Χριστιανική αγάπη

• Πώς θα ορίζατε την χριστιανική αγάπη;

Η ζωή του Σωτήρος αντικατοπτρίζει την αγνή αγάπη Του για όλους τους ανθρώπους. Έδωσε ακόμη και τη ζωή Του για εμάς. Η χριστιανική αγάπη είναι αυτή η αγνή αγάπη, την οποίαν έχει ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός. Μας έχει προστάξει να αγαπούμε αλλήλους όπως μας αγαπά Εκείνος. Οι γραφές μάς λέγουν ότι η χριστιανική αγάπη προέρχεται από την αγνή καρδιά (βλέπε  Προς Τιμόθεον Α΄ 1:5). Έχουμε αγνή αγάπη από την καρδιά, όταν δείχνουμε γνήσιο ενδιαφέρον και συμπόνια για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

Ο προφήτης Μόρμον μας λέγει: «Επομένως, προσκολληθείτε στη χριστιανική αγάπη που είναι το σημαντικότερο πάντων, γιατί τα πάντα οπωσδήποτε θα αποτύχουν—όμως η χριστιανική αγάπη είναι η αγνή αγάπη του Χριστού, και διαρκεί για πάντα» (Μορόνι 7:46–47, βλέπε, επίσης,  Προς Κορινθίους Α΄ 13,  Νεφί Β΄ 26:30, Μορόνι 7:44–45, 48).

Ο Σωτήρας μάς έδωσε να ακολουθούμε το παράδειγμα της ζωής Του. Ήταν ο Υιός του Θεού. Είχε τέλεια αγάπη και μας έδειξε πώς να αγαπούμε. Με το παράδειγμά Του, μας έδειξε ότι οι πνευματικές και υλικές ανάγκες των συνανθρώπων μας είναι τόσο σημαντικές όσο και οι δικές μας. Προτού δώσει τη ζωή Του για εμάς, είπε:

«Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα.

»Μεγαλύτερη από τούτη την αγάπη δεν έχει κανένας, το να βάλει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του» (Κατά Ιωάννην 15:12–13).

Μιλώντας προς τον Κύριο, ο Μορόνι είπε:

«Θυμάμαι ότι είπες ότι αγάπησες τον κόσμο, μέχρι που έδωσες τη ζωή σου για τον κόσμο.

»…Και τώρα ξέρω ότι αυτή η αγάπη που είχες για τα τέκνα των ανθρώπων είναι χριστιανική αγάπη. Επομένως, αν δεν έχουν οι άνθρωποι χριστιανική αγάπη δεν μπορούν να κληρονομήσουν αυτόν τον τόπο που έχεις ετοιμάσει στους τόπους διαμονής του Πατέρα σου» (Εθέρ 12:33–34).

Ενδεχομένως να μην είναι απαραίτητο να δώσουμε τη ζωή μας, όπως έκανε ο Σωτήρας. Όμως μπορούμε να έχουμε χριστιανική αγάπη, εάν Τον κάνουμε κέντρο της ζωής μας και ακολουθούμε το παράδειγμα και τις διδασκαλίες Του. Σαν τον Σωτήρα, μπορούμε κι εμείς να ευλογήσουμε τη ζωή των αδελφών μας εδώ επί της γης.

• Γιατί είναι η χριστιανική αγάπη η μεγαλύτερη όλων των αρετών;

