3 ka Kamatuoran mahitungod ni Jesukristo Nga Mga Talagsaon sa Atong Simbahan

Samtang nagpasabot sa Iyang tahas isip ang Bugtong Anak, si Jesus miingon, “Ako ug ang akong Amahan usa” (Juan 10:30). Apan ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nahibalo nga ang Amahan ug ang Anak “usa” sa katuyoan, dili sa pagkatawo. Si Elder James E. Talmage (1862–1933) sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles misulat: “Diha sa orihinal nga Griyego ang ‘usa’ nagpakita og pulong nga dili panlalaki ug dili pambabaye [neuter gender], ug busa nagpasabot og pagkausa sa mga hiyas, gahom, o katuyoan, ug dili pagkahiusa sa personalidad nga unta magkinahanglan sa panlalaki nga porma.”¹

Sa wala pa ang pagbato, nakita ni Esteban “ang Anak sa tawo nga nagatindog sa tuo sa Dios” (Mga Buhat 7:56). Ang Propeta nga si Joseph Smith “nakakita og duha ka Personahe” diha sa usa ka panan-awon (Joseph Smith––Kasaysayan 1:17). Ang Manluluwas Mismo kanunay nga miampo ngadto sa Iyang Amahan.

Kita sa gihapon nagsimba sa Amahan isip atong Dios ug nagtahod sa Anak isip ang pangulo sa Simbahan. Apan kita nagsupak sa kasagarang tinuohan sa Kristiyanismo nga “trinity diha sa panaghiusa,” usa ka tinuohan nga nahusay pinaagi sa pauyon-uyon didto sa Konseho sa Nicaea hapit 300 ka tuig human sa Pagkabanhaw ni Kristo.²

Tungod sa Pagkapukan ni Adan ug ni Eva, kita nabulag gikan sa presensiya sa Dios (tan-awa sa Alma 42:7). Hinoon, ang Pag-ula sa atong Manluluwas nagsumpay sa kal-ang nga nahimo pinaagi sa kalapasan ni Adan ug nagbalik kanato ngadto sa presensiya sa Dios aron pagahukman sumala sa atong mga buhat (tan-awa sa 2 Nephi 2:5–10; Helaman 14:15–17). Kita mapasaylo usab ug malimpyohan gikan sa lama sa atong kaugalingon nga mga sala kon atong “dihogan sa inula nga dugo ni Kristo” (Mosiah 4:2). Si Kristo miawhag, “Kamo kinahanglan gayod mag-ampo sa kanunay ngadto sa Amahan sa akong ngalan” (3 Nephi 18:19), nagpasabot nga kita mag-ampo ngadto sa atong Langitnong Amahan pinaagi sa gahom sa Manluluwas.

Diha sa Simbahan, kita naghimo og mga pakigsaad––mga panag-uyon diin kita nagsaad sa pagsunod sa mga sugo ug ang Langitnong Amahan nagsaad sa pagpanalangin kanato agi og balos. Ang hingpit nga ehemplo ni Kristo nagpakita kanato kon unsaon sa pagtahod niini nga mga pakigsaad ug mas mapaduol ngadto sa Dios. Sa atong pakigsaad sa bunyag, sama pananglitan, kita nagsaad “sa kanunay mohinumdom kaniya ug maghupot sa iyang mga sugo …, nga [kita] unta sa kanunay makabaton sa iyang Espiritu uban [kanato]” (Doktrina ug mga Pakigsaad 20:77).

Si Jesus miingon, “Ako mao ang dalan, ang kamatuoran, ug ang kinabuhi: walay bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, gawas kon pinaagi kanako” (Juan 14:6). Ang iyang mga sugo ug panig-ingnan nagpakita kanato kon kinsa ang gusto sa Dios nga kita mamahimo. Ang tahas ni Kristo isip ang Manlalaban wala magpahuyang sa atong pakigsuod ngadto sa Langitnong Amahan. Hinoon, ang atong Manlalaban nagpakita kanato kon unsaon pagbaton og usa ka mas lig-on nga pakigsuod ngadto sa Amahan (tan-awa sa Doktrina ug mga Pakigsaad 45:3–5).

Daghang mga Kristiyanos ang naghupot sa krus isip ang labing dako nga simbolo sa walay kamatayon nga gugma ni Kristo. Kini dili ingon ka sagad taliwala sa mga Kristiyanos nga mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, hinoon, tungod kay ang “atong gihatagan og gibug-aton [mao] ang hingpit nga milagro sa misyon ni Kristo.”³ Ang Iyang Pag-ula “naglakip sa Iyang pag-antos didto sa Tanaman sa Getsemani ug sa Iyang pag-antos ug kamatayon diha sa krus, ug natapos kini uban sa Iyang Pagkabanhaw.”⁴

Kining tulo ka panghitabo naghimo sa kinatibuk-an nga maulaong sakripisyo sa atong Manunubos. Diha sa Tanaman sa Getsemani, Siya miantos sa “mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal” (Alma 7:11) sa pagtuman sa panagna ni Isaias nga Siya “ginasamaran tungod sa atong kalapasan” ug “napangos tungod sa atong mga kasal-anan” (Isaias 53:5).

Dili nato kalimtan ang kasakit sa pisikal nga kamatayon diha sa krus. Hinoon, ato usab ilhon nga ang pagpaagas sa dugo “alang sa kapasayloan sa mga sala” (Mateo 26:28) ug “gilamoy ang kamatayon hangtod sa walay kataposan” (Isaias 25:8) pinaagi sa Pagkabanhaw milabaw sa wala magdugay nga kapildihan sa kamatayon diha sa mga kamot sa mga makasasala.

Isip mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, wala kita maggamit niini nga mga kalainan sa pagtan-aw nga ubos ang ubang mga pagtuo; kita nagrespeto sa ilang mga tinuohan, ingon lamang nga kita naglaom nga sila morespeto sa ato. Kita makatan-aw sa atong lain-lain nga mga tinuohan uban ang pasalamat alang sa dugang nga “labing yano ug bililhon” (1 Nephi 13:34–35) nga mga kamatuoran nga kita aduna salamat ngadto sa gipahiuli nga ebanghelyo, sa Basahon ni Mormon, ug sa mga pulong sa Ginoo Mismo pinaagi sa Iyang mga propeta ug apostoles.

Kon adunay usa ka butang nga ang atong mga tinuohan isip Santos sa Ulahing mga Adlaw sa kataposan nagtudlo kanato, kini mao nga si Jesukristo nakaila kanato sa personal. Nga Siya nahigugma kanato sa tinagsa-tagsa. Kita nahibalo nga “Siya mao ang kahayag, ang kinabuhi, ug ang paglaom sa kalibotan. Ang Iyang dalan mao ang agianan nga naggiya ngadto sa kalipay dinhi niini nga kinabuhi ug sa kinabuhing dayon sa kalibotan nga umaabot.” Sa panahon sa Pasko––ug sa tibuok tuig––kita sa tinuoray makasulti, uban sa atong mga propeta sa moderno nga panahon, “Salamat ngadto sa Dios sa dili katupngan nga gasa sa Iyang balaan nga Anak.”⁵