ได้รับพร เพราะพี่สาวที่ซื่อสัตย์ของผม

พี่น้องสามคนในแปดคนของผมเข้าร่วมศาสนจักรในเอลซัลวาดอร์พร้อมกับผม เทลมาอายุ 14 ปีและเป็นพี่คนโตของผมเมื่อเรารับบัพติศมา เวลานั้นผมอายุ 8 ขวบและเป็นคนเล็กสุดของครอบครัว เธอจึงเป็นผู้นำของเรา

เรารู้จักศาสนจักรเพราะเพื่อนบ้านร้องเพลงที่เรารู้ภายหลังว่าเป็นเพลงสวด เพื่อนบ้านคนนั้นเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับสถานที่วิเศษสุดแห่งหนึ่งเรียกว่าปฐมวัย เด็กๆ ฝึกร้องเพลงที่นั่น ผู้สอนศาสนาติดต่อเรา และพวกเขาเริ่มมาเยี่ยมบ้านเพื่อสอนเรา

แต่คุณพ่อมีความรู้สึกต่อต้านศาสนจักรอย่างรุนแรงและในเรื่องที่ผู้สอนศาสนาสอนลูกๆ ของท่าน เพราะยังเด็กผมจึงไม่เข้าใจสิ่งที่เอ็ลเดอร์สองคนนั้นประสบเพื่อนำพระกิตติคุณเข้ามาในชีวิตผม คุณพ่อจะไล่พวกเขาถ้าท่านพบพวกเขาที่บ้านเรา และท่านจะปิดไฟทันทีถ้าเอ็ลเดอร์แวะมาตอนเย็น ขณะที่คุณพ่อพยายามขัดขวางไม่ให้ผู้สอนศาสนาสอนเราโดยไม่ไว้หน้าพวกเขา เทลมากลับตั้งใจเป็นสองเท่าว่าจะเรียนพระกิตติคุณและอ่านพระคัมภีร์มอรมอน เทลมากับเอ็ลเดอร์ไม่ยอมแพ้ และผมขอบคุณเพราะเหตุนี้

การไปโบสถ์เป็นปัญหาเพราะคุณพ่อพยายามขัดขวางโดยใช้สารพัดวิธี เช่น ขอให้เราทำงานบ้านก่อนจึงจะไปโบสถ์ได้

เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่งยากเป็นพิเศษ ท่านไม่ต้องการให้เราไป แต่เราไม่ยอมให้ท่านขัดขวาง ท่านเตะถังขยะทำให้ขยะในนั้นกระจายเกลื่อนพื้นที่เราเพิ่งทำความสะอาด เทมาเริ่มเก็บขยะอย่างเงียบๆ โดยไม่บ่น หลังจากทำความสะอาดพื้นอีกรอบ เธอถามว่าเราจะไปโบสถ์ได้ไหม เราทำงานบ้านทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่ท่านก็ยังไม่ต้องการอนุญาตให้เราไป ในที่สุดท่านถามห้วนๆ ว่า “ทำไมถึงดื้อรั้นจะไปโบสถ์นี้ให้ได้” เทลมาแสดงประจักษ์พยานอันเปี่ยมด้วยพลังถึงความจริงของพระกิตติคุณและข่าวสารเรื่องการฟื้นฟูพระกิตติคุณ เมื่อเธอพูดจบ คุณพ่อโบกมือและอนุญาตให้เราไป

คุณพ่อไม่เคยห้ามเราอีกเลยหลังจากคราวนั้นและในที่สุด ถึงแม้ท่านไม่ชอบ แต่ท่านก็ยอมให้เราเข้าร่วมศาสนจักร

ผมไม่มีปัญหาเรื่องไปโบสถ์วันอาทิตย์ แต่ผมไม่กระตือรือร้นกับการเข้าปฐมวัยเพราะสมัยนั้นจัดเช้าวันเสาร์ เมื่อผมอายุ 10 ขวบ วันเสาร์วันหนึ่งเทลมากลับบ้านและเล่าให้น้องคนอื่นๆ ฟังเรื่องการแข่งฟุตบอลนัดสำคัญระหว่างมัคนายกกับลูกเสือวัย 11 ขวบ เธอพูดว่าน่าเสียดายที่ผมพลาดการแข่งขันเพราะผมไม่เข้าชั้นเรียนปฐมวัย คงไม่ต้องบอกว่าวันเสาร์ต่อมาผมไปปฐมวัย (โดยคิดเรื่องฟุตบอลเป็นหลัก) และไม่พลาดอีกเลย

