Ang Atong mga Panimalay, Ang Atong mga Pamilya
Mamatay na ba Ko?
Ang tagsulat nagpuyo sa Nevada, USA.
Wala ko kahibalo nganong ang akong anak nga lalaki kalit lang nga nahadlok sa paghunahuna sa kamatayon, apan ang kamatuoran sa ebanghelyo naglangkob sa pasalig nga iyang gikinahanglan.
Ang akong siyete anyos nga anak nga lalaki kusog kaayo mitindak ug walay gipadulngan. Ang kadena nakabos sa iyang bisikleta. Giadto nako aron tabangan siya sa iyang mga kalisdanan, gibali ang bisikleta aron akong makuha ang kadena. Sa akong pagtrabaho, miingon siya, “Pa? Kon mamatay ko, magkadugo ba ko?”
Murag nakalitan ko, mitan-aw ko niya. Naghilak siya.
“Unsa man? Dili!” Miingon ko. “Dili ka mamatay.” Milingkod ko sa daplin, ug siya mipasabak nako. Mihilak siya og maayo. Diin man kini gikan?
“Manggawas ba ang naa sa sulod nako?” nangutana siya.
Nagtan-aw ba kaha ni og hadlok hadlok nga salida ang akong anak o unsa ba? “Wala man!” Miingon ko. Giingnan nako siya nga dili siya mamatay.
“Dili, Pa. Ang tanan mamatay, dili ba?”
Miginhawa ko og lawom. Wala nako damha nga ingon niana ang akong pakig-istorya sa usa ka bata.
Sa dihang nahimo kong usa ka amahan, misaad ko sa akong kaugalingon nga dili gayud nako ihikaw ang kamatuoran sa akong mga anak, apan ang pagsulti ni bisan kinsa nila nga usa ka adlaw sila mamatay usa ka urom. Naningkamot ko nga malikayan ang pangutana. “Dili ka kinahanglan mabalaka bahin ana karon,” miingon ko. “Kinahanglan lang ka nga magmalipayon nga bata ug maglingaw lingaw ug ayaw kabalaka. Mabuhi ka sa taas nga panahon.”
“Dili ko gustong mamatay,” miingon siya.
“Unsa man ang akong buhaton?” Nangutana ko sa akong kaugalingon. Naghunahuna nga makasulti og sayop nga butang ug hangtud sa hangtud siya nga matrauma nagsige og balik sa akong ulo. “Unsay akong buhaton?” Mihalad ko og hilum nga pag-ampo alang sa panabang.
Misugod ko sa pagsulti niya mahitungod sa plano sa kaluwasan. Gisultihan nako siya nga kitang tanan mga bisita niining kalibutana. Gisultihan nako siya kon sa unsang paagi nga ang matag usa ka binuhat gihimo sa duha ka bahin: usa ka lawas ug usa ka espiritu. Gisultihan nako siya nga kon ang tawo mamatay—ug, oo, kitang tanan usa ka adlaw kinahanglan mamatay—ang ato rang pisikal nga lawas ang dili na molihok. Ang atong mga espiritu mahangturon ug dili gayud mamatay (tan-awa sa Alma 40:11).
Gisultihan nako siya nga si Jesukristo mao ang atong Manluluwas tungod kay Siya mihimo niini nga posible alang kanatong tanan nga magkauban, bisan kita usahay magkabulag og kadiyot. Gitudloan nako siya nga ang Manluluwas namatay alang kanato ug nabanhaw ug tungod kay Siya buhi, ang atong mga espiritu usa ka adlaw mobalik sa atong mga lawas, ug dili na gayud kita mag-atubang og kamatayon (tan-awa sa Alma 11:43–45).
Nangutana siya kon nakakita na ba ko og patay nga tawo. Giingnan nako siya nga nakapanamilit ko sa akong mga apohan sa ilang lubong. Giingnan nako siya nga bisan og ang ilang mga lawas namatay, ang ilang mga espiritu buhi pa gihapon, ug mabati nato usahay nga anaa ra sila sa duol.
Mikalma ang kahadlok sa akong anak, ug ang pagbakho nahimong tipikal nga pag-agik-ik. Ang ideya sa mga kaparyentihan nga mibisita bisan og dili namo sila makita nakapahiyom kaniya.
Nanglakaw mi og balik sa balay, gisulod ang giayo nga bisikleta sa garahe. Naghunahuna ko mahitungod sa unsay akong nasulti. Naghunahuna ko mahitungod sa akong tinguha sa pagsulti sa kamatuoran ngadto sa akong mga anak ug ang mga tubag nga akong gihatag sa akong anak nga lalaki.
Nianang higayuna, nabati nako nga mapasalamaton kaayo ko sa akong pagpamatuod sa ebanghelyo ni Jesukristo. Tungod kay nakahibalo nako daan nga ang plano sa kaluwasan tinuod, nakasulti ko sa akong anak nga lalaki nga masaligon ug matinuoron, ug naghatag kaniya og kusog sa pagbuntog sa iyang mga kahadlok.
Ang akong pagpangandam alang niining mga taknaa nagsugod sa wala pa matawo ang akong anak. Sa dihang nangandam pa ko nga magmisyon, aduna koy tumong nga makabaton og usa ka pagpamatuod sa matag aspeto sa ebanghelyo nga gikinahanglan ko nga magtudlo. Ang bahin nga nanglimbasug ko og maayo mao ang Pagkabanhaw sa patay.
Nagtuon ko, namalandong, ug nag-ampo. Nagpuasa ko ug nag-ampo alang sa pagpamatuod. Wala madugay, ang Espiritu Santo misaksi ngari nako nga ang Pagkabanhaw tinuod, nga tinuod gayud nga dunay kinabuhi human sa kamatayon, ug ang mga saad sa plano sa kaluwasan tinuod. (Tan-awa sa 1 Nephi 10:19.)
Kana nga pagpamatuod nahimong importante sa akong misyon, apan nahimo kining usa sa labing gibahandi nga mga gasa, sa dihang ang akong anak nagkinahanglang makakaplag og kalinaw.
Mapasalamaton kaayo ko nianang pagsaksi, ug ako mopamatuod nga ang plano sa kaluwasan tinuod. Mopamatuod ko sa kaimportante sa pagpalig-on sa atong mga pagpamatuod aron kon ang atong mga minahal mobati og kahadlok, makakaplag kita og kalinaw sa atong mga pagpamatuod ug pagsabut sa ebanghelyo ni Jesukristo.