สวดอ้อนวอนขอสันติสุข

พ่อแม่ของดิฉันเข้าร่วมการประชุมหลังเลิกโบสถ์บ่อยครั้ง ดิฉันต้องดูแลน้องชายสามคนและช่วยพวกเขาจัดเตรียมอาหารกลางวัน—แม้บ่อยครั้งพวกเขาจะใจร้อนและหิวก็ตาม ปกติถ้าพวกเขาเริ่มทะเลาะกัน ดิฉันจะแก้ไขปัญหาเล็กน้อยได้อย่างรวดเร็ว แต่บางครั้งก็ยากจะสงบศึกทันทีที่พวกเขาเริ่มทะเลาะกันเพราะดิฉันรู้สึกหงุดหงิด

บ่ายวันหนึ่ง น้องชายของดิฉันไม่ลงรอยกันเลย ดิฉันพบว่าการพยายามสงบศึกของดิฉันรังแต่จะทำให้เรื่องเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมเพราะดิฉันโมโห ดิฉันจึงแค่จัดเตรียมอาหารกลางวันของตนเองและหยุดพูด ในที่สุด ดิฉันประกาศว่า “พี่จะสวดอ้อนวอน เงียบกันหน่อยได้ไหม” ทันทีที่พวกเขานั่งเงียบ ดิฉันก็ขอพรอาหาร ก่อนจบการสวดอ้อนวอน ดิฉันเพิ่มคำว่า “และโปรดช่วยให้พวกข้าพระองค์เป็นผู้สร้างสันติด้วยเถิด”

ตอนแรก ดูเหมือนพวกเขาไม่ได้ยินและเริ่มทะเลาะกันอีก ดิฉันรำคาญแต่รู้ว่าต้องรักและใจเย็นให้มากเพราะดิฉันเพิ่งจะสวดอ้อนวอนขอสันติสุข หนึ่งนาทีหลังจากนั้นดิฉันรู้สึกใจเย็นมาก ดิฉันกินอาหารโดยไม่พูดอะไรและในที่สุดน้องๆ ก็เลิกทะเลาะกัน ดิฉันทราบดีว่าสันติสุขที่ดิฉันรู้สึกเป็นคำตอบของการสวดอ้อนวอนที่เรียบง่าย ดิฉันสวดอ้อนวอนขอให้เป็นผู้สร้างสันติ และพระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้ดิฉันใจเย็นทั้งที่อยากจะตะโกนออกมาดังๆ ดิฉันทราบว่าพระองค์ประทานสันติสุขให้เราได้จริงๆ