Nahihirapan akong pag-aralan ang mga banal na kasulatan. Bakit ba napakahalagang pag-aralan ang mga ito?

Kung may mga tanong ako, alam ko na makakabaling ako sa mga banal na kasulatan at matatagpuan ko roon ang mga sagot. Ito ang mga salita ng Panginoon, at ang Kanyang doktrina ay hindi nagbabago kailanman. Alam ko na anumang oposisyon ang kinakaharap ko, laging nariyan sa mga banal na kasulatan ang mga sagot sa akin. Sinasagot din nito ang mga tanong kung ano ang mga opisyal na patakaran ng Simbahan tungkol sa maraming paksa. Alam ko na kung babasahin kong mabuti ang mga banal na kasulatan, tutulungan ako nitong mapasaakin ang Espiritu Santo, na tumutulong sa akin na malaman ang tama sa mali.

Isang school year, nabigatan ako sa mga problema ko sa buhay. Sa isa sa mga araw na ito na puro problema, nagdasal ako at binasa ko ang Aklat ni Mormon sa loob nang 10 minuto. Habang nagbabasa ako, nadama ko na nag-alab ang puso ko. Nadama ko na may nagmamahal sa akin, sumigla ako, at sumaya sa kabila ng mga pagsubok. Nakadama ako ng matinding kapayapaan na di ko pa nadama kailanman. Dahil sa karanasang ito naunawaan ko na rin kung ano ang ibig sabihin ng Tagapagligtas nang sabihin Niyang, “Ang kapayapaan ay iniiwan ko sa inyo: ang aking kapayapaan ay ibinibigay ko sa inyo” (Juan 14:27). Nang sumunod na ilang linggo, naranasan ko ito nang maraming beses, at ito ang nagbunsod sa akin na sumulong sa kabila ng aking mga paghihirap.

Dati-rati, talagang wala akong patotoo sa Aklat ni Mormon, pero nang taimtim kong ipagdasal na patnubayan ako ng Espiritu Santo, napakaganda ng naging damdamin ko tungkol sa Aklat ni Mormon. Nagkaroon na ako ng hangaring malaman na ang aklat ay totoo, kaya sinimulan kong mapanalanging basahin at pag-aralan ito. Taludtod sa taludtod, tuntunin sa tuntunin, tumanggap ako ng personal na paghahayag na ang aklat ay totoo (tingnan sa 2 Nephi 28:30). Mahal ko ang Aklat ni Mormon. Pinahahalagahan ko ang mga turong natatanggap ko habang pinag-aaralan ko ito. Ang Aklat ni Mormon ay may kapangyarihang maaaring umakay sa atin para magpakabuti.

Sa pamamagitan ng kapangyarihan, halimbawa, at mga turo sa banal na kasulatan, naging sensitibo ako sa Banal na Espiritu. Ang mga banal na kasulatan ay may banal na kapangyarihan upang magabayan at maturuan tayo ng Diyos. Kaya tuwing madarama mo na ikaw ay nag-iisa o pinabayaan, basahin ang mga banal na kasulatan. Pagkatapos ay alalahanin na iningatan ito ng iyong Ama sa Langit lalo na para sa iyo para malaman mo na mahal ka Niya.

Sinimulan kong basahin ang Aklat ni Mormon sa unang pagkakataon noong Beehive na ako. Binasa ko ito mula simula hanggang wakas at akala ko’y iyon na ang katapusan. Pero maling-mali pala ako. Parang may kulang sa buhay ko. Kaya nagpasiya akong basahin itong muli, at sa pagkakataong ito ay mas inintindi ko ito. At nang gawin ko ito, ang buhay ko ay napuno ng liwanag na nanlabo na simula nang matapos ko ito. Mas naunawaan ko ito at talagang napamahal ito sa akin. Basahin ito sa tuwina, at makatitiyak ka ng buhay na puno ng kabutihan at liwanag.

Tinutulungan ako ng pag-aaral ng mga banal na kasulatan na ipamuhay ang ebanghelyo sa paaralan. Nagsisimula pa lang ako sa middle school, at maraming masasamang bagay at tukso. Kapag nahihirapan akong paglabanan ang tukso, sinisikap kong basahin ang mga kuwento sa banal na kasulatan para mahanap ang mga sagot sa mga problema ko. Nakakatulong itong iwaksi ang tukso at bumaling sa ebanghelyo.

Ito ang unang pagkakataon na sinubukan kong basahin ang Aklat ni Mormon. Ang mga paborito kong kabanata ay nasa 2 Nephi 25–33. Sa ngayon, lubos akong napalakas ng mga ito. Noon lang naging tumpak sa akin ang awitin sa Primary na “Bisa ng Banal na Kasulatan.” Saksi ako sa katotohanan ng Aklat ni Mormon at matindi kong ipinapayo sa inyo na pag-aralan ito araw-araw.