Een tempel aan de andere kant van de wereld

In mijn late tienerjaren werd ik tegen de wens van mijn familie in lid van de kerk. Toen ik in de twintig was, begon ik na het overlijden van mijn vader aan mijn familiegeschiedenis te werken. Ik kreeg het al snel daarna druk als echtgenote en moeder van kleine kinderen, zodat het familiehistorisch werk stil kwam te liggen.

Ik had verder geen familie in de kerk en daardoor had ik het sterke verlangen om mijn familiegeschiedenis uit te zoeken. Ik was er graag mee bezig en wenste altijd dat ik er meer tijd aan kon besteden.

Op mijn 33e nam mijn leven een onverwachte wending toen mijn gezondheid achteruitging. Ik kon er niet meer met mijn gezin op uittrekken. Zelfs een wandelingetje in de buurt was al te veel. Het huis in twee uur op zaterdag schoonmaken, ging ook niet meer. Ik was al blij als ik kon stofzuigen. Mijn grote vriendenkring werd stilaan kleiner, omdat ik er niet meer voor hen kon zijn zoals voorheen.

In die periode begon ik mijn familiegeschiedenis weer op te pakken. Mijn dochter deed onderzoek naar haar vaders kant en kreeg in één avond klaar waar ik jaren over gedaan had. Ik maakte enkele generaties aan mijn kant klaar en stuurde de namen naar de tempel om het werk voor hen te laten verrichten. Ik had altijd zelf voor mijn overleden familieleden door de tempel willen gaan, maar mijn gezondheid en de afstand naar de tempel maakten dat onmogelijk.

Na het insturen van de namen begon ik te huilen. Ik had het gevoel dat ik mijn familieleden teleurgesteld had omdat ik er niet bij zou zijn op de bijzondere dag waarop de verordeningen voor hen verricht werden. Een week later keek ik op FamilySearch.org naar de voortgang van hun tempelwerk. Het was fantastisch wat ik zag. Het werk was niet alleen in volle gang, maar het werd ook nog eens door leden in de Accratempel (Ghana) gedaan! Ik was erg verrast dat leden aan de andere kant van de wereld het tempelwerk voor mijn kleine familie deden. Ik barstte weer in tranen uit bij de gedachte aan de offers van de mensen in Ghana die voor mijn familie naar de tempel gingen. Ik ben erg dankbaar voor de leden uit het tempeldistrict Accra die deden wat ik niet kon doen: de tempel bezoeken en mijn familie de zegening van tempelverordeningen bieden.