آیا شما هنوز خواستارید؟
تمایل ما به پیروی از عیسی مسیح مستقیماً متناسب است با مدت زمانی که ما در مکان‌های مقدس صرف می‌کنیم.
یک روز یکشنبه، در حال آماده شدن برای دریافت عشای مقدس، پس از چند هقته انجام وظایف در همایش وتد، یک فکر قدرتمند و جالبی به ذهنم رسید.
در حالی‌که کشیش شروع کرد نان را برکت بدهد، کلماتی که چندین بار شنیده بودم بر ذهن و قلبم نفوذ قدرتمندی کردند. «و گواهی دهند، ای خدا، پدر جاودان، که آنها خواس نام پسر تو را بر خود بگیرند، و همواره او را به یاد آورند و فرمان‌هایی که او به آنها داده است را نگه دارند، که آنها همواره روحش را همراه خود داشته باشند.»۱ چند بار به خدا شهادت داده‌ایم که ما خواستاریم؟
در حالی که بر ضروریت این کلمات منزّه تعمق می‌کردم، کلمهٔ خواستار بیش از هر زمانی مرا تحت تاثیر قرار داد. سیل تجربیات شیرین و منرّه‌ای با عشق و قدردانی برای ایثار مسیح که کفاره‌اش را پیش می‌آورد، نقش مهم او در برنامهٔ ضمانت منجی برای من و خانواده‌ام، ذهن و قلبم را پر کرد. سپس، کلمات نافذ دعای آب را شنیدم: «که آنها نزد تو گواهی دهند … که آنها همواره او را به یاد آورند.»۲ به طور واضح در آن لحظه متوجه شدم که وفاداری به پیمان‌هایم باید فراتر از قصدخوب باشد.
برگرفتن عشای مقدس یک تشریفات مذهبی انفعالی نیست که تنها رضایت ما را نشان بدهد. آن یک یادآوری قدرتمند از حقیقت کفّارهٔ بیکران مسیح و نیاز به همواره به یاد داشتن او و رعایت کردن فرمان‌هایش است. میل تمرکز بر منجی به حدی ضروریست که آن پیام مرکزی در دو آیه‌هایی که بیشتر از آیه‌های دیگر نقل قول شدهٔ نوشته‌های مقدس: (یعنی) دعاهای عشای مقدس است. درک حقیقتِ آنچه پدر آسمانی با کمال میل به هر کدام ما از طریق پسر یگانه زاده‌اش ارائه می‌کند، می‌بایست نهایت تلاش ما را برانگیزد تا همیشه در ازای آن مایل باشیم.
آیا بنای روحی ما بر پایهٔ عیسی مسیح محکم ساخته شده است؟
اگر بنای روحی ما سطحی یا کم عمق باشد، پس احتمالاً تمایل ما بسته به منافع اجتماعی یا شاخص زحمت شخصی ما است. و اگر این روایت را بپذیریم که کلیسا اساساً شامل سیاست‌های اجتماعی منسوخ یا نادرست سیاسی، محدودیت‌های شخصی غیر واقعی و تعهدات زمانی است، نتیجه‌گیری‌های ما در مورد تمایل ناقص خواهد بود. ما نباید انتظار داشته باشیم که اصل تمایل در میان تأثیرگذاران رسانه های اجتماعی یا علاقه مندان به تیک تاک روند مثبتی داشته باشد. دستورات انسان به ندرت با حقیقت الهی همسویی دارد.
کلیسا مکان جمع شدن افرادی ناکامل است که خدا را دوست می‌دارند و مایل هستند که پیروان سروَر، عیسی مسیح باشند. آن تمایل بر این واقعیت ریشه دارد که عیسی همان مسیح، پسر خدای ذی حیات است. این حقیقت الهی فقط از طریق نیروی روح القدس می‌تواند شناخته شود. بنابراین، تمایل ما نسبت مستقیمی دارد به مقدار زمانی که ما تعهد می‌کنیم تا در مکان‌های مقدس باشیم، جایی که نفوذ روح القدس حاضر است.
بهتر می‌شود که زمان بیشتری در گفتگوی معنادار با پدر آسمانی در مورد نگرانی‌هایمان مصرف کنیم و کمتر به دنبال نظر دیگران باشیم. ما همچنین می‌توانیم فیدهای اخباری روزانهٔ خود را به کلام مسیح در نوشته‌های مقدس و پیامبران معاصرش تغییر دهیم.