Ο Σωτήρας μάς έδωσε πολλές διδασκαλίες εν είδει ιστοριών ή παραβολών. Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη μάς διδάσκει ότι θα πρέπει να δίδουμε σε όσους έχουν ανάγκη, ασχέτως εάν είναι φίλοι μας ή όχι (βλέπε Κατά Λουκάν 10:30–37, βλέπε, επίσης, James E. Talmage, Jesus the Christ, 3η έκδοση [1916], 430–32). Στην παραβολή, ο Σωτήρας είπε ένας άνδρας ταξίδευε σε μία άλλη πόλη. Καθ’ οδόν του επετέθησαν ληστές. Του έκλεψαν τα ρούχα και τα χρήματά του και τον κτύπησαν, αφήνοντάς τον ημιθανή. Ένας ιερέας έφθασε, τον είδε και τον προσπέρασε. Κατόπιν ένας βοηθός στον ναό πέρασε, τον κοίταξε και προχώρησε. Εντούτοις, ένας Σαμαρείτης, τον οποίον περιφρονούσαν οι Ιουδαίοι, έφθασε, και όταν είδε τον άνδρα, ένοιωσε συμπόνια (βλέπε την απεικόνιση σε αυτό το κεφάλαιο). Αφού γονάτισε δίπλα του, ο καλός Σαμαρείτης έδεσε τις πληγές του και τον πήρε με το κτήνος του σε ένα πανδοχείο. Πλήρωσε τον πανδοχέα, για να φροντίσει τον άνδρα μέχρι να συνέλθει.

Ο Ιησούς δίδαξε ότι θα πρέπει να δίδουμε τροφή στους πεινασμένους, στέγη σε όσους δεν έχουν, και ρούχα στους πτωχούς. Όταν επισκεπτόμαστε τους ασθενείς και όσους είναι στη φυλακή, είναι σαν να τα κάναμε αυτά για Εκείνον. Υπόσχεται ότι καθώς κάνουμε αυτά τα πράγματα, θα κληρονομήσουμε τη βασιλεία Του. (Βλέπε Κατά Ματθαίον 25:34–46.)

Δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να αποφασίσουμε εάν κάποιος αξίζει πραγματικώς τη βοήθειά μας ή όχι (βλέπε Μωσία 4:16–24). Εάν έχουμε φροντίσει για τις ανάγκες της οικογενείας μας πρώτα, τότε θα πρέπει να βοηθήσουμε όλους όσοι χρειάζονται βοήθεια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είμαστε σαν τον Πατέρα μας στους Ουρανούς, ο οποίος κάνει να πέφτει η βροχή στους δίκαιους και τους αδίκους ομοίως (βλέπε Κατά Ματθαίον 5:44–45).

Ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον μας υπενθύμισε ότι υπάρχουν εκείνοι που χρειάζονται περισσότερα από υλικά αγαθά:

«Ας κάνουμε στον εαυτόν μας τις ερωτήσεις: ‘Έκανα κάτι καλό στον κόσμο σήμερα; Βοήθησα κάποιον σε ανάγκη;’ [Hymns, αρ. 223]. Η συνταγή της επιτυχίας! Τι συνταγή ικανοποιήσεως, εσώτερης γαλήνης—να έχουμε εμπνεύσει ευγνωμοσύνη σε κάποιον άλλον άνθρωπο.

»Οι ευκαιρίες μας να δώσουμε από τον εαυτό μας είναι πράγματι απεριόριστες, αλλά είναι ομοίως φθαρτές. Υπάρχουν καρδιές να χαροποιήσουμε. Υπάρχουν καλοσυνάτα λόγια να πούμε. Υπάρχουν δώρα να δώσουμε. Υπάρχουν πράξεις που πρέπει να γίνουν. Υπάρχουν ψυχές που πρέπει να σωθούν» (στο Conference Report, Οκτ. 2001, 72 ή Ensign, Νοέμβρ. 2001, 60).

• Στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, πώς θα περιγράφατε όσους προσπέρασαν τον πληγωμένο άνδρα; Πώς θα περιγράφατε τον Σαμαρείτη; Με ποιους τρόπους μπορούμε να εφαρμόσουμε το μήνυμα αυτής της παραβολής στη ζωή μας;

• Πώς μπορούμε να αγαπούμε τους ανθρώπους παρά τις αμαρτίες και τα ελαττώματά τους;

