumóti einu tóku þau að ræða um framtíðina. Jeanene, sem hafði alist upp á miklu trúboðsheimili, lét þá þrá í ljós að giftast manni í musterinu sem hefði þjónað í trúboði. Öldungur Scott, sem hafði ekki áður hugsað mikið um trúboð, varð fyrir miklum áhrifum. Ég fór heim og ekkert annað komst að í huga mínum. Ég vakti alla nóttina. … Eftir margar bænir, tók ég ákvörðun um að hitta biskupinn minn og byrja á að útfylla trúboðsumsókn mína.“⁸ Þótt Jeanene hafi veitt mér leiðsögn og nauðsynlega hvatningu, sagði öldungur Scott, þá bað hún mig aldrei að fara í trúboð fyrir sig. Hún elskaði mig nægilega heitt til að miðla mér sannfæringu sinni og veitti mér síðan svigrúm til að móta eigin lífsstefnu. Við þjónuðum bæði í trúboði og síðar vorum við innsigluð í musterinu. Hugrekki Jeanene og trúarhollusta breytti öllu í lífi okkar saman. Ég er sannfærður um að við hefðum ekki fundið þá hamingju sem við bjuggum að, án sterkrar trúar hennar á þeirri lífsreglu að þjóna Drottni fyrst. Hún var dásamlegt, réttlátt fordæmi!“⁹

Það voru andleg áhrif þessara kvenna sem hjálpuðu einum ungum manni – öldungi Scott – að gera upp hug sinn varðandi mikilvægustu ákvörðun lífs hans: Að láta skírast, að þjóna í trúboði og gifta sig í musterinu.

Við getum hvatt aðra með fordæmi okkar, verkum, orðum og persónulegu réttlæti, til að taka góðar ákvarðanir. Systir Carole M. Stephens, fyrsti ráðgjafi í aðalforsætisráði Líknarfélagsins, sagði: „Við erum sáttmálsdætur í ríki Drottins, og okkur gefst kostur á að vera verkfæri í höndum hans. … Við tökum dag hvern þátt í starfi sáluhjálpar, í litlum mæli og á einfaldan hátt – með því að vaka yfir, styrkja og kenna hver annarri.“¹⁰ Þegar við reiðum okkur á andann og sækjum fram af einlægri og auðmjúkri viðleitni, til að hjálpa þeim sem umhverfis eru að komast nær Kristi, munum við hljóta handleiðslu í því sem við getum gert og styrk til að gera það, og finna gleði í því að leiða börn Drottins til hans.

Meðvitaðar um ábyrgð okkar, gætum við spurt líkt og lærisveinar til fornar: „Hvað eigum vér að gjöra“ (Post 2:37), til að verða andlegur áhrifavaldur? Á nýlegri aðalráðstefnu bauð systir Burton systrunum að „sjá fyrir [sér] nokkrar mögulegar auglýsingar um „aðstoð óskast,“ sem tengjast starfi sáluhjálpar:

Þetta er ekkert nýtt, en þegar við leitum tækifæra til að taka þátt í starfi sáluhjálpar, munum við auka hæfni okkar til að hjálpa þeim sem umhverfis eru. Öldungur Ballard sagði: „Ekkert í þessum heimi er jafn persónulegt, jafn endurnærandi, eða jafn lífsumbreytandi, og áhrif réttlátrar konu.“¹² Þegar við þróum okkar andlega kraft með persónulegum bænum og ritningarnámi og staðfastri hlýðni og sáttmálshollustu, munum við verða slíkur áhrifavaldur.

Brigham Young forseti (1801–1877) sagði: „Getið þið lýst umfangi þess góða sem mæður og dætur í Ísrael geta komið til leiðar? Nei, það er ómögulegt. Það góða sem þær gera mun fylgja þeim um alla eilífð.“¹³

Réttlátar ákvarðanir ömmu minnar hafa haft áhrif á afkomendur hennar umfram það sem hún fékk séð sem ung kona. Hin andlegu áhrif kvenna meðal ættmenna minna ná jafnvel enn lengra aftur í tímann. Cherie hlaut mikið af sínum andlega styrk af því að fylgjast með langalangömmu sinni (fimmti ættliður frá mér) Elísabetu. Trúarfordæmi og vitnisburður Elísabetar hafði áhrif eftir óvirkni tveggja kynslóða og varð til að hjálpa barnabarnabarni hennar, Cherie, að fara aftur í kirkju og breyta munstri fjölskylduupplausnar.

Þegar við verðum þeim andlegur styrkur sem umhverfis eru, munu áhrif okkar ná lengra en við fáum skilið eða áttað okkur á. Gordon B. Hinckley forseti (1910–2008) sagði: „Við áköllum konur kirkjunnar um að standa saman í réttlæti. Þær verða að byrja á sínu eigin heimili. Þær geta kennt reglurnar í námsbekkjum sínum. Þær geta látið rödd sína hljóma í samfélaginu. …

„Ég sé þetta sem bjarta von í heimi sem er á leið til sjálfseyðingar.“¹⁴

Þegar við tökum þessu boði, mun verk Drottins sækja fram í heiminum umhverfis og það sem mikilvægara er, í fjölskyldum okkar og lífi þeirra sem við elskum.