Sa Dihang ang Plano Nahimong Tinuod
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Sa kalit ang plano sa kaluwasan nahimong mas labaw pa sa usa ka flow chart—nahimo kining tinubdan sa akong paglaum ug kahupayan.
ANG LITRATO GIHULAGWAY pinaagi ni Allan Davey
“Isulat ang inyong tanang mga talento, ug pagpili og usa nga inyong isulti namo,” giingnan ni Sister Jensen ang klase sa Laurel. Mapasigarbuhon akong mipasabut nga ang volleyball mao ang akong labing maayong talento ug nga ang among sunod nga dula—mao ang akong katapusan nga tuig sa volleyball—mao na unya ang labing maayo.
“Ang mga talento moabut sa daghang mga paagi. Ang uban espirituhanong mga gasa,” tudlo ni Sister Jensen. “Sa akong pagtuo ang Langitnong Amahan mipanalangin nako nga mohigugma sa tanan nga anaa sa akong palibut.”
Midan-ag diha kang Sister Jensen ang gugma bisan asa siya moadto ug mipakigbahin sa iyang pagpamatuod sa kada adlaw nga panag-istoryahanay. Ang iyang gugma tinuod, mabination, ug sama kang Kristo. Labaw pa siya sa lider sa Young Women ngari nako—ingon og siya sama sa ikaduhang inahan, usa ka igsoon, o labing suod nga higala panahon sa akong pagka-high school. Magkuyog mi sa mga konsyerto, magkuyog sa pag-shopping, ug maghimo mi og strawberry jam. Gidad-an ko niya og homemade pudding sa dihang giibtan ko sa akong wisdom teeth, ug ganahan siyang mobisita nako sa snow-cone shack diin ako nagtrabaho. Nagtrabaho siya sa akong eskwelahan, maong mitan-aw usab siya sa akong mga dula sa volleyball.
Paglabay sa pipila ka bulan, sa hapit na mahuman ang bakasyon sa summer, nahigmata ko mga alas 3:00 sa buntag tungod sa pagbagting sa telepono. Gitubag ni mama ug dayon misulod siya sa akong kwarto. “Ang mga Jensens nakasugat og aksidente sa sakyanan sa ilang pagpauli gikan sa ilang family reunion,” miingon siya. “Natulimbang ang sakyanan diha sa dalan ug si Sister Jensen namatay.”
Nahugno ang akong kasingkasing. “Dili kini tinuod,” sa akong hunahuna. Mi-text pa gani siya kaganihang sayo. Nganong nawala na siya karon?”
Nakugang ko, naglibog, ug naguol sa samang higayon. Paglabay sa pipila ka minuto, nakahilak ko, ug gigakos ko sa akong mama samtang naghilak ko. Lisud na nga makatulog, mao nga naghigda ko nga naghunahuna ug naghilak sa nahibilin sa kagabhion.
Sa umaabut nga mga semana, naguol kaayo ko nga wala sukad nako batia kaniadto. Ang volleyball dili na prayoridad, ug wala na ko ganahi sa pagsugod sa ting-eskwela. Ang tanan nga nindot kaayo kaniadto karon nalubong sa kasubo. “Hingpit nakong gibati ang pagbangutan,” gisulat nako sa akong journal usa ka gabii niana. “Dili ko makahunong sa paghilak ug kanunay kong kapoy.”
Sa gabii sa dili pa ang unang klase sa ting-eskwela, naghigda ko nga naghilak ug naghunahuna sa kamatayon ni Sister Jensen. Nasakit ko tungod sa kasubo, ug nakaamgo ko nga nagkinahanglan ko og tabang sa pagbuntog sa kasakit. Kinahanglan kong mag-ampo.
“Palihug tabangi ko nga makasabut ngano nga namatay siya ug unsaon nako nga makadawat niini,” nag-ampo ko.
Hilom akong nagluhod, naghunahuna kon motubag ba Siya. Paglabay sa pipila ka minuto, ang akong hunahuna nagsugod sa paghimo og koneksyon tali sa tanan nga nahitabo. Gibati og kainit ang akong kasingkasing ug ang akong hunahuna gibayaw. Nakaamgo ko nga kini nga mga hunahuna dili akoa; ang Espiritu nagtudlo nako.
Ang plano sa kaluwasan—ang flow chart nga gitudlo kanako sukad pa sa Primary—ang tinuod. Si Sister Jensen natawo, nakasinati siya og kalipay, milahutay siya sa mga pagsulay, iyang gipakigbahin ang iyang gugma, ug karon atua na sa kalibutan sa espiritu. Buhi pa gihapon ang iyang espiritu, ug ako makakita kaniya pag-usab. Nakaamgo ko nga kini nga plano, ang plano sa kalipay, gihimo aron sa pagtabang nato nga makabalik ngadto sa atong Langitnong Amahan, ngadto sa atong mga pamilya, ug sa atong mga higala. Nianang mga gutloa, gusto nako labaw sa bisan unsa nga magpuyo nga matarung aron makita nako siya pag-usab.
Niadtong unang pipila ka mga semana sa eskwelahan, akong gi-focus ang pagpaningkamot sa pagpalambo sa talento ni Sister Jensen sa paghigugma sa tanan. Samtang naningkamot ko sa paghigugma sa ubang mga tawo, ang kasakit nagsugod sa pagkawala ug mas mibati ko nga malipayon. Nakat-unan nako nga kita makapakita sa atong gugma alang sa uban sa daghang mga paagi—pinaagi sa pagpaminaw nila, pinaagi sa pagpahiyom nila, pinaagi sa pagbangka nila, o pinaagi sa pagkomplimento nila. Gagmay ra kining mga butanga nga gibuhat ni Sister Jensen alang nako, mao nga ang labing maayong paagi sa paghinumdom sa iyang handumanan mao ang pagsabwag sa iyang matang sa gugma.
Bisan og namatay na si Sister Jensen, bation nako kanunay ang iyang gugma. Samtang maningkamot ko matag adlaw sa pagpakita og gamay nga gugma alang sa ubang mga tawo, nagpuyo ko sa matang sa kinabuhi nga iyang gipuy-an—ug nagpaduol og usa ka lakang nga makakita kaniya pag-usab.