Ακόμη κι όταν δίδουμε στους έχοντας ανάγκη, εάν δεν αισθανόμαστε συμπόνια για αυτούς, δεν έχουμε χριστιανική αγάπη (βλέπε  Ιωάννου Α΄ 3:16–17). Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε ότι όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, είμαστε γεμάτοι καλά συναισθήματα για όλους τους ανθρώπους. Είμαστε υπομονετικοί και καλοσυνάτοι. Δεν είμαστε επηρμένοι, ούτε υπερήφανοι ούτε ιδιοτελείς ούτε αγενείς. Όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, δεν θυμόμαστε ούτε αγαλλιούμε στο κακό που έχουν κάνει οι άλλοι. Ούτε κάνουμε καλά πράγματα απλώς επειδή είναι προς όφελός μας. Αντιθέτως, μοιραζόμαστε τη χαρά με όσους ζουν με την αλήθεια. Όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, είμαστε αφοσιωμένοι, πιστεύουμε τα καλύτερα για τους άλλους, και είμαστε καλοσυνάτοι με αυτούς. Οι γραφές διδάσκουν ότι «η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ». (Βλέπε  Προς Κορινθίους Α΄ 13:4–8.)

Ο Σωτήρας ήταν το παράδειγμά μας για το πώς να αισθανόμαστε έναντι των άλλων και να τους συμπεριφερόμαστε. Περιφρονούσε την ανομία, αλλά αγαπούσε τους αμαρτωλούς παρά τις αμαρτίες τους. Είχε συμπόνια για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους πτωχούς και τους έχοντας ανάγκη. Είχε τόσο μεγάλη αγάπη που μπορούσε να ικετεύσει τον Επουράνιο Πατέρα μας να συγχωρήσει τους στρατιώτες, οι οποίοι του έβαλαν τα καρφιά στα χέρια και τα πόδια Του (βλέπε Κατά Λουκάν 23:34). Μας δίδαξε ότι εάν δεν συγχωρούμε τους άλλους, ο Πατέρας μας στους Ουρανούς δεν θα μας συγχωρήσει (βλέπε Κατά Ματθαίον 18:33–35). Είπε: «Εγώ, όμως, σας λέω: Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν… Διότι, αν αγαπήσετε αυτούς που σας αγαπούν, ποιον μισθό έχετε;» (Κατά Ματθαίον 5:44, 46). Πρέπει να μάθουμε να αισθανόμαστε έναντι των άλλων όπως ο Ιησούς.

• Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερη χριστιανική αγάπη;

Ένας τρόπος με τον οποίον μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερη χριστιανική αγάπη είναι μελετώντας τη ζωή του Ιησού Χριστού και τηρώντας τις εντολές Του. Μπορούμε να μελετήσουμε τι έκανε σε ορισμένες περιπτώσεις και να κάνουμε το ίδιο, όταν είμαστε στην ίδια περίπτωση.

Δεύτερον, όταν έχουμε αισθήματα αντίθετα προς τη χριστιανική αγάπη, μπορούμε να προσευχηθούμε να αποκτήσουμε μεγαλύτερη χριστιανική αγάπη. Ο Μόρμον μας προτρέπει: «Να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί του Υιού του, Ιησού Χριστού» (Μορόνι 7:48).

Τρίτον, μπορούμε να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτόν μας, το οποίο σημαίνει ότι κατανοούμε την πραγματική μας αξία ως τέκνα του Επουράνιου Πατρός μας. Ο Σωτήρας δίδαξε ότι πρέπει να αγαπούμε τους άλλους όπως αγαπούμε τον εαυτόν μας (βλέπε Κατά Ματθαίον 22:39). Προκειμένου να αγαπούμε τον εαυτόν μας, πρέπει να σεβόμεθα και να εμπιστευόμαστε τον εαυτόν μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε υπάκουοι στις αρχές του ευαγγελίου. Πρέπει να μετανοούμε για οιονδήποτε ανόμημα. Πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτόν μας, όταν έχουμε μετανοήσει. Θα φθάσουμε στο σημείο να αγαπούμε τον εαυτόν μας καλύτερα, όταν μπορέσουμε να αισθανθούμε τη βαθεία, παρηγορητική διαβεβαίωση ότι ο Σωτήρας μάς αγαπά πραγματικώς.