เมื่อเทลมาอายุ 16 ปี เธอได้รับเรียกเป็นประธานปฐมวัย อธิการของเราพยายามหาคนมาจัดการปัญหามากมายที่องค์การปฐมวัยกำลังประสบ วอร์ดครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ และหลายครอบครัวที่มีลูกเล็กไม่อยากเสียเงินนั่งรถประจำทางมาโบสถ์ทั้งวันเสาร์สำหรับปฐมวัยและวันอาทิตย์ เด็กหลายคนจึงไม่ได้เข้าปฐมวัย และไม่พบวิธีแก้ปัญหา อธิการได้รับการกระตุ้นเตือนให้เรียกเทลมาแต่เขาไม่สามารถทำได้เพราะเธออายุน้อยมาก การกระตุ้นเตือนมีมาตลอด และหลังจากได้รับอนุมัติจากประธานสเตค อธิการก็เรียกพี่สาวผม

นี่พิสูจน์ให้เห็นว่าการตัดสินใจนั้นได้รับการดลใจ และนั่นเป็นพรแก่เด็กจำนวนมาก—รวมทั้งตัวผม เทลมาขยายการเรียกของเธอโดยทำตามการดลใจ ใช้สามัญสำนึก และนำแนวคิดใหม่ๆ มาพัฒนาโปรแกรมการอบรมเพื่อนำพระกิตติคุณไปให้เด็กๆ เธอขอให้ที่ปรึกษาและครูจัดการประชุมปฐมวัยหลายแห่งใกล้บ้านของพวกเขา และเธอจัดอบรมครูเหล่านั้นอย่างต่อเนื่อง วิธีนี้ทำให้สมาชิกประหยัดเวลาและเงินและทำให้เด็กที่ไม่เคยเข้าร่วมปฐมวัยได้รับพรจากองค์การที่ยอดเยี่ยมนี้

ภาพ

Thelma and Rafael

ผมกับพี่ๆ ยังคงทำตามการนำของเทลมาเรื่อยมา เราจัดสังสรรค์ในครอบครัวและเข้าร่วมทุกการประชุมของศาสนจักร ไม่นานหลังจากผมได้รับแต่งตั้งเป็นมัคนายก เทลมาหันมามองผมระหว่างการสังสรรค์ในครอบครัวครั้งหนึ่งและยอมรับผมเป็นผู้ดำรงฐานะปุโรหิตในครอบครัว เหตุการณ์นั้นสอนบทเรียนที่มีค่าแก่ผมเกี่ยวกับการเคารพฐานะปุโรหิต

เธอทำให้เน่ใจด้วยว่าผมไม่ขาดการสนับสนุนที่เหมาะสมและไม่ขาดสิ่งจูงใจให้เข้าร่วมประชุมฐานะปุโรหิตหรือทำความรับผิดชอบของผมให้เกิดสัมฤทธิผล ตัวอย่างเช่น เทลมาใช้ทุกวิธีทั้งเสียงและแรงดึงผมขึ้นจากเตียงตอนเช้าวันอาทิตย์เพื่อผมจะได้ไปเข้าร่วมการประชุมฐานะปุโรหิต เธอสอนให้ผมเฝ้ารอการเลื่อนชั้นในฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนด้วย

ที่สหกิจกรรมและเซมินารีผมไม่รังเกียจที่คนรู้ว่าผมเป็น “น้องชายของเทลมา” เพื่อนบางคนของผมได้รับการสนับสนุนจากพ่อแม่ของพวกเขาในศาสนจักร แต่ผมได้จากอธิการ ผู้นำเยาวชนชาย และเทลมา

เทลมายังคงเป็นแบบอย่างสำหรับผมขณะที่เธอทำการเรียกหลายอย่างจนเธอไปเป็นผู้สอนศาสนา เธอรับใช้อย่างสมเกียรติในคณะเผยแผ่กัวเตมาลา เกตซัลเตนังโก และผลจากการทำงานของเธอนับรวมถึงบัพติศมาของคุณแม่หลังจากเทลมากลับบ้านได้สองวันด้วย ปีติของเราเต็มเปี่ยมเมื่อผมประกอบศาสนพิธีศักดิ์สิทธิ์นี้ ตอนนั้นผมเป็นปุโรหิต ผมทำตามแบบอย่างของเทลมาโดยเริ่มเตรียมรับใช้งานเผยแผ่อย่างจริงจัง