اهمیتی که ما نشان می‌دهیم به مراعات روز سبت، پرداخت ده یک صادقانه، داشتن توصیه‌نامهٔ جاری معبد، حضور در معبد، محترم نگه داشتن پیمان‌های معبد، نشانهٔ تمایل و شواهد تعهد ماست. آیا مایل هستیم که بیشتر از یک تلاش سطحی برای تقویت ایمانمان به مسیح به کار ببریم؟
پدر آسمانی به طور کامل ما را دوست دارد، اما مهر او با انتظار بزرگی می‌آید. او اننظار دارد که ما خواستار باشیم که منجی را درست در مرکز زندگی خود قرار دهیم. منجی سرمشق کامل ما در تمایل به تسلیم کردن همه چیز به ارادهٔ پدر است. او «راه، حقیقت، و زندگی است.»۳ او با کمال میل برای گناهان ما کفاره داد. او با تمایل بارهای ما را سبک می‌کند، به ترس ما آرامش می‌بخشد، ما را مستحکم می‌سازد، و در زمان اندوه و پریشانی، آرامش و درک به قلب ما می‌آورد.
ولی هنوز ایمان به عیسی مسیح یک انتخاب است. «اگر [ما] نمی‌توانیم پیشتر از خواستار بودن به ایمان آوردن کاری کنیم،»۴ در کلام او، ما یک نقطهٔ آغاز داریم که سفر ایمانمان را مجدداً شروع یا تنظیم می‌کند. سخنان او، وقتی در قلب ما مانند یک دانه کاشته شود و با مراقبت زیاد پرورش داده شود، آن سخن ریشه خواهد گرفت، و ایمانمان به اطمینان و یک مبنای اقدام و قدرت رشد می‌کند. کتاب مورمون بزرگ‌ترین منبع رشد و احیای ایمان ماست. تمایل، واسطۀ ایمان است.
زندگی فانی، بر اساس نقشهٔ الهی، آسان نیست و حتی گاهی غافلگیر کننده است. به هر حال، «[ما هستیم] که [بتوانیم] شادی داشته [باشیم]»!۵ تمرکز بر منجی و پیمان‌های منزّه، شادی بادوام می‌آورد! هدف زندگی فانی ثابت کردن تمایل ماست. «وظیفهٔ مهم زندگی، و بهای پیرو بودن، یادگیری خواست سروَر و بعد به انجام رساندن آن است.»۶ پیروی حقیقی منجر به شادی کامل می‌شود. آیا ما خواستار هستیم که بهای پیروی را پرداخت کنیم؟
مسیر پیمان یک فهرست بازبینی ساده نیست، آن روندی از رشد روحی و عمیق‌تر کردن تعهد به سروَر، عیسی مسیح است. هدف مرکزی هر فرمان، مبنا، پیمان و آیین، ساختن ایمان و اطمینان به مسیح است. بنابراین، عزم ما برای تمرکز زندگی‌مان بر مسیح، باید همواره باشد — نه مشروط، موقعیتی، یا سطحی. ما استطاعت آن را نداریم که روزهای تعطیل یا مرخصی شخصی در تمایل‌مان برای «ایستادن به عنوان گواهان خدا …درهمهٔ زمان‌ها و در همهٔ چیزها، و در همهٔ جاها» داشته باشیم.۷ پیروی ارزان نیست، چون همراهی روح القدس بسیار پر ارزش است.