Τέταρτον, μπορούμε να αποφεύγουμε να σκεπτόμαστε ότι είμαστε καλύτεροι από άλλους ανθρώπους. Μπορούμε να έχουμε υπομονή με τα ελαττώματά τους. Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Όσο πιο κοντά πηγαίνουμε στον επουράνιο Πατέρα μας, τόσο περισσότερο έχουμε συμπόνια για τους αμαρτωλούς. Αισθανόμαστε ότι θέλουμε να τους πάρουμε επί των ώμων μας και να ρίξουμε τις αμαρτίες τους πίσω από την πλάτη μας» (Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ [2007], 428–29).

Στο Βιβλίο του Μόρμον διαβάζουμε για τον Ενώς, έναν νέο άνδρα, ο οποίος ήθελε να μάθει ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρηθεί. Μας λέγει:

«Η ψυχή μου πεινούσε. Γονάτισα λοιπόν εμπρός στον Πλάστη μου και αναφώνησα προς αυτόν με θερμότατη προσευχή και ικεσία για την ψυχή μου. Και κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας αναφωνούσα προς αυτόν. Μάλιστα, και όταν ήλθε η νύχτα, ακόμη ύψωνα τη φωνή μου προς τα ύψη ώστε έφτασε στους ουρανούς.

»Και ήλθε μια φωνή προς εμένα, λέγοντας: Ενώς, οι αμαρτίες σου σού συγχωρούνται, και θα είσαι ευλογημένος» (Ενώς 1:4–5).

Ο Κύριος εξήγησε στον Ενώς ότι χάριν της πίστεώς του στον Χριστό οι αμαρτίες του είχαν συγχωρηθεί. Όταν ο Ενώς άκουσε αυτά τα λόγια, δεν ανησυχούσε πλέον για τον εαυτόν του. Ήξερε ότι ο Κύριος τον αγαπούσε και θα τον ευλογούσε. Αντιθέτως άρχισε να ενδιαφέρεται για την ευημερία των φίλων και των συγγενών του, τους Νεφίτες. Προσέφερε όλη την ψυχή του στον Θεό για αυτούς. Ο Κύριος απήντησε και είπε ότι εκείνοι θα ευλογούντο σύμφωνα με την πίστη τους στην τήρηση των εντολών που τους είχαν ήδη δοθεί. Η αγάπη του Ενώς αυξήθηκε ακόμη σε μεγαλύτερο βαθμό ύστερα από αυτά τα λόγια και προσευχήθηκε, αγωνιζόμενος για τους Λαμανίτες, οι οποίοι ήταν εχθροί των Νεφιτών. Ο Κύριος ικανοποίησε τις επιθυμίες του και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να σώσει τις ψυχές των Νεφιτών και των Λαμανιτών. (Βλέπε Ενώς 1:6–26.)

Ο Ενώς ήταν τόσο ευγνώμων για την αγάπη και τη συγχώρηση του Κυρίου που πέρασε με προθυμία το υπόλοιπο της ζωής του βοηθώντας άλλους να λάβουν την ίδια δωρεά. Ο Ενώς είχε αποκτήσει πραγματικώς τη χριστιανική αγάπη. Κι εμείς μπορούμε να το κάνουμε. Στην πραγματικότητα, πρέπει να το κάνουμε, προκειμένου να κληρονομήσουμε το μέρος που έχει προετοιμασθεί για εμάς στη βασιλεία του Πατρός μας.

• Προς Κολοσσαείς 3:12–14 (η χριστιανική αγάπη είναι ο σύνδεσμος της τελειότητος)

• Άλμα 34:28–29 (οι προσευχές μας είναι μάταιες, εάν δεν ενεργούμε με χριστιανική αγάπη)

•  Προς Κορινθίους Α΄ 12:29–13:3 (ορισμός της χριστιανικής αγάπης)

• Δ&Δ 121:45–46 (ας είμαστε γεμάτοι ευσπλαχνία προς όλους τους ανθρώπους)