2016
Geestelijke krokodillen
July 2016


Tot we elkaar weerzien

Geestelijke krokodillen

‘Onzin’, zei ik. ‘Daar zitten geen krokodillen.’

Afbeelding
crocodile-eye

Afbeelding © iStock/Thinkstock

Ik heb altijd al eens naar Afrika willen gaan om er de dieren in het wild te zien. Op een dag deed die gelegenheid zich eindelijk voor. […]

We stopten bij een waterpoel om naar de dieren te kijken die er kwamen drinken. Het was een heel droog seizoen en er was niet veel water; het was eigenlijk niet meer dan een modderpoel. Als de olifanten in de zachte modder stapten, sijpelde het water in de daardoor ontstane kuilen, waaruit de andere dieren dan dronken.

Vooral de antilopen gedroegen zich erg nerveus. Ze naderden de modderpoel tot op enkele passen afstand, maar draaiden zich dan weer om en renden vreselijk geschrokken weg. Ik zag dat er geen leeuwen in de buurt waren en vroeg de gids waarom ze niet dronken. Zijn antwoord, en dit is de les, luidde: ‘Krokodillen.’

Ik was ervan overtuigd dat hij een grapje maakte en vroeg hem ernstig: ‘Wat is het probleem?’ Hij zei nogmaals: ‘Krokodillen.’

‘Onzin’, zei ik. ‘Daar zitten geen krokodillen.’ […]

Hij zag dat ik hem niet geloofde en besloot mij kennelijk een lesje te leren. We reden naar een hoger gelegen schuine plek boven de modderpoel vanwaar we omlaag konden kijken. ‘Daar’, zei hij. ‘Kijk zelf maar.’

Ik zag alleen maar modder, een beetje water en de gespannen dieren in de verte. Toen zag ik het opeens! Een grote krokodil had zich in de modder verscholen en wachtte op een argeloos dier dat dorstig genoeg was om uit de poel te drinken. […]

De gids behandelde mij vriendelijker dan ik verdiende. Toen ik zijn eerste antwoord betwistte, had hij kunnen zeggen: ‘Stapt u dan maar eens uit om zelf een kijkje te nemen!’

Ik kon zien dat er geen krokodillen zaten. Ik was zo zeker van mijn zaak dat ik er misschien wel heen was gelopen om te zien wat er aan de hand was. Die arrogante aanpak had me het leven kunnen kosten! Maar hij was geduldig genoeg om me iets te leren.

Jonge vrienden, ik hoop dat jullie je gidsen verstandiger te woord zullen staan dan ik. Het paste mij volstrekt niet te menen dat ik de wijsheid in pacht had, en zo’n houding past jullie evenmin. Ik ben er niet trots op. Ik schaam me ervoor en zou het jullie niet vertellen als ik niet dacht dat jullie er iets uit konden leren.

Zij die al wat meer levenservaring hebben opgedaan, zijn beter bekend met de gevaren van waterpoelen, en waarschuwen dat er krokodillen zijn. Niet alleen de grote, grijze reptielen die ons aan stukken kunnen rijten, maar ook geestelijke krokodillen die veel gevaarlijker zijn en nog bedrieglijker en minder zichtbaar dan die goed gecamoufleerde Afrikaanse reptielen.

Die geestelijke krokodillen kunnen onze ziel doden of verminken. Ze kunnen onze gemoedsrust en de gemoedsrust van wie ons liefhebben kapotmaken. Daartegen moeten we gewaarschuwd worden. En er zijn tegenwoordig bijna geen drenkplaatsen meer in dit aardse bestaan of ze wemelen ervan. […]

Gelukkig zijn er in het leven genoeg gidsen die zoiets kunnen voorkomen als we bereid zijn om zo nu en dan hun goede raad aan te nemen.