หลังจบงานเผยแผ่ เทลมาย้ายไปสหรัฐเพื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัยบริคัม ยังก์ ทั้งที่สภาพเศรษฐกิจของเราฝืดเคือง เธอยังคงเป็นอิทธิพลแรงกล้าต่อผมแม้เราจะอยู่ไกลกัน

หลังกลับจากรับใช้ในคณะเผยแผ่กัวเตมาลา กัวเตมาลาซิตี ผมเดินทางไปโพรโว ยูทาห์เพื่อเรียนบีวาย- ยูเช่นกัน ผมซาบซึ้งใจกับความมีน้ำใจและการสนับสนุนช่วยเหลือของหลายคนที่นั่น แต่เงินก็ยังขาดมือเหมือนเดิม

ไม่นานหลังจากมาถึงโพรโว เทลมากับผมตรวจสอบสถานะการเงินของเรา เราทั้งคู่สรุปได้ว่าทั้งที่ผมทำงานนอกเวลา เราก็ยังมีเงินไม่พอจ่ายค่าเช่าของผมและของเธอตลอดปีการศึกษา เทลมาไม่สงสัยว่าเราจะผ่านการทดลองนี้ไปได้ เธอวางใจว่าพระเจ้าจะทรงเตรียมทาง ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ต่อมา เทลมาได้รับจดหมายจากคณะภาษาสเปนของบีวายยู เมื่อเปิดจดหมาย เธอหันมามองผมและร้องอุทานว่า “นี่ไง! เรามีวิธีจ่ายค่าเช่าแล้ว!” จดหมายแจ้งเธอว่าทางคณะรับเธอเป็นผู้ช่วยครู ซึ่งจะเพิ่มรายได้ของเธอ

ขณะที่เวลาผ่านไป เทลมายังคงเป็นบ่อเกิดของแรงบันดาลใจ เธอจัดการกับความยากลำบากได้ดีกว่าทุกคนที่ผมรู้จัก เธอดูแลลูกชายที่ยอดเยี่ยมของเธอซึ่งเป็นดาวน์- ซินโดรม คุณแม่วัยชราของเรา และสามีที่มีปัญหาสุขภาพร้ายแรง เท่านี้ยังไม่พอ เธอเองก็มีปัญหาสุขภาพเช่นกัน

ไม่กี่ปีก่อน เทลมารับการผ่าตัดสมองเพื่อลดแรงดันจากถุงน้ำในสมอง เพราะคนที่เธอรักต้องการเธอ โอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนจึงเป็นเรื่องน่ากลัว เธอสวดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือและการดลใจ และไปพระวิหาร ตลอดเวลาที่ผ่านมาศรัทธาของเธอไม่สั่นคลอน แต่เธอมีข้อกังวลกับการมอบชีวิตไว้ในมือแพทย์ผู้จะทำการผ่าตัดที่ละเอียดอ่อน เทลมาพูดคุยกับเพื่อนรักคนหนึ่งระหว่างนี้และบอกข้อกังวลเรื่องการผ่าตัดกับเพื่อน เพื่อนของเทลมาขอชื่อแพทย์และพอทราบชื่อ เพื่อนบอกว่าแพทย์คนนั้นเป็นสมาชิกของวอร์ดเธอ เธอบอกเทลมาว่าเขาเป็นสมาชิกที่ซื่อสัตย์ของศาสนจักรและเป็นผู้ดำรงฐานะปุโรหิตที่มีค่าควร เขาเปิดเพลงสวดของศาสนจักรบ่อยๆ ขณะที่เขาทำการผ่าตัด แม้จะเป็นข้อมูลธรรมดา แต่เป็นคำตอบการสวดอ้อนวอนที่ทำให้เทลมาสบายใจ ชีวิตและประสบการณ์ทางวิญญาณของเทลมาเป็นแหล่งพลังและประจักษ์พยานในชีวิตผมเสมอ

ผมนึกถึงเด็กหนุ่มที่อาจกำลังได้รับการเลี้ยงดูคล้ายกับผม ผมนึกถึงคนที่ไม่มีผู้ชายเป็นต้นแบบในบ้าน ผู้หาแหล่งพักพิงได้ที่ศาสนจักรเท่านั้น และผู้เติบโตในประเทศที่วุ่นวาย ผมขอบอกพวกเขาว่า อย่ายอมแพ้ จงอยู่ใกล้ชิดพระเจ้าและผู้รับใช้ของพระองค์ ผมสำนึกคุณที่พระเจ้าทรงให้การสนับสนุที่ผมต้องการเพื่อกระตุ้นให้ผมบรรลุเป้าหมายของผมและกลายเป็นคนแบบที่ผมเป็นทุกวันนี้