مطمئناً، سروَر روزگار ما را در نظر داشت وقتی تمثیل ده باکره را آموزش داد. در مورد پنج تنی که عاقل بودند، او گفت: آنها «روح مقدس را به عنوان راهنمایشان برگزیده‌اند، و فریب نخورده‌اند،»۸ در حالی که چراغهای نادانان به خاطر کم‌بودی روغن «در حال خاموش شدن» بود.۹ احتمالاً کلمات نیفای در مورد اعضای کلیسا که سابقاً ایمان دار بودند را بهتر توضیح می‌دهد: «و دیگران را او آرام خواهد کرد، و آنها را در امنیّت نفسانی آرامش خواهد داد که آنها خواهند گفت: همه چیز در صهیون خوب است.»۱۰
امنیّت نفسانی در جویای اطمینان چیزهای دنیایی است به جای مسیح — به نقل دیگر، از طریق عدسی دنیایی نه با عدسی روحانی نگاه می‌کند. روح القدس به ما ظرفیت می‌دهد که «چیزها [را] چنان‌که آنها واقعاً هستند و … چنان‌که واقعاً خواهند بود» ببینیم.۱۱ تنها «با قدرت روح القدس [ما می‌توانیم] از راستیِ همهٔ چیزها آگاه [شویم]» و فریب نخوریم.۱۲ ما مسیح را در مرکز زندگی خود قرار می‌دهیم و تمایل خود را متعهد می‌سازیم که فرمان‌هایش را رعایت کنیم، نه به خاطر اینکه نابینا هستیم بلکه (به این دلیل که) می‌توانیم ببینیم.۱۳
پس در مورد باکره‌های نادان چی؟ چرا مایل نبودند که یک ظرف روحی روغن حمل نکنند؟ آیا آنها به سادگی (این را) به تعوق انداختند؟ امکان دارد که آنها معمولی بودند برای اینکه ناخوشایندبود یا غیر ضروری به نظر می‌رسید. به هر دلیلی بود، آنها در مورد نقش ضروری مسیح فریب خورده بودند. این فریب اساسی شیطان است، و به همین دلیل چراغهای گواهی آنها در نهایت به خاطر نداشتن روغن روحی خاموش شد. این تمثیل یک استعاره برای زمان ماست. بسیاری منجی و پیمان‌هایشان را ترک می‌کنند قبل از اینکه کلیسا را ترک کنند.
ما در دوران بی‌سابقه‌ای که پیامبران باستانی از مدتها پیش پیشگویی کردند زندگی می‌کنیم، یک زمانی که غضب شیطان «در دل فرزندان آدمی خواهد خروشید، و آنها را به خشم علیه آنچه که نیک است بر خواهد انگیخت.»۱۴ بسیار از ما، در دنیای مجازی پر از سرگرمی و پیام‌های خشن بر علیه هویت الهی و اعتقاد به مسیح زندگی می‌کنند.
قدرتمندترین نفوذ معنوی در زندگی یک کودک نمونهٔ نیکوکار یک والدین و پدربزرگ و مادربزرگ مهربانی که مؤمنانه پیمان‌های مقدسشان را نگه می‌دارند، است. والدین هدفمند به فرزندانشان ایمان به سروَر عیسی مسیح یاد می‌دهند، تا آنها نیز «بدانند برای آمرزش گناهانشان به دنبال چه سرچشمه‌ای باشند.»۱۵ وفای گاه به گاه و ناسازگار به پیمان منجر به کم دوامی روحانی می شود. صدمه‌های روحی اکثراً بیشتر به فرزندان و نوه‌های ما زده می‌شود. پدر و مادران، پدربزرگ و مادربزرگان، آیا ما هنوز خواستاریم تا نام مسیح را بر خود بگیریم؟
رئیس راسل اِم. نلسون هشدار داد که «در روزهای آینده، ممکن نخواهد بود که بدون هدایت، راهنمائی، و نفوذ آرامش دهندهٔ مداوم روح القدُس زنده بمانیم.»۱۶ این یک هشدار واضح و غیرقابل انکار برای اصلاح چراغ‌ها و افزایش ذخایر روغن روحانی ما است. آیا ما هنوز خواستار هستیم که پیرو پیامبر زنده باشیم؟ اندازهٔ روغن روحی شما در چراغتان تا چه حدی است؟ چه تغییراتی در زندگی شخصی شما می‌تواند شما را قادر کند که نفوذ مداوم روح القدس را داشته باشید؟
امروز، همانند دوران مسیح، کسانی خواهند بود که روی خود را برمی‌گردانند، و مایل نخواهند بود بهای پیروی را بدهند. از آنجایی که انتقاد شدید و نفرت‌انگیز به طور فزاینده‌ای متوجه کلیسای منجی و کسانی که از او پیروی می‌کنند، افزایش می‌یابد، پیروی ما مستلزم تمایل بیشتری برای صاف کردن و تقویت ستون‌های روحانی خود و عدم توجه به آنها است.۱۷
اگر بنای روحی ما محکم بر عیسی مسیح ساخته شده باشد، ما فرو نخواهیم افتاد و احتیاج نیست که بترسیم.
«بنگرید، سَروَر خواستار دل و ذهنِ خواهان است؛ و در این روزهای آخر خواهان و فرمانبران فرآورده‌های سرزمین صهیون را خواهند خورد.»۱۸
باشد که ما همواره خواستار باشیم (نام مسیح را بر خود بگیریم). به نام منرّه سروَر، عیسی مسیح، آمین.