คำสวดอ้อนวอนให้คุณพ่อในวันเกิด
ภาพประกอบโดยเมลิสซา แมนวิลล์
คุณพ่อของผมไม่เคยนับถือศาสนาใด และครอบครัวของคุณแม่ผมแข็งขันน้อยสมัยคุณแม่ยังเด็ก แต่วันหนึ่งคุณแม่รู้สึกเหมือนท่านขาดบางอย่าง ท่านจึงตัดสินใจกลับไปโบสถ์ที่ท่านเติบโตมา โบสถ์นั้นคือศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย ผมกับน้องสาวไปกับท่าน แต่คุณพ่อไม่ชอบให้เราไปโบสถ์ และนั่นทดสอบความสัมพันธ์ของพ่อแม่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ผมรับบัพติศมาเมื่ออายุแปดขวบ และเรียนรู้ว่าครอบครัวสามารถอยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์ ทุกปีในวันเกิดของผม ผมเป่าเทียนอวยพรในใจขอให้คุณพ่อรับบัพติศมา ผมสวดอ้อนวอนขอให้ใจคุณพ่ออ่อนลง หลายปีหลังจากนั้น ในที่สุดผู้สอนศาสนาก็สามารถมารับประทานอาหารเย็นกับเราได้ แต่ไม่เคยพูดถึงพระกิตติคุณ
จากนั้นฤดูร้อนปีหนึ่งคุณพ่อมาค่ายเยาวชนชายกับผม แม้ไม่ได้เป็นสมาชิกแต่คุณพ่อได้รับหน้าที่ดูแลเรื่องไฟร์ไซด์! ผมหวั่นใจมาก แต่ทุกคนช่วยโดยเข้าร่วมไฟร์ไซด์ จากนั้นเพื่อนของผมแสดงประจักษ์พยานเรื่องการสวดอ้อนวอน เขาบอกว่าคุณพ่อผมช่วยน้องชายของเขาและเป็นคำตอบการสวดอ้อนวอนของเขา เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณพ่อร้องไห้ ท่านรู้สึกถึงพระวิญญาณ
หลังจากค่ายคราวนั้น คุณพ่อต้องการเรียนรู้พระกิตติคุณมากขึ้นด้วยความกระตือรือร้นใหม่ และเช้าวันหนึ่งท่านประกาศว่าท่านต้องการรับบัพติศมา เราไม่อยากจะเชื่อ!
บัพติศมาของคุณพ่อเป็นวันดีที่สุดวันหนึ่งของชีวิตผม ห้องนมัสการเนืองแน่นไปด้วยคนที่มาให้กำลังใจคุณพ่อ และผมฝึกคำสวดอ้อนวอนบัพติศมาหลายร้อยครั้งเพราะผมตื่นเต้นมาก ผมสามารถให้บัพติศมาคุณพ่อ และไม่สามารถอธิบายความรู้สึกตื้นตันได้ขณะที่ผมโอบกอดคุณพ่อในอ่างบัพติศมา
ปีต่อมาผมกับครอบครัวได้รับการผนึกในพระวิหาร หลังจากผนึก เรายืนเป็นวงกลม—เหมือนครอบครัวนิรันดร์—สวมกอดกันขณะน้ำตาแห่งปีติไหลอาบแก้มพวกเรา
จากประสบการณ์นี้ผมเรียนรู้ว่าทุกสิ่งเป็นไปได้ อย่ายอมแพ้ ผมจะพยายามสุดความสามารถเพื่อให้มีค่าควรรับการผนึกในพระวิหารกับครอบครัวในอนาคตของผม